Morgunblaðið - 24.12.1978, Blaðsíða 24

52
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 24. DESEMBER 1978
vtre
MORöJN-%
KAFr/NU x
V'
((' >T«^___________
Sírtustu da)tana nú fyrir jólin
hafói Kaupmannahafnar-
Jöjírovclan hcrt stórh'iía á rftir-
litinu moó iilvunarakstri
júlaumfcróinni. I>á toiknaði
oinn af toiknurum Kaup-
mannahafnarprossunnar þossa
skoptoiknintíu. Sýndi fram á að
liiKrcKÍan sloppti onttu. of
Krunur lóki á því að iikumonn
væru við skál!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Mart;t hefur verið rætt ok ritað
um hinn niikla fjöhla norvisagna
sem frani hefur kontið á síðustu
tuttugu áruni og hefur flækt
verulega hið skemnitilega dulmál,
soni sagnirnar eru. Að vísu er
erfitt fyrir keppnisspilarann að
komast af án nokkurra hjálpar-
tækja í vopnabúri sínu. Enda er
tungumál sagnanna takmarkað við
aðeins þrjátíu og átta orð.
En hin fullkomnu kerfi gervi-
sagnanna hafa alls ekki útrýmt
eðlilegum sögnum né sannað
yfirburði sína eins og sjá má af
spili dagsins. Það kom fyrir í leik
Breta við Líbani á Evrópumeist-
aramótinu 1975.
Suður gaf. allir utan hættu.
Norður
S. G32
II. D96
T. G10953
L. DG
COSPER
Þú skilur: Hann heldur, að hún sé maður!
Afmælisveislan
Velvakanda barst bréf sem hann
taldi eiga vel við daginn í dag,
aöfangadag jóla.
Heiðraði Velvakandi.
Eitt sinn heyrði ég mann segja,
að jólin væru hátíð Mammons.
Þessi setning finnst mér lýsa vel
huga manna t kringum þessa
fæðingarhátíð frelsarans.
Fyrir jólin er víðast boðið upp á
áfengi og á aðfangadag eru menn
þreyttir og timbraðir eftir þær
veislur. Síðan halda jólin áfram
við jólapakka, mat og gleðskap og
enginn leiðir hugann að því hvers
vegna allt þetta umstang er.
Jólin eru afmælisveisla, fæöing-
arhátíð Jesú. Þegar við förum í
afmælisveislu óskum við afmælis-
barninu til hamingju og færum því
glaöning í tilefni dagsins. 011
athygli okkar beinist yfirleitt að
persónunni sem á afmæli á meðan
á veislunni stendur en við lokum
hana ekki af einhvers staðar þar
sem við sjáum hana alls ekki og
þar af leiðandi munum ekki eftir
tilvist hennar.
Hvernig væri það nú að vera
háttvís á jólunum og minnast þess
að við erum í afmælisveislu hins
mesta sem fæðst hefur á þessari
jörð. Munum eftir afmælisbarninu
og gleðjum það með því að sýna
því að viö vitum hvers vegna
hátíðin er haldin og að við munum
eftir honum.
Með bestu óskum um gleðileg
jól.
R."
• Hvað á að banna
og hvað ekki?
Kvikmyndir sem sýndar eru,
hvort heldur það er í kvikmynda-
húsum eða í sjónvarpi, eru oft
bannaðar börnum, eins og sagt er í
daglegu tali. í kvikmyndahúsunum
er aldurstakmarkið mismunandi
eftir því sem þurfa þykir en i
sjónvarpinu er einungis talað um
að myndir séu ekki við hæfi barna.
Eins og skilja má eru það ýmsir
og mismunandi menn sem ákvarða
hvort tiltekin kvikmynd þykir
hæfa börnum eða ekki og þá einnig
hversu gömlum börnum myndirn-
ar hæfa. Vitanlega eru skoðanir
manna á þessum hlutum misjafn-
ar eins og á ýmsum öðrum hlutum.
Sem dæmi um það má nefna að
sumar myndir eru bannaðar börn-
um í einu landi en engar takmark-
anir settar á þær sömu í öðru. Það
er að vísu sagt að klippt hafi verið
svo og svo mikið úr kvikmyndun-
um og ekki skal ég mæla á móti því
Vestur
S. ÁK1098765
11. 872
T. -
L. 12
Suöur
S. —
H. ÁG10543
T. KD64
L. ÁK3
Austur
S. D4
H. K
T. Á872
L. 1098765
Þegar Bretarnir voru moð hend-
ur norðurs og suðurs opnaði suður
á tveim hjörtum, eðlilegri og
sterkri sögn. Og eftir stökk vesturs
í fjóra sj)aða sagði norður fimm
hjörtu með nokkru öryggi. Austur
sagði fimm spaða, suður sex hjörtu
og gegn slemmunni, óhnekkjandi
spili. fórnaði vostur í sex spaða. Að
vísu fór hann tvo niður, dohlaða.
En þó hann fengi aðeins tíu slagi,
varð tap hans mun minna en að
verjast árangurslaust gegn
slern munni.
En á hinu borðinu spiluðu
Líbanonmennirnir tískukerfið
Frecision og suður opnaði á einu
laufi. Eðlilega skellti Bretinn sér
strax í fjóra spaða og eftir það var
erfitt fyrir norður og suður að vita
í hvoyn fótinn átti að stíga. Norður
gat ekki gert annað en að dobla til
að sogja frá sínum fátæklega
styrk, sem gat jú verið betur til
varnar fallinn. Og hvorki hann né
suður gátu hafið leit að tromplit á
finrmta sagnstigi. Bretarnir fengu
þannig game plús slemmu, sem
gerði fúlgu stiga.
„Fjólur — mín ljúfa“
Framhaldssaga eftir Else Fischer
Jóhanna Kristjónsdóttir pýddi
17
lætur alla móta krukkur eða
öskubakka og út frá því holdur
hún svo að hún geti sagt til um
karakter hvers og eins og
komist að dýpstu leyndarmál-
um okkar.
— Og nú cr krukka Einar
sens sem sagt full af eitri? er
það rótt?
— Já. ég hef eiturduft sem
ég nota f sérstaka áferð utan á
krukkurnar og þar sem ég
þorði ekki að láta það vera í
pokanum fannst mér Ijómandi
| vel við hæfi að ég skellti því í
Ijótu krukkuna hans Einars.
— Ljótu krukkuna hans
Einars. endurtók Lydia. —
Þegar ég rifja nú upp hvað þú
sagðir þegar þú fékkst hana!
— Það eru liðin þrjú ár
síðan og ég var svo vitlaus,
sagði Gitta hvassyrt. — Við
hljótum allar að vcrða hrifnar
af vitlausum manni þcgar
maður er bara tvítugur.
— I>ú þarft ekki að vera að
verja þig. Við skulum koma og
skoða hvað þú ert að gera.
— Já, nú skal ég sýna þér
inn í hugarhcim Lydiu með því
að leyfa þér að sjá leirinn
hennar.
Gitta leit glettnislega til
þeirra og þó fannst Susanne
sem vottaði fyrir einhvers
konar Þórðargleði í svip henn-
ar.
— Nei, ekki þcnnan hra'ði-
lega öskubakka. Lydia rétti
fram höndina en Gitta virtist
mala eins og köttur þegar hún
otaði að Susanno holdur kuhbs-
legum, rykuðum öskubakka.
— Eins og þú sérð, hefur
Lydia reynt að dylja hugsanir
sínar, svo að innstu leyndarmál
honnar verði áfram leyndar
mál, og svo lýsa þau af þessum
öskubakka — og það langar
leiðir.
— Nei, hættu nú. þetta er
ekki vitund fyndið, byrjaði
Lydia en Gitta hélt miskunnar-
laust áfram.
— Eins og þú sérð er þetta
öskuhakki með lágmynd, en
hvaða lágmynd? Ekki af tón-
smiðnum við hljóðfæri sitt,
hcldur af málara við grind sína
og vinan situr við hlið honum.
Það kostulega við þetta allt er
hara að málarinn er örvhentur
eins og Jaspcr og það var ekki
fyrr en Lydia hafði gert þenn-
an öskubakka að það rann upp
fyrir mér að hún tilhiður
jörðina sem hann stígur á.
— Og hvað hefur Jasper
gert? spurði Susanne og setti
öskubakkann í snatri aftur inn
í skápinn til að reyna að beina
athyglinni frá Lydiu.
— Jasper bjó til Jeiðinlega
skál með nótum. Sama gerði
Einar en hann gerði sér þó það
ómak að reyna að fá sérstakt
lag á skálina ... mjög sérstakt
lag.
Gitta beygði sig niður og tók
upp skrftna og snúna krukku
úr læstum skáp. Krúsin var
fyllt með hvítu dufti og var satt
bezt að segja ekki sérlega fögur
á að líta. Susanne leit nánar á
mótívið sem var ekki ýkja
frumlegt méð nótum á þessari
hálfvansköpuðu skál. Hún rétti
hana til Lydiu< — Sniðugt. Mér
finnst ég eitthvaö kannast við
þetta.
Lydia tók krukkuna án þess
að segja neitt og virti hana
fyrir sér.
— Það er vonlaust fyrir
ykkur að geta, svaraði Gitta, —
því að ef þið farið ekki daglega
á Þjóðminjasafnið hafið þið
tæplega nokkurn tíma veitt
þessu athygli. Þið getið
kannski hafa séð þetta á mynd
í listaverkabók, bætti hún við,
— því að Einar er satt að segja
að reyna að líkja eftir gamal-
dags fórnarskál. Þið vitið
svona með mannafórnir og
skuggaleg grafhýsi. Ég þekki
upprunalegu krukkuna sem
hann reynir að líkja eftir og
þessi er auðvitað ekki nema
svipur hjá sjón. cn mér finnst
nú samt sem áður eitthvað við
hana.