Morgunblaðið - 17.09.1978, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 17. SEPTEMBER 1978
27
/ Mexíkó bjó lítill drengur. Hann hét Mexí. Fyrir
utan hvíta húsið hans rann stór á. Og á bak við
húsið voru mörg pálmatré, sem hann gat klifráð í,
þegar hann langaði til.
En Mexí litli hafði mikla athafnaþrá, hann
langaði alltaf til þess að reyna eitthvað nýtt og
spennandi. Og dag einn, þegar honum leiddist,
klifraði hann upp i bátinn sinn og réri upp eftir
ánni.
Satt best að segja hló sólin með sjáJfri sér, um leið
og hún virti þennan litla hrausta strák fyrir sér.
Hún var viss um, að hann mundi brátt gefast upp á
róðrinum. Hitinn var svo mikill.
En Mexí litli var ekki á því að gefast upp. Hann
tók varla eftir hitanum og réri 'allt hvað af tók.
Svitinn bogaði af honum. En í hvert sinn, er hann
leit upp, sá hann alltaf eitthvað nýtt — ný blóm,
nýjar sveppategundir, alla vega lit fiðrildiog fugla,
sem sungu hinum fegurstu söngvum og alls kyns
trjátegundir, sem hann hafði aldrei séð fyrr.
Hann varð svo hugfanginn af þessu öllu saman,
að hann lagðistfram á árarnar og sofnaði! Og nú lét
hann sig dreyma um alla þessa fallegu hluti
sköpunarverksins, sem hann hafði farið fram hjá.
— En einu gleymdi hann á meðan! Einmitt. Hann
gat ekki róið sofandi. Og allt í einu hrökk hann við,
þegar báturinn rakst á land. Hann horfði undrandi
kringum sig. Hann sá undireiys, að hann var
kominn heim aftur. En hvernig komst hann
hingað? Hvernig gat þetta átt sér stað? Mexí litli
fékk aldrei svar við því. Hann gekk glaður heim á
leið eftir að hann hafðifest bátnum við land. Og nú
var hann ekki lengur leiður, heldur glaður og
þakklátur yfir öllu því, sem hann hafði fengið að
reyna og sjá og uppgötva upp á eigin spýtur.
Hver
talar
svona?
Þa úti er dott o daman
a danda me nýja kó.
0 tleðann minn degu hú
Dunna,
o datan er full af tnó.
Ef tuldinn bítu 1 tinnar
þá tomum við Dunna heim,
o töllum á tisu og futta
o tomum f leik me þeim.
1 t t
2 %
3
Leikur
með
tölurnar
Hefurðu reynt að leika þér
að tölum með því að breyta
þeim í eitthvað skemmti-
legt? Talnaleikur sem
nefndur er reikningur eða
stærðfræði, er mjög
skemmtilegur, en þessi er ef
til vill ekki síðri. Og þér
dettur eflaust eitthvað
fleira í hug en okkur. Fáðu
þér blað og blýant og
spreyttu þig.
11L 6a r~Da a? t/Ö /
. rfi 0 cWSiS
íu:.
ló U

kkdr'-
Palli og
kofinn
eftir Gunnar Guðmundsson, 7 ára, Ljárskógum,
Reykjavík.
Einu sinni var trúður sem, hét Palli. Hann langaði mikið
til þess að eiga kofa. En það versta var, að hann gat ekki
smíðað hann sjálfur. En hann var svo heppinn, að pabbi
hans var smiður. Og hann smíðaði kofann. En fyrst fóru
þeir í bæinn á bílnum þeirra. Þeir fóru í timburverzlun
Arna Jónssonar, og höfðu kerru aftan í bílnum. Þeir
keyptu mikið af timbri. Palli hjálpaði pabba sínum að bera
timbrið. Svo fóru þeir aftur heim.
Mamma var úti á tröppum. Hún var fegin að sjá þá. Hún
sagði: Ægilega hafið þið keypt mikið timbur. Já, mamma
mín, sagði Palli.
Palli og pabbi hans byrjuðu nú, en fyrst þarf að ná í
timbrið af kerrunni. Palli hjálpaði pabba sínum að bera
timbrið, og svo byrjuðu þeir á kofanum. Pabbi sagði við
Palla: Nagla, nagla, já já. Og svo voru þeir búnir með
kofann. Og þá var Palli ánægður. Kofinn var með hurð og
glugga. Bless, bless, krakkar, segir Palli.