Morgunblaðið - 03.03.1979, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 3. MARZ 1979
33
Að
teikna
andlit
Mörgum finnst erfitt að
teikna. Á myndinni sérðu
fáein andlit, og er ekkert
þeirra eins. Þegar þið at-
hugið nánar svipbrigði
andlitanna, komist brátt
að raun um, að augabrún-
ir og munnur setur mestan
svip á andlitið.
Reynið að æfa ykkur í að
teikna andlit. Ekki gefast
upp. Allt hefur sinn tíma.
Hver er auðugastur?
Einu sinni var hinn mikli heimspekingur Sokrates á gangi um göturnar í Aþenu.
Honum var reikað fram hjá sölubúð, þar sem alls kyns girnilegur varningur var til
sölu.
Þá varð spekingnum að orði.
„EN HVAÐ ÉG ER AUÐUGUR, AÐ ÉG SKULI EINSKIS ÞARFNAST AF ÖLLU
ÞESSU GLINGRI.“
Gamalt máltæki segir. Sá hefur nóg, sér nægja lætur.
Halldór Jónsson:
AUt okk-
ar vegna
Á jóladag 1940 sendi íslenzka
ríkisstjórnin símskeyti til Banda-
ríkjanna og fór fram á aö þau tækju
að sér vernd Islands. Englendingar
stóðu þá höllum fæti í orrustunni um
Bretland og góð ráð voru dýr ef
forðast skyldi hernám Þjóðverja.
Cordell Hull, þá utanríkisráðherra
Bandaríkjanna, skýrir frá því í
endurminningum sínum, að öryggis-
málaráð Bandaríkjanna hafi þá þeg-
ar verið kvatt saman til þess að ræða
þessa beiðni Islendinga. Niðurstaðan
varð hins vegar sú að hafna þessari
beiðni, þar sem þetta samrýmdist
ekki hagsmunum Bandaríkjanna og
færði þau nær styrjaldarsvæðum
Evrópu.
En skjótt skipast veður í lofti. 25.
júní 1941 lögðu brezki og bandaríski
sendiherrann skrifað blað fyrir ís-
lenzku ríkisstjórnina, þar sem stóð
eitthvað á þá leið, að með undirskrift
blaðsins færi ísland fram á vernd
Bandaríkjanna. Að nokkrum
umhugsunartíma liðnum var skrifað
undir slíka beiðni. Fáeinum dögum
síðar eða 7. júlí steig Bandaríkjaher
fullbúinn á land. Var ekki laust við
að sumum þætti hann hafa fengið
hraðbyri nokkuð heiman frá sér.
Alþingi staðfesti svo beiðnina 9. júlí,
með nokkrum semingi þó.
Dwight D. Eisenhower segir frá
því í bók sinni um Evrópuherferðina,
að án stöðva Bandaríkjanna á
Nýfundnalandi, Labrador, Græn-
landi, íslandi og Skotlandi „hefðum
við tæplega getað haldið úti herjum
okkar í Evrópu". Er nokkuð auðsætt
hver þýðing Islands hefur verið í
þeirri keðju, og hvílík heppni það var
fyrir Bandamenn að við skyldum
segja já! Enda var þetta allt okkar
vegna, að sjálfsögðu! Um leið og
þessi aðkomni her varði okkur fyrir
Hitler lyftu kynni okkar af honum
allri verkmenningu okkar þvílíkt
risaskref áfram að við urðum aldrei
samir menn síðan.
Bandaríkjamenn fóru síðan í friði
í stríðslok en komu aftur að fáum
árum liðnum, og auðvitað aftur bara
okkar vegna samkvæmt opinberum
skilningi okkar. Þeir eru hér svo enn
meira en aldarfjórðungi síðar, t-
okkar vegna. Vera hersins hefur haft
þó nokkur áhrif á efnahagslíf okkar.
Opinberlega höfum við nýlega viður-
kennt að samdráttur hjá þeim sé
okkur viðkvæmt mál vegna þess
fjölda, sem í kringum þá vinnur. Því
til viðbótar höfum við óbeint notið
mikilla hlunninda af veru hersins.
Flugleiðir hafa þróast í skjóli
Bandaríkjamanna, þó nú virðist
vanta verðlagsstjóra á Ameríkurút-
una til þess að við getum forðast
óþægindi. Við höfum fengið að reisa
verksmiðjur í Bandaríkjunum,
kaupa þar lönd og lóðir og selja þar
fisk í ótakmörkuðum mæli á svo háu
verði sem við getum fengið, óátalið
af vínlenzkum. Virðast þeir ekkert
vita af því, að við erum þeir skálkar í
viðskiptum, a.m.k. að eigin áliti, að
voði er búinn hverjum þeim, sem
ekki getur séð alla fingur okkar í
einu og haft á okkur nauðsynleg lög,
rannsóknanefndir, Ólaf Ragnar
Grímsson og þvílíka refsivendi til
þess að hafa hemil á okur- og
svindlnáttúru okkar. Aumingja Kan-
inn, hvað hann er nú alltaf bláeygður
að trúa á þessi markaðslögmál!
Um hin raunverulegu vandamál
okkar erum við öllu fáræddari, enda
komnir af hetjum og fornkóngum,
sem hvorki bregða sér við sár né
bana ef til vopnaþinga dregur. A
annan hátt get ég ekki skýrt hið
algera geigleysi okkar gagnvart
mögulegum stríðsáhrifum á lands-
menn, sem færu þó létt með að sálga
meirihluta þjóðarinnar ef til
stykkisins kæmi við núverandi
aðstæður. Þó við lifðum af stór-
styrjaldarátök myndum við bara
svelta í hel í staðinn. Svo við hvað
erum við hræddir? Samt er heil-
margt sem við gætum gert til að
firra tjóni, ef við nenntum að hugsa.
En það er víst ekki hin sterka hlið
okkar víkinganna!
Þáttaskil
Það eru nú ýmis teikn á lofti um
það, að verulegar breytingar geti
orðið á högum okkar á næstunni og
það alveg án tilverknaðar okkar
stórkostlega stjórnkerfis og meira að
segja Ólafs Ragnars. Flugleiðir og
Ameríkuflug þeirra riða nú til falls
og það rannsóknanefndarlaust,
vegna fallandi arðsemi. Kúmeiní
karlinn er kominn með loppurnar á
olíukranana í Persíu. (Af hverju
bjóðum við ekki shakinum landvist
gegn því að hann láni Landsbankan-
um?) Ef hann lokar þeim, þá sitja
þýzki örninn og afkomendur
Napóleons uppi benzínlausir og geta
ekki gangsett skriðdreka sína og
önnur Rússavarnatól. Þar ofan á
rýkur fýringarkostnaður upp hjá
Islendingum, utan hitaveitusvæð-
anna, og kallar á ný og mikilfengleg
millifærsluapparöt, landsfeðrunum
til dýrðar. Og þegar svo er komið
getur fjárans Rússinn blússað að
Atlantshafsströnd hvenær sem er, ef
hann skyldi þá ekki vera eins
friðelskandi og Þjóðviljinn hefur
alltaf sagt okkur. Spurning vaknar
um það, eftir aðgerðir Kínverja í
Viet-Nam, hversu áreiðanlegar heit-
strengingar stórvelda séu eða hvort
þau leggi fremur efnislegt mat á
styrjaldir heldur en að þau hafi
víkinglegar hugsjónir okkar um
orðheldni og stolt í hæstum heiðri.
Við verðum eiginlega að gefa þeim
tiltal!
Skyldi þjóðum Vestur-Evrópu
annars ekki finnast skipta máli hver
situr Island, þessa stiklu hvers risa
Halldór Jónsson
sem um hafið vill fara með stríðs-
pjönkur? Hvað skyldu t.d. Breta-
skammirnar hugsa ef þeir mættu
vera að því að líta upp úr verkföllun-
um?
Nei, varnarliðið skal vera hér
aðeins okkar vegna það er ágætt eins
og það er, og það samrýmist ekki
okkar þjóðarstolti að vera að hugsa
um það, hvort ekki vanti að huga að
okkar eigin hag og líkamlegu öryggi.
Okkur er nóg að finna hjálpræðið í
festu Ólafs og þrautreyndri verð-
bólgustjórn hans og horfa með
alvarlegum augum á Svavar, Ólaf
Ragnar og Vilmund hengja óvini
fólksins, verðbólgubraskara og
neðanjarðarlýð á hæstu tré, svo að
þessi hvítkyrtlaþjóð geti unað glöð
við sitt, óspillt af vonzku heimsins og
ekki sízt sinni eigin. Þeir munu
áreiðanlega finna ráð gegn því, að
þessu sælpríki okkar tæmist fólk
þegjandi og hljóðalaust sem nemur
einu Seltjarnarnesi á svo sem fimm
ára fresti. Hvílíkri blindu er þetta
fólk líka ekki slegið, að fara héðan
frekar slyppt og snautt, eins og úr
fasistaríkjunum, heldur en að hlusta
glatt og ánægt á innblásnar ræður
þessara höfuðsnillinga okkar um
nýjar og enn glæsilegri miilifærslu-
leiðir. Það er bara eins og Island sé
ekki lengur land tækifæra unga
mannsins, sem fagnar hverri við-
leitni hans til þess að setja á stofn
ný og arðgæf framleiðslufyrirtæki
og búa frjáls að sínu við hina
óbilandi trú okkar á frelsi einstakl-
ingsins og ráðstöfunarrétt hans á
eigin aflafé! Það þarf að útskýra
þetta fyrir þessu fólki og jafnvel
kyrrsetja það í þesseigin þágu!
Hvílík bjartsýni fyllir huga minn
um þessar mundir! Óbilandi er trú
mín á menntun, dáð og dugnað
hinnar íslenzku úrvalsþjóðar og hina
innblásnu leiðtoga hennar. 3 skip-
stjóra þarf nú á hvern skuttogara til
þess að þeir geti farið til skiptis upp
í Gjaldheimtu að borga skattana
sína. Þetta er allt gert okkar vegna.
Uppræðum þrjótana meðal okkar
sem allt illt er að kenna! Áfram
skáld og félagshyggjumenn.
Draumalönd ein skulum við byggja.
25.2.1979. Halldór Jónsson verkfr.