Morgunblaðið - 15.06.1978, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 15. JÚNÍ 1978
vlw
MOBö-tlK/--. v . _
KAFF/NU * 1
___
jU', u. -v. P\
GRANI göslari
,W«’
Hvað gerir maður þegar öll
hótel eru fullskipuð?
105! - 106! - 107! - 108!

Hættu manneskja — er ekki
nógu blautt hér samt!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Ávallt eru skiptar skoðanir um
hvort opna skuli létt við hvert
tækifæri, sem býðst. í leikjum
íslands við Svíþjóð á þriðjudags-
kvöld reyndist það ekki vel í
viðkvæmu spili.
Austur gaf, austur-vestur á
hættu.
Norður
S. ÁG84
H. 2
T. D3
L. 1087642
Vestur
S. 1073
H. G3
T g2
L. ÁKDG95
Austur
S. K965
H. ÁK1097
T. 765
L. 3
Suður
S. D2
H. D8654
T. ÁKG1094
L. -
í opna flokknum voru Guð-
mundur Pétursson og Karl Sigur-
hjartarson með hendur n-s. Aust-
ur, Svíinn Gullberg, opnaði á einu
hjarta og Karl stökk í þrjá tígla.
Vel heppnuð sögn, sem setti Pyk í
vanda. Að segja 4 lauf gat útilokað
vel spilanlegan hjartasamning og
valdi hann því að segja þrjú
hjörtu, sem varð lokasögnin. Karl
fann bestu vörnina þegar hann
spilaði út tígulás, síðan kóng og
þriðja tígli. Sagnhafi trompaði í
borðinu með gosa og tók síðan
hjartaás og kóng. Legan kom í ljós ,
þegar Guðmundur lét lauftvist.
Sagnhafi reyndi að ná laufslag en
suður trompaði, hélt áfram með
tígulinn og hafði þar með fullkom-
ið vald á spilinu. Að lokum varð
sagnhafi að spila frá spaðakóngn-
um og fékk þannig aðeins 5 slagi,
alla á tromp. 400 til íslands og 7
impar græddir þar sem suður fékk
að spila tígulbút í lokaða herberg-
inu en þar opnaði austur ekki.
í yngri flokknum opnaði austur
á báðum borðum. íslendingurinn
varð sagnhafi í 4 H eftir þvingaðar
sagnir og fékk sömu 5 slagina og
Svíinn í opna flokknum. En
Svíarnir sluppu við gameið í hinu
herberginu þrátt fyrir opnunina.
Spiluðu þrjú hjörtu og fengu þau
gefin. Ungu mennirnir okkar
töpuðu því duglega á spili þessu,
640 eða 12 impum.
©P1B
COSPER
7728
Ha! I>ú? — Hann Siggi hefur gleymt því að þú ætlaðir að koma
í kvöld — ‘ann er heima.
Róttæklingaútvarp
Þa gefum við „Útvarpshlust-
anda“ orðið:
„Ég þakka þér birtingu orðsend-
ingar minnar þann 7. júní s.l.
varðandi ofangreint efni, og hér
koina athuganir á staðreynda-
könnun, sem var gerð á útvarps-
efni róttæklingagöngudaginn 10.
júní.
Áróðursvél róttæklinga, ríkisút-
varpið (hljóðvarp), reyndist að
þessu sinni heldur slakara í
stuðningi sínum við gegn-
her-í-landi málefnið en oft áður.
Hefur mikið verið ígrundað hvað
valdi, og líkleg skýring talin vera
fundin. — Að því er virðist mun
nefnilega nýlega hafa verið stofn-
að til nýrra samtaka undir forystu
þeirra Þjóðviljamanna, og er
undirrituðum tjáð að samtök þessi
nefni þeir SUSÚ, sem útleggst
SAMTÖK UM SÓSÍALISTA-
ÁRÓÐUR ÚTVARPSINS. Hafi
þessi framásveit komizt að þeirri
niðurstöðu að Straumsvíkurdag-
inn í fyrra hafi róttæklingaáróður
í útvarpinu (hljóðvarpi) nálgazt
hættumörk, hvað umfang og sam-
setningu varðar, svo að broslegt
varð.
Því hafi nýlega verið birt í
Þjóðviljanum dagskipan um al-
gera nýskipan þessara mála, en
útvarpsliðið þá nánast ruglazt í
ríminu vegna tímaskorts til að
kynna sér nýskipanina, enda
málefnið viðamikið. — Hafi afleið-
ingin því orðið sú, að að þessu
sinni einkenndist áróðurinn af
hiki, tvístíganda, deyfð og skipu-
lagsleysi. — En hvað um það,
snúum okkur að málefninu sjálfu.
• Bleik brugðið
Strax við upphaf dagskrár var
það ljóst að morgunþulur gerði sitt
bezta til að standa í stykkinu. En
fljótlega virtist eins og Bleik væri
nú á einhvern hátt brugðið, og
mesti vindurinn úr honum, miðað
við frammistöðu fyrri ára. Anda-
giftin, mælt af munni fram eftir
innblæstri, reyndist nú stórskert,
og hik og kraftleysi ráðandi. —
Nefna mætti sem dæmi, að nú
vantaði alveg hátíðarmarsana
hefðbundnu: „Sjá roðann í austri",
— „Internationalinn" og aðra
slíka. — I stað þess virtist
hugmyndaflugið nú varla ná neitt
að ráði út fyrir hugtakið GÖNG-
UR, GÖNGUR og aftur GÖNGUR,
og allt milli himins og jarðar
varðandi göngur, — svo sem
trimmgöngur, haustgöngur,
göngufótabúnað, göngur með
horskum hug, beinar göngur og
göngur með leik og söng og
Laufásvegargöngur. — En þegar
safnið virtist ekki ætla að duga til
MAÐURINN A BEKKNUM
Framhaldssaya eftir Georges Siinenon
Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaði
67
mynduð herja mig og ég myndi
játa eitthvað sem ætti sér cnga
stoð.
— Hefurðu líka iesið þetta í
blöðunum?
Hafði lögmaður Rene Le-
coeurs ekki talað um það fyrir
réttinum hversu lögrcgian
kæmi ruddalega fram og höfðu
ekki hlöðin ginið við yfiriýsing-
um hans. Með morgunpóstinum
haíði komið bréf frá Lecœur.
Hann hafði verið dæmdur tii
dauða og grátbað nú Maigret
að heimsækja sig í fangelsið.
Maigret var skapi næst að
sýna piitinum bréfið. Ilann
myndi gera það ef nauðsynlegt
rcyndist.
— Hvers vegna fórstu úr
felustaðnum í Rue Gay Lussac?
— Vegna þess að ég gat ekki
afborið að liggja undir rúminu
ailan daginn. Mér fannst rykið
fara upp í nefið á mér og mér
fannst allan tímann ég þurfa
að hnerra. íbúðin er iítil og
dyrnar voru opnar og ég hcyrði
frænku vinar míns í stofunni
og ef ég hefði hrcyft mig hcfði
hún uggiaust heyrt til mín.
— En væntanlega geta verið
fleiri ástæður fyrir því iíka?
— Já. ég var soltinn.
— Hvað gerðirðu siðan?
— Ég reikaði um. Svaf á
bekkjum í görðunum. Ég fór
tvívegis niður að Saint Michei-
brúnni og ég sá Monique. Ég
fór líka nálægt Rue d’Angou-
leme og ég sá mann sem virtist
vera á verði. Ég bjóst við að
hann væri frá lögregiunni.
— Hvaða ástæðu hefðir þú
haft til að drepa Louis
Thouret?
— Þér vitið liklega að hann
lánaói mér peninga?
— Lánaði?
— Jæja. beðið hann um pen-
inga. ef þér viljið orða það svo?
— Beðið um?
— Hvað eigið þér við?
— Það cr hægt að biðja á
ýmsan hátt, meðal annars
þannig að ekki er hægt að
neita. I»að er í daglegu máli
kallað fjárkúgun.
Ilann þagði og starði niður í
gólfið.
— Svaraðu!
— Auðvitað hefði ég aldrei
sagt frú Thouret neitt!
— En þú hótaðir að gera
Það?
— Ég þurfti þess ekki.
— I»ví að hann skildi hvað
fyrir þér vakti.
— Ég veit það ekki. Ég átta
mig ekki lengur á því hvað þér
eruð að fara.
Svo ba-tti hanqvviði
— Ég er svo ákaflcga syfjað-
ur.
— Fáðu þér nú kaffi.
Ilann drakk án þess að líta
af Maigret.
— Fórstu oft á hans fund?
— Aðeins tvisvar.
— Vi.ssi Monique af þvi?
— Hvað sagði hún yður?
— I»að kemur ekki málinu
við hvað hún hefur sagt. nú
ríður á að sannleikurinn komi
í ljós.
— Hún vissi um það.
— Hvað sagðir þú?
— Við hvern?
— Nú Thouret vitaskuld.
— Að við yrðum að fá pen-
inga.
— Við?
— Monique og ég.
— Til hvers?
— Til að borga ferðina til
Suður-Ameríku.
— Þú sagðir honum sum sé
að þið ætluðuð að fara?
- Já.
— Og hverju svaraði hann
til?
— Hann viðurkenndi að lok-
um að það væri víst ekki um
annað að ræða.
Eitthvað var hér sem ekki
kom heim og saman. Maigret
skildi að pilturinn hélt að hann
vissi meira en hann gerði.
Ilann varð því að fara gæti-
lega.
— Sagðist þú ekki ætla að
kvænast henni?
— Jú. en hann vissi vel að