Morgunblaðið - 16.11.1978, Qupperneq 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 16. NÓVEMBER 1978

MORödN-N^
KArr/NO 1
íT))b
r
GRANI GÖSLARI
PIB
C0P(NH«C(N
2I|3
MOVL£
Hjálp — Hjálp — Trjámaðkur — Trjámaðkur!
... og eí hann roðnar allur er
vatnið of heitt hjá þér, bláni
hann er vatnið of kalt!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Öll lendum við meir og minna i
kapphlaupi við tímann jafnt við
spilaborðið sem í daglega li'finu.
Oft er þetta óþarft kapphlaup en
i bridge má stundum likja því við
slagsmál upp á líf eða dauða.
Gjafari vestur, norður-suður á
hættu.
Norður
S. D8732
H. K104
T. G87
L. 97
Vestur
S. ÁG6
H. G9
T. Á53
L. DG1086
Austur
S. 1095
H. 87653
T. 642
L. 32
Suður
S. K4
H. ÁD2
T. KD109
L. ÁK54
COSPER
Nágrannar ykkar sögðu það vonlaust fyrir mig að bjóða ykkur
hcr alfræðiorðabók?
Eru þeir ómagastétt?
„Ég get ekki orða bundizt,
þegar ég heyrði frá formanni
einhvers „stúdentafélags" í fyrir-
spurnatíma nýlega. Hann vildi,
eða öllu heldur krafðist skýringa,
hvers vegna aumingja
„stúdentarnir" væru hýrudregnir
um 1,2 millj. kr. framlag til
sundiðkana og aðstöðu til annarra
íþrótta til handa þessari annars
illa meðförnu stétt.
Maður les og heyrir í fréttum
erlendis frá um alvöru stúdenta,
sem eru í fararbroddi í sínum
löndum í baráttu við yfirvald, sem
treður á tjáningarfrelsi og
almennum mannréttindum og láta
margir lífið í þeim tilgangi að
reyna að afnema ógnarstjórnir. En
hér, hvað gera þeir hér? Jú, þeir
gera kröfur um fáránlegustu hluti
og skeyta ekkert um þótt þjóð-
félagið sé komið niður á hnén.-
Aukin og óafturkræf námslaun,
bygging húsnæðis, afsláttur af
vörukaupum, bíóferðir o. fl. o.fl.,
sem bréfritari hefur ekki nennt að
hlusta eftir. En að vera í farar-
broddi, bæði vinstri og hægri
menn, undir hvaða stjórn sem er,
um hógværari kröfur og sam-
einingu þjóðfélagsafla í baráttu
við efnahagserfiðleika og þau mál,
sem þjóðin á við að stríða á
hverjum tíma, virðist afar fjar-
lægt í þeirra hug. Þessir menn
ættu að taka sér ferð á hendur í
kringum landið og kynna sér
staðsetningu sundlauga og ástand-
ið í þeim efnum. Þeir ættu að
heimsækja þau fjölmörgu sjávar-
þorp þar sem engin sundlaug er,
þótt aðalatvinnugrein staðarins sé
sjómennska, þeir ættu að synda í
fjölmörgum gömlum, opnum sund-
laugum, sem eru svo kaldar og
ófullkomnar að fullorðnir forðast
þær, en samt eru þær notaðar til
þess að kenna smábörnum og má
sjá þau blá af kulda þótt um
hásumar sé, þeir ættu að kynna
sér kostnaðinn, sem ríkið greiðir
til þess að framfylgja hinni
almennu sundskyldu í flutningi
barna milli og til staða, þar sem
einhver pollur er, sem kallast
mætti sundlaug.
Svo er þessi stétt að kvarta í
Reykjavík, með þrjár fullkomnar
sundlaugar, þar sem þeir fá líklega
frítt inn. Ég legg til að „stúdenta-
félagið“ verði framvegis kallað
„ómagafélag háskólans“. Fólkið
sem vinnur og heldur efnahags-
kerfi lands þessa gangandi, er
löngu orðið þreytt á vælinu í þeim
og reyndar ýmsum öðrum yfir-
stéttum.
J.B.“
• Nafnbirting?
„Mér blöskrar svo miskunnar-
leysið, sem blasir við í næstum
hverju blaði og einnig í útvarpi, að
ég get ekki orða bundizt lengur.
Þarf að nauðga einhverjum eða
rota gamalmenni til þess að njóta
þeirra sjálfsögðu mannréttinda að
nafni manns sé haldið leyndu
þangað til einhver sök hefur verið
ð sönnuð? Og sönnuð af þar til
kvöddum yfirvöldum en ekki
dylgjum dagblaða. Er ekki kominn
tími til að settar verði einhverjar
reglur um nafnbirtingar? Sam-
ræmist það réttarvitund fólks að
birta stöðu manns og heiti fyrir-
tækis, ef maður er handtekinn,
grunaður um að hafa ætlað að
svíkja út fé (eins og eitt blaðið
orðaði það) þannig að hver sem
Eftir að vestur hóf sagnir með
einu laufi, sem sýndi minnst þrjú
spil í litnum, varð suður sagnhafi í
þrem gröndum. Vestur spilaði út
laufdrottningu og suður kannaði
liðssveitir sínar nákvæmlega. 1
ljós kom, að öllu var óhætt ætti
vestur aðeins fjögur lauf. Þá fengi
vörnin aðeins tvo slagi á lauf og á
ásana tvo en níunda slaginn varð
sagnhafi að fá á spaða. Hættan lá
því einmitt í, að legan væri.M),sem
var fyrir hendi. Vestur-meo fimm
lauf og báða ásana.
Hið síðarnefnda var jú augljóst
eftir opnunina. Hann hlaut að eiga
báða ásana en þrátt fyrir það kom
sagnhafi auga á möguleika, sem
gæti bjargað spilinu. En til að
hann tækist varð spaðinn að
skiptast 3—3. Sagnhafi tók fyrsta
slaginn og spilaði strax spaða-
fjarka. Hefði vestur tekið þá á
ásinn hefðu tígulslagir ekki lengur
verið nauðsynlegir. Slagirnir níu
yrðu; fjórir á spaða, þrír á hjarta
og tveir á lauf.
En vestur lét lágt þegar sagn-
hafi spilaði spaðafjarkanum þann-
ig aö drottningin fékk slaginn. Og
það var líka nóg. Sagnhafi hætti
við spaðann en rak í staðinn út
tígulásinn. Og þó vestur gæti þá
fríspilað lauflit sinn vann suður
kapphlaupið um tímann. Hafði
tryggt sér spaðaslaginn nógu
snemma og níu slagi í allt.
JOL MAIGRETS
Framhaldssaga eftir Georges Simenon.
Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaói.
35
á klukkuna sem st<'»ð á arinhill-
unni. Það var sýnt að hún var
að hugsa um að maður hennar
kæmi nú heim á hverri stundu.
En þrátt fyrir augljósa vanlíð-
an haggaðist hún hvergi.
— Hvernig væri að þér
játuðuð að ástæðan fyrir því að
maðurinn sem kom hingað í
nótt, fann ekki neitt. var að þér
höfðuð skipt um felustað.
— Ég veit ekki til að
nokkurn tíma hafi verið falið
undir gólffjölunum.
— Þegar þér vissuð að hann
hafði komið hingað og hann
var eftir öllu að dæma staðráð-
inn í að finna það scm þér
höfðuð falið og hafa það á brott
með sér. þá datt yður í hug að
koma því í geymslu á
járnbrautarstöðinni?
— Ég hef ekki verið á Gare
du , Nord og það eru mörg
þúsund ljóshærðar konur í
París sem koma heim við
lýsinguna í mér.
— Hvað hafið þér gert af
kvittuninni? Hún er ekki hér.
Ég er sannfærður um að hún er
ekki í ibúðinni, en ég held ég
viti hvar hana er að finna.
— Þér eruð svei mér snjall.
— Viljið þér fá yður sæti
hérna við borðið.
Ilann rétti henni pappírsörk
og penna
— Skrifið.
— Ilvað viljið þér að ég
skrifi?
— Nafn og heimilisfang.
Hún gerði það eftir örlítið
hik.
fi Öll bréf sem hafa vcrið sett
í póstkassana í hveríinu í nótt
verða rannsökuð. Ég get í-
myndað mér að eitt þeirra beri
rithönd yðar.
Hann fékk Lucasi það verk-
efni að hringja á stöðina og
fyrirskipa þessa Jeit. Ilann var
ekki alveg viss um hvort hún
bæri árangur. en áhrifin létu
ekki á sér standa.
— Þetta er gömul og ófrum-
leg brella, góan.
Ilann hafði ekki fyrr ávarp-
að hana svo óvirðulega. Hún
leit á hann og augu hennar
skutu gneistum af bræði.
— Þér hafið sannarlega við-
bjóð á mér.
— Ég viðurkenni fúslega að
ég hef enga ofurást á yður.
Þau voru ein í borðstofunni.
Maigret gekk um gólf hægum
skrefum en hún sat kyrr við
borðið.
— Ef þér hafið áhuga á að
heyra það. get ég ba‘tt því við
að það sem mér blöskrar mest
er ekki endilega það sem þér
hafið gert yður seka um. heldur
er það ófyrirleitni yðar og
alger kuldi. Ég hef hitt marga
afbrotamenn ba>ði karla og
konur og kalla því ekki allt
ömmu mína í þeim sökum. Ilér
höhim við nú setið í þrjá
klukkutima og maður hefði
mátt a*tla að þér hefðuð vit til
að skilja að nú er komið að
leikslokum. Samt sem áður
sýnið þér ekki lit á neinu.
Eiginmaður yðar er væntanleg-
ur á hverri stundu og þá
munuð þér va-ntanlega reyna
að leika píslarvott. Samtímis
vitið þér að við munum fyrr eða
síðar komast að því sanna.
— Og þetta rugl í yður fæ ég
sem sagt ekki skilið. Því að ég
hef ekkert af mér gert.
— Ilvers vegna reynið þér
þá að dylja okkur þessa? Hvcrs
vegna ljúgið þér?
Hún svaraði ekki fyrr en
eftir að hafa hugsað sig um.
Stáltaugar hennar gáfu enn
ekki eftir. Ilún leitaði sýnilega
í huga sínum eftir leið til að
komast úr klípunni.
— Ég hef ekki hugsað mér
að segja neitt, sagði hún að
lokum.
Hún lét fallast niður í
hægindastól og sveipaði að sér
morgunsloppnum.
— Eins og yður þóknast.
Hann kom sér og þægilega
fyrir í stólnum andspænis
henni. '