Morgunblaðið - 31.10.1978, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 31. OKTÓBER 1978
MORö'dNf-r
KAwnu 5

Hvar í ósköpunum heíur þú
verið allan þcnnan tíma?
Er langt si'ðan þér fannst sem
þú værir rauður teygju-
bands-maðkur?
Skemmtileg tilviljun.
tenxdamamma, að þú svarir í
símann. Mér varð einmitt
hugsað til þín?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Eitt aí nútíma afbrigðum sagn-
tækninnar er „Multi“ tveggja
tígla opnun, sem getur þýtt ansi
margt en er þó venjulega veik
opnun f hálit. Hvað sem segja má
um gæði slfkrar sagnvenju er þó
oft erfitt að segja gegn henni.
Gjafari norður, austur-vestur á
hættu.
Norður
S. K73
H. DG10943
T. 7
L. 964
COSPER
Vestur
S. D9864
H. K7
T. G8
L. ÁD83
Austur
S. GIO
H. Á6
T. Á1065
L. KG752
COSPER
Hreyfingarlaus fáein augnablik!
Suður
S. Á52
H. 852
T. KD9432
L. 10
I tvímenningskeppni gildir lög-
málið, að tapa sem lægstri tölu eða
ná sem hæstri. Og baráttan varð
Hvar er millivegur?
„Ég skildi að vísu ekki til hlítar
upphafið að grein „húsmóður" hjá
Velvakanda sl. laugardag, en
fannst mér einhvern veginn að
konan væri að banna þau 75%
nemenda í Háskóla Islands sem
ekki tóku þátt í kosningum 1.
des.-nefndar H.I. fyrir rúmri viku.
Þar sem mér finnst málflutning-
ur „húsmóður" einkennast mjög af
heitum tilfinningum en öllu minna
af þekkingu á valkostum stúdenta
í umræddum kosningum vil ég
benda lesendum Velvakanda á
eftirfarandi:
Kjörsókn í fyrrnefndum kosn-
ingum var lélegri en undanfarin
ár. Alls kusu 673 nemendur eða um
25% nemenda við H.I.
Þetta stafar m.a. af misheppn-
uðu kosningafyrirkomulagi, en
einnig því að málefnaleg barátta í
kosningunum var nauðaómerkileg
eins og framsetning kjörorða gaf
tilefni til.
Verðandimenn voru eins og
oftast áður með útþvælda frasa í
þetta skipti: Háskólinn í auðvalds-
þjóðfélagi.
Vökumenn höfðu málefnið „1984
— hvað verður ekki bannað eða
lögboðið þá?“ og hugðust byggja á
frægri bók Orwells um efnið. En
þeim tókst að klúðra málstaðnum
algjörlega, m.a. með því að nota
bjórbannið og álíka léleg dæmi um
„ófrelsi einstaklingsins" sem und-
irstöðu í málflutningi sínum.
Því var ljóst að um tvennt var að
velja, hina sósíalþenkjandi Verð-
andimenn og Vökumenn með
mistúlkað frelsishugtak á lofti.
Frá mínum bæjardyrum séð er
tæplega hægt að tala um sósíal-
isma gegn lýðræði í þessu sam-
bandi. Baráttan var miklu fremur
milli sósíalisma og þeirrar tak-
markalausu einstaklingshyggju er
virðist telja öll afskipti hins
opinbera höft og flestar almennar
umgengnisvenjur óþarfan klafa
(nema meiðyrðalöggjöfina).
Við lýðræðissinnar gátum auð-
vitað ekki hugsað okkur að kjósa
Verðandi, en margir okkar gátu
hörð eftir „Multi" opnun norðurs.
Norður Austur Suður Vestur
2 T pass 211 pass
pass 2 G 3 T 3 S
pass pass 4 T dobl
pass pass 4 Hjörtu dobl
allir pass
Eftir passið við tveim hjörtum
vissu allir við borðið, að norður
átti langlit í hjarta. Austur og
vestur hefðu getað unnið þrjá
spaða eða fjögur lauf og var því
nauðsynlegt að dobla þar sem 50
eða 100 hefðu lítið gagn gert í
samanburðinum.
Vestur spilaði út lágum spaða og
suður, sagnhafi með þrjú spil í
tromplitnum, tók slaginn í borðinu
og spilaði einspilinu í tígli. Á
öðrum borðum hoppaði austur upp
með ásinn og eftir það átti
sagnhafi ekki í erfiðleikum með að
fá níu slagi og þar með nokkuð
góða skor.- En í þessu tilfelli lét
austur lágt þegar sagnhafi spilaði
tíglinum frá borðinu. Og eftir það
var sama hvað reynt var. Átta
slagir urðu hámarkið. Aust-
ur-vestur fengu 300 og afbragðs-
skor fyrir.
JOL MAIGRETS
Framhaldssaga eftir Georges Simenon.
Jóhanna Kristjónsdóttir islenzkaði.
21
Hún hafði síðan notað að
yfirskini að hún þyrfti að
komast í búðir til að gcta
skroppið frá. I>ó var nægur
matur til í húsinu. Ilún hafði
meira að segja ba tt við birgð-
irnar og keypt smjiir og hrauð
þótt gnægðir va*ru af því fyrir.
Hann reis upp og tók upp
tólið og hringdi til Quaides
Orfevres.
— Lueas?
— Ég gerði það sem þér
báðuð mig um húsbóndi og nú
hef ég lista yíir alla fanga sem
hefur verið sleppt út síðustu
fjóra mánuði. Þeir eru ekki
jafn margir og rnaður gæti
haldið í fyrstu. En ég get ekki
séð að nokkur þeirra hafi
einhvern tíma búið á Boulevard
Riehard Lenoir.
Það skipti ekki skiipum.
Maigret hafði eiginlega gefið
þá kenningu upp á hátinn. Það
hafði aldrei verið sérlega áleit-
in hugsun. Einhver sem bjó í
húsasamsta-ðunni á móti hefði
gctað geymt ránsfeng sinn
undir gólffjiilunum og lenti nú
í mestu vandra-ðum með að
koma hiindum yfir hann aftur
vegna sa-ngurlegu Colette litlu
og því var herbergið aldrei
mannlaust.
Það var hreint ekki svo
vitlaus hugmynd að bregða sér
í gervi jólasveins og komast
þangað inn. Áhættan virtist
ekki yfirþyrmandi.
En ef á ferð hefði verið
venjulegur innbrotsþjófur
hefði frú Martin ekki hikað
andartak að koma til hans. Og
hún hefði heldur ekki rokið út
og haft svona afleitlegan fyrir
slátt.
— Viljið þér að ég kanni
hvern einstakan?
— Nei. Veiztu eitthvað um
Paul Martin?
— Já. það tók ekki langan
tíma. Hann er góðkunningi
lögreglunnar í einum fjórum
eða fimm hverfum.
— Veiztu hvað hann aðhafðist
í nótt sem leið.
— Fyrst fór hann og borðaði
hjá Hernum. Ilann fer þangað
einu sinni í viku. alltaf sama
daginn og er orðinn hálfgerður
fastagestur þar. Hann sna-ddi
þar hátíðamat en varð að bíða
anzi lengi eftir afgreiðslu því
að það var þröng á þingi.
— Og hvað svo?
— Um ellefuleytið kom hann
upp í Latínuhverfið og fór þar
inn á búlu. Hann hlýtur að hafa
einhvern veginn aflað sér fjár
til að kaupa eitt glas og jafnvel
fleiri því að liigreglan hirti
hann upp síðla na-tur dauða-
drukkinn skammt frá F’laee
Maubert. Það var alveg nýbúið
að sleppa honum út þegar ég
fékk þessar upplýsingar. Þeir
lofuðu að senda hann hingað
jafnskjótt og þeir næðu í hann.
Hann er með örfáa franka á
sér.
— Hvað um þann í
Bergerac?
— Jean Martin fer af stað
með fyrstu lest þaðan sem
leggur af stað síðdegis. Hann
var í miklu uppnámi vegna
símhriningarinnar í morgun.
— Var aðeins hringt einu
sinni?
— Já. í morgun. En í gær
kvöldi var hringt til hans
þegar hann var nýkominn inn t'
matsalinn.
— Veiztu hver hringdi til
hans?
— Stúlkan í móttökujni sem
svaraði í si'mann heldur að það
hafi örugglega verið karl-
mannsrödd. Einhver spurði um
hvort herra Jean Martin væri
við. Hún sendi stúlku að sa-kja
hann í símann en þegar hann
kom var enginn í símanum.
Hann var mjiig miður sín og
ringlaður út af því allt kvöldið.
Nokkrir siilumenn sem voru
þarna staddir hiifðu komið sér
ásamt um að fara út að gera sér
glaðan dag og eitthvert kven-
fólk var með. Martin drakk
nokkur glös eins og hinir en
talaði einkum um konu sína og
dóttur. því að hann talar um
telpuna eins og hún sé dóttir