Morgunblaðið - 05.07.1978, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 5. JÚLÍ 1978
kavfind \\ ps
(ö
GRANI göslari
Slönguna eins ok skot!
Viltu nú ekki lofa mér að koma
með þér þegar þú heldur næst
upp á afmælið mitt?
Kaffiö getur ekki verið kalt. —
Það er búið að vera á kaffi-
könnunni síðan í gær!
BRIDGE
Leitum á ný mið
Áhugamaður um flug ritar
nokkrar línur og vill að íslending-
ar gefi enn meiri gaum að því að
komast yfir nýjar flugleiðir er-
lendis eða leiguflug þar sem
flugkostur er svo mikill og
væntanlega hægt að nýta hann
enn betur:
„Sjálfsagt eru íslendingar einna
bezt allra þjóða búnir að öllum
flugfarkosti (miðað við höfðatöl-
una frægu að sjálfsögðu) og hafa
menn farið nokkuð út á þá braut
að taka að sér flug fyrir erlenda
aðila. Sem dæmi má nefna að
Arnarflug hefur starfað í Kenya
og víðar og Loftleiðir fluttu
pílagríma einhvers staðar suður
frá líka eins og flestir múna. Nú
eru einhverjar raddir uppi um að
flugleiðin milli Glasgow og Kaup-
mannahafnar sé að verða undir í
samkeppni við BA flugfélagið.
Datt mér í hug í framhaldi af því
að nefna að íslenzku flugfélögin
þurfa eflaust að halda vel á
spöðunum til að geta haldið
ýmsum verkefnum úti í heimi
áfram.
Hróður íslenzku flugfélaganna
hefur víða borizt og talað er um að
íslenzkir flugmenn séu hæfir mjög
og öruggir. Án efa gera flugfélögin
öll allt sitt til að reyna að afla sér
verkefna erlendis og finnst mér að
ríkisstjórnin ætti að styðja þau í
þeirri viðleitni, því þetta er dýrt
starf og kostar mikið að leita eftir
atvinnu og gera tilboð í ýmiss
konar leiguflug o.þ.h. Benda má á
að leiguflug og annað flug fyrir
erlenda aðila er á við hvaða annan
útflutningsatvinnuveg sem er, eða
er það ekki rétt? Flugflotinn
nýtist ekki að fullu hér heima við,
a.m.k. ekki að vetrinum og því er
sjálfsagt að leita eftir fleiri og
meiri nýtingarmöguleikum.
Vel má vera að einhverjum þyki
þetta óþarfa mas hjá mér, en ég
vildi fá að benda á hersu mikil-
vægar þessar atvinnugreinar eru
og þær mega ekki leggjast niður,
því hvar stæðum við ef ekki væru
til íslenzk flugfélög? Væru þá ekki
samgöngur við önnur lönd verri?
Væri þá ekki óvissa um allt okkar
samband við nágrannalöndin?
Stundum heyrist nefnilega talað
um að íslenzku flugfélögin veiti
ekki nógu góða þjónustu á flugleið-
um sínum og það kann að vera
matsatriði. En ég held að það
gleymist líka oft að þessi félög eru
ekki rekin af milljónaþjóðum eins
og hin erlendu félög og því verði
að taka fullt tillit til þess og líta
á það með skilningi þó að þau séu
ekki eins sterk og þau stóru á
öllum sviðum. En aftur vil ég
minna á að hlúa barf að flug-
Umsjón: Páll Bergsson
Við spilaborðið þurfa háðir
aðilar ávallt að gera sér áadlun
eða hugmynd um framvindu
spils. En það er aldrei að vita
hvar möguleiki leynist til að snúa
gangi spils sér í hag.
Vestur gaf, austur og vestur á
hættu.
Norður
S. 85
H. ÁK643
T. K985
L. G7
Vestur
S. D72
H. G97
T. G4
L. KD1092
Suður
S. Á943
H. 2
T. ÁD1(
L. Á54
Eftir að norður opnaði á einu
hjarta og tók síðan undir tígul
héldu spilaranum í suðri engin
bönd. Hann varð sagnhafi í sex
tíglum og vestur spilaði út lauf-
kóng.
Sagnhafi sá fljótlega, að útlitið
var ekki sem best. Til að spilið
ynnist varð trompið að liggja 2—2
og hjartað 4—3 á höndum and-
stæðinganna. Þá var hægt að láta
laufin tvö í hjörtun og trompa tvo
spaða í borði. En til að þetta gengi
varð vestur að eiga tígulgosa.
Fyrsta slaginn tók sagnhfi með
laufás og spilaði síðan hjarta á
ásinn. Trompaði hjarta á hendinni
með þristi og spilaði tígulsjöu. En
þá sá vestur möguleikann. Hann
lét gosann og sagnhafi var skyndi-
lega í vandræðum. Trompkóngur-
inn var orðinn síðasta nýtanlega
innkoman í borðið og spilið var
tapað. Fríspila mátti hjartalitinn
en ekki yrði fyrir hendi innkoma
í borðið á réttum tíma.
Eftir spilið sá suður í hverju
villan lá. Hann hafði ekki gert sér
Ijósa innkomuerfiðleikana. í
þriðja slag þurfti að trompa
hjartað með tíunni og eiga smá-
spilin tvö. Þau voru nauðsynleg til
að eiga á hendinni lægri spil en
núuna og áttuna í borði. Þá gerir
ekki til þó vestur stingi gosanum
í milli og spilið vinnst án sérstakr-
ar fvrirhafnar.
7
Austur
S. KG106
H. D1085
T. 62
L. 863
I^SviCI I Framhaldssaga eftir Mariu Lang
f ^ | | ■ I II lf III wj I Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaði
.
— Heyruð þið nú. Klukkurn-
ar farnar að hringja. Nú
hringja þær í kór um landið
þvert og þær halda því áfram
til klukkan hálf eitt.
Hljóðbylgjurnar frá
klukknahringingunum skullu
eins og flóðbyigja scm reis og
hneig. Innan dyra var hægt að
afbera hávaðan en helzt ekki
fyrr en Klemens hvarf á braut
og lokaði eftir sér.
En úti á þröngum götunum
var hávaðinn ærandi. Klemens
Klemensson hvarf hratt eftir
Ágötu. Skammt fyrir neðan
varð Matti Sandor að stinga
fingrunum í eyrun þegar hann
sté út úr mjólkurbarnum og út
á Prestsgötuna. ,
Bærinn var enn honum fram-
andi og þennan mánudag fund-
ust honum hvíia einhver
þyngsli yfir. Framan við ráð-
húsið drúptu flöggin, hlaut og
rytjuleg, og hóksalinn hafði
skreytt gluggann sinn með
galdranorninni í sætabrauðs-
húsinu og í nýlendurvörubúð-
inni á móti var bent á að
skömmtunin á kaffi rynni ekki
út fyrr en um miðjan nóvemb-
er. Aukinhcldur hafði kaffið
hækkað um þrjár krónur kfló-
ið.
Hann arkaði framhjá Eks og
Jernfelts búðinni og framhjá
verzlun Carls Nieisens og
komst að dyrunum sem lágu að
Jitlu búðinni. Andstætt fyrri
viðskiptavininum lokaði hann
dyrunum vandlcga á eftir sér.
Lokaði dyrunum til að útiloka
eilífar útfarahringingar úti.
— Nei, þárna ertu kominn,
sagði fröken Rillkvist glaðiega.
— Og ósköp er að sjá hvað
þú ert blautur. Er svona mikil
rigning?
— Rignir. Eða kannski snjó-
ar. Ég veit eiginlega ekki hvað.
Ilelena Wijk hafði dregið
tjaldið til hliðar og horðið og
stólarnir tveir blöstu við og
lítil plata þar með kaffi kraum-
aði í katli. Hún horfði á hann
móðurlcg á svip og sagði.
— Þú virðist svona rétt í
meðallagi ánægður.
Matti sem var þrítugur að
aldri, var yfirleitt heldur lítið
glaðlegur á svip og sjaldan
mátti grcina skapbrigði hans á
andlitinu. Ljóst og freknótt
andlitið var alltaf lokað og gaf
ekki til kynna hverjar hugsan-
ir bærðust innra með honum og
enda þótt málýzka hans væri
frá Verraalandi hafði hann
ekkert í sér af málgleði Vcrm-
lendinganna.
— Eg get ekki þolað þctta,
sagði hann svo.
— Hvað geturðu ekki þolað?
Veðrið?
Rigningin hafði klcsst rauð-
brúnt hárið niður á ennið og
rakinn rauk úr prjónapeys-
unni. en hann yppti samt
öxlum og sagði.
— Æ, nei það verður nú víst
að taka það eins og það kemur
fyrir. Það er öllu verra með
þessar eilffu klukknahringing-
ar.
— En kóngurinn dó í gær,
eins og þú veizt, sagði Lisa
Billkvist og vottaði fyrir
ásökunarhreim { röddinni.
Gustaf fimmti dó sunnudaginn
29. október klukkkan 8.35 um
morguninn.
— Ja, ekki þekkti ég hann.
— Það gerði ég sannarlega
ekki heldur, sagði Lisa. — En
hann er ckkert ofsæll af því að
fá dálitið af klukknahringing-
um sér til heiðurs og sáluhjálp-
ar.
— Mér finnst þetta bara svo
óhugnanaieg hljóð.
— óhugnanleg. Hvers vegna
það? spurði Helena Wijk.
— Æ, ég veit það ekki. Ég
verð óstyrkur á taugum að
hlusta á þetta..
— Þú hefur svei mér næmt
taugakeríi. En þú ert kannski
ekki vanur því að búa í grennd
við kristinna manna kírkjur og
hlusta á klukknahljóm?
Bros Matti Sandors var
meginástæðan fyrir því að
cnginn fékk staðist hann. Bros-
ið brauzt fram á andlit hans
I