Morgunblaðið - 12.11.1978, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 12. NÓVEMBER 1978
Aðrir hafa lent í fangelsi vegna
trúar sinnar. Við söknum nokk-
urra af okkar bestu vinum úr hópi
trúaðra. Afskipti þeirra af stjórn-
málum hafa dregið þá burt úr
samfélaginu. Þeim mun gleði-
legra er að sjá kirkjuna fulla á
sunnudögum. mest ungt fólk, sem
vitnar um afturhvarf og endur-
fæðingu til iifandi samfélags við
Drottin Jesú.
Nýr starfsakur
í Kenya
Vegna hins ótrygga ástands í
Eþíópíu, eftir að byltingin var
gerð, ákvað samstarfsfélag S.Í.K.,
Norsk Luthersk Missionssamband,
að hefja kristniboðsstarf í Kenýu.
Þing Sambands íslenskra kristni-
boðsfélaga samþykkti á síðast-
liðnu ári að feta í fótspor þeirra og
stefna að því að senda íslenska
kristniboða til Kenýu. Kristni-
boðahjónin Kjellrún og Skúli
Svavarsson lögðu leið sína til
Kenýu í ágúst í sumar og eru þau
nú við málanám í Nairobi. Auk
þess er Skúli farinn að kynna sér
aðstæður til kristniboðsstarfs þar
suður frá. Mun hann njóta sam-
starfs og hollráða norskra kristni-
boða, sem eru allmargir í landinu.
Fimm til sex milljónir Kenýubúa
eru taldir vera andadýrkendur.
Þar eru því víðáttumiklir, óplægð-
ir akrar.
Hið umfangsmikla starf Sam-
bands íslenskra kristniboðsfélaga
hefur notið skilnings og fórnfýsi
margra einstaklinga hér á landi,
enda starfið borið uppi af framlög-
um þeirra og fyrirbænum. A
kristniboðsdaginn er vakin sérstök
athygli á þessu starfi í kirkjum
landsins og fjölmiðlum og tekið við
framlögum til starfsins. Einnig
má senda gjafir til Aðalskrifstof-
unnar, Amtmannsstíg 2B, 101
Reykjavík, Pósthólf 651, gíró
65Í00.
Samhand íslenskra kristniboðsíélaga og starf þess er orðið svo
kunnugt lesendum Morgunhlaðsins. að ekki er ástæða til að kynna það
miirgum orðum. Fyrsti kristniboðinn sem það styrkti til starfs var
Ólafur Ólafsson. en hann dvaldi 14 ár í Kína ásamt eiginkonu sinni og
þar fæddust flest börn þcirra. Eftir að ólafur fluttist heim til íslands
ferðaðist hann hér um. boðaði fagnaðarerindið og kynnti
kristiniboðið. Þegar Ki'na lokaðist voru séra Jóhann Hannesson
prófessor og Astrid kona hans við kristniboðsstörf í Kína. Samband
ísllenskra kristniboðsfélaga hóf störf í Suður-Eþíópíu, nánar tiltekið i
Konsó-héraði. árið 1954 er séra Felix Ólafsson og Kristín kona hans
hófu þar störf. Starfið í Konsó hefur borið ríkuíegan ávöxt og er enn í
vexti. Ýmsar breytingar urðu á starfinu við byltinguna sem varð í
landinu. þegar Haile-Selassie keisara var steypt af stóli. Síðan hafa
stöðugar róstur verið í landinu og ástandið ótryggt.
Miklar trúarvakningar
í Eþíópíu
Ástandið í þjóðálum Eþíópíu
virðist þó hafa róast eitthvað
síðastliðið ár. Þó að nýju yfir-
völdin boði róttæka stjórnmála-
stefnu, hafa þau allt til þessa veitt
kristnum mönnum fulla heimild
til að útbreiða trúna og leggja
lútherskir kirkjuleiðtogar í land-
inu áherslu á að þetta tækifæri sé
notað. Jafnframt óska þeir þess
eindregið að kristniboðar starfi
áfram af fullum krafti og leggi
söfnuðunum lið svo sem kostur er.
Sjö fulltrúar lúthersku kirkjunnar
í Eþíópíu komu nýlega til Óslóar
til þess að ræða samstarfið við
norska kristniboða. Meðal þeirra
var Leggese Wolde, forseti synodu
þeirrar, sem söfnuðirnir í Konsó
tilheyra. Hann benti á hinar opnu
dyr og gat þess m.a. að yfirvöld
æsktu þess að kirkjan héldi áfram
skóla- og hjúkrunarstarfi sínu. Þá
sagði hann að miklar trúar-
vakningar væru í landinu, fólk
hungraði og þyrsti að heyra
kristilega boðun og einkum
streymdi æskan til kirknanna.
Gudina Tumsa, aðalfram-
kvæmdastjóri lúthersku kirkjunn-
ar í Eþíópíu, var og í Ósló. Hann
vék að byltingunni í landinu og
sagði m.a.: „Margt hefur breyst, og
enn fleira á eftir að breytast. En
fagnaðarerindið er hið sama. Það
er eilíft. Það er ekki takmarkað við
sérstakt tímabil eða ákveðnar
þjóðfélagsaðstæður, því að það eitt
getur veitt mönnum sáluhjálp."
Tumsa kvað andlega byltingu líka
eiga sér stað í Eþíópíu og fólk
leitaði Krists. „Ilaldið áfram að
senda okkur kristniboða.“ sagði
hann. „Ekkert getur komið í stað
fagnaðarerindisins. Ég veit að
margir biðja fyrir Eþíópíu, en ég
heiti á ykkur: Biðjið meira! Guð
vill heyra. Biðjið þess að við
bregðumst ekki, við, sem erum að
læra hvað það kostar að fylgja
Jesú.“
Þessi ummæli eru samhljóða því
sem kristniboðar okkar hafa sagt
um ástand og horfur þar syðra.
Þeir einir, sem eiga djúpar rætur í
trúnni á Krist, standast álagið
sem hinn mikli mótbyr, og nýjar
lífsstefnur hafa haft í för með sér.
En verkefnin eru óþrjótandi. Mikil
áhersla er lögð á að útbreiða
Biblíuna. Mun yfir 1,5 millj.
eintökum af Biblíum og kristileg-
um ritum hafa verið dreift í
landinu árið 1977. Sumir kaupa
tvær Biblíur og grafa aðra í jörð ef
hin yrði frá þeim tekin.
Konsó
Hinn ungi söfnuður í Konsó
hefur sjálfur tekið við umsjón með
starfinu þar suður frá. Umsjónar-
maður starfsins er presturinn
Bcrrisha Húnde. Hann segir svo
frá, að fagnaðarboðskapurinn
breiðist æ meira út um byggðir
Konsóhéraðs.
Tveir ungir Konsómenn voru
vígðir til prestsstarfa á þessu ári.
Vinna þá átta prestar auk predik-
ara og sjálfboðaliða að kristilegri
boðun og fræðslu í héraðinu og
standa fyrir lestrarskólum og
sunnudagaskólum. Námskeið,
lengri eða skemmri, eru haldin úti
í sveitunum og á kristniboðsstöð-
inni.
Á kristniboðsstöðinni er barna-
skóli með heimavist og innlendu
starfsliði. Innlent starfsfólk vinn-
ur einnig í sjúkraskýlinu undir
Séð inn í húsgarð í Konsó.
Berrisha Hunde, stöðvarstjóri í Konsó, ásamt fjölskyldu sinni.
stjórn tveggja norskra hjúkrunar-
kvenna. Þá starfar norskur bú-
fræðingur í Konsó á vegum
innlendu kirkjunnar að ræktunar-
tilraunum og ýmsum framkvæmd-
um, sem miða að því að efla
atvinnuháttu og bæta kjör Konsó-
manna.
Jónas Þórisson kristniboði og
fjölskylda hans fóru öðru sinni til
Eþíópíu í sumar. Þau verða í Arba
Minch, höfuðstað fylkisins Gamu
Gofa, til áramóta en þá munu þau
flytja til Konsó. Er fyrirhugað að
Jónas leggi áherslu á útbreiðslu-
starf í tengslum við kristniboðs-
stöðvarnar í fvlkinu.
Jóhannes Olafsson læknir og
fjölskylda hans fór einnig til
Eþíópíu að nýju á þessu ári. Þau
verða í Arba Minch, og er
Jóhannes yfirlæknir fylkisspítal-
ans, sem rekinn er í nánú sam-
bandi við kristniboðsstöðina í
bænum. Mun Jóhannes einnig taka
þátt í boðunarstarfinu eins og
hann hefur ætíð gert.
í nýlegu bréfi frá Jóhannesi
segir svo:
Fimm ár eru liðin síðan við
settumst fyrst að hér í Arba
Minch, þá til þess að skipuleggja
og koma á stofn sjúkrahúsinu hér í
bæ. Margt hefur breyst á þessum
árum. Það finnum við nú, þegar
við setjumst hér að aftur eftir nær
þriggja ára fjarveru. Við erum
flutt inn í sama húsið og við
höfðum. Mjög vingjarnlega var
tekið á móti okkur. Þrátt fyrir
áróðurinn gegn heimsvaldastefnu
Vesturlanda erum við engan veg-
inn látin gjalda þess að við komum
frá vestrænu landi, heldur finnum
við fremur að litið er á okkur sem
vini. í stjórnmálaumrótinu hafa
að vísu nokkrir af vinum okkar
misst trúna og fjarlægst okkur.
Kristniboósdagur
íslenskt kristniboð
í Eþiðpíu og Kenya
Kristniboð meðal Gyðinga
Nýlega voru stofnuð JSamtök um kristna boðun meðal Gyðinga“, en slík samtök eru
til á öllum hinum norðurlöndunúm. Þessi samtök stóðu að norrœnum fundi í
Skálholti dagana 21.—25. sept. s.l. og var hann fyrsti fundur sinnar tegundar á
Islandi. Umsjónarmenn þessarar síðu leituðu til formanns þessara samtaka á íslandi,
sem er sr. Guðmundur Oli Ólafsson og inntu hann eftir fróðleik um norrœna fundinn
og almennt um kristniboð meðal Gyðinga.
— Ilvað kom að þínu matT
markverðast fram á norræna
fundinum í Skálholti?
— Því er vandsvarað. Allt,
sem fram fór á mótinu í
Skálhoiti, var íslendingi stór-
fróðlegt og nýstárlegt, enda
saman kominn fágætur hópur
sérfróðra manna að fjalla um
málefni, sem aldrei hefur verið
fjallað um með líkum hætti áður
á íslandi. Nestor erlendu gest-
anna, síra Axel Torm, verður
minnisstæður. Hann er slíkur
hafsjór þekkingar um málefnið,
að leitun mun á öðrum eins.
Að mótinu loknu verður þetta
þó efst í huga: Á Norðurlöndum
er dálítill hópur einlægra, krist-
inna manna, vandaðra manna,
lærðra og leikra, er telur köllun
sína þá að sinna því verki á akri
Guðs, sem er einna örðugast,
vandasamast og þó veglegast: að
snúa huga þjóðar Jesú Krists til
hans. Þessi hópur er samhuga.
Og nú hefur oss, íslendingum,
verðið boðið í þennan hóp. Það
er lagt að oss að leggja lið. Þökk
sé Guði — og þessum ágætu
erlendu vinum.
— Ilvernig er staðið að
kristniboði meðal Gyðinga?
— Kristniboð meðal Gyðinga
er ekki talið áhlaupaverk, og
e.t.v. hefur það þó aldrei verið
svo harðsótt sem nú. Margir
guðfræðingar vilja nú raunar
helzt ekki vita af neinu kristni-
boði, sízt meðal Gyðinga. Aðrir
telja kristniboðsskipun Jesú
Krists í fullu gildi sem fyrr.
Þeir, sem stunda kristniboð
meðal Gyðinga, eru raunar
margir sannfærðir um, að
kjarni deilunnar um ailt kristni-
boð sé aftaða kristinna manna
til Gyðinga. Jesús sjálfur fór
fyrst til Gyðinga með fagnaðar-
erindið og bauð lærisveinum
sínum að fara eins að. Nýja
testamentið ber með sér, að þeir
hlýddu því bókstaflega. Fyrstu
kristniboðar meðal heiðingja
voru Gyðingar, sem höfðu þenn-
an hátt á. Þeir sneru sér fyrst til
Gyðinga, síðan heiöingja.
Kristnir menn hafa þó öldum
saman gjarna gleymt því, að
kristniboðsskipunin er í raun
tvíþætt. Guð vill, að allir menn
verði hólpnir. Boða skal öllum
þjóðum fagnaðarerindið. í
munni Guðs, í hjálpræðisráð-
stöfun hans eru „allar þjóðir"
ekki einungis heiðingjar, heldur
einnig og ekki síður Gyðingar.
Vér hlýðnumst ekki kristniboðs-
skipuninni nema vér séum jafn
fúsir að fara til Gyðinga sem
heiðingja.
í stað þess að flytja Gyðing-
um fagnaðarerindið höfum vér
flekkað sögu vora og kristið
nafn vort með því að fyrirlíta,
hata og ofsækja Gyðinga öldum
saman. Sú synd vor veldur því,
ekki sízt, hve Gyðingur eru
frábitnir kristinni trú. Þeir eru
langminnugir á mótgjörðir, og
enn er skammt að minnast
þeirra hörmunga, sem þeir
þoldu af hendi svokallaðra
kristinna manna í síðustu
heimsstyrjöld. Engan þarf því
að furða, þótt kristniboð sé nú
litið óhýru auga austur í ísrael.
Hinn 27. des. s.l. samþykkti
ísraelska þingið að sönnu lög,
sem beinlínis eru sett til þess að
hindra allt kristniboð í landinu,
ef unnt væri. Kristnir Gyðingar
mega þar einnig venjast ýmsu
mótdrægnu. Þeir eru ekki viður-
kenndir sem G.vðingar af öðrum
Gyðingum. Þeim er m.ö.o. af-
neitað af þjóð sinni.
Norrænu kristniboðsfélögin
hafa einkum starfað í Frakk-
landi og í ísrael eftir heims-
st.vrjöldina. í fyrsta lagi leitast
þau við að aðstoða og styðja
kristna Gyðinga, sem þoldu
hörmungar og flosnuðu upp úr
fyrri heimkynnum í styrjöld-