Morgunblaðið - 19.07.1978, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 19. JÚLÍ 1978
kaffíno \
cn
Er hann ekki til sölu?
Þessi stórsókn sem þér hafið
undirbúið er stórílótti — þér
snúið kortinu öfuKt.
Hvað er and-
ófsmaður?
„Um þessar mundir er verið að
dæma mann eða menn til margra
ára þrælkunarvinnu í Rússlandi.
Þessi frétt blasir við okkur lesend-
um á forsíðum blaðanna ásamt
fordæminnu frelsisunnandi ein-
staklinjía, sér í laf?i félagsbund-
inna rithöfunda og þjóðarleiðtoga
hins vestræna heims.
Nú langar mig sem lesandi og að
auki meðlimur í Rithöfundasam-
bandi íslands að spyrja: Hvað er
stjórnin alltaf að samþykkja vítur
á herinn, Keflavíkursjónvarpið
eða annars konar aðskotadýr eins
og væntanlega sjónvarpshnetti,
svo maður fer brátt að verða
samdauna Krúsjeff heitnum,
lemja niður skónum sínum og
öskra nei, nei, — og má ég biðja
um nánari upplýsingar um gjörð
eða gjörðir viðkomandi dæmdra
manna?
Hefur hinn dæmdi maður róg-
borið þjóð sína út á við í tali eða
skrifum líkt og systir Kastrós
gerði í sjónvarpsviðtali á sínum
tíma?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Fáir vita betur en bridgcspilar-
ar hve crfitt er að komast hjá
mistiikum. En þeir vita líka. að
aðrir við borðið eru tilhúnir til að
láta vita af og skýra það sem
betur má fara.
Gjafari norður, allir á hættu.
Norður
S. 94
H. Á10763
T. 106
L. Á874
Vestur
S. 873
H. 2
T. K872
L. DG652
Austur
S. Á
H. DG984
T. Á54
L. K1093
Suður
S. KDG10652
H. K5
T. Dg93
L. -
Austur opnaði á einu hjarta og
suður stökk í lokasögnina fjóra
spaða. Út kom einspilið í hjarta.
Suður tók slaginn á hendinni og
spilaði spaðadrottningu. Hug-
myndin var að hræða vestur ætti
hann ásinn. Hann gæti gefið
fyrsta trompslaginn af ótta við að
austur ætti kónginn einspil.
Hugmyndin var ágæt en kom
ekki að gagni. Austur tók á ásinn
og lét félaga sinn trompa hjarta.
Seinna fengu varnarspilararnir
tvo slagi á tígul og sagnhafi tapaði
öllu nema honorunum.
Suður tók eftir augnati 11 iti
félaga síns og sagði í afsökunar-
skyni: „Þú áttir ekki réttan ás
fyrir mig. Lafásinn var gagns-
laus.“
„Ekki næstum eins gagnalaus og
sumir makkerar," svaraði norður.
„En ég nefni þó engin nöfn.“
Lesendur geta sjálfsagt giskað á
hvern lesendur hafa í huga. Og sjá
þeir einnig hvers vegna norður var
svo gramur?
Sagnhafi kom ekki auga á
örugga vinningsleið. Hann gat
tekið fyrsta slaginn í borðinu með
hjartaás. Og þá var hægt að taka
á laufásinn gagnslausa til að losa
sig við hjartakónginn af hendinni!
Þá fyrst var óhætt að spila trompi.
Og varnarspilararnir fengu á
trompás auk tveggja tígulslaga en
heldur ekki meir.
... og eins og stóð í auglýsingunni er hér bað og
salerni.
Kirsuber í nóvember
17
Framhaldssaga eftir Mariu Lang
Jóhanna Kristjónsdótlir íslenzkaði
Persónur sögunnar<
Fimm af yngri kynslóðinni,
þar af einn morðingi og annar
verður fórnarlamb morðingj-
ans<
Judith Jernfelt
Matti Sandor
Klemens Kiemensson
BKO Roland Norell
Nanna-Kasja Ivarsen
og tvær miðaldra fraukar sem
eru mikiivæg vitni<
Helena Wijk
Lisa Billkvist
og læknir og yfirlögreglu-
þjónn sem hafa ólfkar skoðan-
ir á morðmálinut
Daniel Severin
Leo Berggren
ásamt með lögregluforíngjan-
um sem dregst inn í málið í
nokkur dægur áður en glæpur
inn Íyrni8t.
Christer Wijk.
ið á veitingahúsinu væri all-
sæmilegt og nokkuð arðvæn-
legt sagði nú hálfmæðulega.
— Hækkar um fimmtán
aura! bá fer það líklega sömu
leiðina og snapsinn. Og fólk
neitar að borga þessar upphæð-
ir og það hættir að fara á
vertshús...
Helena Wijk hugsaði með sér
að enginn hefði verið faT um að
slappa fullkomlega af hér í
leikhúsinu. menn voru með
allan hugann hundinn við sín
eigin vandamál og það sem var
að gerast í stað þess að reyna
að' njófk sfundarinnar.
Meira að segja Nanna Kasja
talaði án afláts við tvo fulltrúa
úr Ilúsma-ðrafélaginu um það
sem var á sérstöku áhugasviði
hennar.
— Mikið var gaman þegar
við vorum hérna sfðast...
Munið þið á húsmæðrafélags-
fundinum í september. Og allt
gekk svo vel að það var aldeilis
makalaust. Og þó vorum við
mörg hundruð húsmæður víðs
vegar að af landinu. En ég
hafði nú mestar áhyggjur af
tfzkusýningunni og svo gekk
hún svo sérstaklega vel.
Á tízkusýningunni hafði frú
Ivarson þrátt fyrir hæðina
verið bezta sýningarstúlkan.
Þetta nóvemberkvöld var hún
líka vissulega þess virði að á
hana væri horft.
Judith Jernfeldt, sem var
bara átján ára. stóð allt í einu
við hlið hennar og þær tvær
voru greinilegir fulltrúar nú-
tfmatfzkunnar í þessum
sænska smábæ.
Nanna Kasja var kladd
fjólubláum kjól úr atlassilki
sem féll að henni svo að
lfkaminn naut sín til fullnustu.
Judith var. aftur á móti í
skyrtukjól með belti um mittið
og mikla vídd f pilsinu.
Hclena Wijk horfði án þess
að láta mikið á þvf bera á
þennan iaglega ungling, þessa
rómantísku hárgreiðslu og
skemmtilega óvenjulegan kjól-
inn og hversu vel og hóflega
stúlkan hafði málað sig. Það
var augljóst að hún hafði lagt
allt kapp á að líta glæsilega út.
Til að ganga í augum á
einhverjum. Og hverjum til
heiðurs?
Helenu varð allt í Ijóst að
stúlkan var einsömul f leikhús-
inu.
Matti Sandor var hvergi
sjáanlegur. Hafði hann stungið
af áður en óperettan fékk sinn
lukkulega endi? Eða hafði
hann alls ekki komið?
Ilringing kvað við og hún
missti sjónar bæði á Nönnu
Kösju og Judith. En Klemens
Klcmensson gekk með þeim til
sætis og sagði um leið og hann
vísaði þeim leiðina>
— Nei, við skulum reyna að
hugsa um fjármálaráðherrann
og allar vondu ráðstafanirnar
hans. Mér þykja lög Lehars
falleg. Þau eru að minnsta
kosti hugnanlegri en sorgarlög
í kirkjunni. Og Simon Edward-
sen gerir þetta vel.
Edwardsen óperusöngvari
féll líka mætavel inn í þetta
ágæta hlutverk og finnsk
stjarna, Pihlaja að nafni, stóð