Morgunblaðið - 07.12.1978, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 7. DESEMBER 1978
Það eru líka peningar
Vöttur SU-37
Jón Jónsson SH-187
Hvalnes GK-121
Sóley ÁR-50
Hrafn Sveinbjarnarson II GK-10
Gunnar SU-139
Hrafn Sveinbjarnarson GK-255
Sæborg RE-20
Geirfugl GK-66
Frár VE-78
Víkurberg GK-1
Vonin KE-2
Garöar II SH-164
Guöbjörg ST-17
Veröandi RE-9
Kambaröst SU-200
Árntýr VE-115
Saxhamar SH-50
Þóröur Sigurösson KE-16
Þór TFIA
Höfrungur III ÁR-250
Stígandi VE-77
Óskar Magnússon AK-177
Ærún HF-60
Bjarni Ásmundar ÞH-320
Kristbjörg VE-70
Steinunn RE-32
Bjarni Ólafsson AK-70
Álaborg ÁR-25
Sigrún GK-380
Grótta AK-101
Fróöi SH-15
Siguröur Sveinsson SH-36
Hrafn Sveinbjarnarson III GK-11
Dalarafn VE-508
Þinganes SF-25
Eldhamar GK-37
Snætindur ÁR-88
Gunnar Bjarnason SH-25
Kári VE-95
Guöfinna Steinsdóttir ÁR-10
Krossanes SU-5
Sigurbára VE-248
Hólmatindur SU-220
Vísir ÍS-171
Fiskibátar, litlir og stórir, togarar, varðskip, flutningaskip, loönubátar.
Allar hafa þessar fleytur eitt sameiginlegt; MWM-MANNHEIM Ijósamótora af
geröinni D-226, þriggja, fjögurra og sex strokka. Góöur félagsskapur.
Gerö D-226, er fáanleg meö eftirfarandi HÖ/SN: 33/1500, 39/1800, 43/2000,
44/1500, 52/1800, 57/2000, 66/1500, 78/1800, 86/2000, 100/1500,
112/1800, 119/200. Allt vestur-þýsk „A“ hestöfl. Semsagt stór fjölskylda.
Viö 1500 snúninga er stimpilhraöi aöeins 6 metrar á sekúndu og
vinnuþrýstingur 6,1 BAR. Brennsluolíunotkun 161 —165 grömm á
hestaflsklukkustund er allt aö 1/5 hluta minna en í mörgum eyöslufrekum
mótorum. Þaö eru líka peningar. Þetta er nefnilega afburöa gööír mötorar.
Bjóöum líka stærri rafstöövar og skipavélar, upp í 8000 hestöfl, oft meö
stuttum fyrirvara. Og stundum merkilega hagstætt verö.

<J]<S)[ni®©®[rD ás
REYICJAVIK
Guðrún Björgvins-
dóttir — Muuimgarorð
Fædd 10. september 1931
Dáin 29. nóvember 1978
Utför Guðrúnar Björgvinsdóttur
fer fram frá Dómkirkjunni í
Reykjavík í dag. Langt um aldur
fram er mikil sæmdarkona fallin í
valinn eftir hetjulega baráttu við
ólæknandi sjúkdóm, sem dró hana
til dauða á nokkrum mánuðum.
I nóvember 1973 réðst hún til
starfa hjá Sindra-Stáli. Hún
gegndi þar störfum með mikilli
prýði þar til í júní s.l. er hún var
lögð inn á sjúkrahús vegna sjúk-
dóms þess er hún lézt úr. Guðrún
var mjög fljót að tileinka sér þau
störf er henni voru falin í
fyrirtækinu og leysti hún þau
ávallt af hendi eins og bezt verður
á kosið. Það er samdóma álit allra
sem unnu með henni að betri
vinnufélagi hafi verið vandfund-
inn. Öll störf léku í höndum
hennar og nákvæmni hennar og
vinnusemi var við brugðið.
Skömmu eftir að hún hóf störf
hjá fyrirtækinu falaðist hún eftir
sumarvinnu fyrir son sinn Eirík er
þá var í menntaskóla. Var það mál
auðsótt vegna reynslu af störfum
Guðrúnar. Enda er Eiríkur enn
starfandi hjá fyrirtækinu og hefur
í alla staði reynst eins og bezt
verður á kosið.
Guðrún var hæglát og hlédræg
að eðlisfari. Hún var skarpgreind,
víðlesin og ættfróð með af-
brigðum. Mörg voru vafaatriðin,
sem hún leysti úr, þegar vinnu-
félagarnir voru ekki á eitt sáttir.
Hennar er sárt saknað og vand-
fyllt verður skarðið, sem hún
skilur eftir.
Ung giftist Guðrún Jóhannesi
Eiríkssyni, ráðunaut, er lézt fyrir
nokkrum árum, og áttu þau 3 börn,
dæturnar Björgu og Snjólaugu og
soninn Eirík. Bar hún mikla
umhyggju fyrir þeim svo og
barnabörnum sínum.
Að leiðarlokum þökkum við
Guðrúnu samfylgdina og sendum
börnum hennar og vandafólki
samúðarkveðjur á sorgarstundu.
Vinnuíélagar.
Kveðjuorð frá
bekkjarsystkinum.
I dag fram fram frá Dómkirkj-
unni í Reykjavík útför Guðrúnar
Björgvinsdóttur, Mjóstræti 6,
Reykjavik.
Guðrún lézt hinn 29. nóvember í
Landspítalanum 47 ára að aldri.
Foreldrar hennar voru Ragnhildur
Jónsdóttir og Björgvin Þórðarson
bóndi. Guðrún var aðeins tveggja
ára, er hún missti móður sina.
Fluttist þá faðir hennar nokkru
síðar sakir heilsubrests með börn
sín til föðurbróður síns Guðmanns
Geirssonar bónda í Örnólfsdal í
Þverárhlíðarhreppi, þar sem þau
voru til húsa um árabil í forsjá
góðrar konu Helgu Eiríksdóttur.
Guðrún missir föður sinn 13 ára
gömul. Sjö ára að aldri kemur hún
í fóstur til Reykjavíkur til föður-
systur sinnar Gyðu Þórðardóttur
og manns hennar Henriks Ágústs-
sonar prentara. Ólst Guðrún þar
upp sem eitt af börnum þeirra
mætu hjóna.
Það var glaður hópur sem hóf
nám í Menntaskólanum í Reykja-
vík haustið 1945. Við áttum það
sameiginlegt að hafa staðízt erfitt
inntökupróf og komum frá hinum
ýmsu barnaskólum borgarinnar.
Það kom fljótt í ljós, að Guðrún
var frábær námskona, samvizku-
söm og nákvæm, svo að af bar,
enda veittist henni námið létt.
Guðrún var jafnvíg á allar náms-
greinar, þó sér í lagi tungumál. Öll
Minning - Gunnar
Björn Halldórsson
Fæddur 9. septemher 1900
Dáinn 13. október 1978.
Okkur setur hljóð, þegar við
fréttum lát þeirra sem okkur eru
Magnús Magnússon
Upprisa
alþingismanna
Voru þingmenn meiri skörungar og
reisn Alþingis meiri fyrr en nú?
Upprisa alþingismanna svarar þessu
að nokkru, en þar er að finna
mannlýsingar 55 alþingismanna og
ráðherra, eftir háðfuglinn Magnús
Storm. Þessar mannlýsingar hans
einkennast af fjörlegum stíl og
fullkomnu valdi á kjarngóðu, hnökra-
lausu máli og margar eru þær
stórsnjallar, einkum hvað varðar hið
broslega í fari viðkomandi. Bregður
þá fyrir á stundum dálítið meinlegri
hæðni.
Magnús Stormur bjó Upprisu al-
þingismanna undir prentun stuttu
fyrir andlát sitt og sjálfur mun hann
hafa talið marga þessara palladóma
meðal þess bezta, sem hann lætur
eftir sig á prenti.
kærir. Svo fór um mig, er ég frétti
lát frænda míns, Gunnars Björns
Halldórssonar, Stóragerði 38,
Reykjavík. Ég var búin að koma
svo oft á heimili hans og konu
hans, Aðalheiðar Jóhannsdóttur,
og njóta þar einstakrar umhyggju
og góðvildar.
Gunnar var fæddur 9. september
árið 1900 og var því nýlega orðinn
78 ára er hann lést. Hann hafði
ávallt verið hraustur um ævina og
fékk nú að hverfa úr þessum heimi
án þess að þurfa að líða miklar
þjáningar.
Gunnar var tekinn í fóstur fárra
vikna gamall er þau móðir mín og
hann misstu föður sinn og ólst upp
á Vaðbrekku á Jökuldal, en
mamma fylgdi ömmu, sem var
með hana með sér í vist á ýmsum
bæjum, sjálf hafði hún alist
þannig upp með föður sínum, er
hún fárra ára gömul, missti móður
sína. Allir vita hve sárt er að þurfa
að láta nýfædd börnin sín frá sér.
Ekki veit ég hversu mikla mögu-
leika amma mín hefur haft til að
fylgjast með þroska þessa eina
sonar síns, en föðurbróður átti
hann suður á Höfn í Hornafirði
sem hét Hannes Halldórsson.
Hann lét sér svo sannarlega annt
um þennan frænda sinn. Gunnar
sagði mér sjálfur að Hannes hefði
komið upp að Vaðbrekku einu
sinni á ári til að fylgjast með líðan
hans. Eitthvað mun Hannes hafa
borgað með Gunnari í uppvextin-
um. Hannes kvæntist aldrei en
annaðist heimili Sverris bróður
síns, er hann féll frá konu og
stórum barnahópi.
Einmitt þessum frænda okkar
fannst mér Gunnar líkjast mest
þegar hann var að umvefja okkur
systurbörnin sín. Mér er innilegt
þakklæti í huga er ég minntist
þess hve óbrigðult það var að
Gunnar frændi stóð á bryggjunni
til að taka á móti okkur er við