Alþýðublaðið - 23.11.1958, Blaðsíða 5

t
Jóhann Hjálmarsson: Undar-
legir fiskar. Ljóð. Heims-
kringla. Prenísmiðjan Hólar.
Reykjavik 1958.
felst í orðanna hljóðan. Ég á
von á, að það, sem umfram
hana er í kvæði þessu, verði
sigur Jóhanns Hjálmarssonar í
framtíðinni.
og ber hann heim til þín
hann kom oft við í haust
hann kemur enn í dag
Að úngri hvítri strönd
féll bára ein um haust
og svo varð hjarta mitt:
þessi svarti steinn
Jóhann Hjálmarsson má vel
við una, þegar hér er komið
sögu, en bókin er ólesin þangað
til Komdu nú með sverðin ork-
ar á hug og sál. Mynd þess
kvæðis er' stór og kliðurinn
sterkur í mýkt sinni. Og þar
nemur lesandinn grun annars
og meira. Jóhann Hjálmarsson
er svo hamingjusamur að eiga
mörg og góð þroskaár í vænd-
um, ef allt fer að óskum.
Helgi Sæmundssan.
Ljósmynda-
sýningin
Á LJÓSMYNDASÝNING-
UNNI, sem nú stendur yfir í
hinum nýja sýningarsal Ás-
mundar Sveinssonar við Sig-
tun, eru sýndar 375 myndir frá
7 löndum.
Er sýningunni skipt í deild-
ir eftir löndum.
Myndirnar eru allar eftir á-
hugaljósmyndara, enda eru
eingöngu áhugamannafélög I
sem að henni standa.
Hingað er sýningin komin
fyrir tilstilli Félags áhugaljós-
myndara, og er ein deildin
eftir félaga í því. í íslenzku
deildinni eru 65 myndir eftir
18 menn.
Vel er til sýningar þessarar
vandað, og er nijög erfitt að
gera upp á milli deildanna, svo
jafnar virðast þær að gæðum,
þótt þær séu um margt ólíkar.
Sýningin stendur til 30. þ.m.
og er mönnum ráðlagt að láta
hana ekki fram hjá sér fara,
því hún er vel þess virði að
gera sér ferð inii í Sigtún til
að sjá hana.
LJÓÐABÓK Jóhanns Hjálm-
arssonar, „Aungull í tímann“,
sem kom út 1956, þótti góður
sigur. ungs manns og skemmti-
legt fyrirheit. Kvæðin voru
myndræn og kliðmjúk og ein
kenndust af nærfærnislegr
vandvirkni. Nú eru tvö ár liðii
og ný bók komin frá hendi Jó-
hanns. Og hvað er svo í frétt
um af þessu unga skáldi?
Vissulega ber að minnas"
þess, að Jóhann Hjálmarsson
mun enn ekki tvítugur að aldri.
Þroskavonin er því ærin. En
maður ætlast til meira af hon-
um nú en fyrir tveimur árum.
Þess végna veldur nýja bókin
nokkrum vonbrigðum í fljótu
bragði. Kröfuharður lesandi
jþarf að vera góðsamur til að
unna Jóhanni sannmælis, því að
sum kvæðin eru svo ungæðisleg,
að þau liggja vel við höggi. á or-
ustuvelli miskunnarleysisins.
Eigi að síður leyna þau á sér,
þar eð Jóhann laumast iðulega
til að gera smátt stórt. Samt
verður því ekki neitað, að heild
armynd bókarinnar er allt of
<dauf og fjarlæg. — Jóhann virð
íst til dæmis truflast af ein-
kennilegri litagleði, sem senni-
lega stafar af erlendum áhrifum.
Hann er enn á æskuskeiði. En
bókin sýnir þó og sannar, að
hann stendur á vegamótum og
hefur langferð í huga. Beztu
kvæðin eru fagur skáldskapur í
látleysi sínu og barnaskap, og
þau eiga vitaskuld að ráða úr-
slitum um afstöðu sanngjarnra
manna til bókarinnar og höf-
undarins. Ég nefni þessu til
sönnunar ljóðin Dagurinn líður
og Ef bára fellur að strönd. Þeir
munu ekki fjölmargir á íslenzka
skáldaþinginu, sem yrki bet-
ur, þó að komnir séu drjúgan
spöl yfir tvítugt. Og samt er fyr-
irheit bókarinnar enn meira.
Síðasta kvæði hennar, Komdu
nú með sverðin, bendir ótvírætt
til þess, að Jóhann Hjálmarsson
sé að þroskast og stækka í leit
sinni að fegurð og boðskap.
Hann gerir þar miklu efni list-
ræn skil og segir mun meira en
Fyrrnefndu kvæðin tvö skulu
birt hér til kynningar á skáld-
skap þessa unga og mistæka en
Jóhann Hjálmarsson
geðþekka hörpusveins. Dagur-
inn líður er á þessa lund:
Dagurinn líður
og kvöldið kemur
og ekkert gerist
riema börnin tína skeljar
í fjörunni
Svo halda þau glöð heim
og taka eltki eftir
að ein og ein skel
dettur úr vösum þeirra
óg brotnar
Og sízt mun Ef bóra fellur að
strönd lakara kvæði:
Ef bára fellur að strönd
að úngri hvítri strönd
og rauðir fuglar svífa
yfir blóu hafi
þá tek ég svartan stein
og segi: þetta er hjarta mitt
Þetta er hjarta mitt
en augu mín eru sandur
og vindurinn kemur hér
stundum
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
’s
s
s
s
s
FRA I0PPI TIL TÁAR
ÞAÐ kmo í ljós á síðustu
tízkusýningum, að balion-
línan á enn miklu fylgi að
i'agna. En nú nægir ekki
Iengur að ganga í pilsum
með „ballon" sniði, hárið
verður að vera í samræmi.
— Hér með fylgja myndir
af þessari nýju hárgreiðslu.
Langar ykkur að tolla í tízk-
unni? Látið klippa hárið
þannig að hver lokkur sé

fjórir til fimm þumlungar
á lengd. — Skiptið í vinstri
hlið og vindið á fjórar rúll-
ur og tvær spennur (eða
,,elips“) eins og sýnt er á
myndinni. Hliðarhárin eru
vafin unp með fjórum spenn
um sitt hvoru megin og
lokkarnir snúa fram (sbr.
mynd). í hnakkann eru sett-
ar þrjár raðir rúllna, en
neðstu hárin eru vafin á
spennur, þannig að lokkarn-
ir snúi fram, frá miðium
hnakka. Til þess að enn
betri árangur náist skal
vefja lokkinn á miðjum
hnakka sér, þannig að annar
hver lokkur snúi til hægri,
hinn til vinstri. Þá kemur
örugglega engin skipting að
aftan. Þegar hárið er orðið
þurrt burstið þið úr lokkun-
um undan og út þannig að
hin rétta lína fáist. Burstið
hliðarhárin fram yfir eyrun,
en gleymið ekki, að einnig
þar verður að bursta undan
og fram svo belglögunin
komi í ljós.
Það er ekki ráðlegt að
nota stóra eyrnahringi við
slíka greiðslu.
Nú vantar bara „ballon-
skó“ — þá er allt fullkomn-
að.
Vör.
Sumir meðlimir hinna átta
flokka í Kína, sem ekki teljast
kommúnistískir, hafa á fund-
um undanfarið látið í Ijós efa-
semdir um, að amerísku „lieims
valdasinnarnir“ séu aðeins
„pappírs tígrisdýr", eins og
Mao Tse-Tung, forseti kín-
verska ,,alþýðulýðveldisins“
lýsti þeim nýlega, segir í
blaðafrétt hér í dag. Segir blað
hinna ókommúnistísku flckka,
að efasemdirnar hafi komið í
ljós við viðræður og rannsókn-
ir rúmlega 1000 með’ima fyrr-
greindra flokka á nýútkomnu
ritgerðasafni Maos, er nefndist
„Heimsveldisstefnan og allir
afturhaldsseggir cru aðeins
pappírs tígrísdýr.“
í ritgerðum sínum lýsir Mao
pappírs tígrisdýrum sem mönn
um, er „séu skelfilegir í útliti,
en séu raunverulega ekki mjög
sterkir."
Segir dagblaðið Kwangming,
að hinir vantrúuðu hafi við
undanfarnar viðræður sagt:
„Ameríkumenn eiga atóm-
sprengju og sterkan flota, og í
iðnaðarframleiðslu eru þeir
fremstir í heimi, þess vegna
eru þeir pappírs tígrisdýr að-
eins á stjórnmálasviðinu, ekki
á sviði hernaðar eða efnahags-
mála.“ (Reuter) -
Matsofan Vík
Framhald af 3. siðu.
teppi frá Teppi h.f. Teikningu
af innréttingu gerði Sveinn.
Kjarval, arkitekt.
Mikill menningarauki er aö
þvi fyrir Keflavík, að svo glæsi
legur veitingasalur sem þessi,
skuli vera til í bænum. Vænta
Keflvíkingar þess, að hann.
verði rekinn með sama mvnd-
arskap og Matstofan Vík hef-
ur verið rekin frá byrjun. A
eigandinn, Magnús Björnsson,.
þakki rskilið fyrir hið mikla
framtak sitt í veitingamálum.
Keflavíkur. Þurfa Keflvíking-
ar ekki lengur að bera kinn-
roða fyrir ástand þeirra mála
n es
n i n u
★ Sjoppurnar milli
tannanna á fólki.
★ Sælgætisbúr við
skóladyr.
★ Faðir ber fram at-
hyglisverða tillögu.
★ Öngþveiti í bóka- og
blaðasölu.
SJOPPUFARGANIÐ er mjög
milli tannanna á fólki. Það er
látið í veðri vaka, að mönnum
blöskri að sjá krakkana standa
í sjoppunum á kvöldum. En
fleira kemur til. Sjoppurnar eru
opnar næsíum til miðnættis, en
kaupmenn líta það óhýru auga.
Þeim finnst að spónn sé tekinn
úr aski þeirra. Margir hamast
gcgn sjoppunum, ssm endilega
viija ltomast í sjoppuaðstöðu.
EN ÞETTA ER ÞÓ alvarlegra
mál. Það er ófært að hafa sjopp
ur svo að segja við dyr barna-
og unglingaskólanna, hvað þá í
húsnæði þeirra, eins og kvað nú
eiga sér stað að minnsta kosti á
einum stað í bænum. Börn eiga
ekki að venjast á sælgætisát í
sjoppum í frímínútum sínum.
Það venur þau á eyðslu og er
siðspillandi. Af þessu tilefni
fékk ég bréf frá föður, svohljóð
andi:
„MENN TALA MIKIÖ um
bjoppurnar — og ég álít að það
nái ekki nokkurri ótt að hafa
opnar sjoppur við skóladvrnar.
En út af bessu fór ég aö hugsa
um þ&ð, hvort ekki væri hægt
að setja upp í skólunum smá-
stofu þar sem unglingunum
væri seldur peli af mjólk og
brauð. Ég hugsa að flest heim-
ili mundu þiggja það, að börn
þeirra gætu fengið svona þjón-
ustu í skólunum.
mína og hrindi henni í fram-
kvæmd ef það telur hana fram-
kvæmanlega eða bót frá því á-
standi, sem nú er. Með sölu á
mjólk og brauði í skólunum
ætti að vera hægt að stemma
stigu við sjoppufarganinu.“
HJALTI skrifar: „Mig langar
til að biðja þig fyrir ádrepu um
hið hneykslanlega okur, sem é;,
tel vera hér á eriendum bókum
og blöðum, og sem bóksölunum
hefur haldizt uppi árum saman.
Þeir eru held ég hin eina stétt
kaupsýslumanna hér á landi,
sem nú hafa leyfi til að taka
ríflega fyrir snúð sinn í skípt-
um sínum við almenning.
MÉR VAR SAGT í verðlags-
eftirlitinu, að þeir mættu verö-
leggja amerískar bækur og blöt>
eftir kr. 36,00 gengi fyrir banda
rískan dollar, sem rnér reiknast
vera um 42% álagning. Auk’.
þess munu þeir fá minnst 20%
„trade discount'1, eða alls 62%
álagningu. Frá dregst svo vit-
anlega flutningsgjald o. íl.,
sem vart nemur meiru en 5 %
TIL AÐ BÆTA gráu ofan á.
svart hafabóksalarnir svo seft
á laggir einhvers konar inr.<
kaupasamband, sem hlýtur ai>
vera algerlega óþarft fvrirtæk '•
til dreífingar á bókum, en viro-
ist í reyndinni þýða það, að nú.
getur það tekið marga mánuð.i
að ná í erlenda bók, ef maður
biður bóksala að panta hana, i
stað bess að áður fékk maðui’
bókina ofiasí strax með næstu
skipsferð.
HINS VEGAR eru nú allai
bókabúðir yfirfullar af alh<
■ konar, og mörgum fánýtum,
blöðum og tímaritum, stra;;.
næsta dag eftir komu skips a:i'
hafi, og mun þetta vera eina aí-
rek innkaupendasamband.'t
þessa, ef afrek skyldi kalla.
ÞAÐ ER ALLTAF verið að
byggja nýja skóla og við því er
ekki nema gott eitt að segja.
Mér finnst að það sé upplagt
mál að gera ráð fyrir svona af-
greiðslustofum í skólunum. Ég
vil mælast til þess a ðfræðsluráð
Reykjavíkur athugi þessa tillögu
ÉG VIL SKORA Á verðlags-
stjóra að lækka álagningu á bók
um og tímaritum að miklunv
mun, og að skipabóksölunum a&
leggja innkaupasambandið nið-
ur, svo það valdi ekki óþörfum
kostnaðarauka og töfum.“
Ilannes á horninu.
$
Alþýðublaðið — 23. nóv. 1958