Morgunblaðið - 28.10.1978, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 28. OKTÓBER 1978
VtEP
MORö'dN-^,
KAFr/Nd *
V ~A1: •>
J
__ r^/
GRANI GÖSLARI
rÖ£oRð6. t
'-RgNSH^
Vitanlega eru til minni númer
af skóm. en þá seljum við
dömum. sem eru fótnettari!
Hér crum við eins og samhent, lífsglöð fjölskylda. það mun þér
íljótt lærast. ungi maður!
Er ekki ástæðulaust að hafa
svona mikið fyrir því að koma
töskunum þinum fyrir, ef þú
allt f einu skyldir vilja flytjast
til hennar móður þinnar?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
í Imudansi varnarspilara er oft
ckki rúm fyrir víxlspor. Slík spor
þurfa ekki að vera merkileg,
nema þá í augum makkers. En
hann jafnar sig þó jafnvel undan
svíði þegar hann hefur átt þátt í
upptökum glataðra tækifæra.
Norður gaf, austur-vestur á
hættu.
COSPER
Norður
S. G
H. Á96532
T. D1094
L. 109
Vestur
S. D9532
H. D
T. K753
L. G82
Austur
S. K1076
H. 1087
T. ÁG8
L. ÁD5
COSPEK
784 6
Suður
S. Á84
H. KG4
T. 62
L. K7643
Eftir pass norðurs opnaði austur
á einu grandi sem suður doblaði.
Vestur sagði tvo spaða, norður
þrjú hjörtu, austur þrjá spaða og
suður lauk einkennilegum sögnum
sínum með fjórum hjörtum.
Austur spilaði út spaðasexi, sem
norður tók með ásnum í borðinu og
fór heim á höndina með spaða-
trompun. Laufið var skársti mögu-
leikinn og hann spilaði tíunni.
Austur lagði drottninguna á og
kóngurinn tók slaginn. Aftur lauf
en vestur var með á nótunum,
stakk upp gosanum og fékk
slaginn. Eftir þetta átti vörnin
möguleika og vestur spilaði lágum
tígli. Austúr tók tíuna með gosa,
tók á tígulásinn og hefði síðan
getað banað spilinu því að spila
þriðja tíglinum. Sagnhafi yrði að
trompa í borðinu en það þýddi, að
innkomu vantaði til að nýta
lauflitinn. Og ekki þýddi að
trompa tíglana í borðinu en þá
yrði tía austurs slagur.
En ekki tókst að fylgja eftir
þessari vel skipulögðu vörn. í stað
þess að spila tígli spilaði austur
spaða. Þá varð spilið auðvelt.
Sagnhafi trompaði, tók á hjartaás,
spilaði hjarta á gosann, trompaði
lauf og hjartakóngurinn var inn-
koma til að taka frílaufin tvö. —
níunda og tíunda slaginn.
Er það ekki ánægjulegt að hún Dúlla okkar skuli
hafa fengið fasta vinnu í þessum loftfimleikaflokki?
Enginn millivegur
„Lærður er í lyndi glaður, lof ber
hann hjá þjóðum, hinn er ei nema
hálfur maður, sem hafnar siðum
góðum, og á öðrum stað segir:
Þursinn heimskur þegja hlýtur,
sem þrjóskast við að læra.
Mér datt þetta í hug þegar ég
var að lesa í morgun afsakanir
þeirra háskólastúdenta sem ekki
greiddu atkvæði í kosningunni á
laugardaginn. Heimurinn er í dag
búinn að fá þann smjörþefinn af
sósíalismanum að maður þarf alls
ekki að kunna að lesa til þess að
vera á móti honum. Það sýnir bezt
hvað sósíalisminn stríðir á móti
heilbrigðri skynsemi að í 4 ár
barðist kúguð og fátæk alþýða
Rússlands á móti honum og varð
sigruð bara af hinum föstu fylgi-
fiskum sósíalismans, skortinum og
örbirgðinni.
í dag, þegar óhæfuverk þessarar
helstefnu hrópa til himins, þá er
'ekkert sem heitir millivegur, það
er annaðhvort lýðræði eða
sósíalismi, sem ekki getur þrifizt
nema með alræði K.G.B. Ég bind
þær vonir við Háskóla íslands að
þaðan komi vísinda- og listamenn,
sem verða hjá sósíalismanum að
mæta andlegri kúgun sem er að
vísu nokkuð breytileg frá einu
sósíalríkinu til annars. Ef þeir
sleppa þá verða þeir aldrei merki-
legir á heimsmælikvarða. Fyrsti
desember verður alltaf í hugum
þeirra sem muna 1918 merkileg-
asti dagur í sögu þjóðarinnar og
þess vegna mega þeir stúdentar
sem ekki kusu núna skammast sín
gagnvart okkur sem kostum
Háskólann.
Það er á þeirra ábyrgð að
JOL MAIGRETS
Framhaldssaga eftir Georges Simenon.
Jóhanna Kristjónsdóttir islenzkaöi.
19
— Nei. ekki lengi. Sá síðasti
sem ég man eftir kom hér fyrir
sennilega um tveimur árum.
— Yður fellur ekki við frú
Martin?
Iiver8 vegna spyrjið þér?
— Ég spurði hvort yður félli
við frú Martin eða ekki?
— Tja, ef ég ætti son...
— Haldið áfram.
— Ef ég hefði átt son hefði ég
ógjarnan viljað eiga hana fyrir
tengdadóttur. Og sérstaklega
þar sem herra Martin er svo
yndislegur maður og skilnings-
ríkur.
— Haldlð þér að hann sé ekki
ánægður með henni?
— Ég hef ekki sagt það. Ég
hef ekkert sérstakt á móti
henni. Hún er öðruvísi mann-
gerð en ég — og öðruvísi
manneksja en mér er að skapi
en það breytir því ekki að hún
getur verið ágæt sarat.
r..’ - v '"'■/■■ ■■ f%
— Hvernig öðruvísi?
— Ég get ekki skýrt það. Þér
hafið sjálfur hitt hana. Og þér
skiljið svona áreiðanlega betur
en ég. Hún er ekki alvörukona.
Ég þori að hengja mig upp á að
hún hefur aidrei á ævi sinni
grátið ærlega, Hún annast
telpuna af prýði, sér um að hún
sé hrein og snyrtileg. En hún
segir aldrei við hana vinalegt
orð, hvað þá meira og ég hef
veitt því athygli að þegar ég er
að segja telpunni sögur og
ævintýri verður hún óþolin-
móð. Ég er viss um að hún
hefur sagt henni að jólasveinn-
inn sé ekki til. En sem betur fer
held ég að Colette trúi henni
ekki.
— ?ykir Colette ekki vænt
um hana?
— Hún hlýðir henni og
leggur sig fram um að gera
henni til geðs. Ég held að hún
skeyti því ekki þótt írú Martin
fari frá henni.
— Er hún mikið í burtu.
— Ekki sérlega. Ég get
ómögulega lagt henni slíkt tit,
lasts. Ég veit ekki aimennilega
hverju ég á að svara. Ég finn að
hún lifir sfnu eigin lífi, ef þér
skiljið hvað ég á við. Hún hefur
ekki áhuga á öðru fólki. Hún
talar heldur aldrei um sjáifa
sig.'Hún er kurteis og alltaf
eins og hún á að vera, kannski
einum um of. Hún hefur senni-
iega unnið á skrifstofu áður en
hún giftist.
— Vitið þér hvaða skoðun
hinir leigjendurnir. hafa á
henni?
— Hún á bara heima hérna.
Ég hygg að þeír velti henni
ekki svo mikið fyrir sér. Það er
ekki auðvelt að komast í
samband viö hana. það er með
herkjum að hún býður fólki
góðan dag ef hún hittir það í
stiganum. Ég hef ekkcrt
kynnst henni fyrr en eftir að
Colette kom til hennar.
— Hafið þér hitt mág henn-
ar?
— Já. En þó varla svo að það
taki þvf að minnast á það.
Nokkrum sinnum rekist á hann
talað við hann. Hann gengur
alltaf áiútur, eins og hann
blygðist sín og maður hefur
sterklega á tilfinningunni að
hann hafi sofæið f fötunum.
enda þótt ég sé viss um að hann
reynir að laga sig til og bursta
fötin sfn áður en hann kemur
hingað. Ég heid ekki að það
hafi verið hann sem var á
ferðinni í nótt, herra Maigret.
Hann er eftki sú manngerð.
Eliegar þá að hann heíur verið
útúrdrukkinn.
Maigret tafði einnig um
stund hjá húsverðinum. Þar
var svo skuggsýnt að hann
varð að láta Ijós loga allan
daginn. Klukkan var að vcrða
tólf þegar hann gekk aftur yíir
götuna. Giuggatjöldin blöktu
fyrir golunni í ýmsum fbúðum
hússins. Einnig sá hann gar
dfnuna í stofunni hjá sér
hreyfast. Það var ugglaust írú
Maigret að fylgjast með ferðum
hans. Hann ieit upp, veifaði til
hennar og fann mjúkar snjó-
fiyksurnar leika um vanga sér.