Morgunblaðið - 16.09.1978, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 16. SEPTEMBER 1978
Anna Sigríður Björns-
dóttir — Minning
Fædd 3. desember 1888.
Dáin 3. september 1978.
Anna Sigríður hét hún fullu
nafni, Björnsdóttir Björnssonar
Þorbjargargerði í Laxárdal Skaga-
firði. Var hann talinn dugnaðar-
bóndi til sjós og lands. Móðir Önnu
var Guðrún Magnúsdóttir, ættuð
úr Skagafirði, síðar að Reykjarhóli
í Haganeshreppi. Anna ólst upp
með móður sinni.
Anna var fædd að Eiðum í
Eiðaþinghá austur. Við andlát
hennar skortir hana þrjá mánuði í
fullnuð níutíu ár. Anna var vel
byggð kona líkamlega og átti
andlegt atgerfi. Hún var heilsugóð
fram undir það síðasta, en háði
hart dauðastríð, sem hún bar með
hetjuiund hins trúaða manns.
Ung lagði hún að heiman, að Á í
Unadal, til frændfólks síns. Hjá
Stefaníu Jóhannesdóttur hús-
freyju gekk hún í læri og lærði
fatasaum. Fullnam hún sig í þeirri
grein hjá Stefáni klæðskerameist-
ara á Akureyri. Þetta féll Önnu
vel, hún var lagin og nett sauma-,
hannyrða- og prjónakona. Má
segja að hún hafi haldið á prjónum
sínum inn í andlátið.
Ung að árum giftist hún Guð-
mundi Hannessyni frá Hofstöðum.
Bjuggu þau á tveim jörðum í
Skagafirði, uns þau fluttust á
Sauðárkrók árið 1921. Eignuðust
þau tvö börn. Guðrúnu Ríkey, sem
gift er Gísla Stefánssyni Gíslason-
ar og stendur heimili þeirra að
Faxastíg 21 í Vestmannaeyjum.
Þau hjón hafa eignast þrjú
mannvænleg börn, sem nú eru
uppkomin og gegnir borgarar.
Björn var yngra barn þeirra hjóna
og býr hann í Grindavík og vinnur
við sjómennsku og fiskvinnslu.
Guðmundur heitinn maður-
Önnu, var mikið lipurmenni og
féllu öll verk vel úr hendi. Þrátt
fyrir lítil efni og sára almenna
fátækt, á þeim tímum, lögðu þau í
að byggja sér gott og vandað
íbúðarhús á Króknum.
Með eljusemi og miklum dugn-
aði þeirra beggja tókst það. Þau
Anna og Guðmundur voru veitend-
ur en ekki þiggjendur. Kröfur
gerðu þau til sjálfs sín. Með
reglusemi og ráðdeild urðu þau
bjargálna fólk.
+
Eiginmaöur minn,
SVEINBJÖRN KLEMENZON,
vétstjóri,
andaöist aö heimlli sínu, Sólbaröi, Bessastaöahreppi, 14. september.
Margrét Sveinsdóttir.
t
Konan mín, móöir okkar, tendamóöir og amma,
JENNY MAGNUSDÓTTIR,
Sólvallagötu 19,
veröur jarösungin frá Fríkirkjunni mánudaginn 18. september kl. 13.30.
Þeim sem vilja minnast hinnar látnu er bent á Styrktarfélag vangefinna.
Halldór Gialason,
Vilborg Halldórsdóttir, Óli Tynes,
Magnús Halldórsson,
Guórún Halldórsdóttir, Christer Edenfjord,
Gisli Halldórsson,
Halldór Halldórsson
og Lennart Halldór.
+
Þökkum auösýnda samúö viö andlát og jaöarför fööur okkar,
MAGNUSAR ANDRÉSSONAR,
fri Ytri-Hól.
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks Borgarspítalans.
Börnin.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinsemd viö andlát og útför eiginmanns
míns, fööur og tengdafööur, afa og bróöúr,
GÍSLA SIGURDSSONAR,
kennara,
Miótúni 9.
Katrín Kolbeinsdóftir, Ásgeir Gíslason,
Alexia Gísladóttir, Haraldur Sigurósson,
Kolbeinn Gfslason, Páll Gfslason,
Sigurný Siguróardóttir og barnabörn.
+
Þökkum innilega fyrir auösýnda samúö og vináttu viö andlát og útför móöur
okkar, tendamóöur og ömmu,
JÓHÖNNU JÓNSDÓTTUR.
Jakob Sigfússon, Sigrfóur Blöndal,
Siguróur Sigfússon, Sigurbjörnsdóttur,
Friórik Sigfússon, grjatfn Sigurbjörnsdóttir,
Guóni Sigfússon,
og barnabörn.
+
Þökkum innilega samúö og hluttekningu vegna fráfalls og útfarar eiginkonu
minnar, móöur, tengdamóöur, tengdamóöur og ömmu,
GUDBJARGAR KRISTJÁNSDÓTTUR,
fri Sfóra-Knarrarnesi.
Sérstakar þakkir til lækna og starfsfólks Hafnarbúöa fyrir frábæra umönnun
og hlýlegt viömót henni til handa.
Marteinn Ólafsson,
börn, tengdabörn og barnabörn.
Á besta aldri og að unnum
miklum sigrum deyr Guðmundur
mjög snögglega. Hann dettur í
stiga og deyr. Guðmundur var
einlæglega trúaður maður og það
síðasta sem hann mælti á þessari
jörð, var ákall til Jesú Krists.
A-nna tók mótlætinu vel, af sinni
alkunnu stillingu. Hún skildi og
hafði numið, „Drottinn gaf og
Drottinn tók. Lofað veri Nafn
Drottins". Það er mikið numið,
þegar menn nema þetta og sætta
sig við það. Hvíla síðan öruggir í
forsjá Drottins.
Árið 1940, eignaðist Anna
Björnsdóttir lifandi trú á endur-
lausnarverk Jesú. Hún endurfæð-
ist og tekur Biblíulega skírn ásamt
fleirum. Var Anna með í braut-
ryðjendastarfi Hvítasunnumanna
norðan Heiða. Bróðir hennar
Ásmundur Eiríksson, síðar for-
stöðumaður Fíladelfíusafnaðarins
í Reykjavík, var brautryðjandi
þar. Hartnær fjörutíu ár stóð
Anna á sínum stað og hvikaði
hvergi. Hún var í fremstu röð
meðlima safnaðarins og lét sér
ekkert óviðkomandi af safnaðar-
starfinu. Bænakona var hún mikil.
Orðvör, grandvör og háttvís.
Umtalsfróm með afbrigðum og
alltaf jákvæð og hvetjandi. Hún
var árrisul og var jafnan á bæn til
Guðs. Verk hennar og störf unnin
af kunnáttu og heiðarleika. Hún
studdi við Barnaheimilið í Korn-
múla. Vistheimilið í Hlaðgerðar-
koti og allt er viðkom safnaðar-
starfi tók hún heilshugar. Árið
1975, þegar söfnuðurinn réðst í að
kaupa eitt vandaðasta kirkjuorgel
landsins, fylgdi Anna því máli fast
eftir og með prjónum sínum studdi
hún svo þann málstað að aðrir
gerðu ekki betur.
Nú við leiðarlok Önnu Björns,
eins og hún var vanalega kölluð,
vil ég votta látinni heiðurskonu og
trúsystur virðingu mína og sæmd.
Þakka henni órofa samstöðu og
fyrirbænir. Alla umgengni í heim-
ili bróður síns Ásmundar og konu
hans Þórhildar Jóhannesdóttur.
Liðveislu og fyrirmynd í starfi
Fíladelfíusafnaðarins, sem vand-
fyllt verður.
Eftirlifandi börnum hennar og
öðrum ástvinum votta ég samúð og
samfögnuð, með líf og andlát Önnu
Björns. Utför Önnu verður gerð
frá Sauðárkrókskirkju í dag, 16.
september.
Einar J. Gíslason.
Afmælis- og
minningar-
greinar
ATHYGLI skal.vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig verð-
ur grein, sem birtast á í
miðvikudagsblaði, að berast f
síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með
greinar aðra daga. Greinar
mega ekki vera T sendibréfs-
formi eða bundnu máli. Þær
þurfa að vera vélritaðar og
með góðu lfnubiii.
Minning:
Einar Stefánsson
Egilsstaðakauptúni
Góðu sumri er lokið. Um leið
lauk ævi góðs manns sem var
okkur öllum, vinum og
vandamönnum, svo kær að við
hlökkuðum til endurfunda við
hann í hvert skipti sem þeirra var
von. Hann var kletturinn trausti
sem við gátum alltaf leitað skjóls
hjá. Við vorum alltaf glaðari eftir
að hafa hitt hann, og sum okkar
kannski örlítið betri manneskjur
vegna þess hvað Einar gaf mikið
af sjálfum sér. Minningarnar um
Einar Stefánsson eru allar bjartar
og hlýjar. Ég vil ekki nota of mörg
lýsingarorð í þessum fátæklegu
þakkar- og kveðjulínum sem ég
reyni af veikum mætti að setja á
blað, en það er tæplega hægt að
komast hjá því.
Einar Stefánsson var fæddur 6.
september árið 1902 að Víðilæk í
Skriðdal. Hann var sonur sæmdar-
hjónanna Jónínu Salnýjar Einars-
dóttur og Stefáns Þórarinssonar
sem lengst af bjuggu á Mýrum í
Skriðdal en þangað fluttust þau
hjón árið 1907. Systkinin voru 13
og var Einar þeirra næstelstur.
Móður sína missti Einar 14 ára en
um hana væri hægt að skrifa langt
mál sem hér verður ekki gert.
Faðir hans var þekktur öðlingur á
sínum heimaslóðum.
Ævi Einars var eins og flestra
velgefinna ungra manna á þessum
tímum, að vinnan var sú menntun
sem hann bjó að ásamt góðu
menningarheimili. Einar var hag-
ur maður til munns og handa,
hann nam trésmíðar sem hann
vann við mestan hluta ævi sinnar.
Árið 1932 giftist Einar eftirlifandi
konu sinni, Sigríði Vilhjálmsdótt-
ur, föðursystur minni frá Hánefs-
stöðum við Seyðisfjörð. Þar stigu
tvö ungmenni mikið gæfuspor.
Eftir á' finnst okkur, sem
munum þau lengst, að þarna hafi
verið um eilífðartrúlofun að ræða,
svo falleg var sambúð þessara
mætu hjóna. í maí árið 1933
fluttust þau að Hafranesi við
Reyðarfjörð. Hugur þeirra stóð
mest til þess að eignast þá jörð, en
þar bjuggu þau í fjögur ár. Jörðin
var þá eign Landsbankans á
Eskifirði og því ekki í lausu og
engin leið til þess að fá að búa
lengur á jörðinni. Á Hafranesi
fæddist þeim eldri sonurinn Vil-
hjálmur, skólastjóri í Reykholti.
Ég minnist sumarsins 1936 er ég
fór með móður minni og yngsta
bróður í heimsókn til Siggu og
Einars að Hafranesi. — Aldrei var
annars minnst svo hins væri ekki
getið líka. Þetta var fallegt sumar
í fagurri sveit. Þessi stutti tími
sem við vorum hjá þeim hjónum á
Hafranesi er mér ógleymanlegur.
Þar kynntist ég Einari fyrst. Þá
var hann í blóma lífsins, gjörvileg-
ur, skemmtilegur og umfram allt
góður. Frá Hafranesi fluttust þau
til Reyðarfjarðar, en þar vann
Einar við smíðar og frænka mín
rak þar matsölu. Á Reyðarfirði
fæddist þeim yngri sonurinn
Stefán, sem er verkfræðingur og
býr í Svíþjóð. Báðir synir þeirra
eru líkir sínum góðu foreldrum og
hafa erft kosti þeirra í ríkum
mæli. Um stríðslok fluttust þau í
Egilsstaðakauptún, sem þá var að
rísa af grunni. Þar vann Einar við
byggingu kaupfélagshússins.
Sama ár kom hann upp húsi yfir
sig og fjölskylduna. Þetta var eitt
af fjórum fyrstu íbúðarhúsum
kauptúnsins, og voru þau Einar og
Sigríður því ein af frumbyggjum
Egilsstaðakauptúns, en þar hafa
þau búið síðan. Skömmu eftir að
byggingu íbúðarhússins lauk var
Einar veitt staða byggingafulltrúa
fyrir Austur-Skaftafellssýslu,
Norður- og Suður-Múlasýslu. Því
starfi gegndi hann í u.þ.b. 25 ár.
Þetta er í stuttu máli lífshlaup
þeirra hjóna í langri sambúð.
Mörg systkina Einars eru búsett á
Austurlandi en önnur hafa flust
suður. Samband þeirra allra er
sérlega ljúft og hafa þau hist eins
oft og kostur hefur verið á.
Skyldulið frænku minnar hefur
flest flust suður á land, en mér er
óhætt að fullyrða að þau rúm 30 ár
sem heimili þeirra hefur verið í
Egilsstaðakauptúni hafi ekkert
það sumar liðið að við frændur og
vinir höfum ekki heimsótt þau, oft
í stórum hópum. Heimili þeirra
laðaði alla til sín. Alla ævi Éinars
hafa börn laðast að honum. Hann
var sem segull fyrir þau, en þar er
frænka mín heldur engin eftirbát-
ur Einars og má með sanni segja
að öll börn urðu vinir þeirra. Á
yngri árum mínum varð ég fyrir
þeirri reynslu að þurfa að láta
yngri son minn frá mér vegna
óviðráðanlegra ástæðna. Eini stað-
urinn sem ég gat í raun og veru
hugsað mér að leita til var heimili
Einars og frænku minnar. Baldur
sonur minn ólst því upp hjá þeim
öll sín bernskuár. Ég sagði að
þetta hefði verið reynsla fyrir mig
á þeim tíma en eftir því sem
tíminn leið og ég sjálf þroskaðist
fann ég og vissi að betra heimili og
foreldra hefði Baldur ekki getað
eignast. Fósturforeldrar hans,
Einar og Sigga, hafa miðlað
honum öllu því sem þau gáfu
sínum eigin sonum, enda hefur
Baldur ætíð litið á þau sem sína
foreldra. En við áttum hann
saman öll þrjú, það var ég svo
greinilega látin finna öll þessi ár.
Ekki get ég minnst á þennan son
minn án þess að þakka þessum
góðu hjónum alla þá elsku sem þau
hafa sýnt eldri syni mínum Braga,
sem varð fyrir þungum veikindum
fyrir 10 árum síðan, en honum
hafa þau sinnt eins og þau ein gátu
og mun hann nú sakna vinar í
stað.
Samúð þeirra með þeim sem
minna máttu sín var ríkari en
gengur og gerist.
Þeir munu og fleiri sem sakna
þessa trygga og trausta manns
sem alltaf átti hlýju og skilning á
mannlegum vandamálum. Þá voru
hjónin glöðust þegar þau höfðu
syni sína, tengdadætur og barna-
börn hjá sér. Vilhjálmur er
kvæntur Gerði Unndórsdóttur frá
Reykjavík og eiga þau 6 syni.
Stefán er kvæntur Birgittu Éin-
arsson, sænskri konu, og eiga þau
þrjá syni.
Stefán og hans fjölskylda var í
heimsókn hjá afa og ömmu í
sumar. Eins hefur Vilhjálmur og
hans fjölskylda verið meira og
minna fyrir austan í sumar eins og
svo oft áður. Allir synir þeirra
Einars og frænku minnar áttu því
láni að fagna að geta verið hjá
þeim síðustu daga Einars. Þess má
geta hér að Einar og frænka mín
gleymdu aldrei að þakka forsjón-
inni og æðri máttarvöldum ham-
ingju þá er þeim hlotnaðist í lífinu
og höfðu það oft á orði. Við vottum
öllum nánustu vandamönnurp Ein-
ars innilega samúð. Blessuð sé
minning heiðursmanns.
Guðbjörg Þórhalisdóttir.