Morgunblaðið - 23.12.1978, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. DESEMBER 1978
31
Snemma í vetur tilkynnti
Brunabótafélag íslands um
nokkra lækkun á iðgjöldum
vegna brunatrygginga húsa og
nú nýverið var einnig tilkynnt
um lækkun iðgjalda af hálfu
Samvinnutrygginga, en þessi tvö
tryggingafélög annast allar
brunatryggingar húsa á landinu
fyrir utan Reykjavík. Sjá
Samvinnutryggingar um hús-
tryggingar hjá 99 sveitarfélögum
og Brunabótafélagið í 121. í
Reykjavík eru það Húsatrygging-
ar Reykjavíkur er sjá um þessi
mál, en það er samkvæmt lögum
frá 1954, en áður höfðu Almennar
tryggingar og þar áður Sjóvá
annast þær.
Mbl. spurðist fyrir um það hjá
fuiltrúum tveggja tryggingafélaga
Óli Óskars
og Eldborgin
væntanlegar
til landsins
á næstunni
BREYTINGIN á togaranum Þor-
móði Goða í Finnlandi hefur tekið
lengri tíma en fyrirhugað hafði
verið. Skipið er ekki va*ntanlegt
til landsins fyrr en í kringum
þrettándann og þá undir nýju
nafni, en ákveðið hefur verið að
nafn skipsins verði Óli Óskars og
skrásetningarnúmerið verði RE
175. Útgerðarmaður skipsins er
Ólafur Óskarsson, sem einnig er
eigandi óskars Halldórssonar RE
157.
Eldborgin nýja, sem smíðuð var
í Fredrikshavn í Danmörku, fór í
reynsluferð í gær og reyndust tæki
skipsins og búnaður vel að flestu
leyti. Hulda Þórðardóttir gaf
skipinu nafn 10. desember síðast-
liðinn og ber skipið nafnið Eldborg
HF 13. Frá Danmörku verður
haldið áleiðis til Islands á morgun
eða á aðfangadag og er skipið því
væntanlegt 28. eða 29. desember.
í Reykjavík hvort þeir héldu að
iðgjöld lækkuðu ef þessar trygg-
ingar yrðu boðnar út á almennum
markaði tryggingafélaganna.
Baldvin Einarsson, forstjóri
Almennra trygginga, sagðist vera
sannfærður um að iðgjöld bruna-
trygginga lækkuðu stórlega ef þær
yrðu boðnar út að almennum
markaði, og bjóst jafnvel við að
þau gætu lækkað um allt að
helming þar sem önnur trygginga-
félög en þau er nú annast húsa-
tryggingar gætu boðið í þær.
Sigurður Jónsson forstjóri hjá
Sjóvá kvaðst ekki geta um það
sagt hvort fyrirtækið byði í
húsatryggingar yrðu þær á frjáls-
um markaði og kvaðst því ekki
hafa myndað sér skiður á því hvort
iðgjöldin gætu hugsanlega lækkað.
Asgeir Ólafsson forstjóri Bruna-
bótafélags Reykjavíkur sagði að
margar hliðar væru á þessu máli
er menn þyrftu að kynna sér áður
en farið yrði út í almennt útboð, en
hann sagði að þessi mál hefði
borið á góma hjá félaginu.
Hallgrímur Sigurðsson forstjóri
Samvinnutrygginga sagði að fél-
agið hefði undirbúið ákveðnar
hugmyndir um breytingar og væri
hugað að því að fá breytingu á
lögum er miðuðu við því að menn
fengju að ráða því hvar þeir
brunatryggðu hús sín og að
sveitarfélögin gætu ekki ráðið
þvið. Nefndi hann að maður sem
keypti langferðabíl er kostaði um
60 milljónir mætti tryggja hann
hvar sem væri, en keypti hann hús
fyrir 20—40 milljónir yrði hann að
leita til ákveðinna aðila um
tryggingu. Taldi hann ekki nokk-
urn vafa leika á því að iðgjöldin
lækkuðu ef skipulag þessara mála
væri ekki svo rígbundið sem það
nú er, eins og hann orðaði það og
þá yrði samkeppni tryggingafélag-
anna án efa til þess að hagkvæm-
ari kjör byðust.
Sem fyrr segir annast Húsa-
tryggingar Reykjavíkur allar
brunatryggingar fasteigna í lög-
sagnarumdæmi Reykjavíkur og
hefur svo verið í um 25 ár. Taldi
forráðamaður stofnunarinnar, að
iðgjöldum væri stillt mjög í hóf og
allur rekstur væri hafður sem
hagkvæmastur og nefndi t.d. að
innheimta iðgjalda fer fram um
leið og fasteignagjöld eru inn-
heimt þannig að kostnaður væri í
lágmarki.
draum, að á hverri skútu verður
skipshöfnin með sér verkum að
skipa, og áður en nokkur hönd
snertir sitt skip til hlunns að ráða
— skal til ráðstefnu setja hver
skuli svo fyrir leggja, að skútan
færist nær því hafi sem henni er
fyrirhugað um að sigla, ekki bara
þennan og þennan róðurinn, held-
ur fjögurra ára samfellt úthald,
sumar sem vetur í öllum þeim
válegu vindum sem um kinnung
hennar lemjast kunna, og þá ekki
síst hverjir skuli í brúnni standa
til að rýna út í sortann og sem
hverjir ættu að passa þennan
falinn eða hinn, dragreipið, klóna
eða klífinn.
Argaþras
Upphófst nú mikið argaþras um
það hvernig skyldi liði skipa, og
máttu sín nokkurs þar hinir
nýráðnu sveinar, enda þótt aldrei
um hálsmál þeirra runnið hefði
sjódropi saltur, hvað þá að slík
gusa hefði niður á brjóst þeirra
runnið að undan hefði kólnað ysta
húðskænið, — og þá síður í fót
hefðu vöknað, nema þá úr sinni
eigin úrkomu.
Nú var heldur ekkert stórt að
óttast þótt hægt færi, allir höfðu
sitt á þurru og ekkert óðagot, búið
hvort sem var að munstera mann-
skapinn upp á fullt kaup og ýmsar
hlunnindapremíur. Ekki var þó
umflúið, að nokkur hémótusvipur
hinnar nýju skipshafnar legðist
yfir land og haf, og ekki að
ófyrirsynju að margur fór að sýna
rauða díla á ásjónu sinni, — og þá
ekki síður að hinn almenni þjóðar-
þegn tók að kenna í brjósti um hin
vasklegu ungmenni, sem i ein-
feldni sinni hélt þó að hér væri á
að skipa því verklega liði, sem ekki
léti sér allt fyrir brjósti brenna til
þess einmitt að ráða þeim málum
sem telja varð að enga bið þyldu,
ef ekki ætti úr öllu að gliðna sá
botn, sem undirstaða skal vera
öllu því veraldargengi, — sem
hverri þjóð er lífsnauðsyn, sem
standa vill föstum fótum til lífs og
dáða, enda þótt sú raunin' á yrði, í
fyrstu gerðum ferðar sinnar, að
nokkuð sýndust sumir hjakka
álútum sporum fram í gráðið.
Rann nú
skeiðin
Þarf nú ekki að lýsa því ástandi
sem á kambinum gerðist, þar til
allt í einu að upphófst brosandi
andlit, margreynt og þjálfað í allri
lífsins sögu, og gekk upp í lyftingu
þeirrar þjóðarskútu á þurru landi,
sem snarlega nú skyldi til hlunns
ráða, og sem hin þrumandi rödd
bergmálaði frá hæstu fjallarind-
um: Ofan með bátinn piltar. Var
loks sem merkja mátti, að kraftar
í kögglum hinna nýju sveina
mættu njóta sín í lifandi athöfn-
um til nýrra dáða. Rann nú skeiðin
með hamingjukveðjum flestra
landsins barna með leifturhraða á
hið úfna haf, sem margur hásetinn
hafði aldrei fyrri út á siglt i því
formi, sem nú við blasti. Áttavit-
inn því stilltur í skyndi, og strikið
sett vöflulaust út á þau fengsælu
mið, sem mannskapinn hafði svo
lengi um dreymt að bezt myndu
gefast til skjótrar úrlausnar öllum
þeim vanda, sem leysa þurfti til
virkrar farsældar landi og lýð.
Ekki hafði þó lengi siglt verið,
þá uppvíst varð, að nálægt þeim
slóðum, sem áður dorgað var á,
hafði nú skeiðin óvart runnið, svo
aflinn varð svo til eingöngu:
skattar á skatta ofan, niður-
greiðslur á niðurgreiðslur, dýrtíð
ofan á dýrtíð — svo líklega hefir
aldrei verið í þeim glóðum betur
kynt. Mikið kjarabótakjöt að vísu
að landi dregiö og landað í skyndi,
og sjá, fyrsti róðurinn hafði ekki
til einskis farinn verið. En sem
soðningin sú var í pottinn búin,
kom skyndilega í huga elda-
buskunnar fornmælið spaka að af
einu saman brauði lifum við ekki,
og kom þá margt til að leiða
hugann að, svo sem eldsneytið og
áhöldin við alla eldamennskuna
höfðu svo snarlega í verði hækkað,
áður en öll var til enda gengin, að
óséð varð hvort nokkur kjarabót í
raun yrði þegar upp væri staðið í
hinu lága kjötverði. Eða það þótti
þeim ungu elskendum mörgum
hverjum efamál, sem nú í fyrsta
sinn, í allri sinni hamingju, gengu
nú búð úr búð til að kaupa sín
fyrstu eldunaráhöld, ísskápinn,
frystikistuna og leirtauið. Þeim
fannst sem eitthvað óttalegt tund-
ur hefði nú allt í einu splundrað
hamingju sinni allri, þar sem allt
var nú margfalt dýrara en nokkru
sinni fyrr, og góna nú beint í
himinblámann í þenkingum sínum
um það, hvað gerst hafi.
Jens í Kaldalóni:
Skattar á skatta
ofan-niðurgreiðslur
á niðurgreiðslur-
dýrtíð ofan á dýrtíð
Ekki get ég að því gert,
að hér vil ég mæla,
þó ekki sé nú umtalsvert
vinstri stjórn að hæla.
Síðustu daga júnímánaðar sl.
voru ráðnir á þjóðarskútu okkar
íslendinga 60 garpar í skiprúmið,
— valinkunnir hraustleikamenn
að þeirra dómi sjálfra — og þeirra,
sem ljáðu þeim traust og trúnað.
Gömlu hálsþóttukörlunum varpað
úr skiprúminu og hvítsléttar
hendur hinna nýráðnu skyldu
sigggróast við árina og stæla sínu
fínu taugar á pikkfal og klífskauti,
og öll sú breiðfylking sigla hrað-
byri mót öllum sjóum, brotfaldi og
hættuskerjum inn á þann lygna sæ
friðar og farsældar þar sem öll
okkar landsins börn mættu á
kyrrum sjó uppskipa þeim afla,
sem náðarsamlegast hinir vösku
garpar mættu að landi flytja, og
svo jafnt skipta í pott hvers
þjóðarþegns — að þá myndi
hamingjubrosið lýsa upp öll þau
sortaský, sem alla sól hulið hefir
útsýn úr björtum huga undanfar-
andi verðbólguára.
En ekki var hin nýja skipshöfn
lengra en á kambinn gengin, þá
úpp þeir vakna við þann vonda
Iðgjöldin myndu stór-
lækka ef trygging-
ar væru boðnar út
— segir Baldvin Einarsson
Alger nýjung árg.1979
CROWN
5100
Tæki sem beðiö var eftir.
Verð: 188.780
Tilboð
1) Staögreiðsla meö 4% staögreiösluafslætti
eöa heyrnatæki stereo.
2) 60% út og rest 2 mán. vaxtalaust.
3) 50% út og rest á 3 mán.
Model — 5100 1979
Sambyggt hljómtæki meö:
1) MAGNARA: 20 wött musik.
2) ÚTVARPI: FM stero, LW, MW.
3) SEGULBANDSTÆKI: meö sjálfvirkri
upptöku.
4) PLÖTUSPILARI: fyrir allar plötur.
5) TVEIR HÁTALARAR FYLGJA.
Skipholti 19. Sími 29800.