Morgunblaðið - 18.10.1978, Page 28

Morgunblaðið - 18.10.1978, Page 28
28 MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 18. OKTÓBER 1978. í/ *» MORfi-dN-yV^ RAFr/NO ! s (0 __ r^:f> Ilún cr að lcnda! Ef þú hættir ckki að skammast Kcf ck þcr vitlaust númcr cinu sinni cnn! Nci. mcr cr ckki kalt á cyrunum. Kvcinstafi þoli ck ckki að hcyra! BRIDGE Umsjón: Páll Bergsson Fyrir nokkrum döf?um var hér sýnt spil eftir Frakkann Leon Tintner, sem sejya má, að hafi líkst kennslubókardæmi í enda- spili. Aftur lítum við á spil eftir hann en það kom fyrir í Philip Morris keppni í Israel á síðasta vetri. Gjafari vestur, allir á hættu. Norður S. G1092 H. KG T. 10754 L. Á92 COSPER COSPER. Vestur S. KD5 H. 93 T. DG982 L. KD6 Austur S. 863 H. Á42 T. K6 L. 108754 Suður S. Á74 H. D108765 T. Á3 L. G3 Tintner sat í suður og varð sapnhafi í þrem hjörtum eftir að vestur hafði opnað á einum tígli og austur sagt tvö lauf. Vestur spilaði út laufkóng og fékk að eiga slaginn. Útlit var fyrir, að austur þyrfti að eiga annað spaðahjónanna en vestur Tann veikann blett þegar hann skipti í tíguldrottningu. Aftur gaf Tintner en vestur spilaði aftur tígli. Sagnhafi spilaði þá hjarta á kónginn. En þegar austur tók með ás varð ljóst, að vestur hlaut að eiga bæði spaðaháspilin. Austur spilaði spaðaáttu og vestur fékk á drottninguna. Best hefði verið fyrir hann að spila laufi en hann þorði ekki, spilaði hjarta og áður en varð hafði suður tekið trompin og þrjú spil voru á hendi. Ég kem að borða um leið og ég er búinn með úfinn. Hvað á fólkið að gera? Hér fer á eftir ábending frá konu eða fyrirspurn þess efnis hvernig það gamla fólk, sem nú fær sendar kröfur um viðbótar- eignaskatt, eigi að bregðast við þegar það á ekki fyrir honum: „Um þessar mundir er að berast til manna kröfur um viðbótar- álagningu og er það jöfnum höndum til hátekjufólks og þeirra sem eiga eignir sem metnar eru meir en nemur tiltekinni upphæð. Um þetta atriði hefur nokkuð verið deilt og stjórnarandstaðan talið þessa leið óforsvaranlega og of mikið vegið að gamla fólkinu. Þannig er ástatt hjá móður minni,' sem nú er nokkuð yfir áttrætt, að hún á að greiða um 50 þúsund krónur til viðbótar. Hún býr í húsi sínu, sem er talið það til, en því er þá verið að taka nánast allt af því? í þessum aðstæðum er vart mikið annað hægt að gera en selja frá sér eignirnar til að standa við þessar óvæntu skyldur og láta setja þetta sama fólk á einhver dvalar- og elliheimili. Fólkið vill líka vera heima hjá sér, en getur það varla, svo þetta eru vægast sagt mjög erfið mál oghvet ég menn til að athuga þetta og gera einhverjar breytingar á þessu. Kona." • Gleymdur stuðningur? S. Á. skrifar: „Á sunnudaginn var í útvarpinu viðtal við Ingólf Guðbrandsson um endurvakinn Pólýfónkór. Eg hefi alltaf talið kórinn þann mikinn feng fyrir Islendinga og gleðst því yfir því að hann skuli halda áfram. Hugsa gott til þess að fá að hlusta á hann flytja menningarverk. Það er samt eitt, sem ég get ekki lengur stillt mig um að gera athugasemd við. Það er ekki um kórinn, heldur þetta viðtal og öll verðmætt, að þessi viðbótarskatt- ur er lagður á. Hún hefur engar tekjur og hefur að undanförnu ekki getað haldið húsinu neitt við þannig að til skammar er að verða og hún getur í rauninni ekkert frekar tekið að sér að greiða einhvern viðbótarskatt. Hvað á að gera í slíku ástandi? Hvað á þetta fólk að gera sem getur ekki gert nema draga fram lífið af sínum ellistyrk og má ekki við því að lagt sé á það eitt og annað umfram dagleg og nauðsynleg útgjöld? Talað er um að fólki eigi að vera kleift að búa heima hjá sér svo lengi sem það geti og hafi heilsu önnur um sama efni. Þeim er það öllum sameiginlegt að þar er vel tíundað að kórinn hafi engan styrk fengið eða nánast .engan frá opinberum aðilum. Þegar kórinn var að hætta, stillti ég mig um að gera þessa athugasemd, en nú þegar hann er að byrja aftur með sömu fullyrðingum, get ég ekki stillt mig um að upplýsa það, að Pólyfónkórinn hefur alla sína starfsævi haft húsnæði til æfinga sér að kostnaðarlausu í skólum borgarinnar, um 10 ár í Vogaskóla og líklega álíka lengi í Lauga- lækjaskóla og er nú að byrja aftur í Vogaskóla. Vestur Norrtur Austur Suður S. K5 S. G S. 63 S. Á7 H. - H. - H. - H. - T. G T. 10 T. - T. - L. - L. Á L. 10 L. G Og lauf á ásinn ergði báða varnarspilarana. Vestur réð ekki við stöðuna og níundi slagurinn fékkst á spaðasjöið. Spaðaáttan hafði verið of dýrmætt spil á hendi austurs og b.efði í stöðunni haldið valdi á litnum. JOL MAIGRETS Framhaldssaga eftir Georges Simenon. -------------------... , ^ Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaði. 12 uppnámi eins og hún væri á lcið til ástafundar. — Komið þessa lcið, hcrra Maigret. Hún fór út fyrir stundu. Hann hrukkaði cnnið og hún veitti því eftirtekt. — Eg sagði líka við hana að hún ætti ekki að fara, að þér kæmuð á hverri stundu og það væri eina vitið að hún væri kyrr heima. Hún svaraði því til að hún hefðl ckki komizt til þess að verzla í gær og að hún ætti ekkert og húðum yrði lokað seinna í dag svo að hún væri tilneydd. Gangið í bæinn. Ilún henti honum inn i snyrtilega og hreina en iítt vistlega borðstofu. — Eg fylgist mcð telpunni á mcðan. Coicttc hlakkar mikið til þess að hitta yður. því að cg sagði henni frá yður. Ilún er hara dálítið smcyk um að þér ætlið að taka brúðuna frá henni. — Hvcnær ákvað frú Martin að fara út? — Þcgar við komum aftur frá yður. Þá hafði hún íata- skipti. — Hafði fataskipti? — Ég vcit ekki hvað þér eigið við? — Ég á við að varla klæðir hún sig á sama hátt cf hún ætlar bara í búðirnar hér f kring — hún klæðir sig sjálf- sagt öðru vísi eí hún ætlar í ba-inn? — Hún klæddi sig mjiig glæsilega upp á. Með hatt og hanzka. Ilún tók með sér burðartösku. Áður en Maigret fór inn til Colettc gckk hann fram í eidhúsið þar sem ekki hafði verið tekið til eftir morgun- vcrðinn. — Borðaði hún ekki morg- unverð áður en hún kom til mín? — Nei, ég vcrð að viður- kcnna að ég nauðaði svo mikið í hcnni að cg gaf henni ckki tíma til þess. — Og hún hefur ekki borðað þegar hún kom aftur? — Nei. Ilún hitaði sér þó sterkt kaffi. En það var ég sem bar fram morgunverðinn handa Colette meðan frú Mar- tin var að skipta um föt. Við gluggann stóð fsskápur og Maigret opnaði hann. Hann kom auga á að nóg virtist til af mat. smjör. egg. kjöt í frysti- hólfinu, grænmeti og í brauð- skúffunni voru tvö fersk brauð. — Eruð þér vel kunnugar frú Martin? — Hún er nábúi minn. Síðan Colette varð fyrir þessu slysi hitti ég hana oftar, því að hún biður mig oft að Ifta til litlu stúlkunnar mcðan hún fcr út. — Fer hún oft út? — Nei, ekki sérstaklega. Aðeins til að kaupa inn. Það var eitthvað sem hafði sloppið úr grcipum hans, sem hann hafði skynjað þegar hann kom inn, en nú gat hann ckki áttað sig á hvað það var. Eitthvað sem lá í loftinu, kannski hvernig húsgögnunum var raðað, kannski lyktin. Það var þegar hann leit á fröken Doncoeur að hann áttaði sig á því. Fyrir stundu hafði honum verið sagt að Martin hefði búið í þessari fbúð áður en hann kvæntist. Og þrátt fyrir að frú Martin hefði nú búið hér með honum í fimm ár var þetta cnn piparsveinsfbúð að búnaði og andrúmi. Hann horfði á tvær ljósmyndir sem hengu á stofu- vcggnum. — Ilvaða fólk er þetta? — Foreldrar hcrra Martins. — Eru engar myndir af forcldrum frúarinnar? — Ég hef aldrei heyrt á þá minnzt. Ég býst við að hún hafi misst þá. Meira að segja svefnherberg- ið var gcrsncytt kvenlegum einkennum. Ilann opnaði skáp- dyr og kom auga á snyrtilega upphcngd herraföt ásamt kjól- um. Allt var virðulegt og

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.