Morgunblaðið - 24.12.1978, Blaðsíða 11

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 24. DESEMBER 1978
19
Jón Ásgeirsson tónskáld stjórnadi íjöldasöngnum aí mikilli einurð
og jafnvel Guðrún Á. Símonar og Þuríður P&Isdóttir létu að stjórn
um stund. Ljósmyndir Friðþjófur Helgason.
Létt stenwming á Gsta-
kvöldi Söngskólans
Þuríður og Margrét við
matseldina á ítalska réttinum.
ólöf og Garðar sungu saman.
Slappað af á Listaklúbbs-
kvöldi. Á veggnum er mynd
eftir Jóhannes Jóhannesson.
Það fór vel um fólk í notalegum
húsakynnum Söngskólans.
Listaklúbbur Söngskólans (
Reykjavík hélt fyrir skömmu
sitt fyrsta skemmtikvöld í húsa-
kynnum Söngskólans við
Hverfisgötu þar sem áður var
norska sendiráðið. Húsfyllir var
á skemmtikvöldinu þar sem fólk
rabbaði saman f rólegheitum á
milli þess sem fram voru bornar
veitingar, boðið var upp á
einsöng og tvísöng, ljóðalestur,
málverkasýningu og fjöldasöng.
Var feikn góð stemmning í
húsinu og skemmtu menn sér
hið bezta.
Listaklúbbur Söngskólans
áformar að halda skemmtikvöld
reglulega, en á þessu fyrsta
kvöldi var boðið upp á ítalska og
íslenzka dagskrá. Herbergja-
skipun hússins er þannig að unnt
er að opna á milli allra herbergj-
anna bæði á aðalhæðinni, í
kjallara og á efri hæðinni sem er
að hluta undir súð. Var þétt
setinn bekkurinn, en hópurinn
small saman ef svo má segja og
þegar framreiddur hafði verið
ljúffengur ítalskur réttur sem
þær Þuríður Pálsdóttir og
Margrét Eggertsdóttir stjórnuðu
matseld á, þá hófst skemmtidag-
skrá kvöldsins. Þar sungu þau
Ólöf Harðardóttir og Garðar
Cortes ítölsk lög og Guðrún A.
Símonar söng nokkur lög úr
ýmsum áttum. Þá las Matthías
Johannessen skáld ljóð og Garðar
söng eitt ljóða skáldsins við lag
eftir Pál Isólfsson. Var gerður
góður rómur og að flutningi
listamannanna. Á veggjum
skólans voru málverk eftir
Jóhannes Jóhannesson list-
málara.
Að lokinni skemmtidagskrá
upphófst mikill fjöldasöngur þar
sem Jón Ásgeirsson tónskáld sat
við píanóið í fyrri hlutanum og
Jón Stefánsson í seinni hlutan-
um.
Gestir kvöldsins gerðu góðan
róm að flutningi listamann-
anna.
Guðrún Á. Símonar tók nokkur
vel valin.
þrátt fyrir nokkra viðleitni. Island
er og engin sérstök fyrirmynd í
þessu efni.
Skylt er að visu að geta þess að
þjóðkirkjan og íslenzkt kristniboð
hafa rétt fram hjálparhönd á
þessu sviði, sem gefið hefur góða
raun. íslenzka ríkið er og aðili að
ýmiss konar fjölþjóðlegu sam-
starfi, sem vissulega miðar í rétta
átt. En þau eru stutt skrefin, sem
íslenzka ríkið hefur stigið til
hjálpar hungruðum heimi. Og í
sjálfu fjárlagadæminu íslenzka,
sem tútnar út með ólíkindum frá
ári til árs, og sett er upp svo að
segja við fótstall jólanna, er hlutur
hjálpeminnar við hungraðan heim
fyrirferðarlítill, nánast skorinn í
en ekki við nögl (71 m. kr. 1979).
„Hallærisástand
við Faxaflóa*
Það þarf ekki að fara nema rúm
100 ár aftur í tímann til að líta
„hungraðan heim“ við Faxaflóa —
hvar hálf þjóðin nú býr. Ástandinu
var þann veg lýst: „Almenn
bjargræðisvandræði eru nú í
sjávarsveitum í kring um Faxa-
flóa, þar eð fiskafli hefur brugðizt
því nær alveg tvö ár í röð...
Báglegast staddir eru Vatnsleysu-
strandarhreppur, Álftaneshreppur
og Hafnarfjörður, þar næst Sel-
tjarnarneshreppur og
Reykjavík ... I öllum þeim byggð-
arlögum, sem talin hafa verið,
hefur hvað eftir annað allt þetta
ár horft til hallæris og hungur-
dauða og fjölmörg heimili verið
alveg bjargþrota ...“ (Öldin sem
leið - 1861-1900).
Ekki var í þann tíð talað of vel
um Alþingi frekar en síðari daga:
„Allt til þessa hefur þó tekizt með
tilstyrk góðra manna, bæði fjær og
nær, að forða mannfelli. En það er
þó hvorki að þakkástjórn né þingi,
sem engar ráðstafanir hafa gert til
að afstýra vandræðum. En ein-
stakir menn hafa lagt sig mjög
fram um það ... I öðrum lands-
fjórðungum tóku menn sig víða
saman um skjóta saman fé handa
hinum nauðstöddu, og urðu þau
samskot talsverð, bæði í sauðfén-
aði og peningum ...“ (Sama heim-
ild).
Það er gleymin þjóð á gengna
tíð, sem á slíka fátækt að baki og
þvíumlík umskipti til hins betra
sem orðin eru — en man ekki
skyldur sínar við þurfandi þjóðir.
Þó er grunnt á hjálpsemi með
þjóðinni, ef rétt er til hennar
höfðað. Um það eru fjölmörg dæmi
í seinni tíð, s.s. er eldgos varð í
Heimaey og snjóflóð í Neskaup-
stað. Þá áttu Islendingar sam-
stöðu, reisn og hjálpfýsi.
Helg eru jól
Vafalaust eru jólin sú hátíð, sem
flestra hjörtu hrærir. Sá boðskap-
ur sem þá er fluttur heims um ból
á alltaf jafn greiðan aðgang að
hugum fólks — í einfaldleik
sínum, fegurð og sannleika. Þá
safnast fjölskyldur saman á heim-
ilum og fólk í kirkjum landsins. Þá
er hlustað á hin helgu orð og þau
fyrirheit, sem í þeim felast.
Eins og í árdaga byggðar hér á
landi er þetta ljóssins hátíð, sem
boðar lengri dag, vaxandi birtu,
komandi vor og það árvissa
kraftaverk í náttúrunnar ríki, er
jörð vaknar af vetrardvala, grænk-
ar og grær, og lífskeðjan blómstr-
ar. Dýpt þessarar hátíðar er
aðeins svo óendanlega miklu meiri.
Hún boðar okkur sól sem nær til
sálar, líf að baki dauða, vaxandi
þroska og kærleika, sem leiðir allt
og alla til betri vegar.
Þekking okkar og þroski nær of
skammt til að við skiljum nema
brotabrot af undrum tilverunnar,
sem hvarvetna blasa þó við í stóru
og smáu. Þessvegna verðum við að
nálgast guðdóminn eins og börn;
eins og hann kom til okkar. Þetta á
ekki hvað sízt við á jólunum —
þegar við göngum á vit hinnar
sönnu, einlægu og barnslegu jóla-
gleði.
Gleðileg jól.