Morgunblaðið - 01.12.1978, Page 27

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 1. DESEMBER 1978
27
Baldvin Þ. Kristjánsson:
ÁKALL
Það má ekki minna vera en að
María Skagan fái einhverja sjáan-
lega staðfestingu á því, að allir
hafi ekki lesið áhrifamikla grein
hennar í dagblöðunum nýlega án
þess að staldra við.
Það er stórt upp í sig tekið,
þegar alþjóðlegt neyðarmerki er
viðhaft. Samt finnst mér ekki nein
ofnotkun eða misbrúkun á SOS í
munni Maríu, því vissulega liggur
mikið við — meira en flestir munu
hafa gert sér ljóst. Það getur
aldrei og hvergi verið meira um að
vera en líf og líðan hvers manns;
hvers einstaklings. Sameiginieg
örlög margra breyta þar engu um.
Vistmaður á vinnu- og dvalar-
heimili fatlaðra upphefur rödd
sína til meðbræðra undir merki
mannúðar og jafnréttis, og bendir
hófsamlega á, hvar skór kreppir
sárlega að. Hins vegar er forsend-
an fyrir neyðarkalli Maríu ekki ný.
Og málið hefur áður um tíma verið
áberandi á dagskrá, en svo er að
sjá sem lítið hafi gerzt.
Og hver er svo mergur þessa
máls? Enginn minni en sá, að á
sér-dvalarheimili fyrir fatlað og
lamað fólk hefur ekki verið hægt
að gera það. sem með fullum
rökum má telja hvað helzt frum-
skilyrði fyrir viðunandi lífi og
líðan slíks fólks, AÐ BYGGJA
SUNDLAUG. Að vísu var nokkurt
ráð gert fyrir þessari aðstöðu í
upphafi; „steyptur grunnur —
vísir að sund- og æfingalaug, sem
átti að vera tilbúin fyrir mörgum
árum“, svo notuð séu orð Maríu.
Síaðn ekki söguna meir, og má
furðulegt heita, að svona nokkuð
skuli langtímum saman geta átt
sér stað upp í geðið á fullvita og
ekki verr settu fólki en við
íslendingar erum.
En hvað sem öllu liðnu líður, ber
að halda sér við þá staðreynd, að
hér er aðkallandi verk að vinna, og
„vilji er allt. sem þarf.“
Þrátt fyrir allt tal um láglaun
og peningaleysi hér í landinu —
sem framferði þjóðarinnar á
mörgum sviðum raunar svo áber-
andi afsannar — ætti fjárhags-
stuðningur við sundlaug lamaðra
og fatlaðra að Hátúni 12 sannar-
lega að veröa fyrir hendi.
Ég viðurkenni, að á stundinni
geri ég mér ekki fyllilega ljósan
framgang þessa máls í einstökum
atriðum, en gaman væri og þjóð-
inni mikill sómi, ef ákall Maríu
Skagan yrði fullnægjandi og dygði
til þess að fleyta umræddu sund-
laugarmáli í höfn. Stöndumst við
slíka prófraun?
Hér er sem sagt ekkert óvinn-
andi verk að vinna. Síðustu
kostnaðaráætlanir varðandi bygg-
ingu Hátúnslaugarinnar munu
nema allt að 80 millj. króna. Mér
telst til, og hefi þar mér meiri
reikningsmenn til fulltingis, að
ekki þyrfti nema kr. 1.500.- eitt
þúsund og fimm hundruð króna
framlag að meðaltali frá hverri
fjölskyldu í landinu til þess að
greiða þá áætlunarupphæð til
fulls. I bakábyrgð gætu svo verið
einhleypir menn, sem telja um 14
þjóðarinnar, og kynnu margir
þeirra að verða rausnarlegir, þótt
sumir féllu úr. Ég segi það enn og
aftur: Þetta er leikur einn, ef
almenningur í landinu leggst á
eitt. Gerum það! Okkur munar
ekkert um það. Sundlaugarsjóður-
inn, sem í dag er innan við 1 millj.
kr. hefur aðsetur sitt og heimilis-
fang í skrifstofu Sjálfsbjargar-
hússins að Ilátúni 12 hér í
Reykjavík. Þangað má senda
framlög einstaklinga, fjolskyldna,
félaga og fyrirtækja.
Ég endurtek: Það væri bæði
gagn og gaman að vinna þetta verk
án allra söfnunarnefnda og marg-
brotinnar skrifstofuvinnu. Getum
við nú ekki einu sinni sýnt í verki,
að þetta er hægt?
Meðbræður og systur! Gerum
við betra verk á komandi jólaföstu
en að vera þátttakendur og
talsmenn í umræddu mannúðar-
og menningarmáli? Þjónum við
núna með öðru betur ákalli hans,
sem jólahátíðin er helguð? Hlust-
um á rödd hans. Við getum varla
verið í vafa um, hvað hann vill
segja við okkur í þessu máli ...
Baldvin Þ. Kristjánsson.
Um lækningastarf
semi leikmanna
Morgunblaðinu hrfur borizt eftir-
farandi bréf frá Ólafi Ólafssyni
landla'kni,
„Að gefnu nokkru tilefni und-
anfarna mánuði óskar landlæknir
að minna á, að þeim sem ékki hafa
lækningaleyfi er óheimilt sam-
kvæmt íslenzkum lögum að taka
sjúklinga til lækninga. Ennfremur
er þeim sem ekki hafa hlotið
löggildingu ráðherra til að kalla
sig sjúkraþjálfara óheimilt að
stunda sjálfstæð sjúkraþjálfunar-
störf.
Um þessi atriði er fjallað í
Læknalögum nr. 80/1969 og Lög-
um um sjúkraþjálfun nr. 31/1962.
Til frekari glöggvunar á því
hvað um er að ræða skal hér
vitnað í þessi lög.
í upphafi 15. greinar Læknalaga
segir svo:
„Hvers konar skottulækningar
eru bannaðar hér á landi.
Það eru skottulækningar:
„1. ef sá, sem ekki hefur
lækningaleyfi, býðst til að taka
sjúklinga til lækninga, gerir sér
lækningar að atvinnu, auglýsir sig
(auðk. landl.) eða kallar sig lækni,
ráðleggur mönnum og afhendir
þeim lyf, sem lyfsalar mega ekki
selja án lyfseðils, og nær það
einnig til lyfsala og aðstoðarfólks
þeirra."
I upphafi fyrstu greinar Laga
um sjúkraþjálfun segir:
„Rétt til að kalla sig sjúkraþjálf-
ara hér á landi hafa þeir einir sem
ólafur Ólafsson landlæknir.
hlotið hafa til þess löggildingu
heilbrigðismálaráðherra."
Önnur grein laganna hljóðar
svo:
„Sjúkraþjálfun er meðferð sem
sjúkum er veitt í lækningaskyni
með nuddi (auðk. landl.), æfing-
um, ljósum, hita, rafmagni og á
ýmsan annan hátt eftir fyrirmæl-
um læknis."
I fimmtu grein Laga um sjúkra-
þjálfun segir:
„Um sjúkraþjálfun gilda að öðru
leyti, eftir því sem við getur átt,
reglur laga um lækningaleyfi,
réttindi og skyldur lækna og
annarra, er lækningaleyfi hafa, og
um skottulækningar."
ólafur Ólafsson.“
Gunmr BmeSkwon
Að leihlokum
segir séra Gunnar fíene-
diktsson Jrá árekstrum við
hugsjónabræður í hinum þrí-
eina flokki.
Að íeibíobmi
er jjórða og síðasta bindi
endurminninga byltingar-
klerksins. Hann kemur víða
við, er alltaf skemmtilegur og
kemur á óvart þegar síst var-
ir. Djúp alvara er að jafnaði
að baki frásagnar Gunnars,
en á yfirborði sindra Ijósbrot
léttrar glettni og kýmni.
Örn og Örlygur hf.
heimilistæki sf
HAFNARSTRÆTI 3 — 20455 — SÆTÚN 8 — 15655