Morgunblaðið - 22.02.1979, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 22. FEBRÚAR 1979
VtEÓ
MORöJKí-
1
KAFr/NU
(öcxpl^
Ef ég má ekki nota þetta
dömuhjól, þá hvað?
bú færð bflinn til reynslu í vikutíma og þegar þú kemur, færðu Göt í eyrun fyrir hrinKÍna.
konuna þina? Ekkert mál, vina mín.
Stjómmálakennslan
r
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Bridge eins ok spilið er nú
spilað mun hafa orðið til á far-
þegaskipi á leið frá Evrópu til
Néw York árið 1926. Síðan fór
það eins og eldur í sinu um
vesturálfur og átti rússneski
bandarikjamaðurinn Ely
Culbertson hvað mestan þátt í
útbreiðslu þess. Var sannkallaður
spilakóngur síns tíma cins og
spilið í dag ber með sér.
Norður
S. 53
H.1094
T. ÁG1072
L. 1052
Vestur
S. 972
H. D863
T. D93
L. K93
Austur
S. DG1084
H. G52
T. K4
L.G84
Suður
S. ÁK6
HÁK7
T. 865
L. ÁD76
Sagnir og hættur eru gleymdar
en Culbertson var með spil vestur
og spilaði út spaðaníu gegn þrem
gröndum. Lesendur ættu nú að
staldra við og reyna að gera sér
ljósa möguleika varnarinnar.
Munu sjá, að þeir eru næsta litlir
og i rauninni engir sé beitt hefð-
bundnum aðferðum.
Áfram með spilið, austur lét
tíuna og suður gaf. Sagnhafi tók
spaðadrottninguna og spilaði
tígulfimmi. Culbertson lét þá
drottninguna og hvað átti sagn-
hafi að halda? Innkoma í borðið
var ekki fyrir hendi og ástæða til
að halda, að Culbertson ætti einn-
ig kónginn? Sagnhafi var á þeirri
skoðun og lét lágt frá borði. Enn
kom spaði, sem tók með sér ásinn
og aftur spilaði sagnhafi tíglinum,
lágt og gosinn og þá hentaði
vörninni, að austur fengi slaginn
og ekki þarf að hafa fleiri orð um
gagn spilsins. Einn niður.
Jafnvel nú á dögum sést svona
lagað ekki oft. Kemur þó fyrir í
góðum hópi en Culbertson lét sig
ekki muna um þetta fyrir um 45
árum síðan. Lesendur sjá hvað
skeður sé drottningin ekki látin
við fyrsta tækifæri. Sagnhafi læt-
ur tíuna frá borðinu, austur fær
slaginn en seinna getur sagnhafi
svínað aftur og fengið fullt af
slögum.
COSPER
Þú mátt ekki gefa hænsnunum teygjutyggjó, væni minn.
Nú er svo komið kennslumálum
okkar að kennararnir virðast hafa
svo langan tíma til að kenna hin
lögboðnu fræði að síðasti vetur
grunnskóla á að vera einskonar
tómstundaskóli fyrir unglingana
og eiga þeir að velja kennsluefnið
og þá ef til vill pólitík. Þá kemur
upp sú mikla spurning hvernig eigi
að kenna stjórnmál og hverjir eigi
að kenna þau fræði. Afi minn
sálugi kenndi mér sínar skoðanir,
ríkinu að kostnaðarlausu og ég hef
síðan lesið meira um þau fræði og
standa hans hugmyndir enn í dag.
Afi minn trúði því að frelsið væri
það dýrmætasta sem mannkynið
ætti og engin blessun fylgdi því að
afsala sér öllum réttindum og
þurfa að hlýða einhverju æðsta-
ráði sem hlyti að enda í algjöru
alræði eins manns. Gamli maður-
inn lifði ekki þegar helgigrímunni
var svipt af Stalín. Hvort hefði
ekki mátt byggja margan verka-
mannabústaðinn fyrir allar stytt-
urnar sem gerðar voru af honum?
Kannski hefur Rússland grætt á
öllum myndunum af honum.
Öskuhaugarnir í Reykjavíl flutu
út í myndum af Stalín á þessum
tíma en stássstofur kommúnist-
anna hafa fríkkað að sama skapi.
Heimurinn fékk nefnilega 2 út-
gáfur af sósíalismanum sem aldrei
má gleyma, aðra rauða, hina
brúna. Sú brúna er fyrir bí en
gyðingaofsóknir halda enn áfram í
Rússlandi.
Afa þótti það grunsamlegt að
landinu var lokað á meðan verið
var að koma sósíalismanum á.
Enginn mátti augum líta fyrir-
bærið nema fáir útvaldir, heila-
þvegnir af áróðri. Þetta tókst og
skáldin sveittust við að lofa Stalín
og dýrðina á meðan hann var að
gera besta landbúnaðarland
heimsins að iðnveldi. Það kostaði
30 milljónir mannslífa en lof-
söngurinn hélt áfram. Þetta ættu
allir að vita núna því sósíalistarnir
á Vesturlöndum fóru í stórum stíl
til þess að taka þátt í uppbygging-
unni. Þeir fáu sem sluppu skrifuðu
um þetta eins og t.d., Freda Utley,
George Orwell, sem fór til þess að
frelsa Spán og Steinn Steinarr sá
þetta og dó ekki sem frelsaður
sósíalisti.
Þetta allt ætti að duga, en því er
nú öðru nær: því ægilegri sem
vitnisburðurinn um sósíalismann
verður, því æstari eru sósíalistarn-
ir í dag að útbreiða hann. Rúss-
iand er nú nákvæmlega eins og það
var á dögum Stalíns nema að núna
reka þeir geðveikrahæli fyrir
andófsmennina. Skorturinn er á
öllum sviðum og launamisréttið er
í mörgum verksmiðjum svo mikið
að verkstjórinn hefur 30 sinnum
meira kaup en verkamaðurinn. Ef
á að fara að kenna pólitík í skólum
með sem minnstum kostnaði þá á
að kenna bókina „valdið og þjóðin“
eftir Arnór Hannibalsson, snúa
ætti ræðu Krjúsjeffs á íslensku og
um leið lesa minningargreinina
um Stalín sem birtist í Þjóðviljan-
um. Það ætti og að koma með
leikrit Solsjenitsyns í útvarpið því
það gerist í fangabúðum þá kemur
sannleikurinn í ljós. Þjóðinni hef-
ur kerfisbundið verið haldið í
slíkri fáfræði um þetta fyrirbæri
að það er til skammar fyrir hlut-
leysi þeirra. Ekkert getur bjargað
heiminum nema frelsi til orðs og
æðis því frelsið stendur fyrir
öllum framförum.
Húsmóðir.
• Gagnrýnin á
rökum reist
„Svar til Einars Jónssonar,
Selbraut 86.
Hvað getur þú borið um hvort
gagnrýnin er á rökum reist eða
ekki. Ekki varst þú í vagninum í
„Fjólur — mín Ijúfa"
Framhaldssaga eftir Else Fischer
Jóhanna Kristjónsdóttir pýddi
66
fullyrti að hún hefði verið
slegin niður. bað var hún sem
sagði frá þessum hnykk á
dyrnar hjá sér nóttina sem
Lydia dó og það var hún og
aðeins hún sem hafði farið að
tala um peninga og dularfullar
fórnarkrukkur.
Hann kinkaði stuttlega kolli
til hcnnar til merkis um að hún
gæti farið fram. Svo kafaði
hann á ný niður í skýrslurnar
sinar og f þetta skipti til að
reyna að finna eitthvað sem
gæti stutt kenningar hans án
þess hann þyrfti samtímis að
taka mið af yfirlýsingum
Susannc.
í klukkutíma sat hann og
skrifaði f ákafa. Uann gat ekki
komizt hjá því að veita því
eftirtekt að bæði Lydia og Gitte
höfðu veitzt að Susanne, en
hann gcrði sér og grein fyrir
því að framburð beggja og þó
sérflagi frökenar á borð við
Gitte varð að taka með nokk-
urri varúð.
Bernild reis á fætur til að
rétta úr sér og gekk hugsandi
fram og aftur. Það var eitthvað
sjúklegt við hatur Gitte á
Susanne. Það gat verið sprottið
af því að hún væri sjálf ást-
fangin af Martin Kelvin, en gat
það ekki einnig stafað af þvf að
hún vildi koma grunsemdum af
sér? Tæknilega séð var auðvelt
að komast að þeirri niðurstöðu
að Gitte gæti verið morðinginn
en hvers vegna skyldi hún vera
það. Það átti ekki að skipta
hana neinu máli hvort Mosa-
hæð var seld Pétri eða Páli...
Samningar Martins sem ekki
fengust endurnýjaðir... gat
það hafa vakið svona ofsalcgt
hatur hjá Gitte í garð Einars
Einarsen? Kannski og kannski
ekki. Það myndi vera óeðiilegt
ef það fór nú að verða fullerfitt
að skera úr um það hver var
eðlilegur og hver ekki. Það var
án efa einhver öfgahneiging í
karakter Gitte. ósk hennar um
að fólk lýsti sjálfi sínu með því
að búa til einhvern hlut f
keramikvinnustofunni...
Bernild hafði skoðað vinnustof-
una, hann hafði satt að segja
skoðað hana í krók og kring og
Gitte hafði skýrt það út fyrir
honum sem hann vildi vita, cn
hann hafði vitanlcga ekki séð
þessa umtöluðu fórnarkrukku
sem hafði þá horfið á braut og
hann hafði ekki séð skip Her-
mans frænda... Hann hrukk-
aði ennið hugsandi. Skip Her-
mans frænda. Skútunni hans
hafði vcrið stolið fyrir tíu
árum. Hafði skútan verið
tryggð og... Hann blaðaði í
pappfrunum. Já, þarna stóð
það. A þeim árum var Einar
Einarsen sölumaður hjá tcygg-
ingafyrirtæki. Það var Susanne
sem hafði sagt honum frá því.
Gátu verið einhver tengsl á
milli Einarsens og Hermans
Kelvins sem honum hafði sézt
yfir? Hafði verið eitthvert
svindl í sambandi við skútu-
stuldinn — einhver trygginga-
svindl sem Einar Einarsen
þekkti til. Var þcgar allt kom
til alls um að ræða fjár-
kúgunarmál og var það jíess
Bernild gaf lögreglu-
manninum í sfmanum stutt-
orðar fyrirskipanir. Kannski
var hann á villigötum, en það
var væntanlega þess virði að
athuga þetta.
Ef hann bara gæti fundið
þessa fórnarkrukku. Hér var
þó um áþreifanlegan hlut að
ræða. þar sem hann hafði ekki
aöeins við orð Susanne að styðj-
ast, heidur einnig Lydiu. Lydia
sem hafði ekki einu sinni þorað
að fjalla um málið við Holm
gamla lækni en engu að síður
hafði hún tekið undir þau orð
Susanne að það hefði eitthvað
verið bogið við þessa krukku.
Bernild sló pfpunni illskulega í
öskúbakkann. Lydia hafði
vitað eitthvað og hún hafði
Játið alla skilja að hún vissi
eitthvað. Og daginn eftir var
hún liðið lík. Dyrunum á bóka-
herberginu var lokið upp og