Morgunblaðið - 07.07.1978, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 7. JÚLÍ 1978
23
Minning:
Þorsteinn Þórðarson
húsgagnabólstrari
Nú, er ég sé eftir vini mínum
Steina yfir móðuna miklu, þá
rifjast upp í huga mér margar
hugljúfar minningar eins og svo
oft vill verða þegar maður verður
skyndilega að kveðja góðan dreng
og félaga.
Fljótt eftir að ég 1947 fór að
læra bólstrun kynntist ég Steina
og héldust þau kynni án þess að
skugga bæri á alla tíð síðan. Steini
var félagslyndur maður, glaðvær í
öllu viðmóti, og glaðværð og
glettni lét hann ekki af, þó svo
hann gengi ekki heill til skógar,
sér í lagi síðari ár, en veikindi sín
bar hann af þeirri karlmennsku
sem þeim einum er lagið er geta
gert að sínum orðum orð sálma-
skáldsins, Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta, á grænum
grundum lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnunum, þar sem
ég má næðis njóta, hann hressir
sál mína þótt ég fari um dimman
dal, óttast ég ekkert því þú ert hjá
mér, sproti þinn og stafur huggar
mig.
Þorsteinn vann félagi sínu,
Sveinafélagi húsgagnabólstrara,
gott og mikið starf sem formaður
þess félags og að öðrum ólöstuðum
er það ákveðin skoðun mín að
enginn hafi af meiri einlægni og
fórnfýsi unnið því félagi betur, oft
við erfiðar aðstæður, því það vill
brenna við hjá bólstrurum eins og
flestum stéttum okkar þjóðfélags
að heimsins laun eru vanþakklæti.
Fór Steini ekki varhluta af því hjá
sínum stéttarfélögum, en hann
harðnaði Við hverja raun og stóð
eins og klettur af sér allt and-
streymi félagi sínu til sóma og
framdráttar þeirra málstað. Já,
það væri af mörgu að taka enn, en
það er von mín að fleiri minnist í
þessu blaði Þorsteins sem til þess
eru hæfari en ég, en með þessum
fátæklegu orðum langaði mig að
þakka Steina alla hans góðvild og
drengskap í minn garð um árabil.
Og konu hans og ástvinum sendi
ég mínar innilegustu samúðar-
kveðjur og sé það þeim huggun í
harmi að eiga góðar minningar um
góðan heimilisföður og dreng. Og
að endingu, það er von mín og trú
að við sjáumst öll á eilífðarströnd
fagnandi og glöð.
Fari hann í friði, Drottinn blessi
hann.
Ásgeir H.P. Hraundal.
Að marggefnu tilefni skal athygli vakin á þvi, að
afmælis- og minningargreinar verða að berast blað-
inu með góðum fyrirvara. Þannig verður grein, sem
birtast á í miðvikudagsblaði, að berast í síðasta lagi
fyrir hádegi á mánudag og hliðstætt með greinar
aðra daga. Greinar mega ekki vera í sendibréfs-
formi eða bundnu máli.
Sé vitnað til ljóða eða sálma skal höfundar getið.
Greinarnar þurfa að vera vélritaðar og með góðu
línubili.
inn en aðstæður til slíks í þá daga
voru aðrar en nú. Engu að síður
var Helgi vel menntaður maður
sökum óþrjótandi dugnaðar hans
og áhuga til sjálfsnáms. Að loknu
barnaskólanámi naut hann
kennslu í ensku hjá Sigurjóni
Jónssyni sem þá var héraðslæknir
á Dalvík. Gat hann lesið þá tungu
og Norðurlandamálin sér til gagns.
Að hætti ungra manna leitaði
Helgi sér atvinnu á vetrum til
verstöðva Suðurlandsins. Lá leið
hans til Vestmannaeyja. Þar fann
hann konuefni sitt, Huldu Guð-
mundsdóttur frá Hrafnagili, og
giftu þau sig árið 1932. Eignuðust
þau tvær dætur, Hrafnhildi og
Helgu, og eru barnabörnin orðin
fimm og barnabarnabörnin tvö.
Reyndist Helgi þeim einstaklega
góður faðir og afi. Sjómennska
varð síðan aðalstarf Helga um
fjöldamörg ár. Hann öðlaðist
vélstjóraréttindi á fiskibátum og
vann oftast þau störf. Eftir að í
land kom vann hann sem vél-
gæslumaður, lengst af í Vinnslu-
stöðinni í Vestmannaeyjum.
Oft mun hugurinn hafa leitað
heim á æskustöðvarnar, norður að
Upsum þar sem margar glaðar
stundir höfðu liðið í stórum
Framhald á bls. 21