Morgunblaðið - 01.11.1978, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 1. NÓVEMBER 1978
Ragnheiður Jónasdótt-
ir Sœtúni — Minning
Fædd 25. íeb. 1922.
Dáin 19. sept. 1978.
„Þótt færri lofi gamla bursta-
bæinn en borgarturninn nýja út
við sæinn'", er mér fátt minnis-
stæðara úr bernskunni en þegar ég
aðeins 4ra ára leit Staðarsel fyrst.
Þetta var haustið 1947 í rigningar-
sudda, að við feðgarnir gengum á
fund þeirra hjóna þeirra erinda, að
þau fóstruðu mig í nokkrar vikur.
Staðarsel var lágreistur bursta-
bær, sem stóð á litlum hóli og lét
lítið yfir sér, en „bóndinn er þar
frjáls og morgunglaður", tók til
hendi, og öll umgengni húsráðenda
bar þeim vitni um snyrtimennsku
og hagleik.
Með mér og hjónunum ungu í
Staðarseli tókst slík vinátta, að
hún hefur enst allar götur síðan,
enda tóku þau mér strax, sem væri
ég þeirra eigin sonur. Mér er enn í
minni sú mikla hlýja og ástúð, sem
stafaði frá þeim Rögnu og Vibba,
en engir eru næmari á slíkt en
einmitt börn.
Hjónin í Staðarseli höfðu úr
litlu öðru að moða fyrstu-
búskaparárin en heiðarleikanum
og dugnaðinum og virtust lifa í
þeim anda að guð leggði þeim
eitthvað til, sem hjálpuðu sér
sjálfir. Það var ekki að skapi
Rögnu, frekar en Bjarts í Sumar-
húsum, þegar þurrkur gafst, að
rolast inni í bæ og fikta við
matseldir eða sofa.
Áð skjóta þokunni á Brekkna-
heiði ref fyrir rass var frelsisstríð
þeirra. Af slíkum dugnaði og
krafti gengu þau hjón að öllum
störfum, að ég trúði því að kraftar
þeirra væru óþrjótandi, og síst
grunaði mig þá, að Ragna gæti
veikst, hvað þá að sjúkdómar gætú
hrifsað hana burt af þessum heimi
löngu fyrir aldur fram. En enginn
má sköpum renna.
Ragnheiður fæddist 25. febrúar
1922 í Hvammi í Þistilsfirði.
Foreldrar hennar voru þau Jóhann
Jónsson bóndi og kona hans
Kristín Sigfúsdóttir. Systkina-
hópurinn í Hvammi var stór, eða
átta talsins, en elsti bróðurinn dó í
bernsku.
Hin sex sem eftir lifa eru öll
búsett heima í héraði, dugnaðar og
myndarfólk.
Ragnheiður gifti sig-eftirlifandi
manni sínum Vigfúsi Jósefssyni
14. júní 1942. Hófu þau búskap á
Ytra Álandi, en 1944 keyptu þau
jörðina Staðarsel og bjuggu þar til
ársins 1949, er þau keyptu Sætún,
þar sem þau hafa búið síðan
jafnan góðu búi.
Ragnheiði og Vigfúsi varð ekki
barna auðið en tóku til fósturs árið
1959 sex ára stúlku Sigrúnu
Davíðs, og gengu henni í foreldra
stað og hún þeim í dóttur stað.
Vibbi og Ragna voru í senn stolt
og hamingjusöm með fósturdóttur
sína, enda er hún góðum gáfum
gædd og miklum dugnaði. Sigrún
er gift Eysteini Sigurðssyni og
eiga þau litla dóttur sem Sigríður
heitir. Þau hafa búið í tvö ár á
Þórshöfn en dvelja nú heima á
Sætúni.
I vor átti ég erindi norður á
Þórshöfn og dreif mig inn í Sætún
til að hitta Vibba og Rögnu, en þá
var hún farin á sjúkrahúsið á
Akureyri og hafði þegar gengið
undir uppskurð.
I huga mínum var Ragna svo
hraust og sterk, að mér fannst að
hún hlyti að koma heim áður en
langt um liði. En maðurinn með
ljáinn var á öðru máli, Ragna lést
af völdum veikinda sinna 19.
september, og var til moldar borin
í Svalbarðskirkjugarði laugardag-
inn 23. september s.l.
Ragna var hrókur alls fagnaðar,
það var líka gestkv4æmt á Sætúni,
enda í þjóðbraut, og þangað þótti
öllum gott að kona.
Alveg sama var hvort Ragna
gekk að störfum innan húss eða
utan, hvorttveggja fórst henni
jafn vel og öll störf leysti hún af
sama eldmóði.
Hjá Rögnu og Vibba áttu þeir
skjól, sem minna mega sín í
samfélaginu, og eru þeir fjölmarg-
ir, sem hafa notið gæsku þeirra og
sakna nú vinar í stað.
Ekki kann ég að nefna öll þau
börn, sem höfðu sumardvöl á
Sætúni, lengur eða skemur, en hitt
er víst að öll nutu þau mikillar
umhyggju og elskusemi þeirra
hjóna.
Sjálfur dvaldi ég hjá þeim í átta
sumur og einn vetur að auk og
minnist þess tíma með þakklæti.
Fátt er dýrmætara fyrir unglinga
en að mega deila kjörum með svo
góðu fólki og kynnast því fjöl-
skrúðuga mannlífi, sem í sveitinni
var og er ef til vill enn.
Ragna var sannkallað náttúru-
barn, hún dáðist af og naut hins
víða fjallahrings, og hún hreifst af
fallega fénu þegar það kom af
fjalli á haustin drifhvítt á lagðinn.
Enga konu hef ég þekkt, sem var
jafn gjörsneydd öllu tildri en
Rögnu, en hún naut þess samt í
ríku mæli að klæða sig fallegum
fötum, og prýða heimili sitt
fallegum munum.
Ragna kunni að gleðjast öðrum
fremur sem ég hef kynnst á
lífsleiðínni, sem er eiginleiki er svo
margir hafa glatað í samtíðinni.
Hún var mörgum góð kostum
prýdd, og ekki minnst vegna þess
að um Rögnu verður ætíð sagt,
eins og um Auði djúpuðgu forðum,
að hún var drengur góður.
Ég heimsótti Rögnu á sjúkra-
húsið á Akureyri, aðeins þrem
dögum áður, en hún lést. Hún var
þá mjög þjökuð af veikindum, en
andlega hress og fagnaði mér
innilega.
Við rifjuðum upp sólskinsdaga í
sveitinni og minntumst margra
gleðistunda, gangnaferða og þeirra
útreiðatúra sem farið var í þegar
tími gafst. Hún minnti mig á
hversu vel ég hafði kunnað að
meta heita rúgbrauöið hennar og
mysuostinn, sem mér hefur síðan
fundist að enginn kynni að búa til.
Ragna leiðrétti mig, þegar mig
rangminnti er við létum hugann
reika aftur í tímann.
Þegar ég kvaddi þessa góðu konu
í hinsta sinn, varð mér ljóst að
sannarlega var hún sterk, og
engum lík, hún kveið engu þótt
hún ætti fyrir höndum langferð,
sem við þekkjum ekki, en eigum
samt öll eftir að renna.
Örugg trúarvissa hennar gaf
henni þann kjark, sem dugði til
þess að kvíði eða ótti komst ekki
að.
Allirsveitungar sem og aðrir
sem kynntust Rögnu sakna hennar
nú, en sárastur er harmur þeirra á
Sætúni.
Hlýjar samúðarkveðjur sendum
við Vigfúsi, Sigrúnu og Eysteini og
öðrum venslamönnum Rögnu.
Að leiðarlokum færi ég henni
þakkir fyrir alla hennar gæsku í
gegnum tíðina og móðurlega um-
hyggju.
Guð blessi minningu Rögnu á
Sætúni.
Árni M. Emilsson.
Jófríður Jóhannesdótt-
ir — Minningarorð
Hinn 18. okt. s.l. andaðist í
Borgarspítalanum Jófríður
Jóhannesdóttir, eða Fríða eins og
hún var oftast kölluð. Fríða var
fædd 6. nóv. 1907. Foreldrar
hennar voru hjónin Jóhannes
Jónsson og Margrét Guðmunds-
dóttir, sem bjuggu aö Hellu á
Fellsströnd. Fríða var yngst- af
fimm börnum þeirra, en önnu
systkini voru Leifur, Guðjón sem
eru látnir, Steinunn og
Guðmundur. Fríða átti einn
hálfbróður, Ragnar, frá seinna
hjónabandi föður hennar, og hefur
hann búið hjá systur sinni meira
og minna s.l. tuttugu ár, en þau
voru mjög samrýnd.
Um 1930 stofnar Fríða heimili
með unnusta sínum Gísla Jónssyni
að Tungu í Dölum, en eftir 3ja ára
sambúð missir hún Gísla. Faðir
minn sálugi átti því láni að fagna
að vera hjá þeim í sveit þennan
tíma. Þarna mynduðust svo sterk
vináttubönd, að Fríða reyndist
t Eiginmaöur minn GUOMUNDUR DALMANN ÓLAFSSON andaðist í Landspítalanum aöfaranótt 29. október fyrir hönd barna okkar, tengdasonar, barnabarna, foreldra og tengdafööur, Soffía Jóhannesdóttir. t Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vináttu viö andlát og jaröarför eiginkonu minnar og fósturmóöur RAGNHEIÐAR JÓHANNSDÓTTUR Satúni Langanesi, N-Þing. er lést hinn 19. sept. s.l. Sérstakar þakkir viljum viö færa læknum og hjúkrunarfólki Fjórðungssjúkra- húss Akureyrar fyrir frábæra hjúkrun og umönnun viö hina látnu. Vigfús Jósefsson, Sigrún Davfös.

t Bróöir okkar EINAR JÓNSSON, Hátúni 12 er látinn. t Þökkum Innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför móður okkar, tengdamóöur og ömmu HULDU BRYNJÓLFSDÓTTUR, Bræöraborgarstfg 15.
Þórir Jónsson, Eiríkur Jónsson, Guöfinnur Jónsson, EyÞór Jónsson. Hörður Magnússon, Ólafía Magnúsdóttir, Pótur Pétursson og barnabörn.

t Útför eiginmanns míns, STEFÁNS JÓHANNSSONAR, fer fram frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði, fimmtudaginn 2. nóvember kl. 2. Daóína Þórarinsdóttír Jóhannsson. t Hugheilar þakkir fyrir veitta samúö viö andlát og jaröarför, MARGRÉTAR FRÍÐU JÓSEFSDÓTTUR, fró Sólheimum, Vestmannaeyjum. Sigurjón Einarsson, börn, tengdabörn og barnabörn.

t Hjartkær eiginkona mín, VALGERDUR INGIMUNDARDÓTTIR. Geitarstekk 2, veröur jarðsungin frá Fossvogskirkju, í dag miövikudaginn 1. nóvember kl. 13.30. Fyrir hönd barna, foreldra og annara vandamanna, Ríkaröur Steinbergsson. t Þökkum auösýnda vináttu og hluttekningu viö andlát og jaröarför, ÓLAFS JÓNSSONAR, stórkaupmanns. ArnÞrúöur Jónsdóttir, Snjólaug Ólafsdóttir Briem, Haraldur Briem, Jón Hjaltalín Ólafsson, Þórunn Þórhallsdóttir, örn Ólafsson.
okkur systkinum sem besta amma
og eftir lát föður míns var hún
móðir minni stoð og stytta á
erfiðum tíma og er það þakkað hér
af alhug.
Árið 1941 réð Fríða sig sem
ráðskonu hjá þeim ágætu bræðr-
um Helga og Kjartani Guðmunds-
sonum, Suðurgötu 45, Hafnarfirði,
og átti hún þar heimili sem sitt
eigið til dauðadags.
Þeirrar hamingju varð Fríða
aðnjótandi 1961 að taka að sér
lítinn frænda sinn, Guðmund
Eirík, þá 5 mánaða gamlan.
Ég minnist þess, þegar
Guðmundur var fermdur, hvað
F’ríða var hamingjusöm og þakklát
skapara sínum að henni skyldi
auðnast að koma drengnum sínum
upp. Guðmundur reyndist fóstur-
móðir sinni vel enda hinn besti
drengur.
Ósjaldan var það þegar ég leit
inn til Fríðu, að hún þurfti að
bregða sér handan götunnar á st.
Jósepsspítala í heimsókn til
sjúklinga, jafnvel þótt kynnin
væru ekki mikil.
Þannig var Fríða, alltaf miðl-
andi öðrum af því sem hún átti og
alltaf sá hún björtu hliðarnar á
hverju máli og má með sanni segja
að hún hafi haft að leiðarljósi
„Sælla er að gefa en þiggja.“
Guðmundi og öðrum
aðstandendum sendir fjölskylda
mín innilegar samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu Fríðu.
Hannes E. Halldórsson.
Afmælis- og
minningar-
greinar
ATIIYGLI skal vakin á því, að
afma'lis- og minningargreinar
verða að berast hlaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig verð-
ur grein. sem birtast á í
miðvikudagsblaði. að berast í
siðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með
greinar aðra daga. Greinar
mega ekki vera í sendibréfs-
formi eða bundnu máli. Þær
burfa að vera vélritaðar og
■ð góðu li'nuhili.