Alþýðublaðið - 04.03.1931, Page 2

2
Opinbers stðrfli og Alpýðnfloklnrinn.
lapmpnlf úígerðarmaiina
* flep
hagsmnnnm pjóðarinnar.
Það ar eftirtektarvert, að bæði
íbaldsblöðin, Vísir og Morgun-
blaðið, þegja um hið óhæfa verk
stjórnenda íhaldsflokksins, að
stöðva allan togaraflotann á há-
bjargræðistímanum, jregar nógur
fiskur er á miðunum og sala
ágæt.
Þau minnast ekki einu orði á
það, heldur en það lægi ekki fyr-
ir. Þau tala ekkert um það, að
sjálfstæði landsins sé voði búinn
af slíku framferði. Nú hrópa þau
ekkert um þjóðrækni og fórnir
í þágu lands og þjóðar.
Þetta er þeim vorkunn, Blöð-
{iai vita, að í þessu máli sér þjóð-
in ljóslega, að hagsmunir hennar
og hagsmunir einkabrasksmanna
fara ekki sarnan. Þau vita, að.
ef ræít er um þetta hræðilega ó-
happaverk, þá opnast augu fólks-
ins fyrir því, að einkabrasksmenn
eiga engin völd að hafa og eng-
in yfirráð — sízt af öllu yfir þýð-
ingarmestu atvinnutækjunum,.
Þau sjá, að þetta verk útgerðar-
manna getur orðið til þess, að
ailra stétta, menn tapi trúnni á
því einstaklingsframtaki, semþeir
Jón Ólafsson og Ólafur Thors
sýna nú í verki, að allar stéttir
finni það Ijóslega, að hagsmunir
þeirra eru ekki hið sama og
hagsmunir einkabrasksins, einsog
þeLr korna fram í stöövun tog-
araflotans.
Alt þett-g viita forráðamenn í-
haldsins og blöð þess. Þess
vegna varð að finna ráð til
blekkinga, ráð til að draga hug-
ina frá togarastöðvuninni — og
ráðiíö kom fram, bæði i Vísi og
Morgunblaðinu í gær. Einka-
brasksmenn hafa tekið þann kost-
inn að skýla sér á bak við sömu
pilsin, er þeir skýldu sér í sum-
ar-eð leið í kosningabaráttunni.
ÞeLr ætla sér með þessu ráði að
æsa fólk upp með trúarofstæki
og heimatrúboð;shroka — svo að
það gleymi bitalausa diskinum,
súpulausu skálinni, matarlausu
heimilinu. Þeir ætla sér að þyrla
upp moldviðri á við moldviðrið
í sumar eð leið. Þeir ætla sér að
gera gerningaþoku heimsku og
blekkinga.
En það tekst ekki. Nú hefir
Reykvískur verkalýöur gengið at-
vmnulaus svo mánuðum skiftir.
IÞað er þröngt í búi á hverju al-
þýöuheimili. Spýrjið kaupmenn-
ina, injólkursalana, bakariín, skó-
smiðina, spyrjið alla, — nema
ritstjóra íhaldsblaðanna og for-
kólfa einkabrásksins. — Menn
gleyma ekki björginni í harðind-
um. Menn vona í lengstu lög,
þegar hart er í ári, að til batn-
aðar breytist. - Eins gleyrna
menn ekki því, sem vöntun veld-
ur. Menn gleyma ekki því, að
nú þessa d.agana eru útgerðar- ■
menn að bæta eitt þúsund mönn-
um við þann hóp atvinnulausra
manna, er fyrir var. — Menn
gleyma því aldrei — og ekkert
blekkingaráð íhaldsins dugir.
Þótt einhveír kona hætti við að
sdgla(!), þá vexður það ekfei til
að bjarga íhaldinu — landráða-
mönnum íslenzku þjóðarinnar —
frá því að verða dæmdir af þjóð-
inni sjálfri. — Því að þetta mál
— stöduun fogaraflotans — skilja
nú allir — allar stéttir — allir,
sem finna, að einkabrasksmenn
hafa annara hagsmuna að gæta
,en þjóðin sjálf. Og þess vegna ex
nú krafa allra óblektra manná:
. Að framleiðslutœkin, sem á-
byrgðarlausir menn stöðva, séu
látin vinna í págu heildarinnar,
en ekki liggja kyr í págu ein-
stakra ábyrgðarlausra braskara,
Þjóðnýtið togarana!
Samkomiilag næst sm sam-
vlnnn Indverla og Breta.
Lundúnum, 4. raarz. United
Press. FB. Samkvæmt fregn frá
New Dehli hefir nú, eftir margra
daga samningaumleitanir milli
Irwin’s vioekonungs og Gandhi
þjóðernissinnaledðtoga, náðst
samkomulag um, að Gandhi hætti
að hvetja fylgjendur sína tiil ó-
löghlýðni og mótþróa við bœzk
yfirvöld í Indlandi, en mótþróa-
'jstefnan hófst í mai 1930 og leiddi
það af henni, að menn hafa verið.
handteknir í þúsundatali, mörg
hundruð menn hafa verið vegnir
og meiddir, en eigna- og við-
skifta-tjónið af mótþróastefnunni
er afar-mikið.
Samkomulagið er talið afar-
þýðingarmikið, þar sem talið er
fullvíst, að vegna tiislakana
Gandhí hætti þjóðernissinnar við
öll stjórnbyltingaráform sín og
hefji samvinnu við brezk yfir-
völd og fulltrúa um framtíðar-
stjórnarskrá Indlands.
Svartliðar halda hallærisfimð.
Rómaborg, 3. marz. United
Press. FB. Mussoíini var sjálfur
forseti á fyrsta fundi aðalráðs
Fasdstaflokksiins á þessu ári. Var
fundurinn settur í dag. Giuanti
fluttii skýrslu um flokksframfarir
á undanfömum fimm mánuðum.
— Grandi og Sirianni skýra frá
samkomuiaginu í flotamálunum á
fundinuin í kvöld.
T veir etiskir togarar komu
hingað bilaðiT í nótt og einn
þýzkur með slasa'ðan mann.
íhaldsmenn hafa fram á allra
síðustu tíma haft í liði sínu nær
alla embættiis- og sýslunar-menn
landsins, alt frá hreppsnefndar-
oddvita upp í ráðherra,
Embættisvald þeirra hefir verið
svo sterkt, að hafi'það við borið,
að meiri hlutinn á alþingi hafi
faiið öðrum stjórnarstörfin en
.einhverjum gæðingi embættlinga-
klíkunnar, þá befir þeim mönnum
verið gert nær ókleift að stjórna
landinu vegna tregðú og þver-
móðsku embættisklíku íhaldsins.
Rétt er hér að rifja það upp,
þegax Björn Jónsson varð ráð-
berra, og var hann þó vinsam-
legur embættliingaklíkunni. Þá
þorði hann ekki að gera kunnar
mikilvægar stjórnarráðstafanir í
stjórnarráðinu, fyrr en þær voru
framkvæmdar, af ótta um það,
að andstæðingar sínir vissu þá
jafnskjött um þessar ráðstafanir
frá embættisliði stjórnaiTáðsins.
Björn Jónsson lét ekki alt af
undanel di embættaklikunnar
ganga fyrir embættum., og urðu
þá óp og Rama-kvein í blöðum
svartasta íhaldsins.
f raun og veru gat Björn Jóns-
son ekki stjóxnað landinu fyrir
ofstæki ‘embættisklíkunnar, þótt
hann hefði þingmeirihluta að baki
sér.
Þegar þannig var búið að Birni
Jónssyni, sem sannarlega var af
sama sauðahúsi og embættisklík-
an og var öflugur stuðningsmað-
ur a tvin n u kau pen dan n a, sem
voru albræður klíkunnar, þarf
engan að undra, þótt ihaldið ætli
af göflunum að ganga þegar full-
trúax verkalýðsins taka að sér
embættis'-sýslan eða fulltrúastörf
í þjóðfélagmu.
Þess vegna þrástagast íhalds-
blöðin á því, ef Alþýðuflakks-
maður tekur að sér störf fyrir
hið opinbera, að hann sé keypt-
ur til fylgis við einhverja á-
kveðna menn, og sé að svíkja
stefnu sína og verkaiýðinn. En
slíkar getsakir geta ekki sprottið
af öðru en því, að embættlinga-
klíka ihaldsliðsins hafi alla tíð
litið með þeim augum á störf sín
í þjóðfélaginu.
Blöð íhaldsins hafa annaðhvort
af heimsku eðía fáfræði túlkað
stefnu jafnaðarmanna þannig, að
þeix vildu, að eins vinna á móti
embættis- og starfs-mönnum í-
haldsins vegna starfsins, en ekki
stefnu þeirra og framkvæmdanna
á istörfum sínum, og að jafnaðar-
menn hlytu því að berjast gegn
öllum störfum, sem greidd væru
laun fyrir af opinberu fé.
- Það er kann ske eðlilegt, að
íhaldið hafi túlkað sitefnu jafn-
aðarmanna á þennan veg, því
jafnvel suinir, sem þóttust fyrir
nokkru tilheyra Alþýðuflokknum.
virðast vera sammála íhaldinu í
þessu, eins og raunar ýmsu
fleiru.
í hinni fyrstu stefnuskrá jafn-
aðarmanna er það sýnt, að það
hefiir frá upphafi verið einn liður
í haráttuaðferð jafnaðaxmanna.
að koma jafnaðarmönnum í sem
allra flest mikilsvarðandi störf
og stöður í þjóðfélaglnu einmitt
til þess, að g-eta unnið á sem
flestum sviðum til undirbúnings
framkvæmda jafnaðarstefnunnar
og til að sýna almenningi, að
jafnaðarmönnum farist ekki síö-
ur að stjórna og starfa í þágu
hiras opinhera en hinni æfagömlu
embcettisklíku íhaldsins.
Það er ekki. þar fyrir, aö sarns
konar árásir hafa verið hafðar
í frammi' við jafnaðannenm í öðr-
um löndum og íhaldsblöð þeirra
lanida hafa kallað opinber störf
jafnaðarmanna bitlinga eða mút-
ur. En jafnaðarmenn annars stað-
ar eins og hér hafa haft það
sama fyrir augum: að efla flokk
isinn á allan hátt og áhrif hans í
landinu.
í öllum nágrannalönd un um
hafa jafnaðiarmannastjórnir veríð
við völd eða eru enn þótt þeir
hafi hvergi haft hreinan þing-
meirihluta að baki sér, — á móti
öllum borgaraflokkunum samein-
uðum. Þetta hefir af svartasta í-
halidinu verið kallað vaidagræðgi
jafnaðaimanna, og íhaldið hefír
viljað láta það sýna, hve gírugiT
jafnaðarmenn væru í að hafa ó
bendi völd og launaðar stöð/ur.
Um þetta hafa um nokkurt
skeið verið skiftar skoðanir iinn-
an jafnaðarmannaflokkanna,
hvort þeir ættú að taka þátt í
lands&tjórn, þar sem þeh hefðu
ekki hreinan meiri hluta þings.
En nú er það almenn skoðun
rneðal allra jafna'ðarmanna, að
þar isem þeir eru orðnir svo stór
fiokkur, að þeir hafi aðstöðu til
að taka við völdum, þá berí
þeim að gera það, og reynslan
hefir ,sýnt og sannað, að þetta
hefir orðið til hins mesta hap*ps
fyrir verkalýðinn og láglaunað-
ar stéttir, bæði vegna hagfeldra
breytinga á löggjöf og ekki síð-
ur: velviljaðraT framkomu í
stjórnarfarslegum framkvæmdum.
Jafnaðarmenn hafa hvergi vilj-
að iskorast undan því að taka á
sig fulla framkvæmd á stjórn
ríkja, bæja eða sveitarfélaga eða
ríkisfyrirtækja, þar sem þeir hafa
haft vald og mátt til að taka
istörfin að sér.
Jafnaðarmenn hér líta eins á
þetta. Því að eins vinna þeir að
því, að ná meiri hluta í alþingi.
hæja- og sveita-stjórnum hér á
landi, að þeir ætla sér að koma
istefnu sinni í frakvæmd, en slíkt
verður ekki gert nema tii starf-
anna og forgöngunnar veljist þeir
menn, sem hafa trú á þvi og ó-
bifanlega sannfæringu, að fyrir-
komulag það, sem jaínaðarmenn
benda á, sé til mestra hagsbóta
og hagsælda fyrir alla alþýðu.