Morgunblaðið - 11.08.1978, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FOSTUDAGUR 11. ÁGÚST 1978
M0»gtllx-N%\
kaffinu \\ rt
V (Nl' *'
GRANI göslari
„Grani fór sjálfur í Ijósritarann".
Léleg þ jónusta?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Sagnhafi þurfti drjúgan
skammt af heppni ásamt góðri
spilamennsku til að koma í höfn
hart sagðri lokasögn í spilinu hér
að neðan. Það kom fyrir í Philip
Morris bikarkeppni í ísrael og
suður gat skrifað töluna í sinn
dálk að lokum.
Allir utan hættu, vestur gaf.
Norður
S. G62
H. 843
T. ÁK5
L. D754
Vestur
S. 108743
H. K6
T. D963
L. 86
Austur
S. K5
H. ÁG1052
T. 72
L. K1093
Suður
S. ÁD9
H. D97
T. G1084
L. ÁG2
Suður varð sagnhafi í þrem
gröndum eftir að austur hafði
opnað á einu hjarta. Vestur tók
fyrsta slag á hjartakóng, spilaði
aftur hjarta á ásinn og austur
fríaði lit sinn með þriðja hjarta.
Sagnhafi fór inn í borðið á
tígulkóng og svínaði laufgosa.
Tígulgosi, drottning og kóngur og
enn tókst svíning þegar næsti
slagur fékkst á spaðadrottningu.
Nían kom ekki í tígultíuna en
austur lét spaða og staðan var þá
þessi:
■
COSPER
©PIB
COPtNNACIN
&
A.
A MZ
ON P

fru
i 1 i i'
Þér ættuð að borða minna.
„Ég hef orðið fyrir slæmri
reynslu, undanfarna daga, af
ýmissi þjónustu í bænum.
Sagan hefst á því að hjón, sem
búa í sama húsi og ég, fóru í
ferðalag um helgi, og var dóttir
þeirra 18 ára að passa ungbarn
sem þau eiga.
Ég hafði heyrt móður þeirra
tala um það, áður en þau fóru, að
það mætti ekki tæpara standa með
mjólkina, að hún væri nothæf,
enda stimplaður síðasti söludagur
átta dögum eftir að hún er látin í
umbúðir. Þar sem heimilið er mér
skylt vildi ég gjarnan eiga eins
nýja mjþlk og kostur væri á, til að
hlaupa undir bagga, ef með þyrfti.
Á laugardagsmorgun fór ég því
að kaupa mjólk í brauða- og
mjólkursölubúð sem hafði verið
opin á laugardagsmorgnum í
júnímánuði, og ég vissi ekki annað
en svo væri enn. En þá var, því
miður, búið að leggja niður þessa
laugardagsþjónustu og búðin var
lokuð. Þar eð ég fékk enga mjólk
þarna, fór ég í söluturn og ætlaði
að kaupa Tropicana heldur en
ekkert. En auðvitað var það ekki
til, og lítið var ég hrifin af þeim
varningi sem þar var á boðstólum.
M.a. blasti þar við mér klámblað
með myndum af berum kvenmanni
í viðbjóðslegum stellingum. Var ég
nú orðin reið, og kvartaði yfir því
við afgreiðslustúlkuna, að ekkert
skyldi fást frambærilegt fyrir
börn og unglinga, hvorki til að lesa
né leggja sér til munns.
• Meira úrval
Hef ég áður kvartað yfir því
við sjoppueigendur, að hafa ekki
betra lestrarefni fyrir börn og
unglinga, en þar er að finna.
Finnst mér sérstök þörf á því, þar
sem sjoppur eru í miðjum íbúðar-
hverfum. Þá finnst mér ekki síður
þörf á að sjoppur hafi á boðstólum
eitt og annað, sem getur komið sér
vel fyrir húsmæður og ekki er
skaðlegt fyrir börn. Því miður, er
ég hrædd um að sjoppueigendur
megi ekki hafa neitt annað en
þetta sem þeir hafa í sjoppum
sínum, sem flestum húsmæðrum
er illa við. Finnst mér það mesta
skömm, ef satt er.
• Mjólk ofan
úr sveit
Á sunnudagsmorguninn kom
það í ljós, að engin mjólk var
lengur til handa barninu, og var þá
leitað til mín um mjólk, sem ég
átti ekki, svo sem fyrr segir. I
sama mund og ég og telpan, sem
gætti barnsins, bárum saman
bækur okkar um hvernig við
ættum að leysa þetta mjólkurmál,
þrumaði ríkisútvarpið yfir okkur
kennslustund í bruggi, lýsti ná-
kvæmlega þeim tækjum, sem til
þess þyrfti og hvað þau kostuðu.
Stúlkan, sem gætti barnsins,
hafði fyrst snúið sér til Mjólkur-
samsölunnar, en þar var öll mjólk
búin, svo nú var ekki annað fyrir
hendi en að hringja í kunningjana.
Gerðum við það, en án árangurs.
Veðrið var gott og margir úr
bænum. Eftir að hafa grátið af
mjólkurleysi í þrjár klukkustundir
tókst okkur loksins að fá mjólk
handa því ofan frá Korpúlfsstöð-
Hversvegna getum við ekki
fengið mjólk um helgar, úr því
sjoppur eru opnar á hverju
götuhorni? Það eru hvort sem er
kælitæki í flestum sjoppum, svo
ekki ætti að vera hættara við að
mjólkin skemmdist þar en í
öðrum búðum.
Á þriðjudaginn, á milli kl. 12 og
13, fékk ég mann til að fara með
mér að kaupa nýtt útvarpstæki.
Fyrst fórum við í búð í Skipholtinu
óg var hún lokuð. Ókum við þá
niður á Bergsstaðastræti í aðra
viðtækjaverzlun, þangað komum
við kl. 13.15. Var sú verzlun einnig
lokuð og stóðu tvær bálreiðar
konur við dyrnar, þær höfðu ætlað
að nota matartímann til að verzla.
Við héldum nú aftur upp í Skipholt
og þar keypti ég tækið, var það
danskt. Sagði afgreiðslumaðurinn
mér í óspurðum fréttum, að
Norður S. G6 H. - T. - L. D75
Vestur Austur
S. 1087 S. K
H. - H. 10
T. 9 T. -
L. 8 Suður S. Á9 H. - T. 8 L. Á2 L. K109
Með spaðaafkasti sínu gerði
austur sitt til að leiða sagnhafa á
villigötur. En suður las stöðuna
rétt. Hann tók á spaðaás og gosinn
varð þá níundi slagurinn.
Kirsuber í nóvember
Framhaldssaga eftir Mariu Lang
Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaði
36
hugmynd um það! Við misstum
samhandið hvor við annan.
þegar ég var kvaddur í herinn
í stríðslok. Svo fékk ég vinnu
hér í ba-num á gamla veitinga-
húsinu sem þú manst kannski
eftir og þú getur verið viss um
að ég rak upp stór augu þegar
ég fékk allt ( einu póstkort.
undirskrifað af Matta og
stimplað í Casablanca. Hann
var þá annar kokkur á M/S
Emiiíu. Ég svaraði honum í
gegnum Loyd hjá okkur og lét
það fylgja að það gæti verið
nógu gaman að sjást og hvort
hann gæti ekki tekið sér ferð á
hcndur hingað. ef hann kæmi
einhvern tíma aftur til Svíþjóð-
ar. ()g svo hringdi hann sama
haustið og var staddur í Gauta-
horg og spurði hvort hann
mætti koma og búa hjá mér í
nokkrar vikur meðan hann hiði
eftir að fá skipsrúm aftur.
— Það var sem sagt ætlun
hans að leggja sjómennsku
fyrir sig?
— Já. áreiðanlega. sagði
Klemens ákveðinn. — Hún átti
ljómandi vel við hann. Hann
reyndi að lokka mig til að
koma með og það munaði ekki
mikiu að ég drægist á það.
— Þú heldur sem sagt ekki
að hann hafi hugsað sér að
setjast hér um kyrrt og setja
saman bú með Judith Jern-
feldt?
— Ég er viss um að það
vakti ekki fyrir honum. Hann
vildi vera frjáls og óhundinn —
eins og ég. Ákveða sjálfur
hvert hann fa-ri og hvenær.
Aftur á móti var hann ólíkur
mér að því leyti að hann hafði
engan áhuga á að græða
prninga.
— Hann hlýtur að hafa verið
um margt óvenjulcgur maður.
sagði Christer. — En nú hef ég
tafið þig æði lengi. Ég held að
ég líti inn til sælkcrans vinar
okkar í klúbbherberginu.
— Það a-ttirðu að gera, sagði
Klemens og glotti við. — Hann
er sjálfsagt að drekkja sorgum
sinum í risastórum sjússum.
Stundum sakna ég góðu gömlu
skömmtunardaganna.
Inni í klúbhnum voru nokkur
borð og þrír afmarkaðir básar
sem sneru út að Hyttgötu. Allt
var þarna smekklegt f ýmsum
grænum litum.
í einum básanna við innsta
vegginn sat Bo Koland Norell
og enda þótt andlit hans félli
kannski ekki beinlínis inn í
grænu litina var auðsætt að
honum leið ekki tiltakanlega
vel. Ilann hafði tekið af sér
gleraugun. svo að sviplaus
augun voru enn dauflegri en
áður. Varirnar slapplegar og
hann var skjálfhentur þegar
hann fálmaði eftir glasinu.
En áður en líann lognaðist
algerlega út af langaði Wijk
liigregluforingja þó að leggja
fyrir hann fáeinar spurningar.
Og nú þegar Norell forstjóri
var svona kófdrukkinn var
kannski von tii þess að hann
fengist til að svara.
— Judith? sagði hann með
erfiðismunum. — Jú. Víst
vorum við trúlofuð. Við höfðum
verið trúlofuð frá því hún var
sextán ára. Þá komst ég að því
að hún væri fallegasta stúlkan
í öllum ha'num.
— Og síðan leiztu bara á
hana sem þína eign?
— Já. sagði hann og kinkaði
kolli — það er öldungis rétt.
Það var ... það var svoleiðis.
Hún var MÍN EIGN.
— En svo eignaðistu keppi-
naut?
— /E. góði. hyrja þú nú ekki,
sagði hann og gætti nú hans
fyrra hroka. — Ilann — Matti
Sandor!
— Að því er mér hefur
skilizt varstu að minnsta kosti
ekki ýkja ánægður með þetta.
— Þó nú ég yrði reiður. En
það var ekki vegna þess að ég
væri neitt órólegur. Og veiztu
hvers vegna?
Ilann teygaði vænan sopa af