Morgunblaðið - 02.07.1978, Blaðsíða 13

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 2. JÚLÍ 1978
45
— Ekki farið
mjög djúpt
ofan í
sérgreinar
í vor luku 5 rafmagnsverkfræð-
ingar prófi frá háskólanum og var
Sigurpáll Jónsson einn þeirra.
— Ég veit nú ekki hvað varð til
þess að ég valdi þessa grein fram
yfir aðrar, líklega leit þetta út
fyrir að vera spennandi fag. Eftir
á sé ég ekki eftir að hafa farið út
í þetta nám, það var ekki svo mjög
erfitt en mikil vinna.
— Rafmagnsverkfræði er geysi-
lega stórt og viðamikið fag og mér
finnast fjögur ár ekki nægur tími
til að læra þetta allt til fulls.
Fyrirkomulagið er líka upp og
ofan, en auðvitað er aldrei hægt að
vera ánægður með allt. Náms-
skipulagið hefur verið valið þannig
að reynt er að kynna allar hliðar
fagsins án þess að fara mjög djúpt
ofan í sérgreinar. Það verður þá til
þess að ýta mönnum út í að fara
í sérhæft framhaldsnám og hef ég
hugsað mér að gera það.
— Framundan hjá mér er því
lengra nám því ég tel að það borgi
sig að fara strax ef maður ætlar
1 sér það. Ég held að það verði of
erfitt áð rífa sig upp eftir kannski
1-2 ár.
— Ég held að það séu nægir
starfsmöguleikar fyrir rafmagns-
verkfræðinga í dag. Ég veit ekki
um neinn sem ekki hefur fengið
vinnu. Flestir vinna hjá rafmagns-
veitunum og hjá Pósti og síma, en
Árni Þorvaldur Jónsson
einnig hjá öðrum fyrirtækjum. Þó
má segja að vinnumarkaður fyrir
rafmagnsverkfræðinga sé frekar
þröngur og einhæfur.
— Mjög mikið er um það að fólk
falli út úr námi í háskólanum og
held ég að hæsta fallprósentan sé
í verkfræði. Á þessu geta verið
margar skýringar, en ég tel að fólk
geri sér almennt ekki næga grein
fyrir því hvað það er að fara út í
þegar það byrjar háskólanám og
það sé e.t.v. ein ástæðan fyrir því
að það fellur út.
Verkleg
Þjálfun
ekki skilyrði
í sálfræðinni
Árni Þorvaldur Jónsson lauk
prófi í sálfræði frá félagsvísinda-
deild, en auk sálfræðinnar tók
hann nokkrar greinar í heimspeki.
— Ég er ekki ákveðinn í að
mennta mig meira í sálfræðinni og
er reyndar óákveðinn hvað ég ætla
að gera í framtíðinni. Mig langar
í meira nám erlendis, og arkitekt-
úr kæmi jafnvel til greinai Það er
mjög algengt í sálfræðinni held ég,
þó ég hafi ekki séð neina könnun
um það, að nemendur hætti áður
en þeir ljúka prófi, eða fari ekki
í frekara nám í greininni. Ég held
það sé meðal annars vegna þess, að
í náminu fáum við ekki að kynnast
verklegu hliðinni nógu mikið og
leitum frekar í störf sem eru betur
launuð en þau sem okkur standa
til boða. Auk þess sem það er
auðvitað mjög takmarkaður
markaður fyrir sálfræðinga hér.
— Eins og ég sagði þá er
starfsreynslan engin sem maður
fær í náminu og mér finnst það
mikill galli. Mér þætti vel koma til
greina að háskólinn kæmi á fót
dagheimilum og vöggustofu þar
sem sálfræðinemarnir gætu þá
fengið einhverja reynslu. Líka
gætum við starfað á ýmsum
stofnunum, t.d. á elliheimilum, og
þá undir umsjón menntaðra
manna. En í deildinni er engin
krafa um verklega þjálfun.
— Prófritgerðin mín var stöðl-
un á bandarískri rannsókn á
hugðarefnum. Við þýddum nokkur
í námshóp persónuleikapróf sem
gert var af þremur mönnum 'í
Bandaríkjunum, en þeir studdust
við þýzkar kenningar, og síðan
notuðum við tveir félagar í deild-
inni þetta próf til að gera athugun
á áhugamálum 619 íslendinga.
Auðvitað þurftum við að endur-
semja margar spurningar og í því
var ritgerðin í rauninni fólgin. Að
breyta prófinu þannig að það ætti
við íslenzkar aðstæður og gæti
gefið einhverja mynd af hugðar-
efnum fólks hér á landi.
— Próf þetta hefur verið mikið
notað erlendis við ýmiss konar
ráðgjöf. Það er notað við ráðningu
starfsfólks, en þó sérstaklega til að
hjálpa fólki til að átta sig á sínum
eigin áhugamálum. Oft hjálpar
það fólki inn á rétta braut í lífinu.
Lovísa Marinósdóttir
fögum. Mér fannst þetta annars
mjög skemmtilegt nám og bjóst
við minna. Fjármálasviðið var
alveg nýtt fyrir mér og því mjög
áhugavert.
— Við hjónin og tengdafaðir
minn eigum Prjónastofuna Iðunni
og ég hafði starfað þar áður en ég
fór í skólann, en aldrei í fullu
starfi. Nú er ég viðskiptafræðing-
ur fyrirtækisins, og vann reyndar
með síðasta árið. Mér finnst vanta
starfsþjálfun í deildina, þetta er
allt teoría af bókum sem við
lærum, nema þau sem eru á
endurskoðendasviðinu. Þar er þess
krafist að unnið sé með náminu
hjá löggiltum endurskoðanda.
— Mín lokaritgerð heitir ís-
lenzkt fyrirtæki í prjónlesiðnaði
og á bara við eina prjónastofu. Við
getum notað ritgerðina mikið við
rekstur fyrirtækisins og var þetta
því mjög raunhæft verkefni fyrir
mig.
— Ég get ekki neitað því að það
væri gaman að fara út í nokkra
mánuði, eða ár, í framhaldsnám.
En ég er víst búin að leggja nóg
á fjölskylduna og held ég láti þetta
nægja í bili.
Hneyksluö á
tannástandi
barna
— Maður er stressaður svona
fyrst þegar verður að treysta á
sjálfan sig algjörlega, sagði Ragna
Birna Baldvinsdóttir, sem út-
skrifaðist úr tannlækningadeild.
— Ég vinn núna hjá tannlækni
hálfan daginn og er svo í skóla-
Ragna Birna Baldvinsdóttir
þrjú árin eru undirbúningsár, við
sækjum mikið sömu tíma og fólkið
í læknisfræðinni. Á þriðja ári
æfum við okkur svo á plasttönnum
og munnum áður en við förum að
meðhöndla fólk. Síðustu tvö árin
fara svo í störf á klínik og einn
kennslutíma á dag. Á klínikinni er
veitt ókeypis þjónusta þeim sem
þangað vilja koma og við fáum að
fást við lifandi fólk. Þarna komast
færri að en vilja.
— Ég notaði útilokunaraðferð-
ina þegar ég valdi þetta nám, en
var bara ánægð með deildina. Ég
held hún skili nú sínu þegar á
heildina er litið. Manni finnst
auðvitað misgaman að fögunum og
of mikið kennt af því sem manni
sjálfum ekki fellur. En standard-
inn á deildinni er góður. Ekki ætla
ég að halda áfram í námi — er
alveg búin að fá minn skammt.
„Misjafnar
skoðanir á
Því hvenær
maður er
fulllærður“
Þrjú útskrifuðust í tölvunar-
fræði frá háskólanum og er einn
þeirra Gunnar Linnet.
— Það er nú kapítuli út af fyrir
sig hvers vegna ég valdi þetta
nám. Ég hafði mikinn áhuga á öllu
sem sneri að viðskiptum, bókhaldi
og öðru slíku, en einnig á tölvum,
forritum og öðru í þá áttina. Á
þeim tma var þó ekki um að ræða
Gunnar Linnet
Annað fag
en viðskipta-
fræði kom
aldrei til
greina
Lovísa Marínósdóttir, húsmóðir
með fjögur börn, tók próf úr
viðskiptafræðideild.
— Mér fannst mjög gaman að
náminu, félagsskapurinn var góð-
ur, og unga fólkið sérstaklega,
elskulegt. Ég fann aldrei fyrir því
að ég væri eldri en þau, og svo voru
þau svo sæt að færa mér mynd,
þegar ég útskrifaðist, en þau hefðu
frekar átt að fá gjöf frá mér því
þau eru öll svo indæl.
— Ég dreif mig í Öldungadeild-
ina 1972 og hafði mestan áhuga á
viðskiptafræðinni þegar ég ákvað
að halda áfram námi. Reyndar
kom aldrei neitt annað fag til
greina. Kannski hafði ég meiri
áhuga á náminu en krakkarnir í
fyrstu. Það innrituðust 113 um leið
og ég og þar var fullt af fólki sem
ekki ætlaði sér að halda áfram.
Þegar var komið út í alvöruna og
margir hættir voru allir saman
mjög áhugasamir, og fólkið dug-
legt.
— Mér fannst mest gaman að
reikningshaldi og fjármálum, lík-
lega af því mér gekk verst í þeim
tannlækningunum. Það er svo
rosalega dýrt að setja upp eigin
stofu, kostnaðurinn getur farið
allt upp í 20 milljónir, og maður
hefur ekki efni á því beint úr námi.
Þó er ég ásamt öðrum að fara út
í að setja upp stofu í Vestmanna-
eyjum. Við fáum fyrirgreiðslu hjá
bænum og hjálp við að kaupa
tækin. Bærinn gengst í ábyrgð
fyrir lánum og þess háttar.
— Ég hef bara komið tvisvar til
Eyja, en þar vantar tannlækna því
annar er að hætta. Mér finnst
spennandi að prófa eitthvað nýtt
og að sjálfsögðu er þetta ævintýra-
mennska.
— Það er alls ekki neitt vanda-
mál með atvinnu fyrir tannlækna.
Það vantar fólk í skólana og það
ríkir vandræðaástand á flestum
stöðum úti á landi. Þar er mest að
gera og þörfin mest.
— Eg er hneyksluð á ástandinu
á tönnum í börnum almennt. Í 6
ára barni sem ég leit á um daginn
var hver einasta tönn skemmd.
Þetta er að hluta kæruleysi
foreldranna um að kenna, og svo
er borðað svo óskaplega mikið
sælgæti hér. Barnatannlækningar
eru sérstakar, því aðrar tennur eru
undir, sem verður að varðveita, og
ekki má rífa litlu tennurnar úr því
þá geta komið upp tannréttinga-
vandamál seinna. Skemmdirnar
aukast því fæðan er verri en áður
var, og næstum alltaf sykur í
munninum á krökkunum.
— Námið tekur 6 ár og þar af
eru þau þrjú síðustu verkleg. Fyrri
neitt nám á þessu sviði, þannig að
ég byrjaði í stærðfræði. Með
tímanum þróaðist svo þessi náms-
leið hjá kennurum á tölvunarsviði
innan háskólans. Eftir að þessi
deild var þannig mótuð lét ég skrá
mig í hana, þar sem hún sameinaði
þarna mín áhugamál og má segja
að það sé ástæðan fyrir því að ég
valdi þetta fag.
— Námsleiðin eins og hún er
uppsett gerir ákveðnar kröfur til
þroska nemenda. Vegna þess að
um margt er að velja verður að
vanda valið til þess að árangur
verði sem skyldi. Þannig náði ég
allavega því markmiði, sem ég
ætlaði mér.
— Vinnan við námið var tölu-
verð. Þetta er ekkert sem maður
gerir í ígripum, en með vinnu er
ekkert því til fyrirstöðu að menn
komist í gegnum þetta.
— Ég sé alls ekki eftir því að
hafa farið út í þetta. Félagarnir
sem fóru strax að vinna eru
kannski komnir í eigin íbúð og
annað slíkt, en ég hef þá menntun-
ina í staðinn og hún er mér mikils
virði.
— I raun og veru hugsaði ég
ekkert um laun eða tekjumögu-
leika í þessu fagi fyrr en ég var
eiginlega búinn með námið og í
dag er það algjört spurningar-
merki hver launakjörin verða á
hinum almenna vinnumarkaði.
Það sem aðeins vakti fyrir mér var
að ég ætti þess kost að vinna
skemmtilega og áhugaverða vinnu.
— Þetta er í fyrstu skipti núna
sem útskrifað er úr þessari deild.
Þrjú ár er talin eðlilegur tími til
þess að ljúka þessu námi, en
síðasta misserið var mjög létt hjá
mér þar sem ég var þá búinn með
það mikinn hluta af mínu námi.
Með þeim fjölda sem nú er í
náminu eru að mínu mati nægir
starfsmöguleikar, því þetta er ört
vaxandi svið.
— Það sem er í stjónmáli í dag
er að vinna á þessu sviði. Það má
nú reyndar segja að það séu
misjafnar skoðanir á því hvenær
maður er fulllærður og því er það
bara spurningarmerki hvenær
maður hættir. En framundan hjá
mér í dag er aðeins vinna, hvað
sem seinna verður.
Ég sé ekki
eftir aö hafa
lært hjúkr-
unarfræði
Sigríður Halldórsdóttir útskrif-
aðist með próf í hjúkrunarfræði,
en þetta er í annað skipti sem
nemendur útskrifast úr þeirri
deild við Háskóla Islands.
— Ég er mjög ánægð með
deildina og afar sæl með þau
fjögur ár sem ég hef verið þar.
Námið er virkilega skemmtilegt og
mjög hagnýtt, það spannar svo vítt
svið og við lærum mikið um
mannlega tilveru. Áhugi okkar á
hollum og heilbrigðum lífsháttum
hefur aukist mjög og ég held til
dæmis, að engin okkar stelpnanna
sem útskrifuðumst núna, reyki.
\
Sigríður Ilalldórsdóttir
—Hjúkrunarfræðinámið er í
sífelldri endurmótun. Verklega
námið er alltaf að aukast, enda er
eftirsóknin eftir okkur mikil. Það
fer nú svolítið eftir deildunum á
spítölunum, sem við förum að
starfa við, hvort menntunin fær
alveg að njóta sín. I náminu lærum
við um manninn frá öllum hliðum.
Undirstaða í hjúkrun er auðvitað
að kunna skil á heilsufræði
mannslíkamans, hans eðlilega
ástand, og er aðaláherzlan lögð á
það fyrstu tvö árin. Seinna lærum
við svo um hið óheilbrigða og
sjúklega.
— Eg tók nokkrar vaktir í vetur,
en yfirleitt er lítill tími til þess
með náminu. Mér finnst hjúkrun
mjög lifandi starf. Maður þarf að
meta þarfir sjúklinganna og upp-
fylla þær. Starfið er strangt og
krefst mikils en veitir aftur mikla
lífsfyllingu. Ég fer fljótlega að
vinna á Vökudeild Landspítalans,
en þar er unnið mjög mikilvægt
starf.
— Reyndar hef ég mikinn áhuga
á kennslu og ætlaði mér í ensku og
íslenzku og að verða kennari, en ég
hef aldrei séð eftir að hafa lagt
fyrir mig hjúkrunarfræði. Ég býst
við að fara í uppeldis- og kennslu-
fræði eftir einhvern tíma til að fá
full kennsluréttindi og kenna þá
eitthvað á sviði hjúkrunarinnar. I
náminu er lögð áherzla á kennslu
því starfið á spítölunum er meðal
annars fólgið í umsjón með
nemum og ýmiss konar fræðslu.