Morgunblaðið - 29.10.1978, Qupperneq 1

Sunnudagur
29. október
Bls. 33—64
/•
^ ' r , (\
... Ur .
rf, A/piO’
'\ #/,
eftir HALLDOfí LAXNESS
___~.J/ \
i*,-*'" /-:-::'*■>■<,,, •

.
/ *//#
*,•- 3*L , .
f
áfehr-
V ’naijr-

x
K

*s/ /
■ j
ft •'* f %
t
(j2.
/
■rts
/■ *
Æ:V K-í^ ií.j j§
Hér á eftir fer kafli úr nýrri bók Halldórs Laxness Sjömeistarasögunni, sem
Helgafell er að senda frá sér um þessar mundir. Bókin er í raun og veru miðbókin í
þriggja binda skáldsögu í ritgerðarformi, eins og Laxness hefur kallað þessa
bókmenntagrein. Fyrsta bindið var í túninu heima og þriðja bindið, sem kom út í
hitteðfyrra, nefnist Úngur eg var, eins og kunnugt er. Kaflinn, sem hér birtist,
nefnist Eftir pláguna og segir frá skáldinu unga, þegar hann 16 ára gamall kemur
með fyrstu skáldsögu sína, Barn náttúrunnar, næstum fullbúna til föður síns. í
kaflanum er óviðjafnanleg lýsing á samskiptum föður og sonar.
Eftir pláguna
ó
ðar en ég fór að ná mér
hríngdi ég heim að
'spyrja um heilsufar.
Móðir mín hafði ekki
sýkst, amma mín ekki heldur né
próventukallinn okkar, hann
Magnús í Melkoti. Þessi pest
skágekk gamalmenni, börn
reyndar líka og hafði komið létt
niður á systrum mínum úngum.
En vinnufólkið hafði flest orðið
veikt og varð faðir minn að
gánga í verk þess utanhúss, og
reyndi að fylgja fötum um
miðjan daginn þó sjálfur væri
hann maður ekki heill. Ég hafði
einlægt verið hræddur um föður
minn fyrif . x
sjúkdómum frá i
því ég vaknaði :
sjö ára gamall
við það um nótt ^
að ég heyrði
hann nefna
guðsnafn í and-
köfum af
þúngri taksótt.
Spænsku veik-
inni fylgdi tak,
og nú var farið
að kalla
lúngnabólgu.
Bæarlíf í
Reykjavík var
alt úr greinum
geingið eftir
ip -
s'">j ' /\

Um fermingu
pláguna; sáust varla farartæki á
götu utan líkvagnar; þurfti að
vera forvitri til að láta sér detta
í hug hvar finnast kynni farar-
skjóti uppí Mosfellssveit. Mér
datt í hug Þorleifur í Pípugerð-
inni kunníngi föður míns og átti
reiðhesta; bjó á Barónsstíg.
Þetta var frostleysudagur í
svartaskammdeginu. Faðir
minn var gugginn og óstyrkur,
lítt talaður; en návist hans eins
holl og nokkru sinni. Hann
spurði mig tíðinda af námi og ég
sagði sem var: ég væri ófær að
festa hugann við námsgreinar
sem mér voru fyrirskrifaðar af
öðrum; þó eink-
um og sérílagi
ef þær stefndu
til annars en
efla mér dug til
skáldskapar og
þeirra fræða
sem rithöfundi
var nauðsyn á.
Ég sagði föður
mínum sem var
að ég ýmist
skrópaði eða
væri aðgerðar-
laus í mörgum
námsgreinum
af því mér
fyndust þær
toga mig í
t~C.A / Ajfw. - VA' * /
5 / c
<
/
? v -V
* <
f
'*-■ Cf

__
Jr*
t--.

1 K
.... wtL

■Jpp \
X
Vi
i
VJ
1,9>>

’«r.
# v r " ■
r

/-

#• .... *

c.
**

: t

v
Si
V
i
4

í>
f -
/ 4'

,3T
Ú/
A ..kv
M An úAz
jr / /
/P ■■■*& ■ ■. _. rf-St'

m# - l ~~ / /A