Morgunblaðið - 06.10.1978, Side 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 6. OKTÓBER 1978

RArr/NU
vt
11
S-J.
Svona graut varö hann pabbi þinn að borða á hverjum degi í 25
ár — (íleymdu því ekki.
Treystið okkur hér á spítalan-
um. Við losum okkur við hann
á skömmum tíma. hvernig sem
við svo annars förum að því,
frú mín.
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Réttu mér einhverja tusku ...
JOL MAIGRETS
Ein af árlegu verðlaunum, sem
alþjóðasamband bridgefréttarit-
ara úthlutar, eru Romex-verðlaun-
in fyrir besta spil ársins. í lok
Bridge-Ólympíuleikanna í New
Orleans í sumar voru verðlaun
þessi veitt tveim ungum Kanada-
mönnum, Eric Kokish og Peter
Nagy, fyrir spil frá sumarmóti
N-Ameríku 1977. Og svo skemmti-
lega vildi til, að við sama tilefni
fengu þeir félagar silfurverðlaunin
fyrir tvímenningshluta Ólympíu-
mótsins.
Verðlaunasagnirnar, norður gaf,
allir á hættu.
Vestur Austur
Pter Nagy Eric Kokish
S. Á3 S. KS1Ö2
H. Á9 H. 5432
T. 76 T. 8
L. ÁK 1097.32 L. D864
Suóur
1 H
\otur I* \u>.lur
21.(1) 1*
1 II (3) 11.(2)
1 O <r>) 1 s (.-,)
1’ NorAur U V I) < 1) r> l. (7)
V
V
Sagnirnar voru ekki flóknar.
(1) Allt annað væri afskræming
— eðlileg sögn.
(2) Hindrun, lýsti skiptingarhendi.
(3) Langaði í slemmu, stöðvar
ekki tígulinn en á hjartaásinn.
(4) Sennilega villa, norður átti
útspilið hvort eð var.
(5) Ekki sakaði að sýna styrk í
spaðanum og lofaði óbeint fyrir-
stöðu í tígli. Þar sem vitað var, að
vestur átti hana ekki.
(6) Síðasta slemmutilraunin fvrir
neðan gameið — vantaði aðeins
smávegis til viðbótar.
(7) Órugg tígulfyrirstaða, auka-
styrkur í spaða og háspil í
tromplitnum. Gastu búist við
meiru?
Athugasemdir þessar eru eftir
Kokish og þótti honum sérstök
ástæða til að benda á notkun
fjögurra granda sagnarinnar, sem
var ekki ásaspurning heldur lýsti
alhliða áhuga á slemmunni.
Skemmtilega eðlilegar og léttar
sagnir.
2
l>au höfðu farið í ieikhúsið
kvöldið áður. Síðan höfðu þau
hugsað sér að fá sér bita á
veitingahúsi eins og allir aðrir.
en hvarvetna var troðfullt
vegna jóiahátíðarinnar og þau
urðu að fara heim án þess að
hafa getað látið þetta eftir sér.
I>au höfðu gengið arm i arm
eins og alltaf þegar þau fóru út
saman. Það var að nálgast
miðna'tti þegar heim kom og
það var með herkjumunum að
þau höfðu rænu á að skiptast á
jólagjiifunum.
Pípa handa honum. Eins og
vcnjan var. Hún fékk raf-
magnskaffikönnu af nýrri og
endurbattri gerð sem hana
hafði lengi langað í og til að
fylgja hefðinni cinnig sex
útsaumaða vasaklúta.
Iíann tróð rólega í nýju
pi'puna sína. í húsinu hinum
megin við götuna höfðu sumir
rúilugardínur, aðrir ekki. Ekki
var að sjá að margir væru
komnir á stjá enn þá. Hér og
hvar Ijós í glugga. Sjálfsagt
voru það börn sem höfðu rifið
sig á fætur til að skoða
jólagjafirnar sínar og nýju
leikföngin.
I>au höfðu hugsað sér að eiga
friðsælan dag. bara þau tvö.
Maigret hlakkaði til að ráfa
um á sioppnum sfnum og hann
var líka staðráðinn í að láta
það ógert að raka sig og svo
myndi hann sitja frammi í
cldhúsi hjá konunni sinni
meðan hún útbyggi hádegis-
verðinn.
Ilann var ekki beinlinis
niðurdreginn. En draumurinn
— sem hann gat engan veginn
rifjað upp — hafði skilið eftir
sig einhverja óra'ða tilfinn-
ingu. Kannski var það ekki
hara draumurinn. kannski
voru það jólin sem gáfu honum
þessa tilfinningu. Þennan dag
varð maður að vera sérdeilis
orðvar, vega hvert orð og meta
því að á jólunum var frú
Hvað kostar
áfengisneyzlan?
í tilefni af því sem blöð hafa
sagt frá athugun Guðmundar
Magnússonar prófessors á tekjum
ríkissjóðs af tóbakssölu annars
vegar og tilkostnaðar og tjóni
ríkissjóðs og þjóðfélags vegna
afleiðinga reykinga hins vegar
óskaði Kristín M.J. Björnsson þess
að ámóta úttekt væri gerð aö því
er áfengi snertir.
Víst er ástæða til að taka undir
þau orð og sannarlega væri
gagnlegt að vita þar niðurstöður.
Dæmi eru þess að fundir hafi
ályktað að það væri verðugt
verkefni fyrir félagsvísindadeild
háskólans að reikna það dæmi,
jafnvel þó ekki væri nema fjár-
hagsstöðu ríkissjóðsins þegar at-
hugaðar væru báðar hliðar: tekjur
af áfengissölu og kostnaður vegna
afleiðinga drykkjunnar. Háskólinn
hefur svarað því til að hann hafi
engin efni á að ráðast í slíkt
verkefni. Til þess vanti peninga.
Það er hægt að áætla ýmsa liði í
þessu mikla dæmi. Þegar þess er
gætt að um það bil helmingur
þeirra geðsjúklinga sem i sjúkra-
hús koma hér á landi eru bilaðir
vegna drykkjuskapar er hægt að
reikna kostnað við legudaga og þá
virðist raunar liggja ljóst fyrir að
við hefðum getað sparað okkur
geðdeildina nýju við Landspítal-
ann ef áfengi væri ekki drukkið.
Hvar sem að er gáð í landinu er
aðalstarf lögreglunnar í sambandi
við drykkjuskap og afleiðingar
hans.
Samt er þetta dæmi óútreiknan-
legt. Þó að við sleppum hinu
ómetanlega getum við ekki leyst
dæmið. Áfengisnautn er meðverk-
andi í svo margri ógæfu að
ómögulegt er að vita hversu stór
hennar hlutur ér. Það er hægt að
tíunda beinan og óvefengjanlegan
manndauða vegna drykkjuskapar
svo að skiptir tugum árlega en
hver er hlutdeildin í hinu?
Þrátt fyrir þetta er það mikið
andvaraleysi og tómlæti að æðstu
vísindastofnanir þjóðarinnar skuli
ekki reyna að gera sér eitthvað
ljóst í þessu sambandi. Áætlanir
leikmanna um einstaka þætti
þessara mála kynnu að geta ýtt við -
vísindamönnum. Því er kannski
gott að slíkar áætlanir komi fram.
Um það ér vert að hugsa.
H.Kr.“
Framhaldssaga eftir Georges Simenon.
Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaði.
Maigret alltaf sérstaklega til-
finninganæm.
Svona nú! Ekki hugsa um
það! Ekki segja ncitt sem gæti
bcint hugsuninni í þá átt. Ekki
líta of oft út á götuna þar scm
hörnin yrðu innan stundar
komin með leikföngin sín.
í fiestum fbúðunum bjuggu
biirn. kannski í öllum. Þau
myndu heyra þau draga á eftir
sér bflana. hjóla á nýju
reiðhjólunum si'num og sjá þau
byggja úr kubhunum sínum úti
á Jeikvellinum. Telpurnar í
miimmuleik með brúðurnar
sínar og drcngirnir skutu
óspart af leikfangabyssunum
sínum.
Einu sinni fyrir nokkrum
árum hafði hann sagt eins og
ósjálfrátti
— Ilara ef maður ga“ti nú
farið eitthvað í burtu yfir jólin?
— Og fara hvert? hafði hún
sagt af sínu venjulega raunsæi.
Já. hvert a*ttu þau svo sem að
fara. Ilcimsækja hvern? Þau
áttu enga adtingja sem þau
gætu farið til nema systur
hennar sem bjó langt í burtu.
Ættu þau að fara á hótel í
ókunnri borg eða á vertshús úti
í sveit?
Svona nú! Bezt að reka frá
sér slíkar hugsanir. Brátt fengi
hann sjóðandi heitt nýlagað
kaffi og þá liði honum áreiðan-
lega mun betur. Ilann komst
aldrei alveg til lífsins fyrr en
hann hafði reykt fyrstu pípu
dagsins með fyrsta kaffibolla
dagsins.
Sem hann rétti fram höndina
í áttina að hurðarhúninum
opnuðust dyrnar hljóðlaust og
frú Maigret kom inn með
hakka í höndunum. leit á tómt
rúmið og síðan á hann. Hún var
miður sín. næstum með grát-
stafinn í kverkunum.
— Þú ert kominn fram úr!
Hún var sjálf fullklædd og
snyrt og greidd og með ljósa
svuntu.
— Ég sem hafði hlakkað svo
til að færa þér morgunmat í
rúmið.