Morgunblaðið - 18.10.1978, Qupperneq 22
22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 18. OKTÓBER 1978.
Jóhann Erasmus Sig-
urjónsson — Minning
Fæddur 16. júlí 1913.
Dáinn 7. uktóbcr 1978.
Kveðja frá bróður.
Mig langar til að kveðja nokkr-
um orðum Jóhann, bróð'ur minn,
sem lést af slysförum aðfararnótt
laugardags, hins 7. október, aðeins
þrjátíu og fimm ára að aldri, og
verður til moldar borinn í dag.
Þessi eru æviatriði hans:
Jóhann var fæddur 16. júlí 1943,
í miðið af okkur þrem bræðrum, en
foreldrar okkar eru þau hjónin
Guðrún Hulda Ámundadóttir og
Sigurjón Gíslason hjólbarðavið-
gerðarmaður.
Sextán ára að aldri hóf Jói
bróðir starfsferil sinn, er hann
réðst til prentnáms í prentsmiðj-
unni Hilmi. Sveinspróf í prentiðn
tók hann árið 1964, og var hann þá
starfandi í prentsmiðjunni Hilmi.
Starfaði hann þar til ársins 1969,
en þá hélt hann utan til starfa.
Vann hann að prentiðn í Noregi,
búsettur í Ósló um eins árs skeið.
Þá kom hann aftur heim til
Islands og lagði stund á ýmis störf,
m.a. á hjólbarðaverkstæði föður’
okkar, en seinustu árin stundaði
hann eigin rekstur í Hafnarfirði
ásamt eftirlifandi eiginkonu sinni.
Jóhann bróðir minn var tví-
kvæntur. Fyrri kona hans var
Stella Markúsdóttir, og eignuðust
þau þrjú börn, sem öll eiga nú á
bak að sjá elskandi föður. Þau eru
Sigurjón Markús, átján ára, Helga
Unnur, sextán ára, og Atli Már tíu
ára. Þau Stella slitu samvistum
f.vrir nokkrum árum.
Síðari kona hans er Kristrún
Bjarnadóttir, og er dóttir þeirra,
Hulda Sólveig, fimm ára. Þau
Jóhann og Kristrún voru búsett í
Hafnarfirði, og áttu myndarlegt
heimili að Hringbraut 58. Af fyrra
hjónabandi átti Kristrún tvö börn,
Ragnheiði 19 ára og Inga Ólaf 15
ára. Var mikil og einlæg vinátta
milli þeirra og Jóhanns, en bæði
þau og börn hans sjálfs bera nú
þungan harm og er missir þeirra
mikill. Veit ég vel, hversu innilega
vænt honum þótti um börnin, sem
hann reýndist og jafnan vel og bar
hag þeirra fyrir brjósti.
Jói bróðir var mikill atorku- og
keppnismaður, að hverju sem
hann gekk. Aðaláhugamál hans og
tómstundagaman var að bjóða
erfiðleikunum byrginn með tor-
færuakstri í jeppa sínum. Eyddi
hann og synir hans mörgum
stundum og mikilli fyrirhöfn í að
gera jeppann færan til að yfirstíga
hvers konar hindranir, og þótti
takast það með afbrigðum vel, því
að hann var kunnur keppnismaður
í þessari grein íþrótta.
Þá var hann að hefja byggingar-
framkvæmdir á stórhýsi með
föður okkar og bróður, er hann var
svo skyndilega kallaður héðan með
svo óvæntum hætti. Að þeim
störfum gekk hann með þeirri
atorku, sem honum var svo töm.
Fékk faðir okkar sérstaklega að
sannreyna þetta, er annir voru
miklar, en þá var Jói bróðir jafnan
boðinn og búinn að koma og hjálpa
til.
Það er erfitt að gera sér fulla
grein fyrir, að svo skuli komið,
sem komið er, en að leiðarlokum
vil ég kveðja bróður minn og
þakka honum samverustundirnar,
allt frá ánægjulegum bernskudög-
unum á Laugarásveginum til
samvista fullorðinsáranna. Þó að
samgangur væri ef til vill ekki
mikill seinustu árin, rofnuðu
vináttuböndin aldrei.
Alla ástvini Jóa bróður, sem í
dag bera þungan harm í hjarta,
bið ég Guð að blessa og styrkja í
þeirra djúpu sorg.
Gísli Sigurjónsson.
+
Eiginmaður minn og faöir okkar,
ÓLAFUR JÓNSSON,
•tórkaupmaður,
Melhaga 1, Reykjavík,
lést í Borgarspítalanum mánudaginn 16. október.
Arnprúður Jónsdóttir,
Snjólaug Ólafsdóttir Briem,
Jón Hjaltalín Ólafsson,
Örn Olafsson.
t
Utför moöur okkar og tengdamoður,
ÖNNU PÁLSDÓTTUR,
Vesturgötu 19,
verður gerð frá Dómkirkjunni 19. október kl. 14.00. Þeim, sem vildu minnast
hinnar látnu er vinsamlegast bent á líknarstofnanir.
Anna Garðars, Marinó Þorsteinsson,
Hreinn Þ. Garðars, Helga Friðfinnsdóttir,
Rannveig M. Garðars, Bjarni Steingrimsson,
Hilmar Garðars, Þorgerður Jörundsdðttir.
+
Elskuleg móðursystir okkar,
(LÓA) ÞURÍÐUR JÓHANNSDÓTTIR,
fyrrverandi kennari,
við barnaskólana í Reykjavik,
fædd á Lágafelli, Mosfellssveif 30. okt. 1881, lézt í Kaupmannahöfn, 26. apríl
1978.
Minningarguösþjónusta fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík fimmtudaginn
19. október kl. 10.30.
Fjölskyldan.
_Til fuðurlands vors svo fórum heim".
+
Útför sonar okkar,
JÓNASAR HREINS HREINSSONAR,
Sogavegi 74,
fer fram frá Fossvogskirkju, fimmtudaginn 19. þ.m., klukkan 3 síödegis
Tordís H. Jónasson,
Hreinn Jónasson.
„Dcyr fé.
deya frændr.
Dcyrr sjálfr it sama.
En orðstírr
dcyr aldrigi.
hvcims scr góðan gctr.“
Þessi orð Hávamála hafa án efa
orðið mörgum til hugarléttis þegar
óvæntar helfregnir vina eða ætt-
ingja hafa borizt að eyrum. Því að
„merkið stendur þótt maðurinn
falli“ og minningin um góðan
dreng máist aldrei út úr vitund
samferðamannanna; hún er ljós
sem lifir og lýsir gegnum harmaél
og helskugga. En enda þótt við
vitum og þekkjum hið órjúfanlega
lögmál jarðlífsins, að hverri fæð-
ingu fylgir jafnframt dauðadómur,
sem enginn veit hvenær verður
fullnægt, því erum við að jafnaði
óviðbúin að meira eða minna leyti.
Einkum á þetta þó sér stað, þegar
ungum og efnilegum mönnum, sem
mikils er vænzt af og margar
bjartar vonir eru tengdar við, er
kippt burt af vegi samferðamann-
anna; svo fór einnig mér er mér
barst fregnin um hið sviplega
fráfall vinar míns, Jóhanns
Erasmusar. Eg þekkti Erasmus
(en svo nefndi ég hann alltaf) frá
bernsku og við urðum góðir vinir;
mér fannst stafa frá honum meiri
hlýju og birtu en almennt gerist —
jafnvel hjá börnum. Leiðir okkar
skildu, ég fluttist í annan lands-
hluta og við sáumst ekki fyrr en að
mörgum árum liðnum. Þá var
hann kominn af æskuskeiði og á
manndómsárin og búinn að fá á
sig svip og fas hins fullvaxna
manns. En ég fann að frá honum
stafaði sama hlýjan og birtan sem
á barndómsárunum. Og þá kom
mér í hug gamla kínverska mál-
tækið: „þekktu barnið og þú munt
þekkja öldunginn." Og ég hugsaði
með mér að svona mundi Erasmus
verða alltaf, hversu gamall sem
hann yrði. Og ég er viss um að svo
hefði orðið hvar sem vegur hans
hefði legið og hversu mörg sem
árin hefðu orðið.
Jóhann Erasmus fæddist í
Reykjavík hinn 16. júlí 1943.
Foreldrar hans eru: Sigurjón
Gíslason hjólbarðaviðgerðarmað-
ur og kona hans Hulda Ámunda-
dóttir, bæði vinsæl sæmdarhjón.
Jóhann hóf nám í prentsmiðjunni
„Hilmi“ árið 1960 og lauk þaðan
Minning:
Hjörtur M. Hjartarson
frá Vestmannaegjum
Fa>ddur 7. ágúst 1893.
Iláinn 8. okt. 1978.
í dag er til moldar borinn frá
Fossvogskirkju tengdafaðir’ minn,
Hjörtur Magnús Hjartarson frá
Hellisholti í Vestmannaeyjum.
Foreldrar hans voru Hjörtur
Snjólfsson og Gyðríður Magnús-
dóttir frá Miðey í Landeyjum.
Faðir hans drukknaði áður en
hann fæddist og ólst hann upp í
vinnumennsku með móður sinni til
átján ára aldurs, þá flytur hann til
Vestmannaeyja og stundar sjó-
róðra.
Hann kvæntist 15. janúar 1922
Sólveigu Hróbjartsdóttur frá
Eyrarbakka og stofnuðu þau heim-
ili fyrst á Mörk í Eyjum og síðan
byggðu þau Hellisholt þar sem þau
bjuggu þar til eldgosið hófst 23.
jan. 1973, að þau fluttu í Kópavog-
inn en upp frá því varð hann aldrei
sami maður hvað heilsu snerti og
átti við erfið veikindi að stríða,
einkum þetta ár. Hann var það
gæfusamur að eiga góða konu sem
ekki vék frá honum og lagði oft
nótt við dag við að hjúkra honum.
Hjörtur var föngulegur maður og
hvers manns hugljúfi er honum
kynntist. Alltaf var hann boðinn
til að hjálpa ef hann vissi að þess
var þörf. Hann var ástríkur
eiginmaður, faðir og afi, alltaf var
gott að koma í Helló, þar réð
hjartágæzkan ríkjum.
Er ég kom til Eyja öllum
ókunnug nema syni þeirra var mér
tekið opnum örmum og reyndist
hann mér sem ástríkur faðir, sem
allt vildi fyrir mig og börn mín
gera. Þau Sólveig eignuðust sjö
börn. Þau urðu fyrir þeirri þungu
sorg að missa dóttur sína, Maríu
og son hennar 5 mánaða í flugslysi
31. janúar 1951. Hin eru Hjörtur
Kristinn, búsettur í Kópavogi;
Klara, húsmóðir í Kópavogi;
Marta, húsmóðir í Þorlákshöfn;
Óskar, búsettur í Reykjavík; Aðal-
heiður, húsmóðir í Vestmannaeyj-
Ingiríður Sigfusdóttir
Theodórs — Minning
Fadd 23. nóvemhcr 1904.
Dáin 9. októbcr 1978.
Ingiríður Sigfúsdóttir Theodórs
lést i% Borgarspítalanum þann 9.
október s.l. eftir löng og ströng
veikindi og langa sjúkdómslegu.
Hún var fædd 23. nóvember 1904.
Voru foreldrar hennar hjónin
Kristvina Kristvinsdóttir og Sig-
fús Eyjólfsson úr Svartárdal í
Húnavatnssýslu og ólst Ingiríður
upp í Bólstaðarhlíð hjá þeim
hjónunum Guðmundi Klemenssyni
og Ingiríði Erlendsdóttur.
Hún minntist uppvaxtaráranna
í Bólstaðarhlíð með mikilli gleði og
þakklæti. Sem ung stúlka vann
hún á símstöðinni á Blönduósi og
bjó hún þar um árabil þar til hún
fór til ráðskonustarfa við Mjólkur-
bú Flóamanna. Síðan fluttist hún
til Reykjavíkur.
Kynni okkar við Ingiríði hófust
fyrst þégar fósturdóttir og systur-
dóttir hennar Ólöf Klemensdóttir
giftist Halldóri syni okkar. Ingi-
ríður var þá gift Finnboga Theo-
dórs, en hann lést árið 1960.
Öll árin í Reykjavík, meðan
heilsan entist, vann hún við
saumaskap og má óhætt segja að
allur saumaskapur hafi leikið í
höndum hennar. Þar fór saman
smekkvísi og listfengi við allan
útsaum og hannyrðir, og vandvirk
var hún í öllu sem hún snerti.
Um nokkur ár bjó hún í húsi
fósturdóttur sinnar og tengdason-
ar og var hún dætrum þeirra
Þórunni og Hrafnhildi Ingu jafn
umhyggjusöm og góð og hún var
fósturdóttur sinni í uppvextinum.
Þær sonardætur okkar munu
ávallt minnast „Ingu frænku" með
ástúð og söknuði.
En nú fóru erfið ár í hönd hjá
Ingiríði. í ársbyrjun 1972 varð hún
fyrir því mikla áfalli að verða fyrir
bíl og hlaut mikil og slæm
beinbrot, og má segja að hún hafi
aldrei náð sér, en mikið þrek og
þolgæði sýndi hún allan þann
tíma, sem hún var að gróa sára
sinna, fyrst í sjúkrahúsi, svo á
Reykjalundi, en síðustu árin var
hún á Hrafnistu. Hún las mikið og
prófi í prentun 1964. Vann síðan í
sömu prentsmiðju til ársins 1969;
fór þá til Noregs og dvaldi í Osló
um 10 mánaða skeið. Kom síðan
heim og hóf störf hjá föður sínum,
við hjólbarðaviðgerðir um árabil.
Seinustu árin vann Jóhann við
eigin verzlun í Hafnarfirði.
Jóhann var tvíkvæntur. Fyrri
kona hans var Stella Markúsdótt-
ir. Þau slitu samvistum. Börn
þeirra eru: Sigurjón Markús, f. 22.
júní 1960, Helga Unnur, f. 5. júní
1962 og Atli Már f. 5. nóv. 1967.
Seinni kona Jóhanns er Kristrún
Bjarnadóttir frá Hafnarfirði. Þau
eignuðust eina dóttur, Huldu
Sólveigu f. 6. des. 1972, ennfremur
gekk Jóhann tveimur börnum
Kristrúnar, Ragnheiði og Inga í
föðurstað. Kristrún reyndist
manni sínum góð og umhyggjusöm
eiginkona og lifðu þau hjón miklu
hamingjulífi.
Nú hafa leiðir okkar skilizt.
Vinur minn hefur hafið förina yfir
mærin miklu, — förina sem við öll
hljótum að hefja, fyrr eða síðar.
Við sem enn stöndum á strönd
hins mikla hafs, sendum honum
hjartans kveðju og bæn um
blessun og bjarfa landtöku á nýrri
strönd. Við þökkum honum fyrir
samfylgdina, fyrir góðvild hans og
drengskap og fyrir barnslega,
milda brosið og hlýjuna sem frá
honum stafaði og verður okkur
varanleg eign.
„Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi;
hafðu þökk fyrir allt — og allt.
Einar Einarsson.
um, og Hafsteinn, búsettur í
Kópavogi.
Barnabörn eru 22 og barna-
barnabörn 23. Hjörtur var trú-
maður mikill, hann gekk í söfnuð
aðventista 1926 og starfaði þar af
mikilli trúmennsku meðan kraftar
entust.
Elsku Veiga mín, ég bið algóðan
guð að styrkja þig í þinni miklu
sorg svo og ástvini hans alla.
Far þú í friði, friður guðs þig
blessi haf þú þökk fyrir allt og allt.
Jóhanna Arnórsdóttir.
vildi hafa lestrarefnið gott, því í
stað hannyrða komu bækur þar
sem hún gat ekki lengur notað
hendurnar til handavinnu.
Nú að leiðarlokum þökkum við
góðri konu góð kynni og vottum
Olöfu tengdadóttur okkar, Hall-
dóri og dætrum þeirra, einnig
systkinum hinnar látnu innileg-
ustu samúð og blessum minningu
hennar.
Þórunn og Hafliði.