Morgunblaðið - 31.12.1978, Blaðsíða 28

60
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 31. DESEMBER 1978
Vl«>
MORö'JKr-
KAMNU

sy
bað var hámenntaður próíess-
or sem ég keypti hann af.
Spyrkið mig spjörunum úr
varðandi skinnavörur og pelsa,
og þá mun margt svarið koma
á óvart?
Nú ef fólk ekki keypti hér
gallaðar vörur, hefðum við
ekki framleitt þær. Ekki rétt!
Einhver verður að
borga 200 milljarðana
„Mikið er það skemmtileg
tilbreýting þegar einhver setur
fram skoðun, sem ekki er mótuð af
þrengstu einkahagsmunum. Aldr-
aður heiðursmaður, Jón Helgason,
lætur í ljós það álit, í pistlum
Velvakanda 1. desember s.l., að
ellilaun á Islandi séu hreint ekki
skorin við nögl, jaðri jafnvel við
ofrausn. Auðvitað er Jóni líka ljóst
það, sem fáir virðast skilja, að
„frítt uppihald er ekki til, það er
alltaf einhver sem borgar".
Fyllstu ellilaun hjóna eru nú
viðlíka há og dagkaup verkamanns
í fastri vinnu. Varla verður því
annað sagt en að sómasamlega sé
gert við okkur, sem ellilaun tökum.
Því undarlegra er, hve hugul-
semin nær skammt á öðru sviði
félagsmála. Hér á ég við það, að
sama kynslóðin, sem svo vel gerir
við aldraða fólkið, er í sömu andrá
komin vel á veg með að éta börnir
sín og barnabörn út á gaddinn.
Allar götur síðan fyrri vinstri
stjórn kom til ,valda, árið 1971,
hefur að meðaltali tíunda hver
króna sem við höfum skammtað
okkur í kaup, og gert að eyðslueyri,
verið tilbúnar tekjur, sem hafa
verið greiddar með erlendu lánsfé.
Þessi erlendu lán nema nú
rúmlega 200 milljörðum, cða 1
milljón á hvert mannsbarn í
landinu.
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Spurt var í fjórðu jólaþrautinni
hversu marga slagi suður gæti
fengið í grandsamningi. Andstæð-
ingarnir lögðu spil sín á borðið en í
staðinn varð að reikna með, að
þeir fyndu alltaf sína bestu leiki.
Norður
S. 76543
H. K
T. Á9865
L. 54
Vestur Austur
S. Á1098 S. D2
H. G1095 H. 8764
T. - T. G10432
L. G10987 L. D6
Suður
S. KG
H. ÁD32
T. KD7
L. ÁK32
Vestur spilar út hjartagosa og
rétta svarið var tíu slagir. Hjarta-
kóngurinn tekur fyrsta slaginn og
síðan er tígulníunni spilað. Gerum
fyrst ráð fyrir, að austur láti tíuna
og suður fái drottningu. Síðan
spilar hann tígulsjöi og lætur
áttuna úr borðinu. Austur gerir þá
best með því að gefa slaginn og
heldur þá enn valdi á litnum en I
báða tíglana lætur vestur lauf.
Þessu næst spilar suður spaða á
gosann. Vestur hagnast ekki á að
taka slaginn og suöur spilar þá
spaðakóng, sem vestur verður að
taka. Þá getur hann tekið tvo
spaðaslagi til viðbótar en það
dugir ekki til því þá verður fimmti
spaðinn í borðinu tíundi slagurinn.
Vestur tekur því aðeins á
spaðatíuna en þá lætur suður lauf.
Og sama er hvort vestur spilar
laufi eða hjarta, suður fær slaginr
og spilar tígulkóng, sem kengbeyg-
ir vestur. Láti hann lauf fær suðui
tiunda slaginn á þristinn. Og ekki
er betra fyrir hann að láta spaða.
Þá tekur suður tígulkónginn með
ásnum og spaðaslagir bíða tilbún-
ir. Og láti vestur hjarta setur hann
austur í klemmu. Suður getur þá
„stungið austri inn“ á hjarta og
látið hann gefa sér tíunda slaginn
á tígulás þegar hann hefur ekki
annan lit til að spila.
En velji austur að láta lágt
þegar tíglinum er spilað í slag nr. 2
fær nían slaginn. Og eftir að suður
spilar þá spaða á gosann verður
þróun spilsins sú sama og áður var
lýst.
COSPER
cosper. yr^\
Viljið þið svo hætta þessum djöfulgangi þarna!
„Fjólur — mín Ijúfa"
Framhaldssaga eftir Else Fischer
Jóhanna Kristjónsdóttir pýddi
21
en hann hefur hástöfum lýst
því yfir að ég væri ein af fáum
manneskjum þarna sem hann
langaöi til að yrði rekin. Það er
allt til komið fyrir vitleysu,
sem átti að vera grín. Einn
daginn sátum við nokkur
saman inni í stúdíói og vorum
að bíða eftir útsendingu og þá
fór ég að gamni mínu að herma
eftir ýmsum sem vinna þarna.
Ekki af neinni illsku, heldur
bara að gamni mínu. Og þegar
röðin kom að Einari Einarsen
varð ég víst einum of hress og
ég vissi ekki að hann væri
svona viðkvæmur fyrir sjálfum
sér ... og svo kom hann
aðvifandi og sá þetta. Hann hló
hærra en allir aðrir og ég hélt í
fyrstu að hann hefði bara tekið
þetta í gríni. en þá kom í Ijós að
hann þolir ekki grín þegar það
er stílað upp á hann. Hann vill
láta dást að sér ... þolir ekki
að maður brosi að honum ... og
ég held ég ýki ekki þegar ég
segi að upp frá þcim degi hafi
hann beinlínis lagt fæð á mig.
Gitta horfði alvörugefin á
Mögnu og Susanne til skiptis.
— bar fór sá vonarneisti,
sagði hún og stóð á fætur. Þá er
bara að vona að Martin afi ýkt
erfiðleikana. Fólk í þessum
bransa gerir það iðulega.
— Og þú sjálf — getur þú
ekkert gert? sagði Magna og
beindi máli sínu til Gittu.
— Martin spurði mig um
það. svaraði Gitta. — Hann veit
ekki að Einar og ég skildum
sem óvinir — og er þá reyndar
vægilega til orða tekið — þegar
við hættum að vera saman fyrir
þremur árum. Annars hefði ég
fúslega viljað hjálpa honum. en
nú er mér farið að skiljast að
Susanne og ég hjálpum senni-
lega mest með því að láta eins
iítið á okkur bera og hægt er ef
Einar Einarsen skyldi láta svo
lítið að rcka hér inn nefið í dag.
— Jæja, farðu nú inn til þín
og komdu þér f fötin, sagði
Magna við Gittu. — Við
borðum morgunmat eftir hálf-
tíma.
— Ég verð löngu tilbúin þá,
kallaði Gitta og hvarf út úr
herberginu.
— Já, og ég skal reyna að
halda Einari Einarsen í hæfi-
legri fjarlægð þangað til við
höfum fengið eitthvað að
borða, sagði Susanne hlæjandi.
— Ef þú lánar mér það sem
eftir er af sigarettunum þfnum
skal ég reyndar taka að mér að
rota hann.
Hún greip sígarettupakkann
scm Gitta hcnti til hennar og
brosti til vinnukonunnar sem
kpm samtímis upp stigann.
— Nei. við skulum nú ekki
fara að mæðast fyrirfram,
Magna frænka brosti eins og
samtalið við Susanne og Gittu
hefði þrátt fyrir allt íétt af
henni fargi.
— bað getur vel verið að
Martin ýki, og ef hann hefur
skynsama konu sér við hlið trúi
ég ekki að þetta fari allt í hund
og kött. Það mundi ekkert gera
til þótt hann yrði að leggja
harðar að sér í eitt ár eða svo.
— Við getum sem hægast
lifað af mínum launum í ár.
sagði Susanne hughreystandi
og gekk niður stigann, en
Magna frænka hvarf inn í
sínar vistarverur...
Ilmur af nýbökuðum bollum
og nýuppáhelltu kaffi barst að
vitum Susanne, þcgar hún kom
niður og hún tók ósjálfrátt
stefnu á borðstofuna til að sjá
hvort hin væru byrjuð að
drekka áður en Magna frænka
og Gitta kæmu niður. Brosandi
opnaði hún dyrnar inn í borð-
stofuna og með fumkenndum
hreyfingum lokaði hún þeim
jafn snarlega og gekk eða öllu
heldur hljóp upp í herbergið
sitt.
Hvað var það sem Magna
frænka hafði sagt>
— Við eigum auðvitað það
mikið að við getum hjálpað ef
við seljum dáiítið af verðbréf-