Morgunblaðið - 02.08.1978, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 2. ÁGÚST 1978

KAFf/NO
4
S—
„Sjálfstartaðar? Ilvernijí þá sjálfstartaðar?“
Onýtur vegur?
„Það er ekki hægt að segja
annað en að vegarkaflar margir í
uppsveitum Borgarfjarðar séu hálf
ónýtir um þessar mundir. Eg var
þar nýlega á ferð og komst þá að
því að ökumenn, sem þurfa að
leggja leið sína t.d. upp' að
Húsafelli, eiga það á hættu að
bílar þeirra stórskemmist í ferð-
inni, því holur eru þar svo
gífurlegar að helzt þyrfti að aka
þarna um á traktor á 10 km hraða
eða hægar jafnvel.
Framundan er ein mesta ferða-
helgi ársins, þ.e. verzlunarmanna-
helgin. Án efa eiga ferðamenn
eftir að flykkjast upp í Borgar-
fjörð sem og á aðra áhugaverða
staði landsins, en varla eiga þeir
ánægjulega ferð fyrir höndum,
nema að vegir í kringum Húsafell
verði lagaðir. Ég er ekki að tala
hér um neinar venjulegar holur,
heldur nokkurs konar hvörf eða
jafnvel gjár, þar sem bílar taka
niðri og finnst manni þá komið
fullmikið af því góða.
í umferðarþáttum er oft talað
um að bezta vegarnestið sé gott
skap, það auki á öryggi í umferð-
inni o.s.frv. Ég verð að segja að
eftir þennan akstur um uppsveitir
Borgarfjarðar var orðið heldur
lítið eftir af góða skapinu og ekki
var annað hægt en vorkenna
bílnum. Hann var í þokkalegu
standi þegar haldið var í umrædda
ferð og í góðu lagi, en var orðinn
að hálfgerðri druslu þegar yfir
lauk.
Þessari umkvörtun vildi ég fá að
koma á framfæri, fólk heldur að
allir fjármunir fari í Borgar-
fjarðarbrúna og það verður svekkt
þegar það sér að ekki er sinnt
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Alltal er hættulegt að dobla
frjálst sagða lokasiign andstæð-
inga án þess að geta hreint og
beint talið nægilega marga
varnarslagi. Dobl getur gefið
vísbendingu um hvar mikilvæg
spil sé að finna og leitt sagnhafa
á annars vandfundna
vinningsleið.
Gjafari suður, allir utan hættu.
Vestur
S. 9742
H.10987
T. 65
L. 982
Norður
S. ÁD
H. 643
T. KD987
L. 654
Suður
S. 8653
H. KDG
Austur
S. KG10
H. Á52
T. ÁG10
L. G1073
T. 432
L. ÁKD
Suður opnaði á einu grandi og
eftir að norður hafði sagt frá
tígullit sínum sagði suður þrjú
grönd. Austur sá í hendi sér, að
möguleikar varnarinnar hlutu að
vera góðir og doblaði.
Útspil í spaða hefði verið best en
vestur valdi eðlilega að spila
hjartatíu. Grandopnun suðurs
hafði lofað 15—18 punktum og gat
austur J)vj séð, að vestur átti ekki
einu sinni gosa og að hann þyrfti
að sjá um spilið á eigin spýtur.
Eðlilegt var að koma í veg fyrir, að
sagnhafi gæti nýtt Ugla blinds og
til að ná frumkvæðinu tók hann
strax á hjartaás, varð ánægður að
sjá gosann koma í, og spilaði spaða
til að ráðast á innkomuna. Drottn-
ingin fékk slaginn og suður fór inn
á höndina á lauf til að spila tígli að
háspilum borðsins. Aftur gerði
austur vel. Hann gaf tíguldrottn-
inguna en annars hefði suður
getað fríspilað litinn með því að
spila næst lágu frá báðum hönd-
um.
Eftir þetta þýddi ekki f.vrir
sagnhafa að hugsa frekar um
tígulinn. Austur ræki þá smiðs-
höggið á vörnina með því að spila
aftur spaða. í stað þess tók
sagnhafi á spaðaás og á háspil sín
í hjarta og laufi. Síðan spilaði
hann spaða. Austur gat þá tekið
tvo slagi, á spaðakóng og laufgosa,
en varð síðan að gefa borðinu slag
á tígulkóng. Níundi slagurinn
fékkst þannig með endaspili, sem
sjálfsagt hefði ekki verið reynt
nema eftir dobl austurs.
| M A | | UAK M nÁlf AHflKAir Framhaldssaga eftir Mariu Lang
I ■ B y* I H I I I PJ ^jr I Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaði
29
við þennan. Sænsk gæði. en
með heimshorgaralegum svip.
Finnst þér ég vera of merkilcg-
ur með mig?
— Það finnst mér hreint
ekki. sagði Christer — þvert á
móti.
Þeir höfðu setzt við kringlótt
borð sem var í horninu og vissi
út að gatnamótunum. Þeir
höfðu gott útsýni yfir öll
borðin — yfir leðurstóla. lökk-
uð borðin. rauð hlóm í vösum
og undirlagssevíettur úr tág-
um. Enn var friðsælt og rólegt
því að kvöldverðargestir voru
ekki komnir. Flestir stólar
voru auðir. Enginn prestur gat
komið inn án þess Christer
ka mi auga á þann þaðan sem
hann sat.
Veitingahúscigandinn gat
því í rólegheitum drukkið
viskíglas með Christer og út-
hellt hjarta sínu fyrir honunr.
— Það gekk furðanlega vel
að fá byggingaleyfi og banka-
lán. sagði hann, — En ég er
auðvitaö skuldugur, það segir
sig sjálft og ég verð að gæta vel
upp á enda lagði ég aleigu mína
í þetta. Samt fannst mér ég
ekki geta annað. Ég vildi koma
heim. Ilingað að Skógum.
— Og þú vildir opna vcit-
ingastað?
— Já, sagði Klemens og
ljómaði. — Eg hef haft löngun
til þess síðan ég var smápatti.
Þú manst kannski að amma
mín var meistarakokkur. Ilún
bjó til matinn í flestar veizlurn-
ar sem haldnar voru hæði
heima hjá þér og víðar. Hún
vann eins og þræll allt árið um
kring — nema júlí. Þá leyfði
hún sér að fara í dýrt og mikið
feröalag — með mig. Alla leið
til Finnherga.
— Hvert ...?
— Til Finnberga. Það er í
Vermalandi. Hún var þaðan
ættuð sjálf. ó. þú ert að hugsa
um MATTA. Já. þannig vildi
það til að leiðir okkar lágu
saman. Ilann var bezti vinur
minn í þessum sumarleyfum og
við vorum ekki stórir þegar við
ákváðum að fara saman til sjós.
Við a'tluðum að ferðast um
allan hniittinn og vinna fyrir
okkur með uppþvotti og við
ætluðum að snúast í kringum
kapteina og laæa að búa til
listagóða rétti. Ia»ks ætluðum
við svo að fara í land og nota
reynslu okkar. Við þóttumst
vissir um að finna gull og
græna skóga ...
— Og lítið veitingahús hér og
hvar! Já. þetta hefur gengið
samkvæmt áætlun.
— Ilvað mig snertir. sagði
Klemens og dimmdi yfir andliti
hans. — En ekki hvað Matta
viökom. Ó. guð minn góður. ég
vildi óska ...
Hann þagnaði og drakk
síðustu viskílöggina úr glas-
inu. Svo reis hann upp og sagði
lágróma.
— Ja-ja. þá fara forstjórarn-
ir að koma. Einn af þeim
ríkustu og einna erfiðastur. Og
hugsa sér að við skulum hafa
verið bekkjarfélagar í eina tíð
— geturðu ímyndað þér það.
Nei, það var erfitt að ímynda
sér það að hinn virðulegi
forstjóri fyrir A/S Skoga Pro-
duet og veitingahúsaeigandinn
va-ru af sama heimi. Við hliöina
á Klemens virtist Norrel ekki
feitur. heidur sver. þungur og
gamaldags og mjög hrokafull-
ur.
Ef hann hefði ekki verið með
Judith Jernfeldt hefði hann
sennilega látið ógert að heilsa
Christer. En nú var hann
neyddur til að bíta í það súra
epli, þegar daman hans þá
strax skyndilegt boð lögreglu-
foringjans að borði sínu.
— Eruð þið að flýta ykkur?
Eða þið viljið kannski leyfa
mér að endurgjalda Judith
gestrisnina og bjóða upp á
drykk fyrir matinn?
— Með ánægju. sagði hún og
smeygði sér á stólinn við hlið
hans. — I)ry Sack fyrir mig.
takk fyrir.