Morgunblaðið - 03.11.1978, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 3. NÓVEMBER 1978
vl»
MOR&JM'
KAFP/NO

GRANI GÖSLARI
(C PIB
COPI NHíCI N
>
l J

Þc){ar við RÍftum ukkur átti ór
myndarlcKa bankabók or
táííranna konu. — Þróunin?
Ilvcrnij; hcfur þcr þótt hún
vcróa?
Er ckki rctt að cr taki við stýrinu?
Svona sjúkdómstilfclli hiifum
við ckki rckizt á hcr áður. En
takist sjúkdómsKreiningin
kiillum við hann eftir þcr. því
Kct ck alltjcnt lofað.
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Eítir vcl hcppnaðar sajjnir
varð suður sa/cnhafi í KÓðum
samnin/ci i spilinu hcr að ncðan.
En úrspilið hcppnaðist ckki jafn
vcl þó vcl va’ri af stað fkrið.
Norður gaf, allir á hættu.
Norður
S. KG3
H. 72
T. 752
L. ÁKD102
Vcstur Austur
S. 7654 S. 2 .
H. KD5 H. ÁG1093
T. DG96 T. K8
L. 43 L. 98765
Suður
S. ÁD1098
H. 864
T. Á1043
L. G
Nordur Austur Suður Vostur
1 L 1 II 1 S 2 II
2 S pass 1 Spartar ok allir pass.
Útspili vesturs, hjartakóngnum,
fyiildi - hjartadrottningin, sem
austur yfirtók með ás og skipti í
lauf. Ætlun hans var að rjúfa
samband sagnhafa við blindan og
gera honum lífið leitt skyldu þrír
trompslagir ekki nægja til að ná
trompunum af hendi vesturs.
Suður tók slaginn með laufgosa.
Tók síðan á spaðaás og næsta
spaðaslag með gosanum í borðinu.
Þá kom íegan í ljós en spilarinn
mætti þyí með því að spila
laufunum. í ás og kóng lét hann
tvo tígla af hendinni en vestur
trompaði kónginn og spilaði aftur
hjarta. Tilneyddur trompaði sagn-
hafi í borðinu en eftir þetta var
ómögulegt að komast hjá að gefa
einn slag til viðbótar, annaðhvort
á tígul eða tromp. Einn niður.
Út af fyrir sig voru fyrirætlanir
spilarans góðar. Hann ætlaði að
neyða vestur til að trompa einu
sinni svo unnt yrði að.ná síðasta
trompi hans með kóngnum í
borðinu. En það sem kom í veg
fyrir að þetta tækist voru afköst
hans í laufin. Hjartaáttan var
hættuspil, sem sagnhafi hefði
betur látið í laufásinn. Þá hefði
hann getað trompað þriðja hjarta-
spil vesturs á hendinni og vinning-
ur orðfð öruggur.
COSPER
Maðurinn minn tekur aðeins ljósmyndir þegar eru
þrumur og eldingar, þá sparar hann blossaperurnar!
! Í • v ' \, \ s
'nmm
Enn um
rjúpnaveiðar
„Enn einu sinni halda hinar
íslensku rjúpnaskyttur til óbyggða
í leit að rjúpu. Hvað veldur því að
þessir hugrökku menn leggja á sig
slíka hættuferð þegar allra veðra
er von í óbyggðum Islands? Gera
þeir sér grein fyrir því sjálfir?
Flestir finna þeir rjúpu, en þó
verða einstaka menn fyrir því
óláni að týnast sjálfir.
Nýlega skrifaði kona ein í
Velvakanda og fann hún engan
mun að að slátra kind og að skjóta
rjúpu. (Gætu bændur landsins
ekki drýgt tekjur sínar með því að
selja sportmönnum slíkum leyfi til
að skjóta nokkrar kindur þeirra á
færi í stað þess að fara með þær í
sláturhús?)
Fyrir stuttu síðan var viðtal í
útvarpi við unga konu sem sagði
frá rjúpnaveiðum og eru þetta orð
hennar nær óbreytt: „Allt í einu
sáum við nokkrar rjúpur á jörð-
inni skammt frá okkur. Ég varð
svo æst að ég næstum reif
haglabyssuna úr höndum manns
míns.“ Fréttamaður spurði hve
margar rjúpur hún hefði hæft í
einu skoti og varð hún hálf
vandræðaleg, þegar í ljós kom að
það var aðeins ein rjúpa. Varla
sættir hún sig við það miklu
lengur.
Þegar landsnámsmenn settust
hér að fluttu þeir með sér húsdýr
sín. Eru nú þessi húsdýr háðari
manninum en maðurinn þeim. Ég
er viss um að þeir starfsmenn
sláturhúsa sem aflífa dýr þar
finna ekki til neins fiðrings né
unaðar við störf sín.
Nú er hafið mikið náttúruvernd-
arstarf hér á landi. Menn eiga ekki
að spæna upp gróður og rusl má
hvergi sjást. En hvernig er farið
með hina frjálsu fugla þessa
lands? Vonandi fá þeir ekki verri
meðferð en gróðurinn, sem svo
margir hafa þungar áhyggjur af
þessa dagana.
Með þökk fyrir birtingu.
Þorhallur Sigmundsson."
• Samanburður
gleymist
„Mikið hefur verið skrifað um
kvikmyndina „Star Wars“, sem á
að heita mest sótta mynd Vestur-
landa frá upphafi vega. Er þá
gjarnan vitnað í skrár, sem sýna
hve margir dollarar hafa komið
inn fyrir þessa og þessa mynd, en
hins vegar gleymist þar að taka
tillit til verðbólgunnar. Vaéri það
gert kæmi mér ekki á óvart þó að
kvikmyndin „Á hverfandi hveli“
(Gone with the wind“), sem malaði
gull fyrir 4 áratugum væri raun-
JOL MAIGRETS
Framhaldssaga eftír Georges Simenon.
Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaði.
24
Án þcss að gcra scr grcin
íyrir því hafði hún cnn cinu
sinni lcitt hugsanir Maigrcts
inn á nýjar brautir.
— Það cr ckki svo vitlaust
— þctta scm þú sagðir.
— Ilvað sagði cg?
— Jú. hún hcfur nú lcgið
rúmföst í tvo mánuði og
vantanlcga þarf hún ckki að
liggja lcngi cnn. svo frcmi að
ckki komi cnn eitthvað alvar-
lcgt til.
— Til að byrja mcð verður
hún sjúlfsagt að ganga við
ha'kjur.
— l>að skiptir ckki máli.
Eftir nokkra daga cða í síðasta
lagi eftir fácinar vikur gctur
tclpan farið út úr hcrbcrginu.
Hún gctur farið út mc.ð frú
Martin. Þá cr auður sjór og
hvcr scm cr kcmst inn í
herbergið án þcss að dulbúa sig
scm jólasvcin.
Varir frú Maigrcts bærðust
mcðan hún taldi lykkjurnar á
prjóninum samtímis því scm
hún horfði á mann sinn og
hlustaði á hvað hann hafði að
segja.
— I fyrsta lagi hefur stiiðug
vcra Colcttc í herbcrginu ncytt
manninn til að grípa til ákvcð-
inna aðgerða. Hún heíur lcgið í
rúminu síðustu tvo mánuði.
Hann hcfur kannski heðið
mcð óþoli allan timann. Ef ckki
hcfði komið citthvað tii væri
stúlkan litla fyrir liingu komin
á fa-tur og þá hcfði hann getað
rannsakað gólffjalirnar fyrir
þrcmur vikum.
— Hvað áttu við?
— Ekkert scrstakt. Eða rctt-
ara sagt cg scgi við sjálfan mig
að það sc ljóst að þcssi maður
gat ckki beðið lcngur. og að
hann hlýtur að hafa haft mjög
brýna ástæðu til að láta til
skarar skríða cinmitt nú.
— Eftir fácina daga kcmur
Martin úr fcrðalagi sínu.
— Kemur hcim.
— Að hvcrju var hunn að
lcita undir fjölunum?
— Fann hann virkilega citt-
hvað? Ef ckki þá hiýtur vunda-
mál hans að vcra jafn aðkall-
andi og í ga-rkvöldi. Hann mun
scm sagt gcra aðra tilraun.
— En hvernig?
— Það vcit cg ekki.
— En hcyrðu mig. Maigret.
óttastu ckki að citthvað gcti
komið fyrir tclpuna? Hcldurðu
að hún sc éáirugg hjá þcssari
kvcnpcrsónu?
— Ég ga-ti svarað því cf cg
vissi hvcrt frú Martin fór í
morgun þcgar hún staðhafði
að hún hcfði farið út að vcrzla.
Hann grcip símtólið cnn á ný
og hringdi eina ferðina cnn til
Lucasar.
— Það cr cg aftur. Lucas.
Nú langar mig að biðja þig að
snúa þcr að leigubílstjórum. ftg
þarf að fá að vita hvort cinhvcr
bílstjóri hefur tckið upp konu í
grcnnd við Houlcvard Richard
Lcnoir milli klukkan niu og tiu
í morgun og hvcrt hann ók
hcnni. Bíddu. Já. cg var cinmitt
að hugsa um það. Ilún cr
Ijósharð. rúmlcga þrftug.
griinn cn þó sterklcga byggð.
Hún var klædd í gráa dragt og
var mcð ljósan hatt. Ilún hélt á
burðartösku í hcndinni. í
morgun geta ckki hafa vcrið
mjiig margir lcigubflar á giit-
unum.
— Er Martin kominn til
yðar?
— Ekki cnn.
— Það getur ckki liðið á
liingu. Ilvað viðkcmur hinum
manninum. sem þcr töluðuð
um. þcssum Lorillcux. gct cg
sagt yður að það cr vcrið að
fara í gcgnum skýrslur og þcr
a ttuð að fá að vita um það cftir
smástund.
Eftir nokkra stund legði
Jcan Martin af stað mcð
lcstinni frá Bcrgcrac. Colcttc
litla fékk scr sjálfsagt lúr cftir
hádcgið. Ilann þóttist greina
friikcn Doncocur á bak við
gluggatjiildin. Hún vclti án cfa
fyrir sér hvað hann væri að
gera.
Urafcrð gangandi fólks og
bifrciða jókst smám saman úti.
cinkum voru það barnafjiilsk-