Morgunblaðið - 03.04.1979, Síða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 3. APRÍL 1979
Jón Snorri Jónas-
son—Minning
Fæddur 12. september 1924
Dáinn 22. febrúar 1979
Jón Snorri Jónasson fæddist á
Siglufirði og voru foreldrar hans
Ragnheiður Guðmundsdóttir frá
Flateyri og Jónas A. Sigurðsson,
ættaður úr Djúpi. Þau fluttust til
Suðureyrar, þegar Jón heitinn var
6 ára að aldri, ásamt okkur
börnum sínum þremur.
Jón Snorri var aðeins 9 ára að
aldri, er hann hóf að sækja sjóinn
með föður okkar, sem þá reri til
fiskjar á lítilli trillu. Síðar gékk
hann, eða öllu heldur reri til
prestsins, sem þá sat úti á Stað, er
hann gekk til spurninga, og var
settur í land í fjörunni fyrif neðan
Stað og tekinn aftur um borð,
þegar fermingartímanum var
lokið.
Arin liðu, og Jón heitinn var í
skiprúmi hjá ýmsum formönnum,
bæði hér vestra og sunnan lands.
Bar formönnum hans og
skipsfélögum saman um það, að
þar væri harðduglegur sjómaður,
þar sem hann fór. Hann lauk
skipstjórnarprófi því, sem kallað
var 30-tonna-prófið og veitti
réttindi til skipstjórnar á þeirri
stærð báta, sem þá var algengust
hér. Aðeins 19 ára að aldri varð
hann skipstjóri hér á vetrarvertíð,
laginn verkmaður og prýðilega
fiskinn.
Það hafði löngum verið draumur
hans að eignast sína eigin trillu.
Og þar kom, að sá draumur
rættist. Hann var heppinn og
fengsæll, þótt sjálfur teldi hann
blessunarríkustu ferð sína vera þá,
er hann varð harmþrungnum
föður að liði eftir hörmulegt slys,
er hann fann son hans í sjónum.
I rauninni var Jón heitinn
listamaður í eðli sínu. Hann var
ákaflega laginn í höndunum og
hagur vel. Hann lék prýðilega vel á
harmóníku, eins og
útvarpshlustendum er kunnugt,
því að um verslunarmannahelgina
fyrir þremur árum var útvarpað
leik hans. Fjöldamörg málverk,
sem eftir hann liggja, bera góðum
hæfileikum ótvírætt vitni, þótt
ekki nyti hann tilsagnar á því
sviði. En þessir hæfileikar Jóns
Snorra komu byggðarlaginu til
góða við svo fjölmörg tækifæri.
Oft málaði hann leiktjöld og útbjó
búninga. Sérstaka ánægju hafði
hann af því, er hann málaði
blómamynstur á fjölmarga kjóla
fyrir barnaskemmtun. Mynstrið
var fjölbreytt og stásslegt, og
mikið var þakklæti barnanna og
gleði þeirra, og það voru Jóni
Snorra næg verkalaun. Má með
sanni segja, að hann hafi jafnan
verið reiðubúinn til þess að rétta
samferðafólki sínu hjálpandi
hönd, meðan hann naut fullra
krafta.
Jón heitinn bjó lengi hjá mér og
eiginmanni mínum Guðmundi
Elíassyni. Var hann börnum okkar
þeim Ragnheiði og Ellert ákaflega
góður frændi. Og öll þökkum við
honum góðar samvistir og sendum
ekkju hans og dætrum hennar
innilegustu samúðarkveðjur.
Syni átti hann tvo, Ágúst, sem
búsettur er á Neskaupstað og
kvæntur Birnu Geirsdóttur, og
Rafn, sem býr á Isafirði. Syni sína
vissi hann í góðum höndum, þótt
ekki bæri hann gæfu til að ala þá
upp sjálfur, en Ágúst ólst upp hjá
Einari Steindórssyni,
útgerðarmanni í Hnífsdal og konu
hans, Ólöfu heitinni
Magnúsdóttur, og Rafn hjá móður
sinni, Rögnu Sólberg á ísafirði.
Jón heitinn hafði oft orð á því,
hversu veikindi hans hefðu lokið
upp augum hans fyrir góðvild
fólks og hjálpsemi. En það eru orð
að sönnu, að hann varð aðnjótandi
mikillar velvildar hér í
byggðarlaginu af hálfu
félagasamtaka, vinnufélaga og
annarra einstaklinga og síðast en
ekki síst frá hendi burtfluttra
Súgfirðinga. Var áberandi, hve
innilega þakklátur hann var öllu
því góða fólki, sem heimsótti hann
í sjúkdómslegum og vék góðu að
honum á annan hátt.
Það mun síst að taka of djúpt í
árinni, þótt sagt sé, að ævi Jóns
heitins Snorra Jónassonar hafi
verið mörkuð andstreymi. Um
árabil átti hann við mikla
erfiðleika að stríða og mun enginn
vita, við hvílíkt ofurefli þar er að
etja, nema sá sem reynt hefur. En
hann viðurkenndi vanmátt sinn og
leitaði sér hjálpar og lækningar,
þótt slíkt kæmi að mismiklu gagni.
Fyrir átta árum varð Jón
heitinn fyrir hinni mestu
hamingju lífs síns, er hann
kynntist eftirlifandi konu sinni,
Ingunni Sveinsdóttur. Gengu þau í
heilagt hjónaband hinn 14.
september 1974. Settust þau að hér
á Suðureyri og gekk Jón Snorri
dóttur konu sinnar, Hildi
Gunnarsdóttur, í föður stað, og
hún vill í dag minnast stjúpföður
síns í þökk og í bæn um Guðs
blessun alltaf. Þau hjón Jón Snorri
og Ingunn eignuðust eina dóttur
barna, Heiðu Björgu, sem nú er
4ra ára. Ingunn reyndist manni
sínum ákaflega vel á alla lund, en
hann henni góður eiginmaður og
hjálpsamur í besta lagi, enda
góður heimilismaður, glaðlegur og
lipur og ágætur kokkur.
Fyrir þremur árum kenndi Jón
Snorri sér þess meins, er átti eftir
að ágerast svo mjög. Þegar hann
stóð við beitinguna fann hann
fyrir þróttleysi í fótum. Rannsókn
leiddi í ljós fótalömun. Það var von
hans og ástvina hans, að höndum
hans yrði þyrmt, en það var
skelfilegt reiðarslag, er í ljós kom,
að sjúkdómur hans var hinn sami
og móður hans áður, og lýsti sér í
allsherjar lömun, er smám saman
dregur allan mátt úr sjúklingnum.
Þurfti hann eftir þetta mjög að
leita lækninga suður í Reykjavík.
I öllum þessum miklu
erfiðleikum, stóð Jón heitinn ekki
einn. Lögðust margir á eitt að
létta honum byrðarnar, svo sem
verða mátti. Ingunn, kona hans,
var óþreytandi að létta undir með
honum á alla lund, svo og bróðir
hans og mágkona í Keflavík, sem
jafnan tóku honum opnum örmum,
og er það þakkað hér í dag heitu
hjarta. Og synir þeirra, hinn
myndarlegi hópur átta röskra
drengja, sem ávallt voru
reiðubúnir að bera hann á höndum
sér, jafnan komnir á flugvöllinn,
þegar vélin lenti og reiðubúnir að
aka honum hvert sem var, fylgja
honum og hjálpa. Að erindi loknu,
dvaldi Jón heitinn jafnan nokkra
daga á heimili bróður síns í
Keflavík í góðu yfirlæti.
En hinn skæði sjúkdómur lét
ekki undan. Og hversu vel var
Jóni ekki kunnugt um einkennin,
svo oft sem hann hafði ekið móður
okkar í hjólastólnum og mátt
horfa upp á erfiðleika hennar, en
hún veiktist, þegar hann var 14
ára að aldri, og lést úr þessum
sjúkdómi eftir 16 ára baráttu, án
þess að mæla þó nokkru sinni
æðruorð af munni. Þetta voru
erfið ár fjölskyldunni allri,
foreldrar okkar meira og minna í
ferðalögum að leita lækninga og
lítið um gjaldmiðil, meðan enn
voru engin sjúkrasamlög til. Öll
hjálpuðum við til eftir bestu getu,
en ábyrgðin hvíldi á herðum 14 ára
pilts, og hann dró sannarlega ekki
af sér við beitingu og róðra eftir
þvísem til féll. „Það var gott að
beita hjá Ibsen Guðmundssyni,"
sagði Jón heitinn, er hann rifjaði
upp þetta tímabil ævi sinnar, „því
að konan hans færði mér pela af
mjólk á hverjum einasta degi.“
Síðustu ævidagar Jóns Snorra
voru honum þungbærir. Það er síst
ofmælt, að hann hafi líkt og
hrunið niður; hann var að verða
ófær til gangs og hendurnar senn
máttvana. Hann átti bágt með að
kyngja og svelgdist oft á.
Þessi viðkvæmi og góði drengur
bugaðist undir ofurþunga
vanheilsu sinnar.
„Ég hef augu mfn til fjallanna:
Hvaðan kemur mér hjálp?
Hjálp mfn kemur frá Drottni.
Drottinn mun vernda þig fyrir öllu illu,
hann mun vernda aál þfna;
Drottinn mun varðveita útgang þinn og
inngang
héðan f frá og að eílffu. — “
t
Maðurinn minn og faðir okkar
HREINN ÞORMAR,
andaðist aö heimili sínu að morgni 2. apríl.
Hulda Þormar,
Ottó, Hanna og Hreinn.
t Elskuleg móöir okkar, tendamóðir og amma ÓLAFÍA SIGURJÓNSDÓTTIR, Kleppsvegi 26, andaöist í Borgarspítalanum aö kvöldi 1. apríl.
Gunnlaugur Þórarinsson,
Sigrún Þórarinsdóttir, Geir Þórðarson,
Sigurjón Þórarinsson, Klara Bendiktsdóttir.
t
Systir okkar
RÓSA ÞORSTEINSDÓTTIR STOLP
Omaha Nebraska U.S.A.
lést í sjúkrahúsi 31. marz.
F.h. vandamanna.
Símon Þorsteinason,
Gunnar Þorsteinsson
Grindavík.
t
ÓSKAR SIGURHANSSQN,
vélsmiður
Irá Brimnesi, Vestmannaeyjum,
lést 1. apríl aö Elliheimllinu Grund.
Fyrir hönd bræðra hans og annarra vandamanna.
Ágústa Einarsdóttir.
t
Eiginmaöur minn.
JÓNAS TRYGGVASON,
Norðurgötu 54, Akureyri,
andaöist á Fjóröungssjúkrahúsinu á Akureyri sunnudaginn 1. apríl.
Hallfríður Björnsdóttir.
t
MARGRÉT HREFNA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Arnartanga 3, Mosfellssveit,
veröur jarösungin þriöjudaginn 3. apíl kl. 13.30 frá Bústaöakirkju. Jarösett
veröur í Lágafellskirkjugaröi.
Cecil Viðar Jensen,
Guðrún Helga Magnúsdóttir, Guömundur Davíðsson,
Sigurður Davíðsson,
Guðrún Helga Gísladóttir,
Helga Jensen,
Hadda Guðmundsdóttir,
Eriendur Þóröarson,
Ingi Steinar Jensen,
Helga Jensen,
Gunnar Þór Jeneen,
Hafdís Guömundsdóttir.
t
Maöurinn minn,
ÓLAFUR B. KRISTJÁNSSON,
Meðalholti 19.
lézt í Borgarsjúkrahúslnu föstudaginn 30. marz.
Ásta Markúsdóttir.
t
Maöurinn minn,
er látinn.
BJARNI BJARNASON,
lögfrssðingur,
Jóhanna Haraldsdóttir.
t
Móöir okkar,
LOVÍSA GÍSLADÓTTIR,
frá Búastööum Vestmannaeyjum
andaöist í Sjúkrahúsi Vestmannaeyja föstudaginn 30. mars s.l.
Útför hennar veröur frá Landakirkju þriöjudaginn 10. aþríl n.k. kl. 2 e.h.
Börn hinnar látnu.
t
Eiginkona mín, móöir okkar, tengdamóöir, amma og langamma,
LAUFEY JÓNSDÓTTIR,
Safamýri 85, Reykjavík,
Veröur jarösungin frá Fossvogskirkju, miövikudaginn 4. apríl kl. 13.30.
Andrés Bjarnason,
Jónína Haraldsdóttir,
Hjálmar Haraldsson,
Emil Ingólfsson,
Hanna Hallfreðsdóttir.
Guðrún Emilsdóttir,
Laufey Emilsdóttir,
Haraldur Emilsson,
Helgi Hjálmarsson,
Guðjón Pálsson,
Andrés Jakob Guöjónsson.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúö viö andlát og útför litlu dóttur okkar, systur
og barnabarns,
BERGLINDAR ÓSK VALSDÓTTIR,
Hlíðartúní, Mosfellssveit,
Regína Úlfarsdóttir, Valur Steingrímsson,
Tómas Úlfar, Guðjón Þór,
Jóhanna Arthursdóttir, Úlfar Henriksson.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö viö andlát og útför
GUNNARS GUNNARSSONAR
Bakka,
Hofsóai,
Aðstandendur.
Inga.