Morgunblaðið - 22.02.1979, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 22. FEBRÚAR 1979
17
anum, leynilegt samband við Alkó-
hól, konung. En þessir Clark Kent-
ar eru náttúrulausir og breytast
aldrei í fljúgandi furðuverur. Hið
fáránlega ósamræmi milli borg-
aralegrar tilveru og ímyndaðs
hetjulífs, sem gefið er í skyn í
„Superman“ myndinni með góðlát-
legri kímni, er hið eiginlega við-
fangsefni Altmans. Engin ytri hlið
er heil, engin vanskapnaður fær
dulizt, öll svik komast upp um
s.íðir.
„Brúðkaup" fjallar ekki um neitt
annað en brúðkaup. Það gerist allt
á einum degi, og Altman segir 48
mismunandi sögur, sem hnýtast
saman á æ vonlausari hátt. „Feg-
ursti dagurinn" í lífi brúðhjón-
anna Muffin Brenner og Dino
Corelli, gifting gamals fjár og
nýrra peninga, leið þannig, að
hann hófst með íburðarmikilli
viðhöfn og endaði í samfelldri
keðju grátbroslegra óhappa. Þegar
í upphafi deyr hin fjörgamla
amma (undurfögur: stjarna þöglu
myndanna, Lillian Gish), en dauða
hennar verður að halda leyndum
fyrir brúðkaupsgestunum, Biskup-
inn, sem framkvæmir vígsluna, er
elliær, systir brúðarinnar er
barnshafandi af völdum brúðgum-
ans, konan, sem er veizlustjóri,
hefur ótilhlýðilegan áhuga á brúð-
inni, faðir brúðgumans er í leyni-
makki við Mafíuna, móðir brúðar-
innar er í tygjum við feitan mann
úr hinni fjölskyldunni, heimilis-
læknirinn er drykkfelldur kvenna-
bósi og móðir brúðgumans eitur-
lyfjaneytandi. Lögreglumenn
berja til óbóta óvæntan gest, sem
er ættingi brúðgumans. Að lokum
ber dauðann tvisvar enn að garði,
en veizla launungarmála og
hræsni stendur fram undir morg-
un.
„Brúðkaup" er grófasta mynd
Roberts Altmans, heimsádeiluverk
fréttamanns úr samkvæmislífinu,
en þó að hann fari um fórnarlömb
sín hörðum höndum, leikur hann
þau ekki svo illa, að þau verði ekki
annað en eins og persónur í teikni-
myndaseríum. Eins og í „Nash-
ville", beztu mynd Altmans, tætir
hann einnig í þessari mynd, sem er
byggð upp á svipaðan hátt, í
sundur fjöldann allan af fögrum
lygum í nafni ættjarðarástar, en
jafnvel í allri sinni eymd eru þó
persónur hans trúverðugar. Hann
skilur þessar aumkunarverðu
mannverur, flækjur þeirra og
fíflaskap, hann dregur ekki aðeins
fram galla þeirra, heldur einnig
hina smávægilegu sigra þeirra:
hina ótrúlegu þolinmæði yfir-
mannsins, sem er ættaður frá
Italíu, en honum tekst á endanum
að losa sig undan áhrifum hinna
miskunnarlausu harðstjóra, þar
sem eru hinir amerísku ættingjar
hans. Hið þrjózka og þögula stolt
systur brúðarinnar (Mia Farrow),
sem hneykslar hina heiðvirðu fjöl-
skyldu sína með vergirni sinni.
Hina broslegu, en einnig hetjulegu
ástarþrá hins digra listaverkasala
(Pat McCormick), sem leggur
visna sveitarós að fótum sér (Carol
Burnett). ,
„Superman" getur flogið og Alt-
man líka. Með mjög stuttum
endurtekningum, stöðugum breyt-
ingum á leiksviðum og æ fífldjarf-
ari atburðarás og samskiptum
persónanna knýr hann áfram
hringekju brúðkaupsins. Boð Alt-
mans í brúðkaup er óhætt að
þiggja oftar en einu sinni. Jafnvel
í fjórða og fimmta skipti, sem
maður sér myndina, uppgötvar
maður einstök atriði, sem manni
hafði sézt yfir áður,'sér einhverja
persónuna allt öðruvísi en í fyrstu.
Þau vinnubrögð, sem Altman
hefur tileinkað sér í samvinnu við
höfunda sína og leikara, atvinnu-
og áhugamenn, laða fram auðlegð
og fjölbreytni, sem tekur langt
fram flugeldasýningum „Super-
rnans". I hinum nýja glæsibrag
amerískrar kvikmyndagerðar
gætir að sönnu fullkominnar
tækni og persónulegs hugmynda-
flugs, ærsla og íhygli. Það væri
vissulega æskilegt, að nýjar blönd-
ur kæmu fram á sjónarsviðið.
—»vá— úr „Die Z«i»“.
Höf.: Hans C. Blumenberg.
Sigurgeir ljósmyndari
Morgunblaðsins í Eyjum
rölti bryggjurnar einn
lognprúðan vetrardaginn
fyrir skömmu og tók rispu
af vertíðarmyndum.
Vetrarvertíðin var hægt og
sígandi að fara í gang og
nokkrir tugir báta úr Eyja-
flotanum byrjaðir að róa,
ýmist á línu, net eða troll,
og einnig er um tugur
Eyjabáta á loðnu. Bátar
byrjuðu veiðar í það fyrsta
á vertíðinni og skiptast
veiðarfærin tiltölulega
jafnt milli báta.
Netaaflanum landað undir mið-
nættið. en það virðist aðallega
vera ufsi í þessum háf.
En flækjurnar gera víða vart við
sig og þarna eru strákarnir á
Berg að greiða úr og gera klárt.
Línan beitt fyrir Andvara með
silfri hafsins.