Morgunblaðið - 29.10.1978, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 29. OKTÓBER 1978
49
er heldur nein bót aö því að hella
vodka í fólk, er fer þessa leiö
flugleiðis, áður en lagt er af stað —
ef á áfangastaö yrði það að
gangast undir slíkar tiltektir. —
Þjónusta hefur verið með af-
brigðum góö, er ég hef flogið með
erlendum flugvélum, en þó hefur
mér hvergi liðið betur né verið
öruggari en í þeim íslenzku — þar
ríkir sérstaklega gott andrúmsloft,
— létt og óþvingað, og ég hef á
engum áfangastaö átt von á að
gangast undir slíka tollskoöun,
sem er löngu úrelt nema í einstaka
tilviki — a.m.k. í hinu vonda
vestri...
— Ég hef orðiö var viö það hér í
Finnlandi, að Rússum er ekki sama
um, hvað sagt er þar og gert og
eru með óviðurkvæmilega af-
skiptasemi. Dæmi um það er t.d.,
þegar kornungur þingmaður úr
röðum kommúnista, llkka- Cristian
Björklund, leyfði sér aö hrósa bók
eftir austur-þýskan fræðikennn-
ingamann, Rudolf Bahro, er féll í
ónáð eftir útkomu bókarinnar.
Pravda mótmælti Björklund og
kvað hann hafa notfært sér borg-
aralegu blööin til árásar á sósíal-
ismann! — Björklund taldi þetta
algjöran misskilning og spunnust
út af þessu ^nokkrar umræður í
fjölmiölum. Allan tíma minn hér í
Helsingfors het ég ekki komið auga
á eina einustu biöröö, en sá þær
fjölmargar á tveim dögum í Len-
ingrad. En þó les ég hér furðulega
sögu, sem í raun og veru á að vera
dæmisaga um eðli sósíalismans:
Eele Alenius og Taisto Sinisalo
höfðu lent í biöröö í Helsingfors.
„Ó, aðeins ef landið væri orðið
sósíalistískt .segir Taisto. „Já,
þá væru hér engar biðraðir,"
svarar Eele og andvarpar ... —
Taisto: „Náttúrulega væri hægt að
finna hér biðraðir. En þá þyrftum
við, — þú og ég, ekki að hanga í
þeim!"
— O —
Þetta var raunar útúrdúr, en nú
segir frá heimsókn til hjónanna
Helgu Helenu Reinakainen og
Heikki Somersalo. Þetta var merki-
lega menningarlegt og skemmti-
legt kvöld, og vil ég Ijúka þessu
rabbi með nokkrum finnskum
gamansögum af þarlendum lista-
mönnum, en ófáar slíkar voru
sagðar það kvöld. Fyrst segir frá
því, að í tilefni þess að ég settist í
ákveðinn stól, sagði Heikki mér frá
afa sínum. Það var algengt hér
áður í finnlandi á erfiðum tímum
að búa til hin margvíslegustu efni úr
pappír og vildi svo til, að stóllinn,
er ég sat í, var kominn til ára sinna
og var áklæðið einmitt úr pappír
þó ekki væri hægt að sjá það.
Sagði Heikki okkur að ýmislegt
skrítið hafi komið fram varðandi
þessi efni úr pappír, t.d. skeöi þaö
ósjaldan að hann gat ekki sofið á
nóttunni er hann var strákur vegna
þess, að það skrjáfaði svo mikið í
náttfötum afa hans!
Bókmenntlr
Bragi Ásgeirs-
son skrifar
frá Helsingfors
Nafntogaður áhrifamaöur í
félagsmálum myndlistarmanna átti
bróður sem lengi var hægri hönd
forsetans. Eitt sinn, er hann gerði
sér glaöan dag og geröist félítill,
hugðist hann slá bróður sinn um
nokkra skildinga — fór í forsætis-
ráðuneytið og stóð þá svo á að þar
var þá allt fullt af háttsettu fólki í
sínu fínasta skarti. Hann lætur það
þó ekki aftra sér að biðja um viðtal
við bróöur sinn og beið eftir honum
innan um fína fólkið og var hífaður
vel. Svo vildi til, að hann hafði
keypt fullan poka af smáþorski á
leiöinni til að færa konu sinni í mat
og hélt hann á pokanum. Er bróðir
hans kom gangandi niður tröppur
miklar til að veita málaranum
áheyrn, vildi sá eðlilega fagna
sínum fræga og kæra bróður, en
gerði það með slíkum tilþrifum, að
pokinn rifnaði og smáþorskurinn
þeyttist um öll gólf. Segir sagan, aö
hinn háttsetti bróðir málarans hafi
orðið svo reiður, að hann talaöi
ekki við bróður sinn næstu 10 ár
— en var þó viðstaddur jarðarför
hans ... __ q __
Finnar áttu sérstæðan listamann
er Mauno Markkula nefndist
(1905—1959) og fara ekki færri
sögur af honum en af Kjarval. „Á
miöjum aldri fór hann í fyrsta skipti
til Stokkhólms. Hann hafði ávallt
fundizt sænska afspyrnu Ijótt mál
og var sannfæröur um, aö það
stafaöi í einu og öllu vegna þess,
að aumingja Svíarnir drykkju svo
vont vatn. Til að tryggja það, að
raddbönd hans hlytu ekki skaða af
ferðinni, tók hann 60 lítra kút með
hreinu vatni með sér. En tollurinn
vildi alls ekki trúa því að hér væri
um ferskt vatn að ræða og tók það
af honum og sendi til efnagreining-
ar — kom þá í Ijós, að ekki einasta
var þetta vatn, heldur nákvæmlega
eins vatn og í Stokkhólmi!
— O —
Finnskir listamenn, er bjuggu í
listamannahúsnæði, höfðu aðgang
að sameiginlegu sturtubaði vissan
tíma á viku hverri, — en nefndur
Mauno var svo yfir sig feiminn og
teprulegur, að hann vildi ekki
notfæra sér þaö. Þess í stað, og til
þess að leysa vandann varðandi
nauðsynlegt hreinlæti fór hann í
borgina og keypti sér froskmanns-
búning — þó allt of víðan. Fór
síöan heim, afklæddist hverri spjör
og tróð sér í búninginn. Batt
kyrfilega fyrir skálmarnar, svo
öruggt væri að ekkert læki á gólfið,
festi slöngu inn í aðra ermiana og
setti svo þvottalög niöur um
hálsmáliö. Skrúfaði þarnæst frá
krananum, þannig að vatnið
streymdi inn ermina og fyllti brátt
búninginn, hljóp þá að næsta
glugga og setti hinn handlegginn út
um hann, en opin ermin á þeim
handlegg þjónaði sem afrennsli.
Hristi hann sig nú allan og skók af
miklum móði drjúga stund en
vatnið fossaði um allan stakkinn og
svo út um ermina í glugganum. Er
leikur stóð sem hæst og Mauno
vildi hætta, þó hljóp allt í baklás
meö slönguna sém festist svo
ólánlega við kranann, að ef hann
hefði reynt að losa sig hefði hann
oröið aö kippa henni í suhdur, en
þá heföi vatniö sprautast um alla
vinnustofuna og eyðilagt fjölmarg-
ar vatnslitamyndir, er lágu á víð og
dreif á gólfinu. Mauno tók þá til
bragðs að öskra af öllum mætti á
hjálp því honum leist alls ekki á
blikuna. Varð bróður hans þá
gengið fram hjá vinnustofunni og
spyr hver fjandinn gangi á — en
þaö varö Mauno aö sjálfsögöu til
happs! Yksi — Kaksi — Kolmi .
— Einn — tveir — þrír.