Morgunblaðið - 16.07.1978, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 16. JÚLÍ 1978
MORöJN) ■'V'V ^_
kafp/no 1 **?■
(ítjríi
4\v-'
botta er cin nýja-sta myndin
som þeir hafa fongið. — Marjjir
lcikaranna munu vera enn á
li'fi!
PípulaKninKamennirnir eru
bersýnileí?a ekki í verkfalli!
__ /£$ ác
VeKna rafmiiKnunar er þetta
nauðsynlejí!
N autak jöt
og raudvín
„Ofangreint er orðið að fjarlæg-
um draumi, sem kannski örfáir
geta gert sér vonir um að rætist
til tilbreytingar eftir strit vikunn-
ar. Mér þykir verst að hafa kynnzt
þessum „munaði" áður fyrr í
útlöndum, því sárari eru vonbrigð-
in eftir að hafa setzt í „helgan
stein“ á íslandi, maður lætur sér
nægja að kaupa fars í staðinn.
Hvers virði er lífið yfirleitt ef
maður eftir strit vikkunar getur
ekki leyft sér að kaupa eins og í
eina máltíð til helgarinnar það
sem mann langar í þ.e.a.s. til
dæmis nautafilet eða eitthvað
þvíumlíkt, en filet kostar í dag kr.
6,032.- kílóið, og einflaaska af
rauðvíni um og yfir kr. 3.000,- eftir
hækkunina. Og kostar því þetta
tvennt fyrir ca. 2 manneskjur um
kr. 6.000.-, en það er nákvæmlega
dagskaup á skrifstofu, takið eftir
að þetta er aðeins ein máltíð, en
þá á eftir að kaupa mat í eina
máltíð enn þann daginn. Það kann
einhver að spyrja sí svona „hvaða
vesen er eiginlega í manneskjunni,
getur hún ekki keypt bjúgu og
mjólk?“ eða „sú er blönk að geta
ekki veitt sér smátilbreytingu, því
kaupir hún þetta bara ekki?“ Ef
ég leyfi mér þetta, þá er kaupið
mitt búið um miðjan mánuðinn og
allt komið í óefni. Það endar alltaf
með því að ég stend í kjötbúðinni
og horfi á lúxuskjötið og kaupi
fars til sunnudgsins, hryggur
verður að bíða þangað til einhvern
tímann þegar ég hefi efni á.
Kannski get ég ekki keypt hann
nema ef „þeir“ gleyma að senda
mér rafmagnsreikninginn eða
símareikninginn einu sinni, en
nautið og rauðvínið verða að bíða
héðanaf.
Ég ætlast ekki til að fá neitt
ókeypis í þessu landi, mér er
beinlínis illa við fólk sem að iðkar
slíkar hugsanir — nenni ekki að
útskýra það nánar — en ég tel það
hættulegt að „setja stólinn
ALLTAF fyrir dyrnar“, þegar
maður sér fram á lágmarkskaup-
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Aðeins hjartsýnir og óvand-
virkir spilarar reikna með bestu
legu í úrspilinu og við látum það
ekki henda okkur í æfingarspil-
inu í dag.
Gjafari suður. austur-vestur á
hættu.
Norftur
S. G
11. B3
T. Á512
L. ÁG10713
SuOur
S. KD81
II. ÁKD1072
T. 7
L. KD
alla slagina skiptist hjörtun 3—2
og laufin ekki verr en 4—1 á
höndum andstæðinganna. En við
flýtum okkur ekki svo mikið. Eina
hættan er, að hjörtun fimm
skiptist 4 — 1 og gosinn sé ekki
einspil. Og eigi vestur fjórlitinn er
ekkert hægt að gera, gefum slag í
báðum hálitunum.
Ekki kemur til mála að svína
hjartatíu strax enda er hægt að
gera betur. I 2. slag trompum við
tígul til að fækka trompunum á
hendinni. Síðan spilum við lágum
spaða frá hendinni. Vestur á
sennilega ásinn og tekur á hann.
Sama er hverju hann spilar og
gerum ráð fyrir að hann velji lauf,
sem við tökum á hendinni og
trompum spaða. Aftur trompum
við tígul á hendinni og eigum þá
aðeins fjögur tromp eftir. Nú er
tími til kominn að athuga tromp-
leguna, tökum á ás og kóng. Séu
báðir með þarf ekki að hugsa
frekar um spilið. En hafi vestur
aðeins átt einspil spilum við
laufháspilinu og tökum það með
ásnum. Við verðum að ætlast til að
austur hafi átt minnst tvö lauf og
þá ræður hanri ekki við okkur.
Spilum laufunum og trompi hann
ekki látum við spaðahjónin af
hendinni og eigum tvo síðustu
slagina á hjartadrottningu og tíu.
Hendur andstæðinganna gætu
hafa verið þessu líkar:
1 * t j ~ * j «
C PI8
Suður er sagnhafi í sex hjörtum 1 1 .U/e W/ Mi.
en vestur hefur sagt tígul og spilar J .11,. 7A ,1,,
út tígulkóng. Ásinn fær slaginn og // ''''v—\ ,llf,
hvernig eigum við að haga fram- ,)b, ( V
haldinu? Auðvitað er hugsanlegt að fá Ns ^ %1 ^ M. 77é4 C05PER.
Mamma, á ég að vekja Soffíu frænku núna?
•Vostur
S. Á1073
II. I
T. KDGÍI86
L. 85
Austur
S. 2
II. G08.-»
T. 103
L. %2
Kirsuber í nóvember
15
Framhaldssaga eftir Mariu Lang
Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaði
legt. Auk þess þurftu þær
stöðugt að vera að taka á sig
króka því að fyrir nokkru hafði
verið haíist handa um að leggja
slitlag á giiturnar í bænum og
jarðrask var hvert sem litið
var.
Það leið ekki á löngu unz
kirkjan var orðin full út úr
dyrum. Skólanemendum hafði
verið gefið frí til þess að mæta
og þarna voru fulltrúar ýmissa
hagsmunasamtaka og ailir
helztu fyrirmenn í bænum.
Presturinn hélt ra*ðu sína og
kórinn hyllti nýja kónginn og
konu hans. Sálmar voru sungn-
ir og síðan var leikinn sorgar-
mars og allt var þetta ósköp
tilþrifamikið.
Eftir athöfnina var þröng
fyrir utan kirkjuna. Öllu meiri
en á jólunum.
Klemens Klemensson reyndi
að ylja fingurna í græna
loðfrakkanum sínum og sagðii
— Ja. það var eins gott þetta
tók enda. Ég hélt ég myndi
sofna frá þessu.
— Mér fannst þetta nú vara
fjarska hátíðlegt. sagði Judith
Jernfeldt sem var mjög eítir-
tektarverð í klæðaburði og
ákaflega föl í andliti. Klædd í
jakka sömu gerðar og fyrst
hafði sézt í kvikmyndinni
briðji maðurinn.
— Þú þurftir heldur ekki að
standa upp á endann alla
athöfnina eins og ég. Skorðað-
ur uppi við orgelið og fékk mig
ekki hrært.
— Já. en þetta var nú samt
hátiðlegt. fannst þér ekki
Matti? hélt hún áfram.
En Matta var greinilega kalt
f þunna regnfrakkanum sínum
og ljósbrún augu hans voru
alvarleg.
— Nei. sagði hann þverlega
— fig er ekki dús við svona
lagað. Það hleypir bara í mig
iIIu hlóði.
Hann var að venju ekki að
hafa mörg orð um 1 etta og
Ilelena Wijk gat ekki kynnt sér
hvers vegna þær hvatir væru
vaktar hjá honum. því að nú
ruddi Nanna Kasja sér braut
til þeirra og sagði með öndina
i hálsinum,
— Jæja... hvernig hljómaði
það...?
Hún var svartklædd frá
hviríli til ilja og það var
vissulega sjón að sjá hana.
Ullarfrakkinn af nýjustu tízku
og hefði vel getað verið kominn
frá tízkuhúsum Parísar. Aug-
lþist var að frakkinn vakti
bæði aðdáun og öfund Judithar.
— Hvað crtu eiginlcga að
meina? spurði hún án þess að
slíta augun af frakkanum.
— Nú. kórinn. auðvitað! Ef
þið bara vissuð hvað við höfum
lagt mikið á okkur ... og allar
þær æfingar sem við höfum
haldið.
— Þetta gekk líka alveg
skfnandi vel. sagði Lisa hvctj-
andi.
— Og þakka þér fyrir síðast.
Nanna Kasja brosti dálítið
hikandi til þeirra allra og sagði
lágri röddu,
— Sjáumst í kviild.
— Já, sagði Klcmcns og slóst
í för með henni. — Við sjáumst
við leikhúsinu í kvöld.
— O, jæja, sagði Judith
Jerníeldt. — Það er nú tíma-
korn þangað til í kvöld. Við
skulum koma á kaffistofuna
hans Bergmans. Sjóðandi hcitt
súkkulaði með þcyttum rjóma
cr einmitt það sem við þörfn-
umst nú.
Hún stakk hendinni undir
arm Matta og dró hann með
sér.
Wijk ekkjufrú horfði hugsi á
cftir ungmennunum fjórum.
Ilugsi og uppfull af óljósum og
óskilgreinanlegum kvíða.
Eftir að þær höfðu snætt
léttan kvöldverð og höfðu búizt
sínu hezta skarti lögðu þær af
stað í áttina að Gútcmplarahús-
inu þar sem lcikhúsið var og
stóð nú til að sýna óperettuna