Morgunblaðið - 29.10.1978, Blaðsíða 28

60
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 29. OKTÓBER 1978
VIORödN
kaffinu
GRANI GÖSLARI
Slík hagræðins mun valda byltingu í flutningum!
eci

Byrji einhver að skjóta hleypur
þú af stað og heimtar að fá að
sjá byssuleyfið!
Utimarkaður — líf-
leg tilbreyting
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
ÁVALLT er gaman að fylgjast
með góðum spilamönnum við
græna horðið. Þeir spila ekki
alltaí nákvæmlega rétt sam-
kvæmt því. sem í bókum stendur
og byrjendur læra. En þá hafa
þeir sínar ástæður og fara eftir
fyrri reynslu og stöðumati hvcrju
sinni.
Gjafari austur, allir á hættu.
Norður
S. 64
H. Á3
T. D64
L. KD9862
Austur
S. D
H. KD874
T. K108
L. Á1073
Suður
S. ÁK1087532
H 6
T. Á72
L. G
Spilið kom fyrir í rúbertubridge
og sagnir spilaranna voru líflegar.
Austur opnaði á einu hjarta, suður
stökk í fjóra spaða, vestur sagði
fimm hjörtu og fimm spaðar
norðurs urðu lokasögnin.
Spilarinn í suður átti greinilega
fyrir sögn sinni. En tilraun vesturs
var hæpin. Hann gat hæglega
vtapað 800 í stað þegs að fá töiuna í
fjórum spöðum. Og norður teygði
sig í fimm án nokkurrar vissu um
vinning. Þó sagði reynsla hans, að
rétt væri að reyna.
Vestur spilaði út hjartagosa,
sem tekinn var í borðinu. Spilar-
anum leist ekki á aö þurfa að spila
tíguldrottningunni. En hann jók
möguleika sína mjög með því að
trompa hjarta á hendinni og taka
á trompás áður en hann spilaði
laufgosa.
Tilneyddur tók austur á ásinn,
en vestur lét fimmið. Austur átti
þá út á óþægilegum tíma. Sagnhafi
átti greinilega ekki annað lauf og
vestur gat ekki átt tígulásinn úr
því hann doblaði ekki. Austur
sætti sig því við, að hann var
varnarlaus en forðaði yfirslagnum
með því að spila laufi.
Spilaaðferð sagnhafa var mjög
skemmtiieg. Hann nýtti eina
möguleikann til að austur þyrfti
að spila sér í óhag.
Vestur
S. G9
H. G10952
T. G953
L. 54
COSPER
Ég held þú verðir að fá þér ný gleraugu. Við eigum
ekki hærri stiga á heimilinu!
„Sú ánægjulega breyting hefur
orðið á bæjarlífinu í Reykjavík á
þessu hausti að kominn er á fót
vikulegur útimarkaður og er það
lífleg og ánægjuleg tilbreyting í
fásinninu sem er svo oft einkenn-
andi hjá okkur íslendingum.
Það má í raun telja undarlegt að
ekki skuli fyrir löngu vera kominn
upp fastur markaður af þessum
toga, því þrátt fyrir erfið veður-
skilyrði er það sýnt að slík
starfsemi á fullan rétt á sér og er
vel þegin af borgarbúum. Þeir sem
standa að honum og samþykktu
leyfi fyrir honum eiga því alla
þökk skilið.
I mörg ár hefur bæjarlífið í
Reykjavík verið fremur tilbreyt-
ingarlaust, hægt hefur verið að
fara í bíó, leikhús, tónleika og
ýmislegt þess háttar og að
ógleymdum skemmtistöðunum, en
það er rétt eins og allar borgir
hafa uppá að bjóða og ekkert fram
yfir það. Reykjavík hefur ýmis-
konar einkenni framyfir erlendar
borgir, víst er það, en það er frekar
frá hendi náttúrunnar, t.d. Elliða-
árnar, fremur en uppátæki borgar-
anna. Þess vegna langaði mig að
festa línur þessar á blað, þ.e. til að
auglýsa eftir því hvort menn búa
ekki yfir einhverjum skemmtileg-
um hugmyndum um enn frekari
fjölbreytni í borgarlífi Reykjavík-
ur, sem önnur bæjarfélög gætu
auðvitað líka notið góðs af og
notfært sér hugmyndina. í hugann
kemur t.d. trimmkeppnin, sem var
á dögunum í Keflavík, er mikill
hluti bæjarbúa hóf þátttöku í
keppni við vinabæi sína á Norður-
löndum og mætti e.t.v. taka
eitthvað slíkt upp í henni Reykja-
vík. Tívólí var og hét í eina tíð og
öðru hverju hafa vaknað upp
hugmyndir um að hefja starf-
rækslu þess að nýju, en menn hafa
ekki vogað sér að stökkva á það af
ótta við lélegan rekstrargrundvöll,
sem er e.t.v. ekki óeðlilegt. Báta-
sport, hestaíþróttir og ýmsar
aðrar íþróttir eiga vaxandi
vinsældum að fagna og því þarf að
gæta þess að menn geti stundað
þær í góðri aðstöðu. Ég minni á
flugdaginn sem var i haust, hann
var feikivinsæll og mætti eflaust
reyna að hafa slíkan dag árlega, en
ekki annað hvert ár, eins, og ég
held að venjan sé nú. Hér hefur
verið minnst á ýmislegt, sem
lífgað hefur upp á bæjarlífið í
Reykjavík og væri gaman að fá að
heyra álit og hugmyndir fleiri um
þessi atriði, því áreiðanlega má
I/Sl IWIAirDCTC Framhaldssaga eftlr Georges Simenon.
JUL MAIunt 1 O Jóhanna Krístjónsdóttir íslenzkaói.
20
3. kafli
— Mér þætti fréiólegt að vita
hvort telpan er hamingjusöm.
andvarpaði frú Maigret þegar
hún reis upp frá borðum til að
fara og ná í kaffi í eldhúsinu.
Ilún veitti því vitanlega
athygli að hann hlustaði ckki á
hana. Hann hafði rennt stóln-
um frá borðinu og tróð í pípu
sína og horfðu hugsandi inn í
arininn.
— Svo hélt hún áfram eins
og hún væri að tala við sjálfa
sig. ,
— Eg held það geti ekki
verið ekki hjá þessari konu.
Hann brosti eins og hann
gerði gjarnan þegar hann vissi
ekki gjörla hvað hún hafði sagt
og svo teygði hann fram hönd-
ina og skaraði í eidinum. Hann
þóttist vita að á tugum annarra
heimila væru heimilismenn nú
að horfa inn í eidinn. sætu við
matborðið. skröfuðu um allt og
ekkert eða þegðu. Og úti fyrir
grár dagurinn. sólarlaus og
þungur. og birtan hranaleg.
I>að var kannski þetta sem
hafði villt honum sýn um
morguninn án þess hann gerði
sér grein fyrir því. í níu skipti
af hverjum tíu fannst honum
eðlilegt að flytja sig nánast í
nýtt umhverfi í huganum
þegar hann íór að velta máli
fyrir sér. I>á reyndi hann
umfram annað að setja sig inn í
allar lífsvenjur þeirra sem í
hlut áttu. skilja viðbrögð
þeirra og taka þátt í hvunn-
dagshugsunum þeirra.
En þetta var allt öðruvísi.
Kannski var það eðlilegt vegna
þess að atburðir voru að gerast
í veröld sem líktist hans eigin
heimi. í húsi sem hefði getað
verið hans hús.
Martin-fjölskyldan hefði sem
hægast getað búið á sama
stigagangi og hann í stað þess
að búa í húsinu á móti og þá
hefði það áreiðanlega verið frú
Maigrel sem hefði tekið að sér
að ga-ta CoJette þegar fóstur-
móðir hennar brá sér frá. Auk
þess bjó á næstu ha*ð giimul
frauka sem var sams konar
manngerð og fröken Doncoeur.
eini munurinn var sá að grann-
kona þeirra var rjóðari og
gildari.
Ilann var ekki viss um hvort
þetta torveldaði honum málið
eður ei. Kannski þurfti hann
jafnan að hafa meiri fjarlægð
til að geta horft á mál hlutiaus-
ari augum en hér var um að
ra'ða.
Meðan þau snæddu gómsæt-
an hádegisverðinn hafði hann
sagt frú Maigret frá viðburð-
unum og hún hafði allan
tímann einblínt út um glugg-
ann.
— Og húsviirðurinn er viss
tim að enginn hafi komizt inn í
húsið án þess hann hefði orðið
þess var.
— Nei. húsvörðurinn er
nefnilega ekki viss. l>að voru
gestir hjá henni til klukkan
hálf eitt og síðan fór hún að
sofa. Hún segir það hafi verið
straumur fólks sem kom og fór
eins og jafnan á helgum dög-
um.
— Ileldurðu að eitthvað ger-
ist frckar í þessu máli?
I>að var honum ekki Ijóst
þótt innst inni fyndist honum
trúlegast að atburðir yrðu.
Fyrst og fremst truflaði hann
þó sú vissa og vakti upp
hcilahrot hjá honum að frú
Martin hafði ekki leitað til
hans af fúsum og frjálsum vilja
heldur hafði frökin Doncoeur
nánast neytt hana til þess.
Eí hún hefði farið fyrr á
fatur hefði hún væntanlega
orðið fyrri til að frétta af
brúðunni og aðrir hefðu ekki
heyrt um jólasveininn og allt
það — og ætli hún hefði þá ekki
látiö málið kyrrt liggja og
líklega hefði hún brýnt fyrir
telpunni aö segja ekkert. I>að
hefði bún sennilega gert. það
fann Maigret á sér. en hann
vissi en ekki hvers vegna. En
því var hann líka viss um að
eitthvað ætti frekar eftir að
gerast.