Morgunblaðið - 29.12.1978, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 29. DESEMBER 1978
„Ánægjulegra að flytja tón-
listina en aðeins að hlusta”
Pólýfónkórinn í Reykjavík hefur að undanförnu unnið
að æfingum á verki Bachs, Jólaóratóríunni, sem veröur
flutt í Háskólabíói laugardag og sunnudag kl. 14 báöa
dagana. Kórinn hefur flutt verkið fjórum sinnum áður, en
að bessu sinni er hann stærri en áöur og eru mjög margir
nýliðar með síöan kórinn hóf aftur starf í haust. Með
kórnum leikur hljómsveit og einsöngvarahlutverkin
annast Þau Elísabet Erlingsdóttir, Sigríöur Ella Magnús-
dóttir, Jón Þorsteinsson og Michael Rippon. Stjórnandi
er Ingólfur Guðbrandsson. Morgunblaðið leit í vikunni inn
í Háskólabíó Þar sem lokaæfingarnar fara fram og voru
nokkrir sem Þátt taka í flutningnum teknir tali.
Hljómsveitin og einsöngvararnir
höföu veriö aö æfa, en áttu nú stutt
hlé og var tækifærið notað til aö
spjalla viö Jón Þorsteinsson sem
syngur tenórhlutverkiö. Jón hefur
að undanförnu dvalist erlendis viö
söngnám:
— Já, þaö eru tvö ár nú í janúar
frá því ég settist aö í Árósum, en
áður var ég í Ósló frá því um
haustið 1973.
Ætlaði ekki að
_______verða söngvari___________
Hvenær hófst söngnám þitt fyrst?
— Þaö byrjaði um haustið 1974
og þá eiginlega mest sem tóm-
stundagaman og ég ætlaði mér alls
ekki aö fara út á þessa braut.
Upphaflega fór ég utan til að verða
hjúkrunarmaður og djákni, en
reyndi fyrir mér í söngtímum, sem
leiddi til þess aö ég fór í söngnám
fyrir alvöru.
í framhaldi af þessu er Jón
spurður hversu langan tíma söng-
nám taki:
— Segja má aö þaö taki ein
8—10 ár fyrir röddina að þróast og
kröfur til söngvara eru nú orðnar
svo miklar að námið getur vart
orðið styttra. Kröfurnar eru sífellt
vaxandi rétt eins og í öllum öðrum
atvinnugreinum, söngur krefst nú
meira alhliða náms þannig að ekki
veitir af þessum tíma.
Hversu lengi hefur pú æft fyrir
Þessa hljómleika?
— Undirbúningur minn hefur
staðið yfir frá því í haust en Ingólfur
orðaði það við mig að taka þetta
hlutverk að mér, og ég get sagt að
þessi tími hefur ekki verið of
langur. Þetta hlutverk passar rödd
minni mjög vel og það er gaman að
fá tækifæri til að glíma við það.
Jón hefur sungið nokkur stór
hlutverk aö undanförnu, m.a.
tenórhlutverkið í Messíasi sem
fluttur var í Ósló nú í desember og
sl. vor söng hann einsöngshlutverk
með Passíukórnum á Akureyri er
flutt var 21. kantata Bachs og
Requinn eftir Mozart. Þá söng
hann einnig hlutverk í H-moll
messu Bachs er Pólýfónkórinn
flutti hana fyrir nokkrum árum. Jón
hefur sungiö með Pólýfónkórnum
síðan 1971 af og til og hefur hann
því bæði sungið sem einsöngvari
og kórmeðlimur.
Ómetanleg reynsla
— Það er ómetanleg reynsla að
hafa verið méð í kórnum og
Ingólfur er hreinn snillingur í að ná
fram þeim rétta hljómi, sem hver
kór verður að hafa. Þessi reynsla
hefur orðið til þess aö ég byrjaði
að nota röddina rétt, notkunin
hefur aldrei verið yfirdrifin og má
næstum segja aö Ingólfur kenni
þannig raddbeitingu að röddin
hvílist þegar réttur hljómur er
fenginn. Borið saman við aðra kóra
þá er Pólýfónkórinn tvímælalaust
samkeppnisfær við hvaða atvinnu-
kór sem er sem ég hefi heyrt til
bæöi á Norðurlöndunum og víðar.
Þá er ég að tala um kóra skipaöa
söngfólki með margra ára nám að
baki, atvinnukóra sem æfa sinn
reglulega vinnudag og meðlimir
kóranna eru á fullum launum.
Meðan kórinn var að koma sér
fyrir á sviðinu tókst að ná tali af
tveimur stjórnarmönnum í kórnum,
þeim Friðriki Eiríkssyni formanni
og Sigurjóni Jónssyni meðstjórn-
anda.
— Við hófum æfingar í október
og eru að jafnaði tvær æfingar í
viku hverri, þ.e. raddæfing og
samæfing, en söngstjórinn verður
að mæta á allar æfingar. Þegar
nær dregur hljómleikum eru haldn-
ar aukaæfingar og verður t.d.
önnur æfing hjá kórnum í kvöld og
aftur verður æft í hádeginu á
morgun og síðan á sjálfan konsert-
daginn hittumst við í Vogaskóla
tveimur tímum fyrir konsertinn til
að syngja okkur upp, en skólayfir-
völd þar hafa jafnan verið okkur
mjög hjálþleg með aðstööu.
Þeir félagar upplýstu að Jólaora-
tórían hefði fjórum sinnum áður
verið á efnisskrá kórsins, fyrst
1954, þá ’65, '69 og '72. Fyrst var
hún flutt í Kristskirkju, en síöan í
Háskólabíói.
— Það reyndist nauðsynlegt að
færa flutninginn í Háskólabíó þar
sem kórinn var sífellt stærri og
hljómsveitin tekur mikið rúm,
þannig að ekki hefði verið hægt að
hafa nema kannski um 200 áheyr-
endur í kirkjunni, en bíóið tekur um
1000 manns alls. En hljómburður-
inn er betri í kirkjunni, þó hann hafi
tekið miklum stakkaskiptum hér í
bíóinu eftir að skermarnir voru
settir upp, sagði Friðrik.
Stjórnandinn töfrar
fram það bezta
Hafa margir nýir bætzt við eftir
að kórinn hóf starf aftur?
— Það eru nokkru fleiri í kórn-
um núén voru í ítalíuferöinni eða
um 150. Endurnýjunin er nálægt
50% og var flest fólkiö óvant því að
syngja í kór. Það hefur staöið sig
alveg prýðilega enda hefur stjórn-
andinn okkar töfrað fram það
bezta í hverjum og einum, en
jafnan eru gerðar ákveðoar kröfur
til fólks sem kemur í kórinn og allir
prófaðir fyrst.
En hvernig starfar kórskólinn?
— Þeir sem vilja geta komizt í
kórskólann og lært þar nótnalest-
ur, raddbeitingu og fleira og þeir
sem hafa e.t.v. hætt í kórnum byrja
stundum á því að fara í kórskólann
til að endurnýja sig svolítið, en
kórskólinn heldur einu sinni til
tvisvar á ári 10 vikna námskeið.
Það er áreiðanlega mikið starf að
Sigurjón
Jónsson