Morgunblaðið - 24.02.1979, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 24. PEBRÚAR 1979
23
Yfirleitt gengur þetta mjög
fljótt fyrir sig og þegar menn hafa
borðað fara þeir annað hvort í
skálann til sín eða í tómstunda-
stofurnar hér, þar sem hægt er að
leika borðtennis, billjard og fleira,
sumir grípa í spil í matartímanum
og á kvöldin fara margir í setu-
stofuna.
Það er mjög traust starfslið hér
og margir hafa unnið árum saman.
Þegar fækkar eru þeir alltaf eftir
sem hafa unnið lengst og sumir
hafa unnið hér frá upphafi. A
sumrin vinnur oft margt skólafólk
hér, en margt starfsfólkið býr hér
á svæðinu í húsnæði Aðalverk-
taka.“
Friðrik kvaðst sjálfur búa í
Garðabæ, en hann ekur heiman og
heim kvölds og morgna. I aðal-
mötuneytinu þar sem nokkrir
tugir manna vinna er m.a. kjöt-
vinnsla en þar er morgunmatur og
morgunkaffi, hádegismatur, síð-
degiskaffi, kvöldverður og kvöld-
kaffi milli 9 og 10.
lygilegt, en um 50% af öllum
flutningi varnarliðsmanna til
landsins verður fyrir einhvers
konar skemmdum þó flestar
séu smávægilegar," sagði
Guðmundur ennfremur.
Guðmundur sagðist vera í
því fyrir hádegi að taka við
kröfunum en á daginn færi
hann um völlinn og skoðaði
hina skemmdu hluti. „Síðan
þarf ég að gera nákvæma
skýrslu um hvert tjón sem er
send til yfirvalda hér og þau
meta síðan hvað viðkomandi
er bætt“, sagði Guðmundur.
Aðspurður sagði
Guðmundur að langmest væri
um að vera á sumrin hjá sér
enda veldu hermennirnir
gjarnan sumartímann til
flutninga af ýmsum ástæðum,
t.d. vildu menn koma sem
minnstu róti á börnin sín með
því að rífa þau úr einum skóla
og setja í annan. Síðan væru
rólegir dagar á veturna þegar
hann annaði því sem bærist.
hætti búskap og fór að vinna hjá
Varnarliðinu? Það lágu ýmsar ytri
ástæður til þess. Eg fluttist í
bæinn, vann þar í 3 daga og fékk
síðan vinnu hjá hernum og hef
alltaf unnið á sama stað, hef aldrei
sótt um annað. Yfirleitt er þessi
verkamannavinna úti við, hitt eru
undantekningar. Þetta eru almenn
störf og unnið frá 8 til 5 á daginn."
Finnur býr í Keflavík, á Heiða-
vegi 24, ásamt eiginkonu sinni,
Fanney Jósepsdóttur.
„Jú, mér hefur líkað ágætlega að
vinna hjá hernum og hef aldrei
lent í neinu stríði við hann. Eg get
ekki sagt að ég finni neitt fyrir því
að vinna í herstöð, þetta gengur
alveg eðlilega fyrir sig og reyndar
eðlilegar en víða annars staðar í
okkar þjóðfélagi, því hér er mönn-
um ekki sagt upp störfum eftir
aldri. Ef menn geta og vilja vinna
þá er enginn hámarksaldur.
Eftir vinnu? Maður heldur sig
heima við, er orðinn of gamall til
þess að skælast á böllin, nokkuð
gamall.
Jú, það er áberandi að menn
vinna hér ár eftir ár og það myndu
þeir ekki gera ef þeim líkaði
vinnan illa.“
„Bezti
vinnustaður
sem ég hef
unnið á”
„ÞAÐ er alveg „súperfínt“ að
vinna hér, starfsandinn er
alveg einstakur. og svo til að
kóróna þetta er Trausti yfir-
maður okkar alveg stórkost-
legur," sagði Anna Magga
aðstoðarverzlunarstjóri í Navy
Exchange stórverzluninni á
Keflavíkurflugvelli er við hitt-
um hana að máli. — „Þetta er
án efa langbezti vinnustaður
sem ég hef unnið á, við erum
hér um þrjátíu stelpur, flestar
íslendingar og nokkrar banda-
rfskar. Það má þvf segja að það
sé alveg einstakt að ekki komi
upp nein veruleg vandamál þar
sem konur eru einu starfs-
mennirnir, fyrir utan Trausta
að sjálfsögðu.
Þá hefur skapast mjög
skemmtilegt samband við við-
skiptavini okkar sem eru allir
hermennirnir á vellinum og
fjölskyldur þeirra. Þetta er eina
stórverzlunin inni á vellinum

svo hér er oft þröngt á þingi
sérstaklega eftir útborgun sem
er um miðjan mánuðinn," sagði
Anna Magga ennfremur.
Aðspurð sagði Anna Magga
það rétta stefnu sem tekin hefði
verið hjá Navy Exchange að þar
hefðu Islendingar algeran
forgang til starfa fram yfir
Bandaríkjamenn. Það kæmi
vart fyrir að Bandaríkjamaður
væri ráðinn í starf sem Is-
lendingur hefði innt af höndum
áður, og henni fyndist að þessi
háttur ætti að vera hafður á í
öllum deildum á vellinum, ís-
lendingar ættu að vinna öll þau
störf sem mögulegt væri.
Anna Magga sem er Suður-
nesjabúi sagði að flestir starfs-
menn hjá Navy Exchange væru
af Suðurnesjum nema hvað fjór-
ar stelpur væru af Reykjavíkur-
svæðinu.
á dag. — Hann kvað nei við og
sagði að þau væru fjögur saman
vinnufélagar sem skiptust á að
keyra svo að það væri auðvelt að
sofa þrjár vikur af hverjum
fjórum á leiðinni sem venjulega er
ekin á hálfum og upp í klukkutíma.
Ennfremur kom fram hjá Magnúsi
að starfsmenn Varnarliðsins fá
sérstakan ferðastyrk sem nemur
farinu með hópferðabílnum sem
fer milli Reykjavíkur og Kefla-
víkur og að auki fá starfsmenn
greiddar 40 mínútur í eftirvinnu
dag hvern.
„Akureyri, Húsavík og
Vestmannaeyjar vinsœl-
ustu ferðamannastaðirnir
í augum vamarliðsmanna”
„ÞAÐ má eiginlega segja að ég sé
fæddur í þessum „bransa" því ég
hef unnið að ferðamálum má
segja frá því að ég hætti skóla-
göngu", sagði Magnús
Guðmundsson starfsmaður ferða-
skrifstofu Varnaliðsins í samtali
við Mbl.
„Ég byrjaði hér fyrir rúmum
tveimur árum eftir að hafa unnið
við hliðstæð störf bæði hjá Flug-
leiðum og ferðaskrifstofum í bæn-
um og mér líkar þetta mjög vel,“
sagði Magnús ennfremur.
Aðspurður sagði Magnús að
varnarliðsmönnum væru mest
seldir farmiðar til Akureyrar og
nokkuð til Húsavíkur yfir vetrar-
tímann hér á landi en á sumrin
væru Vestmannaeyjar langvin-
sælastar. — Af erlendum stöðum
er mest selt af farmiðum innan
Bandaríkjanna en þá hafa her-
mennirnir fengið frítt far með
herflutningavélum yfir hafið.
Þar sem Magnús er einn þeirra
fjölmörgu starfsmanna Varnar-
liðsins sem eiga heimili í Reykja-
vík inntum við hann eftir því hvort
hann þreyttist aldrei á þessum
stöðugu löngu ferðalögum tvisvar
Okkar keppi-
nautar eru
pöntunar-
listarnir

„Það má segja að ég hafi
komið með hernum, því ég
hóf störf hér 1952 við verzlun
hersins, sem er með stærstu
verslunum á landinu og ákaf-
lcga vel skipulögð í alla staði.
Þar er vöruverð mjög hag-
stætt, því allar vörur eru
keyptar inn með tilboðum,
bæði sértilboðum fyrir
verziunina á Vellinum og
einnig með tilboðum fyrir
allar herverzlanir banda-
ríkjahers víða um heim.
„Hið lága verðlag hér,“
sagði Trausti, „er hlunnindi
sem eru hluti af kaupi starfs-
manna í flotanum, en ágóðinn
af verzluninni rennur til þess
að byggja upp bókasafnið hér
á Vellinum, reka sundlaugina,
og ýmis félagsstörf."
Verzlunin sem Trausti veitir
forstöðu er eina verzlunin á
Vellinum og þar verzla um
5000 manns, en aðeins banda-
rískir borgarar geta verzlað
þar. Þessi stóra verzlun er nú
til húsa undir einu þaki en var
þar til í sumar í 7 bröggum. 43
manns vinna þar við af-
greiðslu og þar af eru 37
Islendingar, flest konur.
Það sem verzlunin leggur
mesta áherzlu á er lágt verð og
góð þjónusta, bæði hvað varð-
ar vöruval og viðgerðir.
„Keppinautar okkar eru
ekki kaupmaðurinn á horninu
eða verzlunin í næstu götu,
okkar keppinautar eru pönt-
unarlistarnir," sagði Trausti,
„möguleikarnir á að kaupa
hagkvæmt víða að úr heimin-
um. Annars verzlum við einnig
við íslenzka heildsala, en það
eru aðeins 2—3 heildsalar sem
standast verð miðað við það
sem er hagstætt erlendis frá,
en þeir bregðast aldrei."