Morgunblaðið - 13.10.1978, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 13. OKTÓBER 1978
MORöJlv
KArr/NO
—
1 S=2.
r«^__
ol'
>S>-'
GRANI göslari
Þú talar alltal um að þetta
verði allt mitt, en þú heíur
aldrei neínt að ég þyrfti að
vinna?
Nei, ég held, Grani. að það sé ekki markaður íyrir heil-
hringsruggustóla.
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Hvað á hann og hvað á hann
ekki? Hvar eru slagirnir og hvar
eru þeir ekki? Þetta er hluti af
þeim spurningum, sem við spyrj-
um okkur sjálf í vörninni. Og svör
við þeim gætu komið að liði við
úrlausn varnarviðfangsefnis.
Gjafari norður, allir á hættu og
við lítum fyrst á spil norðurs og
austurs.
Norður
S. K105
H. KDIO
T. KDG3
L. ÁKIO
Austur
S. ÁDG96
H. Á96
T. 642
L. 52
Suður er sagnhafi i fjórum
hjörtum en norður hóf sagnir á
einu laufi sterku. Þú sagðir einn
spaða á spil austurs, suður doblaði
til að sýna 5—7 punkta og sagði
seinna hjörtu, sem norður
hækkaði.
Vestur spilar út spaðasjöi og
austur fær slaginn á gosa. Hvert
yrði framhald þitt?
Útspilið segir ekki mikið. Getur
verið frá tvíspili en getur einnig
verið hæsta spil af þrem. Dobl
suðurs hjálpar við staðsetningu
báspilanna, sem vantar. Hann á
örugglega tígulásinn og ef hann á
gosann í hjarta ásamt fjórum
smáspilum er auðvelt að telja hjá
honum tíu vinningsslagi.
Það er ekkert betra að gera en
spila spöðunum í von um að vestur
eigi þar annaðhvort tvíspil, en þá
er vörnin auðveld, eöa ef hann á
þrjá spaða, að hann eigi hjartagos-
ann að auki.
Norður Vestur Austur Suður
S. K105 S. 742 S. ÁDG96 ' S. 83
H. KDIO H. G3 H. Á96 H. 87542
T. KDG3 T. 975 T. 642 T. Á108
L. ÁKIO L. G8743 L. 52 L. D96
Slag nr. 2 tekur þú á spaðaás, nr.
3 fær borðið á kónginn, hjartakóng
tekur þú með ás, spilar spaða í
fjórða sinn en þá fórnar vestur
hjartagosanum og nían þín verður
fjórði slagur varnarinnar.
COSPER
©PIB
COPCNNKIN
COSPER
Hún getur ekki hætt að dansa vegna skattanna!
Í 3 H ' 'ij . ! n l
Hraðbréf til S.Í.S.

Hér fer á eftir hraðbréf til
forráðamanna Sambands ís-
lenzkra samvinnufélaga varðandi
útflutning hrúta, sem greint hefur
verið frá að standi til:
„Þótt gjaldeyrishungur Islend-
inga sé mikið er vafasamt að
heimilt sé að grípa til hvaða ráða
sem er til þess að seðja það. Ef
SÍS vill ekki kalla yfir sig reiði
almennings í þessu landi þá verða
forráðamenn þess gefa fyrirskipun
um það til útflutningsdéildar SIS
að þegar í stað skuli hætt við að
selja fimm hrúta til slátrunar við
trúarathafnir austur í Iran.
Það liggur fyrir í blaðafregnum
samkvæmt upplýsingum tals-
manns SÍS að slátrun sú sem
hrútar þessir eiga yfir höfði sér sé
framkvæmd með þeim hætti að
algjörlega brjóti í bága við íslenzk
lög og reglur hér að lútandi (um
slátrun.)
SÍS-menn verða menn að meiri
á eftir, ef þeir stöðva þetta og láta
ekki þurfa að koma til frekari
íhlutunar annarra.
Sverrir Þórðarson.“
Ath.i Svo enginn beri nú skarð-
an hlut frá borði — peningalega —
býð ég útflutningsdeild S.I.S. að
senda mér reikning fyrir hrútun-
um fimm. Ég mun með aðstoð
annarra dýravina greiða þann
reikning. Sami.
Þá hefur Anton Erlendsson
einnig haft samband við Velvak-
anda vegna sama máls og greint er
frá hér á undan og taldi marga
vera agndofa yfir þessari sölu og
að menn hörmuðu þetta. Sagði
Anton að þetta þætti ekki geðsleg
meðferð á skepnunum og ætti að
reyna að forðást slíkt.
• Góð viðbrögð
„Ég vil færa þakkir til sjón-
varpsins og Bjarna Felixsonar
fyrir hve fljótt þeir sýndu okkur
landsleikinn Austur-Þýska-
land—Island. Því miður var lands-
leikurinn lélegur, hálfgerður
göngufótbolti, en eigi að síður er
alltaf fengur að því að sjá í
sjónvarpinu landsleiki sem ís-
lenzka liðið leikur erlendis.
Þá langar mig að spyrja hvort
engir möguleikar séu á því að fá
myndir af leikjum frá Belgíu með
Ásgeiri Sigurvinssyni sýndar í
sjónvarpinu. S.E.“
• Að gefnu
tilefni
„Ég leit yfir grein í Mbl. um
tónlistarsöfn á Islandi og hún var
áhugaverð jafnvel fyrir leikmann
á þessu sviði, en mér varð á að
brosa (til vinstri). Þannig var að
fyrir nokkrum dögum fór glaðleg
og hressileg kona þótt öldruð væri
að raula kvæði. Þeir sem viðstadd-
ir voru könnuðust við ljóð og lag
og sumir kunnu það að því að þeir
héldu. Þá var það sem annað
kvæði og annað lag kom til
sögunnar en efni kvæðanna er að
vissu marki skylt, bæði erlend.
Annað kvæðið mun hefjast svo:
„Hver ríður svo síðla um svalnæt-
urskeið", kvæðið í „Svanhvít" en
líklega til fleiri þýðingar. Þar
koma við sögu faðir á ferð með
barn og álfakonungur.
Kvæðið „Engan grunar álfa-
kóngsins mæðu“ munu margir
kannast við. Það kvæði fjallar að
vissu marki um álfa eins og hið
fyrra. Spurningarnar sem vöfðust
fyrir voru þessar: Hver er höfund-
JOL MAIGRETS
Framhaldssaga eltir Georges Simenon.
Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaói.
8
— En faðir hennar er á lífi?
Ilvar er hann niðurkominn?
Ilver er hann?
— Það er bróðir mannsins
míns. Faul Martin. Að tala um
hvar hann sé niðurkominn er
kannski ekki eins einfalt...
Ilún handaði frá sér hend-
inni og hreyfing hennar gaf
ýmislegt til kynna.
— IIvena*r sáuð þér hann
síðast? '
— Líklcga er mánuður eða
svo síðan. Kannski lengra. Það
var í kringum Allrasálna-
messu. Ilann var þá að ranka
við.
— Aísakið. Ilvað eigið þér
við.
Ilún sagði með niðurhæidum
ofsa.
- Ég sé enga ástæðu til
annars en vera hreinskilin við
yður, fyrst við erum farin að
tala um einkamálin.
Það var finnanlegt á öllu að
hún var. verulega örg út í
fröken Doncoeur, að hún skellti
skuidinni á hana fyrir þá
aðstöðu sem hún var nú í.
— Það hefur allt gengið á
afturfótunum hjá mági mínum
sfðan hann missti konu sína.
— Ilvernig þá með leyfi að
spyrja?
— Hann drekkur. Hann
gerði það reyndar áður líka, en
þó ekki svo að umtalsvcrð
vandræði hlytust af. Ilann
stundaði sfna vinnu. Ilann var f
ágætri vinnu í húsgangavinnu-
stofu í Faubourg Saint
Anfoine. En síðan slysið
varð...
— Sem tclpan varð fyrir?
— Nei, ég á við slysið sem
kostaði eiginkonu hans Iífið.
Sunnudag nokkurn datt honum
í hug að fá lánaða bifreið hjá
kunningja sfnum og fara í
ökuferð með konu og harn út í
sveit. Colette var ósköp lítil þá.
— Hvenær var það?
— Þrjú ár síðan. Þau
snæddu hádegisverð við Mantes
la Jolie. Paul gat ekki stillt sig
um að fá sér vín með matnum
og það sté honum til höfuðs.
Þegar þau óku aftur áleiðis til
Parísar söng hann fullum hálsi
og slysið átti sér stað í grennd
við Bougivalbrúna. Kona hans
lézt samstundis. Sjálfur slasað-
ist hann mikið. höfuðkúpu-
brotnaði og mér skilst það sé
mesta undur að hann skyldi
sleppa. Colette var hins vegar
svo sa*l og heppin að hún fékk
ekki svo mikið sem skrámu. En
upp frá þessum degi hefur
hann verið gerbreyttur maður.
Við tókum tcpluna — ég býst
við að við ættleiðum hana.
Hann kemur og heilsar upp á
hana rétt stöku sinnum. en
bara Öðru hverju og þegar
hann er sæmilcga á sig kominn.
Svo fer hann alltaf á kaf f
drykkjuna aftur.
— Vitið þér hvar hann býr?
Ilún yppti öxlum.
— Alls staðar og hvergi. Við
höfum gengið fram á hann
þcgar hann var í hópi hetlara.
Stundum selur hann hlöð á
giitunum. Ég segi þetta hér þó
að fröken Doncoeur heyri enda
er öllum fbúum hússins kunn-
ugt um þetta.
— Þér haldið ekki að hann
hafi fengið þá flugu í höfuðið
að klæða sig í jólasvcinabúning
til að koma dóttur sinni á
óvart.
— Það sagði ég einmitt við
fröken Doncoeur. En hún var
sannfærð um að við a-ttum að
tala við yður.
— Þvf að hann hefur cnga
ástæðu til að fara að eiga við
gólffjalirnar. sagði friikenin og
riidd hennar var eilítið hvöss og
auðheyrt að henni mislfkaði
stórum tónninn hjá frú Martin.
— Kannski hefur maðurinn
yðar komið til Parísar fyrr en
áætlað hafði verið og ...
— Það er áreiðanlega ein-
hvern veginn í þeim dúr. Satt
að segja er ég ekki vitund
óróleg. Ef það hefði ekki verið
friiken Doncoeur.
Enn kom það fram. Ilún
hafði hersýnilcga gengið þessi
skref frá heimili sfnu þung f
huga.