Morgunblaðið - 08.06.1978, Blaðsíða 40
40
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 8. JÚNÍ 1978
VlK> /£f)\
kafp/no 5 : «-’■
(0 sraL.
kV-Jl
GRANI göslari
©PIB
CðPf NNACfN
'T
T movle-
Landssíminn er að spyrja um þij{!
Lofaðu mér að hafa öryggis-
hjálminn þinn. ViA ætlum að
fara i steinaldarmanna-leik!
Tónlistar-
smekkur í voða?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
UM N/ESTU helj?i hefst Norræna
Bridjjemótið á Hótel Loftleiðum.
Er þetta í 16. skipti. sem keppt er
um meistaratitla Norðurlanda. en
í annað sinn, sem keppt er á
íslandi. Arið 1966 unnu Norð-
menn hér opna flokkinn en
Sa-nsku konurnar unnu sinn
flokk. Síðan þá hefur þriðji
flokkurinn bæzt við. ynjjri flokk-
ur. skipaður spilurum 25 ára oj?
ynjfri.
Spilið í dag er tekið úr mótsblað-
inu 1966. Island gegn Norejji í opna
flokknum. A-V á hættu, jyafari
norður.
Norður
S. 1)4
H. ÁK65
T. D1083
L. 975
Vestur Austur
S. ÁG972 S. 1083
H. 4 H. DG97
T. ÁK92 T. 74
L. K84 L. ÁG106
Suður
S. K65
H. 10832
T. G65
L. D32
Islensku spilararnir sátu í norð-
ur og suður en fjölmargir áhorf-
endur fylgdust með spilinu á
sýningartöflunni.
Norður Austur Suður Vcstur
pass pass pass 1 S
dobl 2 S pass 1 S
pass hrint'inn
Norður tók fyrsta siaginn á
hjartakóng en skipti síðan í tígul.
Sagnhafi tók gosann með ás, tók
á kónginn og trompaði tígul í
borðinu. Hann svínaði síðan
spaðágosa og norður fékk slaginn.
Hann hélt áfram með tígulinn.
Spilaði drottningunni, sem sagn-
hafi trompaði með síðasta trompi
blinds en suður þóttist öruggur
með trompslag og lét því hjarta.
Sagnhafi trompaði nú hjartá á
hendinni, tók á laufkóng og ás og
trompaði aftur hjarta heima.
Síðan spilaði hann laufi. Suður
fékk á drottninguna en þá voru tvö
spil eftir á hendi. Hann átti aðeins
tromp og spilaði lágu. Sagnhafi
mundi, að suður yfirtrompaði ekki
þegar norður spilaði tíguldrottn-
ingunni. Hann tók því á spaðaás-
inn og tapaði spilinu. Rétt athugað
út.af fyrir sig. Sagnhafi gleymdi
bara að norður hafði sagt pass í
upphafi og gat því ekki átt
spaðakónginn til viðbótar.
c ) 11
Þetta er hjónaherbergi
mín!
hér er yðar herbergi, frú
„Þetta ABBA-æði svokallaða
fer eins og eldur í sinu yfir
þjóðina. Það er kominn tími til að
einhver mótmæli skriflega fyrir
hönd meirihluta unglinga. Venju-
lega hafa þessir ABBA-aðdáendur
ekki þótt svaraverðir, en þetta er
dropinn sem fyllir mælinn, sem
heimta myndina um ABBA í
þriðja sinn í sjónvarpið!
ABBA er að gjöreyðileggja
tónlistarsmekk þeirra sem nú vaxa
úr grasi. Og til að fullnægja öllu
réttlæti er kominn tími til að snúa
sér að tónlist sem er þess virði að
kallast tónlist og hugsandi fólk
getur hlustað á án þess að fá hellu
fyrir eyrun eða hreinlega hlusta-
verk.
Á ég þá við hljómlistarmenn
eins og David Bowie, Zappa, Lee
Rond, Nico, Megas og Bítlana,
Santana, Pink Floyd, Þursaflokk-
inn, Spilverkið og fleiri. Jafnframt
fer ég þess á leit við sjónvarðið og
þá listamenn er stóðu að sýningum
á Grænjöxlum að þeir verði sýndir
í sjónvarpinu.
Ragnhildur Blöndal."
• Kureisi áfátt?
„Mig langar að koma á
framfæri nokkrum orðum um
starfsauglýsingar og svörum við
þeim.
Svo er mál með vexti að ég er
húsmóðir, sem fram að síðustu
áramótum vann fullt starf á
skrifstofu og hefi þar marga ára
reynslu. Um áramótin ákvað ég að
hvíla mig í nokkra mánuði en leita
síðan að hálfsdags starfi.
Síðan í marzmánuði hefi ég
hreinlega elt uppi hverja auglýs-
ingu serti til greina hefur komið,
en svarafátt hefur auglýsendum
orðið.
Hvers vegna geta auglýsendur
ekki auðsýnt þá kurteisi að svara
þeim umsóknum sem þeir fá? Þá
vita þeir sem sótt hafa um starfið
hvort þeir hafa fengið eða ekki
fengið starfið.
Annað í þessu sambandi er,
hvers vegna geta auglýsendur ekki
auglýst undir nafni? Og hvers
vegna eru sömu auglýsingarnar
endurteknar oft vikum saman?
Vil ég hér með skora á auglýs-
endur að koma hreinna fram í
þessum málum: auglýsa undir
nafni og svara hverri umsókn
innan viku frá því að frestur
rennur út.
Örg."
• Eftirgjöf
fasteignagjalda?
„Getur það verið rétt, sem ég
las í blöðunum að fyrsta verk nýja
vinstri meirihlutans í borgar-
stjórn í Reykjavík hafi verið að
ákveða að borga fasteignajyöldin
fyrir Silla og Valda af lóð þeirra?
Haft var eftir Öddu Báru eitthvað
í þá áttina. Öðru vísi mér áður brá.
I fyrstu fannst mér þetta dálítið
spaugilegt — komið úr þessari átt.
En kannski er það í rauninni ekki.
Eg hefi ekki fengið eftirgefin
fasteignagjöld af gamalli lóð, sem
ég á og get illa greitt, sagt að slíkt
sé aldrei gert, þar sem ég hafi of
háar tekjur. Eru þær þó varla
nema brot af því sem eignamenn
hafa. En ef farið er að slaka á
þessu, þá getum við hinir líklega
farið af stað með okkar rök. Mér
finnst þetta að minnsta kosti
skemmtilegt fordæmi fyrir okkur
lágtekjufólkið með lítið nýttar
lóðir.“
MAÐURINN A BEKKNUM
61
Framhaldssaya eftir Georges Simenon
Jóhanna Krístjónsdóttir islenzkaði
— Ég sagði honum bara'cg
hefði unnið í sirkus.
—Og síðan?
— Hvað viljið þér eiginlega
fá að vita?
— AHt. Stunduðuð þið inn-
brot.
— Nei, það var allt miklu
flóknara.
— Hverjum datt það í hug?
— Honum auðvitað. Ég er
ekkert snjali að láta mér detta
neitt í hug. Ilaldið þér nú ekki
þér væruð tilleiðanlcgur að
gefa mér nokkra dropa til
viðhótar.
Maigret hellti aftur lögg í
glasið.
— Þctta hyrjaði allt þarna á
hekknum.
Hvað meinarðu með þvf?
— Þegar maður situr alltaf
á sama bekknum horfir maður
í kringum sig og það gcrði
hann líka. Ég veit ekki hvort
þér munið eftir regnkápubúð-
inni sem er á götunni.
— Jú. ég kannast við hana.
— Bekkurinn sem Louis
hafði valið sér er beint á móti
þeirri búð. Og án þess að hann
hefði eiginlega ætlað sér það,
hafði hann smám saman séð og
aflað sér vitneskju um ferðir
allra sem unnu í verzluninni.
Það gaf honum hugmyndina.
Þegar maður hefur ekkert
fyrir stafni allan liðlangan
daginn, hugsar maður sitt og
gerir áætlanir. sem maður veit
að maður framkvæmir aldrei.
Einn daginn fór hann að tala
um þetta. meira til að eyða
tímanum að mér fannst. Hann
sagði að það væri alltaf fjöldi
manna í búðinni. Og allt fullt
af regnkápum af öllum mögu-
legum gerðum. fyrir karla,
konur og börn. Þær hanga á
stativum út um allt. Það eru
líka regnkápur uppi á efri
hæðinni.
Vinstra megin við húsið er
lítill undirgangur eins og víðar
sem liggur inn í lítið port.
— Viljið þér að ég teikni '
þetta fyrir yður? stakk hann
upp á.
— Nei, ekki að svo komnu.
Áfram.
— Louis sagði sem sagt við
migi „Ég skil ekki að það skuli
ekki einhverjum hafa dottið í
hug að stela kassanum. Það er
áreiðaniega mjög einfalt."
— Og þú hefur lagt við
eyrun?
— Já. víst hafði ég áhuga.
Hann sagði mér að kiukkan
tólf. og ( allra síðasta lagi
kortér yfir tólf, færu si'ðustu
kúnnarnir úr verzluninni og
starfsfólkið til hádcgisverðar.
Ifka eigandinn sem alltaf borð-
aði á litium stað i' grennd við
Chope de Negre.
— Ef einn af viðskiptavinun-
um léti nú læsa sig inni, sagði
hann.
— Nei, þér skuluð ekki segja
ncitt. Ég hélt líka í fyrstu að
þetta væri ekki framkvæman-
legt. En Louis hafði virt búðina
fyrir sér vikum saman. Áður cn
starfsfólkið fór í mat gerði það
sér ekki það ómak að líta eftir
í öll skot og bak við ailar
regnkápurnar til að sjá hvort
cinhver hefði orðið eftir. Maður
býst ekki við því að viðskipta-
vinur verði viljandi eftir. Eruð
þér með á nótunum?
— Og þar með skiljið þér
mig. Þegar eigandinn fer læsir
hann vendilega á eftir sér.
— Og það hefur vænti ég
verið þú sem lézt la>sa þig inni?
Og síðan hefur þú brotið upp
lásinn á peningakassanum og
hrifsað fenginn.
— Nei. þar skjátiast yður.
Hérna komum við einmitt að
því sniðuga. Jafnvel þótt þeir
hefðu hrcmmt mig hefði ekki
verið gjörlegt að da nia mig því
að engin sönnun var gegn mér.
Ég tæmdi að vísu peningakass-
ann. en síðan gekk ég inn á
salernið. Þar var örlítil glugga-
bora. svo lítil að harn hefði
ekki komist út. Öðru máli
gegndi með seðiábunka. Glugg-
inn sneri út að porti. Áf
tilviljun var Louis svo auðvitað
staddur fyrir neðan og tók
bunkann. Ég beið svo rólegur