Morgunblaðið - 10.09.1978, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 10. SEPTEMBER 1978
ERLENDAR
EIGINKONUR
ÞRIGGJA
NÝRRA
RÁÐHERRA
SVO VILL TIL aö Þrjár af eiginkonum ráðherra
nýju ríkisstjórnarmnar eru erlendar að uppruna.
Morgunblaðið hitti konurnar prjár að máli og
spurði pær um kynni af landi og Þjóð og Þá
aðstöðu, að vera svo nátengdar Þremur af æðstu
ráðamönnum landsins.
Heiða Gröndal er fædd og
uppalin í Þýzkalandi og gift
Benedikt Gröndal
utanríkisráðherra
„Lœknisstarfið
hefurhjálpað
mér að festa
rœtur á Islandi. ”
„ Vona aðþví
verði vel tekið,
hann sem
er að gera. ”
• Eiginkona Hjörleifs Guttorms-
sonar, iðnaðar- og
orkumálaráðherra, Kristín
Guttormsdóttir, er fædd og uppalin
í Austur-Þýzkalandi. Hún kom til
íslands fyrir 15 árum, og hefur
starfað lengi sem læknir á Neskaup-
stað. Morgunblaðinu tókst að ná tali
af Kristínu á Ítalíu. Þar dvelst hún
á alþjóðlegu læknaþingi.
„Ég frétti þetta fyrir viku, en þar
sem ég hef verið hér á þinginu,
höfum við ekkert getað rætt hvaða
breytingar þetta kann að hafa í för
með sér,“ sagði hún. „Ég hef bara ýtt
öllu slíku frá mér og einbeitt nlér að
því að sinna störfum hér, það þýðir
ekki annað. Að vísu er erfitt að
ímynda sér annað en við verðum að
flytjast búferlum til Reykjavíkur, en
það kemur allt í ljós. Það er auðvitað
erfitt fyrir svona útivinnandi konu
að breyta sínum högum. Læknis-
starfið er annasamt, og ég held
sennilega áfram að vinna fyrst um
sinn, hvað sem síðar verður.
Ég hef alveg ákveðnar skoðanir á
útivinnu hjóna. Mér finnst alveg
sjálfsagt að bæði karl og kona vinni
úti, á meðan ekki eru á heimilinu
lítil börn. En ef heimilið er stórt, og
þar búa t.d. gamalmenni, sem
þarfnast umhyggju, finnst mér
sjálfsagt að konan sé heima og reki
heimilið.
Það voru kannski ekki svo mikil
viðbrigði fyrir mig að flytjast til
Islands á sínum tíma, því að ég ólst
upp í fjalllendi nálægt svissnesku
landamærunum. Annars var mesta
breytingin sú, að við vorum á svona
afskekktum stað. Allt menningarlíf
var af skornum skammti, og við-
brigðin urðu afskaplega mikil fyrir
manneskju, sem hafði búið í stórborg
eins og Leipzig, farið á tónleika og
fylgzt með menningarlífinu þar.
Ég get reyndar nefnt eitt
smáatriði, sem ég . átti kannski
svolítið erfitt með að aðlagast á
íslandi fyrst í stað. Hjá okkur í
Þýzkalandi byrjuðu menn daginn
miklu fyrr, og þar var ekki hægt að
fara í heimsókn eftir klukkan níu á
kvöldin, — fólk var farið að sofa þá.
Það tók mig svolítinn tíma að
venjast því að fara ekki að sofa fyrr
en um 12 eða eitt eftir miðnætti. Ég
kann hins vegar afskaplega vel við
þetta nú, þegar ég veit af hverju
þetta stafar."
Blm. spurði, hvort Kristínu líkaði
þá ekki illa hin orðlagða óstundvísi
Islendinga.
„Nei, nei, ég kann mjög vel við
hana. Það er alltaf allt hægt á
Islandi, það má sífellt bjarga
hlutunum á einhvern hátt, og þá
yfirleitt á svolítið persónulegan hátt.
Samskipti verða yfirleitt öll svo
mannleg.
Mér hefur líkað afskaplega vel að
vera í þessu læknisstarfi, og það
hefur hjálpað mér mikið að festa
rætur á Islandi, þannig nær maður
svo miklu sambandi við fólk. Og
auðvitað á ég fjölskyldu og vini í
Þýzkalandi, en ég lít á mig sem
Islending.
Ég fylgist að sjálfsögðu eitthvað
með pólitíkinni á íslandi. — Já, já,
ég er yfirleitt á svipaðri skoðun og
Hjörleifur."
Hjörleifur er líffræðingur að
mennt og Kristín læknir. Blm.
spurði, hvort umræðuefni á heimil-
inu væri ekki oft tengt líffræðilegri
hlið tilverunnar.
„Það er þá helzt að ég fylgist með
hans málum,“ sagði Kristín, „Enda
hef ég bæði gaman af grasafræði og
áhuga á jarðfræði. Ég les því
stundum hans tímarit. — Annars
væri tóm vitleysa að segja að maður
hefði engar tómstundir. Ég er mikil
garðyrkjukona, og ætlaði alltaf að
verða garðyrkjukona þegar ég var
lítil, — mér hefði aldrei dottið.í hug,
að það væri hægt að rækta svo
margvíslegar tegundir á Islandi.
Mér er alveg ljóst að ráðherra-
starfið er mikið og tímafrekt," sagði
Kristín að lokum. „En ég held það
breyti í engu mínu viðhorfi gagnvart
fólki eða viðhorfi annarra til mín. Og
ég vona að það hafi engin áhrif á
mynd mína af landi og þjóð.“
• „Hér er ekki mikill daglegur
umgangur,“ sagði Irma Karlsdóttir
og vísaði blm. Morgunblaðsins til
stofu. Irma er sænsk, gift Kjartani
Jóhannssyni, sjávarútvegsráðherra.
Hún kom fyrst til íslands árið 1964
og vinnur nú á daginn í Búnaðar-
bankanum.
„Ein vinkona mín sænsk sagði við
mig, að þetta væri ekki hægt, ég yrði
að hætta að vinna, því að nú þyrfti
ég að fara að gegna svo mörgum
mikilvægum störfum. Ég ætla að sjá
til; ef ég get ekki haldið áfram að
vinna, þá hætti ég því.
Ég var fyrst og fremst ánægð með
að það skyldi loksins takast að
mynda stjórn, þetta var búið að vera
langt og erfitt. En ég hef eiginlega
ekkert hugsað út í það ennþá, hvaða
áhrif það kunni að hafa á okkar líf
að Kjartan er orðinn ráðherra.
— Þetta eru kannski ekki mikil-
vægir hlutir sem ég geri í bankanum,
en mér finnst gott að hafa þessa
vinnu til að geta hugsað um eitthvað
annað en heimilið. Ég er þó ekkert
sérstaklega á þeirri skoðun að hjón
eigi bæði að vinna úti — finnst að
það geti farið mikið eftir því, hvernig
hjónabandið er eða stærð fjölskyld-
unnar. Við eigum eina 15 ára stúlku.
Ég hefði vafalaust ekki unnið úti ef
börnin hefðu verið fleiri."
Þau Kjartan og Irma giftust úti í
Svíþjóð, er Kjartan var þar við nám.
Daginn eftur fluttust þau til íslands.
Irma vann á sínum tíma einn vetur
í Bæjarútgerð Hafnarfjarðar („Mér
fannst strax er ég kom hingað, að ég
yrði að kynnast því hvernig er að
vinna í fiski,“ sagði hún.) og svo hóf
hún nám og lauk stúdentsprófi frá
M.R. 1974.
„Það versta við fyrstu árin hér var
kannski það þegar ég var að byrja að
„Það er alltaf „Fannst strax er ég „Var að strauja
allt kom hingað, að ég yrði og skipti allt
hægt á íslandi” að kynnast því hvernig í einu yfir
er að vinna í fiski.” í íslenzku.”