Morgunblaðið - 26.07.1978, Blaðsíða 10

10 MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 26. JULl 1978

Hinn glaðværi hópur hestafólks. Á myndinni frá vinstri er Guðbjörg Kristín, Marianne, Jófríður, Sigurborg og Páll.
„Aldrei svo vont
veður
Páll Pálsson fer á bak á hverjum degi.
að ekki
séhægt
að fara
á hestbak
Sigurborg Daðadóttir, umsjón-
armaður hestaleigunnar.
í REYKJALUNDI í Mosfells-
sveit er starfrækt. hestaleiga
fyrir sjúklinga sem þar dvelj-
a t. Einn góðviðrisdag um
duginn brugðu biaðamenn
Morgunblaðsins sér þangað
uppeftir og ræddu við umsjón-
armann hestaleigunnar, Sigur
borgu Daðadóttur. og nokkra
sjúklinga frá Reykjalundi. sem
voru í útreiðartúr.
Sigurborg sagði okkur, að í
sumar hefði hestaleigan byrjað
í júní, en hún hefði verið
starfrækt þarna í nokkur ár.
„Ég vinn hérna frá 8—4 og hef
hestana tilbúna á þeim tíma, en
sjúklingarnir geta þá komið og
riðið út þegar þeir vilja. Lækn-
arnir hvetja fólk yfirleitt til
þess að fara á bak, því það
liðkar það og svo er útiveran
líka æskileg."
Að sögn Sigurborgar leigir
Reykjalundur hestana, og geta
sjúklingarnir fengið þá lánaða
sér alveg að kostnaðarlausu.
„Við höfum hér sex hesta,
fimm fyrir sjúklingana og einn
fyrir mig,“ hélt Sigurborg
áfram. „Ég fer því yfirleitt með
fimm sjúklinga með mér í einu
í útreiðartúra, en nú eru bara
fjórir þar sem einn hesturinn er
eitthvað lasinn."
— Er þetta vinsælt meðal
fólksins?
„Já, þetta er vinsælt hjá þeim
sem á annað borð hafa gaman af
hestum og að ríða út. Þó er hér
margt eldra fólk sem ekki hefur
áhuga. Annars kemur fólk á
öllum aldri með mér í útreiðar-
túra og held ég að sá elsti sem
ég hef fengið með mér hafi verið
um áttrætt. Fólk lætur yfirleitt
veðrið ekkert á sig fá ef það á
annað borð langar í útreiðartúr,
heldur gallar það sig bara upp
þegar veðrið býður upp á slíkt."
— Við höfum heyrt þess getið
að Bandaríkjamenn sæktust
mikið eftir íslenskum hestum til
svipaðrar notkunar í Bandaríkj-
unum og spyrjum við Sigur-
borgu hvað sé til í því.
„Islenski hesturinn er yfirleitt
mjög þýður og töltir vel, en
lamað fólk getur aðeins setið
þýða hesta. Islenski hesturinn
er því mjög hentugur til slíkrar
notkunar. Einnig held ég að það
geti haft einhver áhrif hvað
hann er lítill miðað við flestar
erlendar hestategundir. Fólk
verður því ekki ems hrætt við
það að fara á hestbak og ræður
betur við hestinn."
Með Sigurborgu í útreiðar-
túrnum að þessu sinni eru fjórir
vistmenn af Reykjalundi og
væri gaman að heyra hvað þeir
hafa til málanna að leggja.
Páll Pálsson er lamaöur og er
í hjólastól. Hann sagði okkur að
sér fyndist mjög gaman að koma
á bak og þegar við spurðum
hann hvort hann væri hræddur
hristi hann höfuðið og sagði:
„Nei, alls ekki, stúlkan hún
Sigurborg er líka svo ágæt og ég
hef mikið traust á henni. Ég fer
á bak á hverjum degi og það er
aldrei svo vont veður að það sé
ekki hægt.“
„Þetta er í annað sinn í dag
sem ég fer á bak, ég er sko alveg;
með dellu," sagði Jófríður
Skarphéðinsdóttir og brosti út
undir eyru. „Þetta er alveg
ofsalega gaman og líka gott
fyrir mig af því að ég er með
stífan ökla. Eg er alls ekkert
hrædd og fer eins oft og ég get,“
bætti hún við.
— Rætt vid
vistmenn á
Reykjaiundi
í útreidartúr
Næst ræddum við við Mari-
anne Lund, en hún er í vinnu-
þjálfun á Reykjalundi. Hún
sagðist fara á hverjum degi í
útreiðartúr, „því það skemmti-
legasta sem ég geri er að fara á
bak.
Við þurfum ekkert að hugsa
um að beisla hestana eða leggja
á þá hnakkinn, því Sigurborg
sér um að hafa þá tilbúna fyrir
okkur þegar við kornum," sagði
Marianne.
Nú er Jófríöur farin að kalla
og reka á eftir okkur því hún vill
halda áfram útreiðartúrnum.
Að síðustu ræðum við því við
Guðbjörgu Kristínu Eiríksdótt-
ur, en hún er með liðagigt.
„Ég fer helst á hverjum degi,
þvi þetta mýkir svo á mér
mjaðmirnar. Nei, ég er alls
ekkert hrædd, því ef ég væri
hrædd þá færi ég bara alls
ekki.“
Er við spurðum Guðbjörgu að
því hvort hún hefði einhvern
vissan uppáhaldshest, sagði hún
að svo væri nú ekki, en hins
vegar reyndi hún bara að fá
einhvern þægilegan, þar sem
hún væri svo stíf í fótunum að
hún gæti ekki stigið mikið í
ístaðið, og ef hesturinn færi á
stökk færi hún upp úr þeim.
En nú er Jófríður farin að
kalla enn hærra og vill alls
ekkert vera að þessu slóri
lengur. Við sjáum okkur þvi
þann kost vænstan að tefja þau
ekki lengur og kveðjum því bara
og horfum á eftir þeim er þau
halda áfram ferð sinni. Þetta er
vissulega glaður og ánægjulegur
hópur sem þarna lallar áfram á
hestunum sínum í góða veðrinu.
A.K.