Morgunblaðið - 23.06.1978, Blaðsíða 8

40
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 23. JÚNÍ 1978
Fjölmennur fundur frambjódenda í Reykjaneskjördæmi í Stapa:
„Slagorð vinstri manna um að kosningar séu kjarabar-
átta, hafa nú alveg fallið um sjálft sig eins og dæmin sýna
glögglega í Reykjavík þar sem stóru loforðin voru svikin,“
sagði Matthías Á. Mathiesen fjármálaráðherra á geysifjöl-
mennum fundi frambjóðenda Reykjaneskjördæmis sem
haldinn var í Stapa í fyrrakvöld. — „Fólk gerir sér auðvitað
alveg ljóst að kosningasvik vinstri flokkanna verða ekki
kjarabætur, og munu Reyknesingar áfram treysta forystu
sjálfstæðismanna og kjósa Eirík Alexandersson á þing,“
sagði Matthías ennfremur.
Þá rakti Matthías þróun verðbólgu, umframgreiðslur
ríkisútgjalda, rikisútgjöld sem hlutfall af þjóðarframleiðslu
og loks viðskiptahallann á þremur mismunandi tfmabilum,
í lok viðreisnarstjórnar tímabilsins 1971, í lok vinstri
stjórnar, tfmabilsins 1974, svo og á miðju ári 1977.
Þar kom m.a. fram að verðbólga
við.lok viðreisnar var tí.4%. við lok
vinstri stjórnar stefndi í yfir 50%.
en á miðju ári 1977 var hún 267?
— Varðandi umframfíreiðslur rík-
isútfíjalda voru þær við lok við-
reisnar 20%, við lok vinstri
íslendinKar ættum landið okkar ofí
því fráleitt annað en að herinn á
Keflavikurflufívelli {rreiði fullt
aðstöðugjald fyrir aðstöðuna sem
þeir hafa og afnema bæri öll
tollfríðindi þeirra.
Af hálfu Alþýðubandalatísins
Frambjóðendur sjálfstæðismanna, f.v. Matthías Á. Mathiesen, ólafur G. Einarsson, Oddur
Ólafsson og Eiríkur Alexandersson.
, ,Kosningasvik eru
ekki kjarabætur”
Frá hinum fjölmenna frambjóðendafundi í Stapa ...
stjórnar 37% en aðeins um 10% í
fyrra. — Ríkisútgjöld sem hlutfall
af þjóðarframleiðslu voru við lok
viðreisnar 25%, viö lok vinstri
stjórnar 30% ok á síðasta ári 27%.
Viðskiptahallinn var í lok við-
reisnar 7% , í lok vinstri stjórnar-
tímabilsins 11% ofí á síðásta ári
aðeins 2.8% .
Skuldir ríkissjóðs við Seðla-
hankann voru í árslok um 15
milljarðar króna, þar af skuld
vejína áranna 1974 ok 1975 12
milljarðar, sem sagt um 80% sem
afleiðinf; af verðhólftuþróuninni.
Á framboðsfundinn voru mættir
fulltrúar allra þeirra flokka sem
bjóða fram í Reykjaneskjördæmi,
þ.e. Alþýðuflokks, Alþýðubanda-
lafjs, Framsóknarflokks, Óháðra,
Sjálfstæðisflokks, Stjórnmála-
flokks og Samtaka frjálslyndra og
vinstrimanna og fékk hver flokkur
til umráða 25 niínútur.
Fyrstur talaði Sifjurpáll Einars-
son af hálfu óháðra ok safjði hann
m.a. að samtryfífiinftarkerfi gömlu
flokkanna vildi ekki fjölgun þintí-
manna í Reykjaneskjördæmi af
hræðslu við ný frantboð, eins ofí
óháðra nú.
Næst talaði Þorfjerður Guð-
mundsdóttir af hálfu Samtakanna.
Hún fiafjnrýndi mjög stjórnmála-
menn of; safíði að þeir meintu
sjaldan það sem þeir segðu heldur
hufísuðu um það eitt að komast
upp metorðastigann. Þá sagði hún
það vera á stefnuskrá Samtakanna
að auka upplýsingaskyldu stjórn-
valda.
Eiríkur Rósberg talaði af hálfu
Stjórnmálaflokksins, og sagði
hann m.a. að flokkurinn væri
stofnaður vegna megnrar óánægju
landsmanna með gömlu flokkana.
Hann sagði það vera á stefnuskrá
Stjórnmálaflokksins að aðskilja
framkvæmda- og löggjafarvald og
að auka völd forseta landsins til
muna. Hann ætti að velja sér
ráðherra sjálfur og bera ábyrgð á
gerðum þeirra. — Sveinn Sigur-
jónsson talaði einnig af hálfu
Stjórnmálaflokksins í fyrstu um-
ferð og sagði hann m.a. að við
talaði í fyrstu umferð Geir Gunn-
arsson og sagði hann m.a. að því
yrði ekki á móti mælt að mikil
breyting hefði orðið á afstöðu
sfjórnvalda til Reykjaness þegar
vinstri stjórnin tók við á sínum
tíma. Hann sagði meginverkefnið
næsta kjörtímabil vera, og það
sem hann hygðist beita sér fyrir,
að verulegum fjármunum verði
veitt til Suðurnesja og komið verði
á jöfnun kosningarétti íbúa
Reykjaness miðað við aðra lands-
menn.
Því næst talaði Karl Steinar
Guðnason af hálfu Alþýðuflokks-
ins og sagði hann m.a. að „gömlu“
flokkarnir hefðu á undangengnum
árum algerlega sniðgengið Reykja-
nes, sérstaklega í sambandi við
úthlutunum úr Byggðasjóði, en
þar hafi fulltrúi Alþýðuflokksins
alltaf stutt tillögur um stuðning
við Reyknesinga. Þá sagði hann að
oft hefði verið fiktað við vísitöluna
en aldrei sem nú.
Ekki hægt aö una lengur við
skert mannréttindi
Þá talaði Eiríkur Alexandersson
af hálfu sjálfstæðismanna og sagði
hann m.a. að sú sérstaða sem
íbúar Reykjaneskjördæmis gætu
sízt af öllu sætt sig við væri að
hafa minnstan kosningarétt allra
landsmanna og þar af leiðandi
skert mannréttindi. Gegn þessu
yrði að berjast af alefli á næsta
kjörtímabili. — Þá sagði Eiríkur,
„En í hverju er þetta óréttlæti
fólgið? Það er fólgið í því t.d. að
1455 Vestfirðingar hafa jafn mikil
áhrif á skipan Alþingis eins og
5929 Reyknesingar. — Menn hafa
deilt um það, hvers vegna þetta
hefur ekki verið leiðrétt á síðasta
kjörtímabili og hverju eða hverj-
um sé um að kenna. Skyldi það
ekki einhverju ráða, að í þeim 5
kjördæmum sem myndu tapa á
breytingunni í réttlætisátt eru
jafn margir þingmenn og í hinum
3 sem myndu græða, eða 30 í
hvorum hópi? En við svo búið má
ekki standa og það er skylda
Alþingis að bre.vta þessu á næsta
þingi."
Þá sagði Eiríkur ennfremur, að
Reykjanes hefði sérstöðu meðal
kjördæma. Um langt skeið hefðu
Suðurnesin verið eins konar gull-
kista þessarar þjóðar, eins og oft
hefði verið sagt um Vestmanna-
eyjar. Eins konar gjaldeyrisforða-
búr sem allir landsmenn hefðu
hafþ aðgang að. Suðurnesjamenn
kvörtuðu ekki þó þeim fyndist á
stundum að framlag þeirra væri
lítils metið. Ekki sízt þegar áhrif
byggðastefnunnar komu hvað
harðast niður með þeim afleiðing-
um m.a., að meðalaldur fiskiskipa
varð hærri hér en annars staðar á
landinu og fiskvinnslustöðvar úr-
eltust sökum lánsfjárkorts. Þegar
svo við bættist aflabrestur undan-
genginna ára og aðrar uppákomur,
sem allir þekktu, hefðu nú á
síðustu misserum og mánuðum
valdið sívaxandi erfiðleikum í
sjávarútvegi og fiskvinnslu, þætti
mönnum seint við brugðið af hálfu
opinberra aðila. Það væri svo með
öll þessi hagstjórnarkerfi sem
sumir stjórnmálamenn viidu
gjarnan fjötra allt í, eins og
byggðastefnukerfið, að þau væru
ómennsk og héldu áfram í sjálf-
virkni sinni, löngu eftir að þau
væru farin að valda tjóni. „Þess
vegna höfum við sjálfstæðismenn
megnustu ótrú á of mikilli opin-
berri forsjá og hvers konar fjar-'
stýringu að ofan. Ofstjórn er
jafnvel verri en óstjórn," sagði
Eiríkur að síðustu.
Vinstri stjórnin hljóp frá
áður en friðun var lokið
Næstur talaði Oddur Ólafsson
einnig af hálfu sjálfstæðismanna
og sagði hann m.a., „Við upphaf
ferils síns setti núverandi ríkis-
stjórn sér nokkur mikilvæg verk-
efni, t.d. útfærslu landhelginnar í
200 mílur, öryggi í varnarmálum
og atyinnuöryggi landsmanna.
— Ég ætla að skipta ríkis-
stjórnartímabilinu í tvennt, tím-
ann til júní 1977 og tímann er
kosningar nálguðust. Varðandi
fyrsta atriðið, friðun 200 míln-
anna, þá vil ég fullyrða að hér sé
um einstakt afrek að ræða, jafnvel
á heimsmælikvarða. Við sktilum
gera okkur grein fyrir því að það
er mikill munur á því að gefa út
reglugerð uppi í stjórnarráði svo
og hins vegar að friða landhelgina.
Tvisvar sinnum hafa vinstri
stjórnir fært út landhelgina, 1958