Morgunblaðið - 31.12.1978, Blaðsíða 8

40
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 31. DESEMBER 1978
Hvers er helzt að
minnast frá árinu
Morgunblaðið leitar aö venju við áramót til nokkurra einstaklinga og ber upp spurninguna um minnisstæðustu atburði
ársins. Aö pessu sinni leitaði blaðið til nokkurra fréttaritara sinna og baö pá að hafa heimahéruö sín sérstaklega í huga,
pegar peir litu um öxl. Svör peirra fara hér á eftir:
Guðfinnur
Bergsson
Grindavík
„Af atburðum ársins 1978 er
okkur Grindvíkingum koma hita-
veitunnar í bæinn minnisstæðust,"
sagði Guðfinnur Bergsson frétta-
ritari, Grindavík. „Og þykir mér
líklegt að Hitaveita Suðurnesja og
varmaorkan í Svartsengi sé öðrum
Suðurnesjabúum ofarlega í huga,
þegar þeir líta um öxl við þessi
áramót.
Við Grindvíkingar fylgjumst af
áhuga með starfi Sigurðar St.
Helgasonar líffræðings, en hann
vinnur að rannsóknum á eldi
laxfiska í kerjum í landi Húsa-
tófta. Þá er okkur Grindvíkingum
einnig minnisstæð málverkasýn-
ing og sala þar sem 11 listamenn
gáfu verk sín til styrktar fjársöfn-
un fyrir minnismerki um drukkn-
aða Grindvíkinga. Og ekki gleym-
um við því að Eiríkur Alexanders-
son tók sæti á Alþingi.
Okkur Suðurnesjabúum eru
slysavarnamálin jafnan ofarlega í
huga. Við minnumst 50 ára
afmælis Slysavarnáfélags íslands
á árinu og 100 ára afmælis
Reykjanesvita.
Af öðrum atburðum er mér efst
í huga kjör Friðriks Ólafssonar
stórmeistara sem forseta Alþjóða-
skáksambandsins."
Arni
Helgason
Stykkishólmi
Af erlendum vettvangi er mér
efst í huga sú staðreynd hversu
margir í heiminum búa við
hungur, skert og engin mannrétt-
indi og er það kaldhæðni örlag-
anna hversu þetta er áberandi hjá
hinum sósíalísku ríkjum, sem
hafa lofað hinum vinnandi manni,
öllu góðu.
Af hinum gleðilegu viðburðum
eru tilraunir góðra manna til
sátta milli þjóða og vonandi að
árið 1979 verði bjartara í þeim
efnum.
Af innlendum vettvangi er mér
efst í huga hversu þeim fjölgar,
sem í dag eru í erfiðleikum með líf
sitt og eitra það með annarlegum
efnum. Þá gleymast ekki hin
hörmulegu slys, sem eru alltof
mörg. Þá kemst ég ekki hjá að
nefna seinustu kosningar og,
hversu margir trúðu ekki stað-
reyndum og kusu þannig gegn
sjálfum sér eins og nú er að koma
á daginn með erfiðleika á öllum
sviðum athafna. Af því gleðilega
er vakning ungs fólks, sem nú fer
yfir landið og gefur vonir til að
menn fari meira að hugsa um hið
andlega en veraldlega og ef ég
nefndi Stykkishólm þá er það sá
samhugur, sem myndast hefur í
bænum í hreppsmálum og bygging
dvalarheimilisins fyrir aldraða,
sem er stórt skref til betri tíma.
Ragnheiður
Ólafsdóttir
Þorlákshöfn
Þegar ég á að svara í stuttu máli
þeirri spurningu hvað mér sé efst í
huga og eftirminnilegast af at-
burðum ársins 1978, sem senn er
liðið, kemur að sjálfsögðu margt upp
í hugann. Sumt persónulegt og
bundið, annað almennt viðhorf til
landsmála, sem að mínu mati
einkennist nú af óvissu og öryggis-
leysi hvert sem litið er. Þjóðin hefur
leikið sér af fjöregginu eins og
skessurnar forðum. Verðbólgan í
þjóðfélaginu virðist nú vera orðin að
ólæknandi meini. Margir hafa komið
þar við sögu og talið sig eina eiga
meðalið, sem dygði við þeirri bólgu
ef þeir fengju að reyna kunnáttu
sína.
Þá koma alþingiskosningarnar á
þessu herrans ári upp í hugann með
öllu því, sem þeim fylgdi, vordagarn-
ir fyrir þær þegar allir vissu hvernig
átti að stjórna á íslandi en eftir
kosningarnar og stóru sigrana vissu
menn heldur minna og þeir allra
minnst, sem sigrana höfðu unnið, um
það, hvað gera skyldi í landsmálum
yfirleitt og komu sér heldur ekki
saman um neitt. Þetta voru að
sjálfsögðu mikil vonbrigði þ.e.a.s.
fyrir þá kjósendur, sem trúðu ennþá
á leikinn, en auðvitað öllum
hugsandi mönnum eftirminnilegir
atburðir.
Þá hefur fjárlagafrumvarpið loks-
ins séð dagsins ljós þó fáir þori af
heilum hug að bera ábyrgð á því án
fyrirvara. Meiri skattpíning og
vanefndir á gefnum loforðum blasa
alls staðar við þrátt fyrir góðæri til
lands og sjávar. Hvað erum við
íslendingar að hugsa, við sem gætum
lifað svo góðu lífi í þessu landi ef við
værum samhent og heilsteypt þjóð.
Þá eru það minningarnar um
slysin hryggilegu, sem þetta ár
skilur eftir í hugum okkar, flugslysið
mikla á Sri Lanka og slysin hér
heima, sem orðið hafa með öllu
mögulegu móti, allt of mörg. Á
slíkum stundum á islenzkra þjóðin
eina sál.
Þá vil ég nefna kjör Friðriks
Ólafssonar sem forseta Fide. Það er
mikill heiður fyrir ísland að Friðrik
skuli með hinum mörgu ferðum
sínum út í heim hafa áunnið sér og
landi sínu það traust, sem kjör hans
ber vitni um. En aftur á móti er það
sorglegt og eftirminnilegt að landar
hans skuli fyrstir manna leggja stein
í götu hans í hinni nýju stöðu.
í heimsmálum er mér eftirminni-
legast samkomulagið í Camp David
og trú Sadats forseta Egyptalands á
friðarvilja ísraelsmanna, sem trú-
lega er ekki nógu mikill til þess að
færa fórnir. Mér finnst Sadat
eftirminnilegur persónuleiki.
Þá er hugurinn kominn heim í
okkar litla samfélag Þorlákshöfn.
Hér býr duglegt og traust fólk, sem
vill bjargast af eigin rammleik,
vinnur hörðum höndum að öflun og
vinnslu verðmæta, sem hin gjöfulu
fiskimið okkar gefa af sér og gerir
fyrst og fremst kröfur til sjálfs sín.
Þetta fólk óskar eftir því að halda
áfram vinnu sinni, þannig meint að á
komandi tímum verði ekki saumað
svo að atvinnurekstri útgerðarfélag-
anna að þau stöðvist því þá blasir við
hið versta að öllu vondu, atvinnu-
leysi.
Þá er það draumurinn, sem okkur
hefur dreymt um allt þetta ár og
miklu lengur, þ.e. varanlegt slitlag á
Þrengslaveg og niður í Þorlákshöfn.
Ég held nú að þegar Vestmanna-
eyingar sameinist okkur um þetta
brýna hagsmunamál verði ekki hægt
að daufheyrast við sameiginlegum
óskum okkar.
Við hérna við ströndina, a.m.k.
sum okkar, eigum okkur eina stóra
ósk í viðbót við allar hinar, þ.e.
bygging kirkju fyrir Þorlákshöfn.
Hún hefur nú þegar verið teiknuð af
Jörundi Pálssyni arkitekt og teikn-
ingin verið samþykkt.
Vonir stóðu til að hægt yrði að
byggja grunn kirkjunnar árið 1978
en það geta ekki allar vonir rætzt og
svo fór um þessa von. Hinni
væntanlegu kirkju hafa borizt marg-
ar veglegar gjafir, sem þegnar eru
með hjartans þakklæti til gefenda.
Mig langar svo að lokum að óska
öllum landsmönnum árs og friðar.
Gunnar
Hallsson
Bolungarvík
ÞAÐ SEM mér er minnisstæðast frá
árinu 1978 eru þær tvennar
kosningar, sem fram fóru á árinu,
fyrst bæjar- og sveitarstjórnar-
kosningar, sem höfðu þær afleiðing-
ar fyrir okkur Bolvíkinga að höggvið
var skarð í áralanga forystu sjálf-
stæðismanna hér í Bolungarvík, en
þeir misstu einn fulltrúa sinn í
bæjarstjórn og þar með meirihlut-
ann og nú deila þeir völdum með
vinstri mönnum og óháðum. Síðan
komu alþingiskosningarnar, þar
sem veruleg breyting varð á þingliði
okkar íslendinga og síðan í kjölfar
þeirra hinar furðulegu stjórnar-
myndunarviðræður, sem virðist ekki
enn vera lokið.
Einnig er mér sérlega minnis-
stætt þegar Friðrik Ólafsson var
kjörinn forseti Fide, kannski er það
sá atburður ársins, sem komið hefur
mest á óvart. Ýmis tíðindi eru mér
minnisstæð héðan úr Víkinni á
árinu, sem er að líða, þó engin séu
stórtíðindi. I byrjun ársins bættist
okkur nýtt og glæsilegt fiskiskip og
nú í byrjun desember kvöddum við
250 lesta fiskiskip, sem keypt var
hingað fyrir 20 árum og hefur
þjónað byggðarlaginu dyggilega
síðan.
Vonir loðnumanna brugðust ekki
því tæplega 36 þúsund lestum af
loðnu hefur verið landað hér á árinu
en vonir rækjumanna brugðust hins
vegar því seiðin héldu fullmikið upp
á rækjumiðin. Á árinu fengum við
nýtt pósthús og nýja heilsugæzlu-
stöð. Á íþróttasviðinu unnum við
Bolvíkingar stóran sigur í knatt-
spyrnu en við urðum Vestfjarða-
meistarar í öllum flokkum, sem
keppt var í. Bolvíkingar héldu upp á
70 ára afmæli Hólskirkju, Spari-
sjóður Bolungarvíkur varð einnig
sjötugur á árinu og hinn mikli
útvegsbóndi og athafnamaður Einar
Guðfinnsson hélt upp á áttræðisaf-
mæli sitt.
Sigurður P.
Björnsson
Húsavík
„Án þess að fletta blöðum
kemur mér fyrst í hug einmuna
veðurblíða þetta haust og segja má
allt árið,“ sagði Sigurður Pétur
Björnsson fréttaritari á Húsavík.
„Af einstökum atburðum úr
héraði eru mér minnisstæðastir
jarðskjálftarnir í Kelduhverfi og
afleiðingar þeirra, að hafa séð
jörðina „klofna" þannig að stærðar
farartæki gætu hafa horfið í
sprunguna.
Af því, sem snertir þjóðina alla
kemur mér tvennt í hug; kjör
Friðriks Ólafssonar stórmeistara
sem forseta Fide, sem ég tel
mikinn þjóðarsigur. En svo er það
ósigurinn, að hafa látið verðbólgu-
drauginn vaða uppi eins og gert
hefur verið á árinu. Þótt þjóðin öll
tali um það að framgang verðbólg-
unnar verði að hefta þá er ég viss
um að fjöldinn tæki ekki fyrir
slagæð hennar þótt honum gæfist
kostur á. Þeir eru svo margir sem
framkvæmt hafa í trausti þess að
verðbólgan haldi áfram og bjargi
gjörðum þeirra með þeirri rang-
legu tilfærslu fjár frá þeim, sem af
dyggð spara, til þeirra, sem
treysta á óstjórnina og dýrka
verðbólgudrauginn, sem hefur
verið minn mesti óvinur um
áraraðir."
Ófeigur
Gestsson
Hvanneyri
Þegar ég á að taka afstöðu til þess
hvaða einstakur atburður erlendis á
þessu ári sé mér minnisstæðastur
vefst mér tunga um tönn. Það er þó
alveg víst að fæðing barns, sem
getið hefur verið í tilraunaglasi,
mun komast á spjöld sögunnar.
Stjórnmálasamband Bandaríkj-
anna og Kína og slit stjórnmála-
sambands Bandaríkjanna og
Tawain eru vissulega tíðindi en
almennt hefur óróleiki, vopnuð átök
og fleira í þeim dúr orðið mér
umhugsunarefni. Svo virðist sem
þjóðir eða þjóðarbrot og einsakir
hagsmunahópar erlendis telji ekki
fært lengur að stunda baráttu sína
með orðum heldur skulu vopnin
tala. Þetta finnst mér einkenna árið
1978 erlendis. Minnist ég m.a.
morðsins á ítalska stjórnmála-
manninum Aldo Moro í þessu
sambandi.
Af innlendum atburðum ársins
eru kosningar í vor ofarlega í huga.
Fall Reykjavíkurborgar í hendur
kommúnista voru vissulega tíðindi
og vinnubrögð ósamstæðra hópa,
sem nú eiga að vera hið leiðandi afl
í þjóðfélaginu bæði hjá borg og ríki
munu ekki auðvelda lausn á hinum
margvíslegu vandamálum, sem við
er að glíma og meðan forysta
launþega hefur það á stefnuskrá
sinni að hatast við vinnuveitendur
og íhaldið er engin von til þess að
jafnvægi náist í efnahagsmálum og
dragi úr verðbólgu hér á landi. Þá
geri ég ráð fyrir því að kjör Friðriks
Olafssonar sem forseta Fide verði
að teljast viðburður þó að skuggi
hvíli þar ennþá yfir, þ.e. ágreining-
ur um menn en ekki málefni. Þegar