Morgunblaðið - 02.07.1978, Blaðsíða 20

52
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 2. JÚLÍ 1978
MORÖJh/
XArtim

((]

BA%
Bíll fyrirtækisins er á vcrk-
stæði!
Ég sé það á öllu að þessi ungi
maður á sér framtíð hér í
fyrirtækinu!
>wf^pr?r
i V 5 % r f a » í f t
1 ■ 11 * g . i í
fy J: s s % '. 11 i « i
SKÍ/iill
khiiilú'it&éíM
Hvar stæd-
um við þá?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Það hjálpar að vita hvar spilin
eru en þó er það ekki alltaf nóg.
í dag ættu lesendur að spreyta sig
á óvenjulegri þraut — reyna að
vinna fjögur hjörtu úr sæti
suðurs og mega sjá hendur
andstæðinganna.
Vestur gaf, norður — suður á
hættu.
Norður
S. G9763
H. 763
T. ÁKD
L. ÁIO
Vestur
S. ÁKD108
H. 9852
T. 7
L. 984
Austur
S. 5
H. 4
T. 109832
L. KG7632
Suður
S. 42
H. ÁKDGIO
T. G654
L. D5
Vestur tekur fyrstu tvo slagina
á spaða og austur lætur lauf. Síðan
spilar vestur lágum spaða sem
austur trompar og þú yfirtrompar.
Hvað nú?
Þegar spil þetta kom fyrir
grunaði sagnhafa strax hvað var á
seyði. Vandinn yrði að komast inn
á hendina eftir að hafa tekið
trompin. En hann hafði þegar
gefið tvo slagi og grunur hans
staðfestist þegar austur lét lauf í
hjartaásinn. Tæki hann öll tromp-
in af vestri yrði erfitt að fá tíunda
slaginn á tígulgosann.
Þetta vandamál tókst að leysa.
Suður tók á trompin fjögur og í
það síðasta lét hann lauf frá
blindum. Ekki tíuna. Nei, nei,
heldur laufásinn!
Þar með var vinningurinn
tryggður. Nú gat vestur ekki
trompað þegar sagnhafi tók á þrjá
hæstu tíglana og síðan spilaði
hann lauftíunni frá borðinu. Aust-
ur gat tekið á kónginn en átti þá
ekki eftir annað en lauf og tígul.
Og sama var hvoru hann spilaði.
Tígulgosinn og laufdrottningin
hlutu að verða slagir.
Þessi aðferð krafðist þess auð-
vitað að austur ætti laufkónginn.
En það var líka vitað. Vestur hafði
sagt pass í upphafi og hafði þegar
sýnt þrjá hæstu spaðana. Hann
gat því varla átt laufkónginn að
auki.
776/ COSPER.
Hvort viltu að ég aki áfram eða aftur á bak?
„Mikið er skrítið með herstöðv-
arandstæðinga að þeir skuli snúa
bökum í þá sem þeir mótmæla,
þeir ganga frá Keflavíkurhliðinu í
átt til Reykjavíkur, en ekki öfugt.
Skyldi þeim kannski ekki vera eins
mikil alvara og þeir þykjast vera
láta og tók nokkur eftir því að
meðan á Keflavíkurgöngunni stóð
flaug þyrla varnarliðsins yfir til
Djúpavogs að sækja slasaðan
(höfuðkúpubrotinn) sjómann.
Skyldi einhver í hópi göngu-
manna, væri hann stórslasaður,
neita varnarliðsmönnunum að
veita hjálp. Mörgum mannslífum
hafa varnarliðsmenn bjargað við
erfiðustu aðstæður. Góðir íslend-
ingar, er þetta einlægur ásetning-
ur ykkar að vilja herinn burt?
Hvernig haldið þið að allur
fiskútflutningur til Bandarikjanna
og allt millilandaflug þangað
stæði þá, hvar stæðum við þá —
yrðum við ekki heldur fátækari á
eftir? Hver ætti þá að rétta okkur
við? Meira að segja Rússar eru
háðir Bandaríkjamönnum með því
að kaupa af þeim korn, þeir þurfa
að kaupa það mikið að engir aðrir
en Bandaríkjamenn geta annað
eftirspurninni, ella myndu þeir
bara svelta.
Kona.“
• Meira af
ABBA
Nokkrir ABBA-aðdáendur
hafa skrifað og farið fram á að
nokkur væri réttur hlutur þeirrar
hljómsveitar hjá Velvakanda og
viljað mótmæla þeim skrifum sem
voru fyrir nokkru þess efnis að
ABBA væri ekki nógu góð hljóm-
sveit til að vera hampað svo sem
raun er á. Vilja ABBÁ-aðdáendur
meina að tónlist hljómsveitar-
innar sé sízt verri en sú sem ýmsar
aðrar hljómsveitir leika. Hafa
sumir áhangendur ABBA einnig
beðið þess að myndin um ABBÁ
verði endursýnd í sjónvarpi.
• Launajafnrétti?
„Mig langar aðeins til að
varpa fram þeirri spurningu nú að
loknum kosningum hvort að búast
megi við að t.d. Alþýðuflokkurinn
taki upp baráttu fyrir launajafn-
rétti hér á landi. Nokkrir þeirra,
sem kosnir hafa verið á þing fyrir
Alþýðuflokkinn, hafa talað um það
í sinni kosningabaráttu að taka
Kirsuber í nóvember
Framhaldssaga eftir Mariu Lang
Jóhanna Kristjónsdóttir ísienzkaði
3
Persónur siigunnar<
Fimm af yngri kynslóðinni,
þar af einn morðingi og annar
verður fórnarlamb morðingj-
ansi
Judith Jernfelt
Matti Sandor
Klemens Klemensson
BKO Roland Norell
Nanna-Kasja Ivarsen
og tvær miðaldra fraukar sem
eru mikilvæg vitnii
Helena Wijk
Lisa Billkvist
og læknir og yfirlögreglu-
þjónn sem hafa ólíkar skoðan-
ir á morðmálinui
Daniel Severin
Lco Berggren
ásamt með lögregluforingjan-
um sem dregst inn í málið í
nokkur dægur áður en glæpur-
inn fyrnisti
Christer Wijk.
— Nú ert það sannarlega þú
sem hikar ekki við að gefa
afdráttarlausar og dálítið fljót-
færnislegar yfirlýsngar,
sagði Christer undrandi. —
Hvernig veizt þú ...?
— Ég veit það var citt af
þeim, sagði hún og hafði nú
lækkað rödd sína enn. — Og
þau hafa smátt og smátt verið
að snúa aftur tií Skoga öll.
Eins og þau geti ekki annars
staðar verið.
Þegar hann rétti höndina
fram eftir pípu sinni skildi
hann allt í cinu hvers vegna
hún talaði svona lágt.
Niðri í forstofunni hcyrðist
pfskur karis og konu.
— Nei, hvað er að heyra,
hrópaði Christer upp yfir sig.
— Ég hélt við værum ein í
húsinu. Értu búin að leigja
iitlu íbúðina?
— Já. Ég leigi hana
hjúkrunarkonu. Mér fannst
það gati verið notalegt og
meira öryggi í því. Og ég þekki
hana líka — þannig lagað. Frá
því þá.
Litla íbúðin á neðri haðinni
var hcntug tvcggja herbergja
íbúð mcð baðhcrbergi og smá-
eldhúsi sunnan megin í húsinu
og Heienu Wijk hafði alltaf
fundizt að hún hentaði bezt
„ógiftri og ekki sérstaklega
húsiegri en kurteisri og prúðri
konu“. Hjúkrunarkona hlaut
að vera mjög svo æskilegur
leigjandi.
En Christer hafði heyrt radd-
blæ hennar.
— En hcfur það þá ekki
lánazt? Iiefur hún valdið þér
truflun ... eða er eitthvað
annað að?
— Nei, nei. Hún ónáðar mig
auðvitað ekki baun. Og það er
eiginlcga ckkert annað að en
það að hún hefur fengið mig tii
að velta vöngum ... brjóta
hcilann um ýmislegt sem heyr
ir í raun fortfðinni tii.
— Hvað heitir hún?
— Judit Jernfelt. Ef þú ert
þá nokkru nær.
— Veínaðarvöruverziun
Jcrnfclts, sagði hann ósjálf-
rátt.
— í Prestagötu?
— Já. en búðin cr ekki
lengur. Bæði Josef Jernfclt og
kona hans eru dáin.
Lögregluforinginn mundi
gjörla eftir hinum skrafhreifa
kaupmanni og hann rámaði
óljóst í að hafa séð cinkadóttur
hans.
— Ilún var lagleg stúika,
var það ekki. I.ítil dökkhærð og
grönn, föl yfirlitum. ólík flest-
um öðrum stúlkum hér í útliti.
— Hún er enn lagleg. Að
minnsta kosti cí maður er
veikur fyrir hcnnar manngerð.
— Ilvað er hún gömul?
— Hún hlýtur að vera fjöru-
tíu ög tveggja ára, eða kannski
ári eldri. Hún var átján ára —
þá!
Áhugi hans hafði smám
saman vaknað og hann fylgdist
af áhuga með því sem hún
sagði.
— Æ. já, sagði hann — því
hafði ég alveg gleymt. Það var
hún sem var aðalkvenpersónan
í harmleiknum þfnum. Þú
hefur sjálfsagt haft grun um