Morgunblaðið - 01.11.1978, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 1. NÓVEMBER 1978
MORÖíJN-nS;
BAffíno 11 \
Þotta hcfst nú stundum ckki
ncma mcð hörkunni.
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
I DAG spreyta lesendur sig á
lcttri úrspilsa fintíu. Fá scr sæti í
suður. gáfu spilið cn allir eru á
hættu.
Norður
S. G83
H.1084
T. DG74
L. DG3
Suður
S. Á52
H. ÁK3
T. K2
L. ÁK765
Vestur spilar út spaðasexi gegn
þrem gröndum, en austur og
vestur hafa alltaf sagt pass.
Gerum ráð fyrir, að þú látir lágt
frá blindum en þá kemur nían frá
austri og hvað gerir þú. Tekur þú
slaginn með ás eða ekki?
Þegar spil þetta kom fyrir flýtti
sagnháfi sér heldur mikið. Hann
gaf slaginn en þá spilaði austur
spaðadrottningunni og aftur lét
spilarinn lágt. En vestur yfirtók
drottninguna með kóng,_.spilaði
þriðja spaðanum og fríaði með því
lit sinn, hafði átt fimm stykki í
upphafi. Seinna fékk vestur á
tígulásinn, tók þá tvo spaðaslagi
en í allt var það einum slag of
mikið til varnarinnar.
Sjálfsagt hefur þú áttað þig á
villunni. Nóg var að taka fyrsta
slaginn með ásnum. Sjá mátti
fyrir, að það myndi búa til ófæru í
spaðalitnum, með einfaldri notkun
ellefu-reglunnar.
Norður
S. G83
H.1084
T. DG74
L. DG3
Vestur Austur
S. K10764 S. D9
H. G52 H. D976
T. Á65 T. 10983
L. 98 L.1042
Suður
S. Á52
H. ÁK3
T. K2
L. ÁK765
Átta slagir voru auðteknir en
þann níunda varð að fá á tígul.
Spaðarnir máttu skiptast 4—3 en
hættan fólst í fimmlit með tígul-
ásnum. En sjálfsagt hefur þú séð
gildi spaðagosans og áttað þig á
ófærumöguleikanum.
COSPER

COSPER
Lilli litli er bara byrjaður að tala og bað um að fá að
sjá barinn, sem þú ert alltaf að tala um.
mm
Atlögu hrundið?
„í kastljósi sjónvarpsins föstu-
daginn 27. okt. sl. var tekin til
umræðu meðal annars þings-
ályktunartillaga frá Ólafi Ragnari
Grímssyni um rannsókn á starf-
semi Flugleiða hf. og Eimskipafé-
lags Islands hf. með „sérstöku
tilliti til einokunar og markaðs-
drottnunar“ eins og það er orðað
hjá Ó.R.G.
Umræðunum stýrðu Helgi
Helgason og aðstoðarmaður Elías
Snæland Jónsson. Rætt var við
Sigurð Helgason, einn af for-
stjórum Flugleiða, Óttar Möller,
forstjóra Eimskipafélagsins, og
flutningsmann tillögunnar, Ólaf
Ragnar Grímsson. Óttarr Möller
veitti þessari fáránlegu og ill-
gjörnu tillögu flutningsmanns
skörulega og verðuga hirtingu,
sem sjálfsagt var og réttmætt í
alla staði. Sá óskadraumur
flutningsmanns að koma þessum
málum og öðrum skyldum undir
ráðstjórn mun aldrei rætast.
Islendingar flestir hafa skömm á
slíkri ráðsmennsku, þeir vilja
hreinlega ráða sínum málum
sjálfir, lausir við íhlutun stjórn-
valda um sinn hag. Enda algjör
óþarfi að rekast í slíku varðandi
Eimskip, rekstur félagsins hefur
gengið afburðavel til hagsbóta
fyrir alla landsmenn og þjóðina í
heild.
Ég vil alveg sérstaklegá þakka
Óttarri Möller fyrir snjallan og
rökfastan malflutning í þessu
máli, betur verður ekki gert í
stuttum umræðum sem þessum
þar sem tími er mjög takmark-
aður. Flutningsmaður varð algjör-
lega rökþrota þótt hann beitti
stórvítaverðri frekju í áróðri
sínum sem kom honum þó að engu
haldi þegar upp var staðið. Svip-
aða sögu má segja um tillöguflutn-
ing Ó.R.G. varðandi Flugleiðir,
• Ef vel er skoðað má sjá skipsflak í fjörunni fyrir miðri myndinni, og
er það hinn gamli Goðafoss sem talað er um f bréfinu.
JOL MAIGRETS
Framhaldssaga eftir Georges Simenon.
Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaói.
22
hans. Hann var með þessum
vinum sínum til klukkan þrjú
um nóttina. Viijið þér vita
fleira. húsbóndi?
Lucas gat ckki á sér setið að
bæta við.
— Hefur verið framið afbrot
þarna í hverfinu yðar? Eruð
þér cnn heima hjá yður?
— Fram til þessa hef ég
ckkcrt til að styðjast við ncma
frásiign af jóiasveini og eina
hrúðu.
- IIA!
— Andartak. Ég held það
væri ágætt ef þú rcyndir að fá
heimiiisfangið hjá forstjóra
Zcnith-vcrksmiðjanna á
Avenuc dc L’Opcra. ?að hlýtur
að vcra gerlcgt þótt á hclgidegi
sé. Svo gæti vcrið að hann væri
hcima hjá sér. Hringirðu til
mín aftur?
— Jafnskjótt og ég gct.
Frú Maigret bar fram líkjör
frá Alsace. Systir hcnnar sendi
þeim nokkrar flöskur iiðru
hvcrju. Hann brosti mcð sjálf-
um sér og var kominn í
sólskinsskap. Hann var að
hugsa um hvort hann ætti að
gcfa málið upp á bátinn og vera
elskulegur og hjóða hcnni í bíó.
— Ilvernig eru augun í
hcnni á litinn?
Hann varð að cinbcita sér svo
að honum tækist að skilja að
hún var að spyrja um litlu
tclpuna. Ilún var jiað eina sem
vakti áhuga frú Maigret í þcssu
samhandi.
— Það veit ég sannaricga
ckki. Ætli þau séu ckki blá.
Hún er ijóshærð.
— Þá er hún líklcga blá-
cygð.
— I>að getur vel verið. Ljós-
blá að minnsta kosti. Og stór.
— I>ví að hún horfir ckki
með barnsaugum á heiminn.
IIIÓ hún?
— Ilún haíði enga ástæðu til
þcss.
— Onnur börn sjá sér alltaf
ástæðu til að hlæja. I>að ben<jir
til þess að barnið sé öruggt og
að það fái að vera eins og aldur
þcss gcfur til kynna. Mér fellur
ekki við þcssa konu.
— Lcizt þér bctur á fröken
Doncoeur?
— I>að er ég að minnsta
kosti viss um að hún cr bctri
manncskja en þessi frú Martin.
Ég hcf oft rekizt á hana í
verzlunum. Ilún cr alltaf tor
tryggin og skrítin á svipinn,
eins og hún búist við því að
allra augu hvíli á henni og að
allir séu að rcyna að pretta
hana.
Síminn hringdi en hún
cndurtók á mcðan hann rétti
fram höndina að símanum.
— Mcr fellur ekki við þcssa
konu.
Það var Lucas sem var að
tilkynna heimili hcrra Arthurs
Godefroy, aðalforstjóra Zcnith-
vcrksmiðjanna í Frakklandi.
Hann bjó í stóru einbýlishúsi í
Saint Cloud og Lueas hafði
gengið úr skugga um að hann
var heima.
— Paul Martin er hér, hús-
hóndi gé>ður.
— Var hann sendur til ykk-
ar?
— Já. Hann skilur ekki
hvers vegna. Bíðið augnablik,
ég ætla að loka dyrunum. Allt í
lagi. Nú hcyrir hann ekki til
okkar. Fyrst hélt hann að
dóttir hans hcfði orðið fyrir
alvarlegu slysi og brast í grát.
Nú er hann rólegur og kurteis
en hann cr illa haldinn af
þynnku. Hvað á ég að gera við
hann. Á ég að senda hann yfir
til yðar?
— Er cnginn þarna sem
getur fylgt honum?
— Torrcnce er nýkominn og
hann vill áreiðanlcga fá sér
frískt Joft. því að mér sýnist
hann hafa haidið mjög hressi-
lega upp á jólakvöldið. Þurfið
þér írekar á mér að haida?
— Já. Hafðu samband við
lögreglustöðina í Palais Royal.
Fyrir um það bil fimm árum