Morgunblaðið - 21.06.1978, Síða 7

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 21. JÚNÍ 1978
39
*
Lík trúboðans. Iwans Biblenko.
sem drepinn var í september
1975. Myndin er tekin á heimili
hans.
barna, til að iðka og njóta
trúarlegs og siðferðilegs uppeldis í
samræmi við sína eigin sannfær-
ingu.
3. Yfirlýsing Æðsta ráðs Ráð-
stjórnarríkjanna frá 28. apríl 1976,
III. hluti, gr. 18, 4. liður: Þau lönd
sem aðild eiga að samkomulagi
þessu skuldbinda sig til að virða og
veita foreldrum frelsi til að ala
börn sín upp í trúrækni og góðu
siðferði í samræmi við eigin
sannfæringu.
EN!
4. Sovézk lög varðandi fjöl-
skylduna og hjónabandiðt
Grein 52. Lög þessi um fjöl-
skyldu og hjónaband krefjast þess
Það virðist stefna kommúnsista-
flokksins að útrýma kristnu fólki,
því kristin trú og kommúnismi
fara ekki saman. Kristin trú er á
lævíslegan hátt niðurnídd í öllum
fjölmiðlum. Kristinn maður er
útlagi í Sovétríkjunum, veiti
einhver honum fjárhagslega eða
andlega aðstoð á sá hinn sami
refsingu yfir höfði sér.“
Eftir 27 ára vist í þrælkunrbúð-
um komst Rose til Kasakstanlýð-
veldisins og var þar í sex ár.
Astæðan fyrir því að hann losnaði
úr þrælkunarbúðunum var sam-
komulag yfirvalda Ráðstjórnar-
ríkjanna við vestur-þýzk yfirvöld
um fanga. Prá Kasakstan hélt
hann til Riga í Lettlandi og var
þar prestur Babtistasafnaðar í
næstum áratug.
„I Riga var ég oft og iðulega
yfirheyrður af útsendurum KGB,
en ofsóknir þar eru á engan hátt
sambærilegar við þær í Sovétríkj-
unum. Auk þess virðist sem KGB
beiti nú annars konar ofsóknum,
fólk er ekki endilega fangelsað
heldur pyntað á annan hátt.
Sjáðu þessar myndir ...“
Rose er nú búsettur í Vest-
ur-Þýzkalandi og tilheyrir sam-
tökum sem heita Botschaft die
Friedens — boðskapur friðarins. Á
Guðsþjónusta undir beru lofti í bænum Kischinew í Úkraínu.
Eftir fjögurra ára fangavist og þriggja ára einangrun var elzti
meðlimur safnaðarins í Odessa. Iwan Ostapenko hengdur.
af foreldrum, „að börnin séu alin
upp í anda hinnar siðferðilegu
lagasetningar um uppbyggingu
kommúnismans. Grein 59 gerir ráð
fyrir sviptingu foreldraréttarins
vegna ósiðlegrar og ófélagslegrar
framkomu foreldranna, sem áhrif
hafa á börn þeirra.
5. Lagasetning um trúarlegar
iðkanir frá 1929, leggur bann við:
Skipulagningu og kerfisbundinni
framkvæmd trúarfræðslu ómynd-
ugra sovétborgara.
6. Grein 142, 2. liður í refsilög-
gjöf ráðstjórnarlýðveldisins Rúss-
lands, gerir ráð fyrir hæfilegri
refsingu eða að öðrum kosti
frelsissviptingu allt að þremur
árum fyrir að uppfræða börn í
trúarlegum efnum með einka-
kennslu."
„Kristin trú og kommún-
ismi fara ekki saman“
„Kommúnismi líður ekki önnur
trúarbrögð. Kommúnismi er trú
hatursins," segir Rose. „Réttindi
og frelsi heilla þjóða eru fótum
troðin í Ráðstjórnarríkjunum.
vegum þeirra samtaka hefur hann
ferðast undanfarin fimm ár, vítt
og breitt um Evrópu, til Hollands,
Belgíu, Frakklands, Sviss, Austur-
ríkis, Noregs, Svíþjóðar, Dan-
merkur, Finnlands, Bretlands og
nú um daginn til Islands.
„Ég var í Bonn þegar opinber
heimsókn Brésjnevs stóð yfir og
sótti þá útifund, þar sem rússneski
andófsmaðurinn og fyrrverandi
hershöfðingi Piotr Grigorenko
hélt ræðu. Þar talaði einnig þýzki
Gyðingurinn Ricliard Wembrand.
Hann er höfundur bókarinnar
„Neðanjarðarkirkjan", en Wem-
brand var í mörg ár fangi í
Rúmeníu og starfar nú með
samtökunum „Underground
Evangelism."
Mæðrum ógnað
með tugthúsdómi
eða Þrælkunarvinnu
1 opna bréfinu frá samtökum
kristinna mæðra á yfirráðasvæð-
um Ráðstjórnarríkjanna segir enn
fremur m.a.: „Og nú á vorum
dögum eru það menn, sem nefna
tíörn Sovu Petrownu Radygina voru tekin frá henni 8. júní 1973
samkvæmt ákvörðun stjórnvalda, vegna þess að hún hafði uppfrætt
þau um kristna trú. Enginn veit hvar börnin cru nú niðurkomin.
sig trúleysingja, menn fullir hat-
urs og fullir af kappi við að afmá
nafn Guðs og útrýma öllum
trúuðum um gjörvalla heims-
byggðina. Menn, sem þykjast
brynjaðir valdboðum og eru girtir
sverði og gera allt, sem í þeirra
valdi stendur til þess að kvelja
fólk, deyða það og taka börnin frá
mæðrum sínum, vegna trúar
þeirra.
Þetta er okkur háskalegir tímar,
voðalegir tímar!
... hin hatursfulla skelfilega
háreysti, sem kemur utan að og
skelfir þessar mæður. Háværar
kröfur eru um að taka börnin frá
þeim. Mæðrunum sjálfum er ógn-
að með tugthúsdómi eða þrælkun-
arvinnu.
Það var einmitt þetta sem kom
fyrir konu að nafni Súprunovitsj
frá bænum Staraij Vísjvi. Þremur
dögum eftir að dóttir hennar,
Tanju sjö ára gamalli, var að
Myndin er af vörubflum. sem flytja á brott kristna fanga í borginni
Riga í Lettlandi. Filmunni var smyglað til Þýzkalands. Myndin var
tekin 1976.
Frá fangabúðum. þar sem kristnu fólki er haldið í Novosybrisk.
undirlagi stjórnvaida rænt úr
skólanum og hún flutt á brott með
leynd, var komið til móður telp-
unnar: „Þér hafið afvegaleitt
sovézkan borgara, og við munum
láta dæma yður fyrir þann
verknað!" ... Hver getur gert sér í
hugarlund sálarangist barna trú-
aðra foreldra í Ráðstjórnarríkjun-
um, sem eiga það sífellt í hættu að
verða numin á brott frá foreldrum
sínum, einungis vegna þess að
mæður þeirra og feður tala við þau
um góðan Guð, sem elski þau
óendanlega mikið ...
Tvær stúlkur úr fjölskyldu í
Sloboda í þorpinu Dubrava í
Hvíta-Rússlandi voru dag einn
numdar á brott úr skólanum og
farið með þær á sérstakan heima-
vistarskóla í 90 km fjarlægð frá
heimili þeirra. „Ó, hjálpið okkur!"
æpti önnur stúlkan til viðstaddra,
þegar hún braust um í greipum
lögreglumannsins, sem dró hana
inn í bifreið.
Þjáning sú, sem þessar litLu
stúlkur urðu að þola, sést bezt á
því að þær víluðu sér ekki við að
fara fótgangandi um hávetur í
nístingskulda heim til foreldra
sinna. Heim komust þær, en fætur
þeirra voru flakandi í kalsárum.
Tæpast voru þær setztar í hlýjuna
við ofninn, þegar lögreglumaður
ruddist inn á heimili þeirra og
handtók telpurnar í augsýn litlu
systkinganna þeirra þriggja, ók
svo með þær aftur til heimavistar-
skólans.
Móðir þeirra var handtekin,
ákærð fyrir boðun fagnaðarerind-
isins og dæmd af þeim sökum til
fjögurra ára fangavistar. Um líkt
leyti voru hin þrjú börnin tekin af
föðurnum, eitt þeirra aðeins
fveggja ára drenghnokki, sem æpti
i skelfingu, þegar hann var aðskil-
inn frá eldri bróður sínum og
systur. Þau voru flutt á sérstaka
stofnun fyrir börn á forskólaaldri.
Þegar föðurnum tókst að hafa tal
af drengnum daginn eftir, gat
barnið engu orði upp komið fyrir
krampakenndum ekka.
Þetta og allt annað af svipuðu
tagi er aðeins upphafið að ofsókn-
um gegn börnum þeirra foreldra,
sem játa kristna trú í Ráðstjórn-
Framhald á bls. 63.