Alþýðublaðið - 13.02.1931, Blaðsíða 3

3
Scotlsirad ¥ard.
Nú sem stendur er mildð deilt
um Sootland Yard í blöðum
Lundúnaborgar. Vir&ist þetta
fræga lögregluliö hafa tapað í
áliti hin síðari ár, og liggja til
þess ýmsar orsakir. Aðallega er
árásum Lundúnabiaðanna, og þá
fyrst og fremst jafnaðarmanna-
blaðsins,, Daily Heralds“, stefnt
gegn yfirforingja Iögregluliðisins,
Byng lávaröi. Hefir Byng þessi
verið foringi liðsins í nokkur ár,
og síðan hann tók viö því hefir
liðinu hrakað í áliti.. Byng lá-
varður dvelur nú sem stendur í
Nizza og hefir verið j>ar sér til
faeilsuibótar í heilt ár.
Það, sem veldur því, að árás-
irnar á Scotiand Yard eru há-
værari nú en áður, er morð eitt,
sem frámið var fyrir fáum vik-
am í Lundúnum — og sem ekki'
hefir tekist enn að ljósta upp
hver framdi
Vinnukona nokkur, komung,
Louise Steele að nafni, fékk fri
kvöld nokkurt til að akila bák, er
hún hafði að Jáni, í leigubókaisafn..
Átti hún lað koma við í lyfjabúð
einni fyrir húsmóður sína. —
Vjinnukonan kom eikki heim um
kvöldið og nóttina, en anorgun-
inn eftir fann næturvörðtur lík
imgtar stúlku við skógarjaðar í
úthverfi borgarinnar. Var likiiði
alLs nakið, nema hvað það var í
sokk á öðrum fíeti. Líkið var
flakandi í sárurn, og sýndi rann-
sókn, að það' haf&i verið skorið
með tvieggjuðum hníf. Við nán-
ari eítirgrenslan kom í ljós, aXf
þetta var lík Louise Steele. —
Sootland Yard tók m.áiið þegar til
meðfeirðar, en ekkert hefir upp-
lýst annað en það, að morðið
hefir verið framið í bifreiÖ — og
að fJeiri. en einn karlmaður hafa
staðið að því. Þax sem um 20
morð, sem framin hafa verið á
nokkrum mánuðum, eru enn ó-
uppfýst og Scotland Yard getur
ekki haft upp á sakamönnunum',
stígur óánægjan með hverjum
degi; enda hefir stórgiæpum
fjölgaö mjög í Lundúnum upp á
síökastið ,og teJja menn að það
siðkastið, og teljia menn, að það
stafi af máttieysi Scotland Yard,
sem er stjömLaust að mestu.
Má Scotland Yard múna sinn
fifii fegri, er það var tilbeðið
næstum af hverjum manni fyrir
slyngni og hugrekki. — En ef til
vill vinnur það álit sitt aftur, ef
sjúki' lávarðurinn veTður settur af.
Alþýðubókasafnið
hefir aldrei verið meira notað
ion í vetur; aukning notkunar um
þriðjung. í fyrra fóru bókaiánin
að eins tvisvar fram úr tveim
hundruðum, en í vetur hafa þau
þrlsvar farið upp úr þremhundr-
uðum. Notkunin myndi vafalaust
aukast mákið, ef ekki væri jafn-
tabmarka&ur bókakostuT.
Ferrosan
er bragðgott og styrkjandi
járnmeðal
og agætt meial við blóð-
leysi og taugaveiklun.
Fæst i öllum lyfjabúðum
i glösam á 500 gr.
Verð 2,50 glasið.
Svið. Guðmundur H^fliðason,
Vesturgötu 52, sími 2355.
Gulrófur. Guðmundur Hafiiða-
son, Vesturgötu 52, sími 2355,

Bezta Ctpi'eítan í 20 sífe. políksim,
sem kosta 1 krón«, er:
Westmmster,
C%aFettur»
Fást í olliim verzlunum.
K tsverjam pakia er pniifaileg islenzk
xnynd, 09 fsBs* hver sá, er safnað hefix1 50
myndnm, eina stækkaða mynd.
Enn pá i
m
§©—og miiast 20% aSsIátter
af ollram vopimki verzlranfflpirauar.
Brauns—Verzlun
Slðasti dtsSlndagnr er máindagwinn 16. febrðar.
Kaupíélag í Áraessýslra.
Skrifað í Flóanum.
10. febr., FB.
Flóinn liggur, eins og kunnugt
er, milli Þjórsár annars vegar,
öifusár og Hvitár hjns vegar og
sjó upp til miðs svo kallaðs
Merkurhrauns. Flóinn skiftist í
sex hreppa og eru í honum tvö
sjávarþorp, Stokkseyri og Eyr-
arbakkí. Fyrrum var mjög mikil
\rerzhm á Eyrarbakka eða nær-
felt eina verzituiin fyrir sýslurnar
þrjár, Ámessýsiu, Rangárvaila-
sýslu og Vestur-Skaftafellssýslu.
Lim 1880 var íöggilt verztun á
Stokkseyri, og upp frá þvf fer
verzluniin að dragast nokkuð frá
Eyrarbaltka, og á árunum 1905—
1915 munu hafa verið áhöld um
verzlunarmagn þorpanna. En á
stríðsárunum og upp úr þeim
hnignaði veTzIun á þessium sióð-
ran, isvo að hún má nú teljast
með ölLu horfim, nema við þorps-
búa sjálfæ Orsakir þessa era
sjálfsagt margar. Þar tiil má
nefna, að hafnir eru lélegar,
biimasamt mjög og ekki fært inn
nema smáskipum. Á ófriðarárun-
um reyndist ógeriegt að fá skip
af þeirri stærð, sem hér áttu
við. Neyddust verzlanirnar þá til
að fá vörur sínar með stærri
skipum til Reykjavíkur og sel-
flytja svo austur á vélhátum.
Voru þeir flutningar dýrir og
seinfærir og mun hafa or&ið örð-
ugt að standast eðlilega sam-
keppni við Reykjavík. Á þessum
tfmum var það einnig, að tölu-
verðuT markaður opnaðist í
Reykjavík fyrir vetrarvörur
bænda, smjör og hangikjöt. Enn
fremur var þar komið siáturhús
þeirra, sem tók fé á haustin og
nautgripi síðari hluta vetrar og
á vorin. Þetta olli því, aö bændur
þurftu mikiö að ferðast til
Reykjavíkur á flestum tímum árs.
Lá þá alveg beáttt við að taka á
hesta síma og kerrur bjargræðSi
heimilisins, sem þá mun oftast
hafa fengist \ið nokkru vægara
verði þar en austanfjalls. Á þess-
um árum , (1910—1925) eyddu
hændur mjög miklum tima til
ferðaiaga og þau vora dýr og
erfið, þó ekki væri ]>au sam-
bærileg við ferðaiög eldri kyn-
sióðanna, meðan vötn voru óbrú-
uð og hestarnir voru eingöngu
nota&ir til ábur&ar. Margir efn-
aðri hændur áttu 2—3 kemir,
sern þeir notuðiu til þessara ferða,
og oft mun hafa farið nærri hálft
árið tál ferðaiaga hjá færasta
mannimml í þarfir heimilisins. —
Nú er alt þetta viöhorf mjög
breytt. 1 Bifreiðir eru algerlega
komnar í stað hesta og vagna.
Það er rneira að segja svo, að
.menn eru hættir að reka slátur-
fé. ALí er flutt á bifreáðuro. Að
vísu kosta þessir flutningar mikla
peninga, en þeáx taka mikht
skemri 'tíma, og oft er ekki nauð-
synlegt að fylgja með .vörum sin-
um. En mjög hefir öil verzlxm
komist á dreifing með þessum
háttum og menn orðið misfeng-
•sælir. í þessum jarðvegi er ’það,
að stoínaö var kaupfélag Ámes-
inga 1. nóvember síðast liöinn.
Hefir ]>að nú keypt verzlun Egils
Thorarensetx að Sigtúnum viðSeí-
foss, en að Selfossx virðist sem
nú sé að myndast þriðja þorpið
í Flóanum og þá xxm leið mið-
istöð þessa héraðs í verziun, sam-
göngum og félagsmálum. Hefir
kaupfélagið gert Egil að fram-
kvæmdarstjóra simrni. En það er
hugsun þeirra, sem fyrir félag-
inu standa, að það sameini ]>að
bezta úr gamla og nýja timanum,
þannig að það ftá þxmgavöru,
byggingarefni, kol og eitthvað af
matvöru beiot inn í héraðið sjó-
leiðina, en flytji á bifreiðum til
Reykjavikur afurðir bændanna,
kjötið, sláturgripina og mjólkur-
afurðiraar og taki svo með ]>eim
ta baka þarfir verzlunarinnar. Er
þá verzlumin aftur komin inn í
héraðáð, bændurair að fullu leyst-
ir frá ferðxdöguniim og umsjón