Morgunblaðið - 11.07.1978, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 11. JÚLÍ 1978 .
Hvar er mannúðin?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Ólympíumótið í New Orleans á
döiíunum skiptist í nokkra hluta
eftir keppnisgreinum. En fyrsti
og jafnframt aðalhluti þess var
heimsmeistarakeppni f tvímenn-
ingi í opnum flokki. Ungir
Brasih'umenn, Marcelo Branco og
Gabino Cintra hrepptu heimstitil-
inn. í lokaumferðinni sigu þeir
framúr kornungum Kanada-
mönnum. sem höfðu haft forystu
í keppninni. En sigurvegararnir
eru engir nýgræðingar, voru
háðir í sigursveit Brasilíu á
Olympíumótinu 1976 í Monte
Carlo. AIls tóku þátt 192 pör frá
47 þjóðum.
Spilið í dag er eitt af mörgum
góðum spilum sigurvegaranna.
Suður gaf, austur-vestur á hættu.
Norður
S. D93
H. ÁK8654
T. 87
L. G6
COSPER 7742
Hvernig er það, eigið þér erfitt með að klæða yður
á morgnana? Það er meira en guðvelkomið að ég
aðstoði!
Borizt hefur bréf er fjallar
nokkuð um það sem bréfritari
nefnir æsiskrif blaðanna og á þar
við umfjöllun um t.d. morðmál,
þegar greint er frá þeim, ákærum
og endalokum þeirra. Telur bréf-
ritari það vaka um of fyrir
mönnum að blöð þeirra seljist og
lesandinn fái tækifæri til að
hlakka yfir óförum samborgar-
anna.
„Við, íslendingar, þykjumst vera
fullir mannúðar og hjálpsamir
þegar eitthvað bjátar á, hér eða í
öðrum löndum. En það verður ekki
annað séð, en grunnt sé á því góða
og manni er nær að halda að hér
sé stór hópur manna, sem mundi
óðfús mæta á Austurvelli, ef þar
færi fram henging eða aftaka
afbrotamanna, eins og tíðkast með
ýmsum þjóðum enn þann dag í
dag. Það verður ekki annað séð af
því, hvernig blöðin blása upp
fregnir af slíkum fréttum, en þeim
sé kunnugt um hve stór þessi
hópur er og hve góð „söluvara"
fréttirnar eru.
Hvar er mannúðin? Hvar er
tillitssemin við ættingja, börn og
aðra aðstandendur? Er ekki kvöl
þeirra nóg, þótt ekki sé á hana
bætt með æsiskrifum blaðanna og
dómi almennings? Er ekki refsi-
löggjöf Islendinga nógu hörð þar
sem við búum við ströngustu
refsilöggjöf allra Vestur-Evrópu-
búa og erum áratugum á eftir í
þessum efnum? Hér eru ekki
betrunarhús, hér eru hegningar-
hús og aðbúnaður eins og verst
gerist í þeim löndum, sem við
teljum varla til menningarlanda.
• Að dæmi
Svisslendinga?
Væri ekki réttara að fara að
dæmi Svisslendinga, bæði í þessu
sem mörgu öðru — þar er blöðun-
um bannað að birta fregnir um
afbrot hvað þá heldur að nefna
nöfn í því sambandi.
Það væri verðugt verkefni hinna
ungu, nýkjörnu alþingismanna, að
hyggja að endurskoðun refsilög-
gjafar okkar og færa hana til
nútímahugsunarháttar. Eða halda
menn almennt, að hún hafi stuðlað
að fækkun afbrota? Halda menn,
og dómarar, að leiðin sé sú, að
herða á refsihörkunni og nokkur
maður „batni" við að dvelja áratug
eða meira í íslenzku hegningar-
húsi, þar sem meirihluti dvalar-
gesta er ýmist sjúkt fólk eða
andlega illa á sig komið og jafnvel
„ósakhæft" eins og það heitir á
fagmálinu? Meirihluti fanga í
íslenzkum hegningarhúsum eru
sjúklingar, sem aðeins eiga heima
á sérstökum stofnunum, en þær
eru engar til hér á landi. Svo mikil
er mannúðin.
Vestur
S. 74
H. D2
T. 952
L. ÁD9753
Austur
S. G1085
H. 973
T. ÁKG4
L. 82
Suöur
S. ÁK62
H. GIO
T. D1063
L. K104
Brassarnir sátu í austur og
vestur og sögðu alltaf pass en
norður varð sagnhafi í þrem
hjörtum eftir að suður hafði opnað
á einum spaða.
Branco spilaði út tígulás og
skipti síðan í lauf. Cintra fékk á
drottninguna og nú varð að taka
slagina í réttri röð. Fjórir slagir
þurftu að fást á láglitina og
trompið varð að gefa þann fimmta
hversu líklegt sem það var. Ekki
mátti spila laufunum strax því þá
hefði sagnhafi látið tapslag sinn í
tígli í þriðja laufið. Cintra spilaði
því tígli og Branco spilaði aftur
laufi. Nú var rétti tíminn til að
spila þriðja laufinu og þar með var
trompslar sr, fimmti slagur varn-
arirnar, ggur. Nían var orðin
stórveldi o-_- sagnhafi reyndi sína
ein1 von þ r hann trompaði með
áttunni. E, nilt kom fyrir ekki —
eim; niðuT • góð skor til Brasilíu-
mannanna.
Kirsuber í nóvember
Framhaldssaga eftir Mariu Lang
Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaði
10
Persónur sögunnan
Fimm aí yngri kynslóðinni,
þar af einn morðingi og annar
verður fórnariamb morðingj-
ansi
Judith Jernfelt
Matti Sandor
Kfemens Klemensson
BKO Roland Norell
Nanna-Kasja Ivarsen
og tvær miðaldra fraukar sem
eru mikilvæg vitnii
Helena Wijk
Lisa Biilkvist
og læknir og yfirlögreglu-
þjónn sem hafa ólíkar skoðan-
ir á morðmálinui
Daniel Severin
Leo Berggren
ásamt með lögregiuforingjan-
um sem dregst inn í málið í
nokkur dægur áður en glæpur-
inn fyrnisti
Christer Wijk.
svo hjálpsamur, eins og hans
var vandi, að hann hafði opnað
lítið heimili sitt Matta Sandor
vini sínum úr Vermlandi þegar
sá hafði spurt hann hvort
möguleikar væru á því að nota
haustfríið í Skógum án þese
hann færi á hausinn peninga-
lega.
— Og síðan vakti ég athygli
Rolla á því að við SKULDUM
honum enga skýringu hvorki á
einu né neinu, sagði Helana
Wijk — en hann haíði eitthvað
fengið þetta vitlaust inn í sig.
Ég sagði að þú hefðir fyrir
löngu lofað að fiytja til mfn í
húsið mitt til að ég væri ekki
ein, þegar Ieigjandi minn gerði
alvöru úr því að fara á flakk og *
vera í burtu á Allraheilagra-
messu og mcira að segja í
heilan mánuð. Og svo lofaðir
þú Klemens því í staðinn að
hann fengi lánaða þina tómu
fbúð handa Matta þennan sama
tfma. Þvf að ég sagði að svona
væri þú nú gerð að þú værir
tilbúin að rýja þig inn að
skinni og gefa allt ef þú hittir
fyrir manneskju sem skorti
eitthvað.
— Vitleysa, sagði Lisa
Billkvist og bandaði frá sér
hendinni.
— En Klemens er alltaf svo
Ijómandi almennilegur við mig,
að ég fæ honum ekki fullþakk
að. Ög reyndar lofaði ég svo
sem engu fyrr en við hefðum
hitt Matta sjálfar og séð hversu
viðfelldinn og yfirlætislaus
hann væri.
- Já.
Augu Helenu Ijómuðu. — Ég
notaði cinnig snoturt úrval af
skrautlegum lýsingarorðum
um Matta Sandor en ég held
ekki það hafi haft tiltakanlega
mikil áhrif á Bo Roland né
heldur hafi það lægt reiði hans.
Það getur svei mér orðið
forvitnilegt að fylgjast með því
hvernig þetta æxlast ...
Helena Wijk fékk ósk sína
uppfyllta — og meira en það.
Strax á iaugardaginn varð hún
vitni að nýjum J»^tti í þróun-
inni.
Vegirnir voru hálir og vara-
samir og hún vissi að vinkona
hennar var hálfsemyk við að
fara ein í þessari íærð og því
hafði hún farið að sækja Lisu
f verzlunina. Ilún sat á stói bak
við hengið og beið eftir að ioka
yrði, þegar hún heyrði ein-
hvern koma stynjandi og blás-
andi inn um dyrnar og sfðan
heyrði hún raddir.
— Við mörðum það, sagði
Judith Jernfeldt hlæjandi.
— Það hefði verið ógnarlegt
hefðum við komið of seint.
Það var rödd Matta, mállýzk-
an sönglandi ákaflcga áber
andi.
— Ég hélt að ég hefði
kannski farið með líkjörmola
heim til einskis.
— Engin hætta á því.
— Hann hcfði aldrei lifað af
helgina nema fá sér þessa
viðurstyggilegu mola, heyrði
hún Judith segja stríðnislega.
— Og hvað ætlar þú að fá
marga í dag?
— í dag, sagði Matti Sandor
— ætla ég að fá tuttugu stykki.