Morgunblaðið - 08.09.1978, Blaðsíða 8

FLUGFRÉTTIR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. SEPTEMBER. 1978
DC-8-63 — Langd 57,1 m, vasnghaf 45,2 m, ha»ö 13,1 m.
Hémarkahraöi 900 km/klst. Farhagafjötdi 340.
B-727 — Langd 40,7 m, vmnghal 35,9 m, haaö 10,4 m.
Hámarkshraöi 900 km/klst. FarÞegafjöldi 126.
bjóðum
öllum
landsmönnum þátttöku
DC-8-63 — Langd 57,1 m, vaanghaf 45,2 m, hæö 13,1 m.
Hámarkshraöi 900 km/klst. FarÞegafjöldi 249.
F-27 — Langd 23^*7 m, vaanghaf 29416 m, haö 8,53 m.
Maöalhraöi 420 km/klst. FarÞagafjöldi 48.
Á fimm ára afmæli sínu
bjóða Flugleiðir lands-
mönnum öllum þátttöku í
félaginu. Til sölu eru nú
hlutabréf að upphæð kr.
300.000.000 og er það vilji
félagsins, að sem allra
flestir landsmenn gerist
hluthafar.
Til sölu verða hlutabréf af
stærðunum 10.000 kr. —
50.000 kr. og 100.000 kr.
Umboðsmenn og söluskrif-
stofur félagsins um allt
land munu annast sölu
bréfanna, en í Reykjavík,
hlutabréfadeild félagsins,
aðalskrifstofu á Reykja-
víkurflugvelli, sími 27800.
Þegar sölu þess hlutafjár,
sem nú er boðið út, er
lokið, mun heildarhlutafé
félagsins verða 2.940 millj.
króna.
Eigendur eru nú um 2300,
en það er von forráða-
manna félagsins að þessi
tala verði orðin margfalt
stærri þegar hlutabréfa-
sölunni er lokið.
SHHBBI
Ferdalög komast
upp ívana
Sárasjaldan, sem teppist
Margir menn úti á landi, sem starJa í viðskiptum,
þurfa að ferðast mjög oft til Reykjaví! r. Sumir þeirra
fljúga, í tugi skipta á ári með flugvélu Flugleiða. Sem
dæmi má nefna að einn besti ðskiptavinur í
innanlandsflugi um árabil, var Einar i tinn Sigurðsson,
útgerðarmaður, sem rak umsvifamikla tarfsemi bæði í
Vestmannaeyjum og í Reykjavík.
Einn þeirra manna, sem oft eru á ferðinni, er Gunnar
Ragnars, forstjóri Slippstöðvarinnar á Akureyri, sem
ferðast á að giska 20 sinnum á ári milli Akureyrar og
Reykjavíkur. Gunnar stjórnar stóru fyrirtæki, sem hefur
mikið af viðskiptum sínum á Reykjavíkursvæðinu, auk
þess sem hann er í stjórn Félags dráttarbrauta og
skipasmiðja, sem hefur höfuðstöðvar sínar í Reykjavík.
Gunnar segir: „Okkar markaður eru útgerðarmenn og
skipstjórar út um allt land. Það er mjög algengt að það
milli Akureyrar og Reykjavíkur
henti báðum að hittast í Reykjavík, ekki síst þegar fjalla
þarf um fjármál vegna nýsmíði og viðgerða á skipum.
Öll samningagerð þarf að fara fram í samráði við
fjármálastofnanir, svo sem Byggðasjóð og Fiskveiða-
sjóö.“
„Ekki verður framhjá því gengið að Reykjavík er svo
mikil miðstöð í viðskiptum, að nauðsynlegt er að vera
þar oft á ferð. Það hefur mikið að segja að geta verið
á mannamótum, til að kynnast mönnum, sem oft verða
af viðskipti."
„Ferðalög eins og þessi komast upp í vana. Ferðin
tekur ekki nema 50 mínútur og það er sárasjaldan, sem
teppist hingað til Akureyrar. Þetta er ekki mikið meira
fyrirtæki en að fara til Reykjavíkur úr Hafnarfirði".
Á flugvellinum á Akureyri er Gunnar Ragnars,
forstjóri Slippstöðvarinnar, kunnugleg sjón,
* Laufey BöÖvarsdóttir
umboðsmaður og afgreiðslustjóri á Patreksfirði:
— vinnutíminn og amstrið eru þá gleymd
„Það skapast vissar taugar til þessa starfs, taugar sem
fá mann til að gleyma erfiðu hliðunum en muna þær
björtu og að langa að halda starfinu áfram" sagir Laufey
Böðvarsdóttir, umboðsmaður og afgreiðslustjóri á
Patreksfirði, — mætt út á flugvöll á drekkhlöðnum
flutningabíl og önnum kafin við að sjá um rétta
fermingu og affermingu Fokker vélarinnar, takandi á
móti farþegum, afgreiðandi aðra til brottfarar og
gætandi þess að hvert smáatriði gengi upp.
Það er mikill erill hjá henni, enda segir hún „að á
svona litlum stöðum verður maður að vera allt í öllu.“
Flugvöllurinn er í 25 kílómetra fjarlægð frá plássinu og
er lagt þaðan upp áleiðis til vallarins um leið og fréttist
að vélin er að leggja upp frá Reykjavík. Veðráttan er
hrekkjótt þar, svo sem gerist og gengur. Stundum snúa
vélarnar við, bíða jafnvel nokkurn tíma eftir tækifæri
til að lenda og á vetrum getur ruðning brautarinnar tekið
mislangan tíma, svo eitthvað sé nefnt.
Vinnutími Laufeyjar er því teygjanlegur. „En maður
Laufey fylgir farangrinum eftir
alveg upp í vél ef með þarf.
Sonur hennar, Halldór Traustason
fylgist með.
hugsar ekki um það, heldur að allir og allt komi og allir
og allt komist," segir Laufey. „Anægjan við starfið er
m.a. fólgin í að allt gangi upp, og komi upp erfiðleikar
er næsta skrefið alltaf að sigrast á þeim.“ Við þessar
aðstæður segir hún tilfinnanlega vanta skýli yfir
farþegana á vellinum og einnig sé bagalegt á vetrum að
brautin er ekki upplýst og verða því góð veðurskilyrði
og birta að fara saman svo flugið gangi vel.
Laufey hefur unnið við þetta starf í tíu ár, þar af sem
umboðsmaður í fjögur. Einn helsta kost starfsins telur
hún vera þann, að það er ekki eins vanabundið og mörg
önnur vinna.
Þá hefur hún einnig gaman af að kynnast nýju fólki,
og þá ekki síst starfsliði Flugleiða fyrir sunnan.
„Þá er allt ágætis fólk sem ég er farin að þekkja
ágætlega þótt ég hafi ekki séð það, en ég bæti mér það
upp með að ímynda mér hvernig það lítur út miðað við
viðmót þess, það væri gaman að sjá það sumt í raun og
veru,“ segir Laufey og brosir.
Nú er ekki lengri tími til skrafs, þótt aðstoðarmenn
Laufeyjar hafi að þessu sinni séð að mestu um
affermingu og fermingu. Laufey snarast upp í hlaðinn
flutningabílinn, ræsir díselvélina og ekur kröftuglega af
stað frá flugvélinnni, ekki má tefja vélina að óþörfu. —
Ánægjan í því fólgin
láta allt ganga upp
að