Morgunblaðið - 16.11.1978, Síða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 16. NÓVEMBER 1978
+
Útför
ÁGÚSTS SVEINSSONAR
í Ásum
veröur gerö frá Stóra-Núpskirkju laugardaginn 18. nóvember kl. 14.
Húskveðja hefst aö Ásum kl. 13.
Bílferð veröur frá Umferöarmiöstöðinni kl. 10.30.
Börn hins látna.
t
Maöurinn minn, faöir, tengdafaöir og afi
HALLDÓR MAGNÚSSON,
Brekkustíg 4A,
fyrrum bóndi aö Vindheimum í Ölfusi,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju föstudaginn 17. nóvember kl. 10.30.
Sesselja Einarsdóttir,
Jónína Halldórsdóttir Hannes Ingibergsson,
Guórún Halldórsdóttír, Roger Dawson,
Magnea Halldórsdóttir, Grímur Lárusson,
Hafsteinn Halldórsson, Helga Frióriksdóttir,
og barnabörn.
+
Eiginkona mín, móöir okkar og dóttir mín
VALGERDUR HELGA ÍSLEIFSDÓTTIR,
Fögrubrekku 11, Kópavogi,
sem lést 8. þ.m. veröur jarösungin frá Fossvogskirkju 17. nóvember kl. 3 e.h.
Þeir sem vilja minnast hennar er bent á Krabbameinsfélagiö.
Tómas V. Óskarsson. ísleifur Hannesson,
ísleifur Tómasson,
Karitas Jóna Tómasdóttir, Egill Róbertsson.
Tómas Haukur Tómasson,
+
Hjartkær eiginmaöur minn og faöir
ÞORKELL PÁLSSON
bífreiðasmiöur
Bólstaðarhlíó 68,
verður jarösunginn frá Fossvogskirkju föstudaginn 17. nóv. kl. 13.30.
Þeim sem vildu minnast hans er vinsamlega bent á KFUM og Samband
íslenskra kristniboösfélaga. Guðfinna Guömundvlóttir,
Margrát Þorkelsdóttir.
+
Hjartans þakkir fyrir sýnda samúö viö andlát og útför fööur míns
ODDGEIRS Þ. ODDGEIRSSONAR
bókara.
Fyrir hönd barna, systkina og annarra ættingja.
Berglind Oddgeirsdóttir.
+
Þökkum auösýnda samúö og vináttu viö andlát og útför bróöur okkar
EINARS JÓNSSONAR,
Hátúni 12.
Þórir Jónsson,
Eiríkur Jónsson,
Guófinnur Jónsson,
EyÞór Jónsson.
+
Þökkum auösýnda samúö og vináttu viö andlát og útför eiginkonu minnar,
móöur okkar, tengdamóöur og ömmu
INGIBJARGAR MAGNÚSDÓTTUR
Nestúni 17 Hellu
Sérstakar þakkir færum viö hjúkrunarfólki á deild 3 b, Landakotsspítala fyrir
góöa og hlýja umönnun.
Jón Msgnússon,
Magnús B. Jónsson, Steinunn Ingólfsdóttir,
Erna Jónsdóttir, Jón Sighvatsson,
Inga Jóna Jónsdóttir, Ólafur Óskarsson,
og barnabörn.
+ Þökkum hjartanlega auösýnda samúö og hlýhug viö andlát og útför móður
okkar, tengdamóöur og ömmu,
GUÐRÚNAR KRISTMUNDSDÓTTUR
frá Hrauni á Skaga,
sem lést 24. október s.l.
Gunnatainn Steinason, GuAbjörg GuAmundsdóttir
Guörún Steinadóttir, SigurAur Jónsson
Rögnvaldur Steinaaon, GuAlaug Jóhannsdóttir
Svava Steinadóttir, Lárus Björnsson
Guöbjörg Steinadóttir, Olgeir Sveinsson
Tryggvina Steinadóttir, Hrólfur Ásmundsson
Krístmundur Steinsson, Erla Jónsdóttir
Svanfríóur Steinsdóttir, Ástvaldur Tóma&son
Sveinn Steinsson, Anna Jörgenaen
Ásta Steinsdóttir, Benedikt Andrésson
Hafsteinn Steinsson, Þórdís DavíAsdóttir
og aArir ættingjar.
Tómas Tómasson
forstjóri -Minning
Það var á morgni þessarar aldar
að nokkrir menn suður á Seltjarn-
arnesi tóku höndum saman og
gerðu eitt af ævintýrunum að
veruleika tækninnar með því að
stofna öl- og efnaverksmiðjuna
Sanitas. Börnin úr nágrenninu
komu auðvitað til að sjá ævintýrið
með eigin augum og svo vel vildi
til að við ævintýrið vann ungur
maður, sem mátti vera að tala við
börnin og jafnvel lofa þeim svo
sem rétt að kíkja á dýrðina.
Þessi gamla saga rifjaðist enn á
ný upp fyrir mér þegar ég heyrði
andlát Tómasar Tómassonar for-
stjóra, því að hann var einmitt
þessi ungi maður, en móðir mín
ein af börnunum, sem hann gaf
svörin um ævintýrið Sanitas.
Kynni þessi urðu reyndar að
löngum fjölskyldukunningsskap og
vináttu um tvo ættliði, sem ég
hinn þriðji ættliður naut er ég átti
skipti við Tómas löngu síðar, en
gott dæmi gagnkvæms trausts og
gildis hinna óskrifuðu samninga
þessa „aldamótafólks" var þegar
Tómas keypti brúkunarhest móð-
urafa míns af ekkju hans, þótt
ekki verði sá samningur frekar
rakinn nú.
Starfsmaðurinn ungi úr Sanitas
stofnsetti síðar sina eigin verk-
smiðju, Ölgerðina Egil Skalla-
grímsson, sem hann rak einn til
ársins 1952, en sem einn hluthafi
og forstjóri frá því fyrirtækinu var
breytt í hlutafélag og varla mun
þurfa að tíunda gengi þess fyrir-
tækis fyrir neinum Islendingi í
dag.
Svo sem vænta má um skaprík-
an, drífandi og athafnasaman
mann var víða sóst eftir Tómasi
við félagsmálastörf og var hann
m.a. í stjórn Félags ísl. stórkaup-
manna og í stjórn Félags ísl.
iðnrekenda um árabil. Mímir man
og vel fyrsta formann sinn,
stórhug hans og vonir.
Nú eru áfangaskipti og þótt
andlát níræðs manns sé náttúru-
lega eðlilegur hlutur, er jafn
söknuður fjölskyldu hins látna, en
það ætla ég hins vegar að enn hafi
Tómas Tómasson gengið á vit nýs
ævintýris og nýrra vona.
Þakkir flyt ég Tómasi fyrir
okkar viðkynni um leið og ég votta
konu hans og sonum samúð mína.
E. Birnir.
Tómas missti foreldra sína
ungur og varð þá að fara í
vinnumennsku, sem kallað var. Þá
strax var eftir því tekið hve allar
skepnur urðu hændar að honum.
Um tvítugt fluttist Tómas til
Reykjavíkur og fljótlega fór hann
að láta að sér kveða í stóriðnaði,
þrátt fyrir „kreppur" og almennt
atvinnuleysi.
En eins og áður er sagt áttu
dýraverndunarmálin alltaf
trausta stoö og styttu þar sem
hann var.
Fyrir þau mál sérstaklega vill
stjórn Sambands dýraverndunar-
félaga íslands þakka Tómasi
Tómassyni, nú að leiðarlokum.
Blessuð sé minning hans.
Minning — Þorlákur
Bjarni Halldórsson
Hann Þorlákur Bjarni Halldórs-
son er dáinn og verður borinn til
moldar í dag. Það er erfitt að finna
orð, þvílíkt reiðarslag er missir
þessa ágæta drengs, sem varð fyrir
hörmulegu vinnuslysi við höfnina.
Hann var 22 ára gamall, eitt
fjögurra barna Else Þorláksson og
Halldórs Þorlákssonar.
Kynnum mínum af Þorláki sem
vini og félaga mun ég seint
gleyma, því mikil voru áhrif þessa
stórbrotna æskumanns. Snemma
varð hann virkur í verkalýðsbar-
áttunni á vinnustað og í verka-
mannafélaginu Dagsbrún. Hann
var verkamaður með stéttvísa
afstöðu sem við vinnufélagarnir
gátum treyst á. Aldrei minnist ég
þess að hann hafi borið nokkrum
manni illt orð, það var eitur í hans
beinum. Þessi stórvaxni og sterk-
byggði maður var yfirleitt glaður
og hýr á brá en fastur fyrir þegar
á þurfti að halda. Þannig öðlaðist
hann traust og virðingu félaga
sinna. Þess vegna er fráfall hans
svona þungbært..
Ég vil að lokum tjá foreldrum og
systkinum Þorláks heitins innilega
samúð frá okkur vinnufélögunum
við höfnina.
Benedikt Kristjánsson.
verkamaður.
sinna, bæði til sjós og lands, og
setti sér það mark að vinna af lífi
og sál að hagsmunum verka-
mannsins. Þegar rætt'var um þessi
mál og það velferðarþjóðfélag sem
stefnt skyldi að, voru skoðanir
hans ákveðnar og ófrávíkjanlegar.
Eitt þeirra mála, sem var honum
efst í huga rétt fyrir andlátið, var
örjfggi á vinnustöðum.
Ég kveð kæran frænda með ósk
um að áunnir mannkostir þessa
lífs verði honum að leiðarljósi þar
sem við tekur.
Kveðja frá Sambandi dýra-
verndunarfélaga íslands
í dag verður til moldar borinn
einn styrkasti stuðningsmaður
íslenzkrar dýraverndunar þar sem
er Tómas Tómasson, fram-
kvæmdastjóri nýlega orðinn ní-
ræður að aldri.
Margs þyrfti að geta, ef rekja
ætti hinn langa starfsdag þessa
duglega manns. Tómas heitinn var
fjölhæfur maður og átti nokkuð
mörg áhugamál, en líklega þó fá
hugstæðari en dýraverndunarmál-
in. Þegar Dýraverndunarfélag
íslands var stofnað, gerðist hann
strax virkur félagi, og þegar það
félag varð — ásamt fleiri dýra-
verndunarfélögum — að Sambandi
dýraverndunarfélaga íslands, var
Tómas kosinn í stjórn þess og var í
henni í mörg ár. Tómasi var
vináttan til dýranna í blóð borin,
enda var hann fæddur og uppalinn
í sveit, þar sem mikið var um
skepnur, en það var í Miðhúsum í
Hvolhreppi í Rangárvallasýslu.
Faðir hans var Tómas Jónsson,
bóndi þar, og kona hans, Sigurlaug
Sigurðardóttir, frá Móakoti
Garði.
Þorlákur Bjarni Halldórsson,
sem í dag verður borinn til grafar,
var aðeins 22 ára þegar hann lést
af slysförum.
Ástvinamissir er alltaf þung-
bær, en engin orö fá lýst þeim
harmi, sem ættingjar og vinir
verða slegnir við svo snöggt fráfall
ungs manns í blóma lífsins.
Þorlákur hafði flest það til aö
bera sem prýða má ungan mann.
Hann var mjög vel gefinn, hávax-
inn og fríður sýnum. Hann var
hægur og prúður í allri umgengni,
og eitt mesta ljúfmenni sem ég
hefi fyrir hitt.
Á árunum fyrir og um fermingu,
átti skákin hug hans allan, og var
hann þá virkur þátttakandi í
skáklífi hér í borg. Þó hann tefldi
minna seinni árin, stóðu fæstir
honum snúning þegar tækifæri
gafst til þess að grípa í tafl.
Eins og títt er um unga menn,
varð Þorlákur mjög snemma fullur
áhuga á stjórn- og félagsmálum.
Hann hafði stundað siglingar á
farskipum, og kaus fremur úti-
vinnu við líkamleg störf en þægi-
lega innivinnu. Hann hafði brenn-
andi áhuga á velferð vinnufélaga
Þ. Þorláksson.
„Þeir deyja ungir sem guðirnir
elska,“ er ritað og er það eina sem
maður getur huggað sig við, þegar
hann hverfur svo snögglega frá
okkur.
Þorlákur Bjarni var aðeins 22
ára gamall og átti svo margt ógert.
En furðulegt er það þó, að hann
skyldi deyja af völdum vinnuslyss,
þar sem aðalhugsjón hans var að
berjast fyrir rétti og öryggi
verkamanna á vinnustað, og þeirra
sem minna mega sín í þjóðfélag-
inu.
Öll mín nítján ár hef ég haft
hann fyrir augunum sem kátan,
hjartahlýjan og glaðan dreng og
erfitt er að sætta sig við, að hann
sé nú horfinn.
Hann var mér bæði kær bróðir
og vinur. Það var hann, sem tók
utan um mig, þegar ég var lítil og
huggaði mig og reyndi að kenna
mér mun á réttu og röngu.
Auðvitað áttum við okkar barna-
legu erjur á uppvaxtarárunum
eins og öll systkini, en miklu fleiri
voru hamingjustundirnar en hin-
ar. En alltaf er dauðinn jafnsár,
þegar hann knýr dyra, þó svo að
stundum sé hann betri en lífið eins
og nú, vegna þess að Þorlákur
Bjarni hefði aldrei sætt sig við að
vera ekki fullhraustur.
Það er svo margt, sem ég hugsa,
en orð fá ekki lýst. Þess vegna bið
ég Guð að varðveita minn ástkæra
bróður.
Anna.
Lokað í dag
vegna jaröarfarar
TÓMASAR TÓMASSONAR,
ölgerðarmanns.
H.F. Ölgeröin Egill Skallagrímsson.