Morgunblaðið - 24.04.1979, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 24. APRÍL 1979
Því ertu að skamma stjórnina,
þú varst ekkert betur staddur í
tíð fyrri ríkisstjórnar?
Gengishækkun inn-
lendra orkulinda
Það er stórundarlegt að til skuli
vera á okkar landi fjöldi manna,
þar með taldir stjórnmálaforingj-
ar og jafnvel heilir stjórnmála-
flokkar, sem beinlínis vilja gengis-
fall íslensks gjaldmiðils sem mest
svo að i skjóli þess geti þrifist alls
kyns spilling sem grefur undan
bæði andlegu og viðskiptalegu
jafnvægi þjóðfélagsins.
Og undur mega það heita, að
þeir flokkar sem kenna sig við
alþýðu skuli beinlínis koma í veg
fyrir að nokkuð sé gert til að
hindra að verðbólgan færi þjóðinni
efnahagshrun og það er áreiðan-
lega skammt í það ástand þegar
enginn skattpíning dugir lengur og
ætíð eru í gangi stórar lántökur
erlendis sem nær eingöngu eru
notaðar í hina botnlausu ríkishít.
Núverandi ríkisstjórn er nú rétt
eins og kerlingin í kvæðinu sem
ætíð eyddi öllu því sem karlinn að
dró og var það þó ekkert smáræði,
eins og nefnt kvæði lýsir meistara-
lega.
Segja má að aðeins eitt ljóð lýsi
þjóðinni í núverandi ástandi
vinstri stjórnarmiðaldamyrkurs
en það er hin mikla gengislækkun
íslenskra orkulinda. Bæði er það
hin gífurlega olíuverðshækkun og
kjarnorkuleysið í Bandaríkjunum
sem leitt hefur í ljós hina miklu
áhættu sem fylgir notkun kjarn-
orkunnar. Vitað er að úranbirgðir
heimsins þrjóta eftir nokkur ár.
(Ekki ósennilegt að olía og úran
þrjóti á svipuðum tíma).
Fátt lýsir betur tvöfeldni hins
heiftarlega áróðurs róttæklinga
gegn kjarnorku og yfirleitt notkun
annarrar orku en olíu. En ekki er
mótmælt einu orði hinum mikla
svartadauða sem olían veldur,
bæði á láði og legi og í lofti. Það er
líka athyglisvert að sósíallöndin,
til dæmis Rússar, sem eru nú einu
sinni olíuríkasta þjóð heimsins,
reisa fjölda kjarnorkuvera og
geysistórra vatnsvirkjana. Þeir
vita að þeir þurfa mikla olíu í allt
herbákn sitt sem nú má segja að
spenni klær sínar um allan heim.
Líka er þeim efalaust ljóst að
olíulindirnar þrjóta.
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Áfram skal haldið með úrlausn-
ir páskaþrautanna. I þeirri
fimmtu var spurt hvaða hætta
leyndist í vörn gegn fjórum spöð-
um og hvaða spili væri spilað eftir
fyrsta slaginn.
Vestur gaf og allir voru utan
hættu.
Austur
S. DG98
H. 5
T. KDG4
L. ÁK105
Suður
S. Á7
H. Á9764
T. 0
L. G9862.
Sagnirnar gengu þannig:
Vestur Norður Austur Suður
P P 1T 1 H
1S 2 H 4 Spaðar
Félagi þinn í norður spilaði út
hjartagosa. í hjartaásinn lét vest-
ur drottninguna og þá var komið
að ákvörðun þinni.
Sennilega var úrlausn þessarar
þrautar skemmtilegust af öllum
þrautunum sjö. Eftir þennan slag
er vitað, að vestur á hjartakóng-
inn. Það þýðir, að norður á í
staðinn annað háspil og liggur
beint við, að það sé einmitt tígul-
ásinn, þar sem ætla verður spaða-
kónginn á hendi sagnhafa.
Er þá nokkuð sérstakt við að
spila bara tígulníunni og ætlast til
að fá að trompa tígul? Nei, út af
fyrir sig er ekkert sérstakt við það.
En ekki má gleyma, að félagi þinn
í norður er einnig við borðið og
honum verður eðlilega ljóst, að þú
vilt fá að trompa tígul. En hann
veit ekki hvort þú átt einn eða tvo
tígla. Hann þarf því að velja og
getur gert úr um möguleika varn-
arinnar haldi hann þig vera með
t'-'spil. Þá gefur hann fyrsta tígul-
inn og ætlar þér að spila litnum
■ : t*
f.a væri út af fyrir sig vel
nleg ákvörðun en til að koma
eg fyrir slíkan möguleika tekur
' tn lásinn ’r en þú spilar
Iníu , 'orður ekki
'a .ram og sér að
1 ; öu. .e strax.
ngöngu
hjálpa
Hverfi skelfingarinnar
Eftir Ellen og Bent Hendel
Jóhanna Kristjónsdóttir
snéri á íslenzku.
26
tíroa hafði ég sterklega á til-
finningunni að það væri sum-
um eins konar sport að vita
hvort þeir gætu fengið okkur
til fylgilags við þá. Svo hættu
þeir þegar þeir uppgötvuðu að
við hlógum að þeim.
Eftir að hafa borið fram
nokkrar spurningar til viðbót-
ar þakkaði lögreglustjórinn
fyrir samtalið og Merete var
fylgt tii dyra. Mortensen horfði
aðdáunaraugum á eftir henni.
— Það er nú eitthvað sér-
staklega eggjandi við lesbískar
stúlkur, sagði Jacobsen hugs-
andi, þegar dyrnar iokuðust á
hæla henni.
— Finnst yður það já, sagði
Mortensen.
Frú Paaske var sú næsta sem
kom inn. Henni fannst hún
vera orðin snarringluð eftir
aliar þessar yfirheyrslur.
— Fáið yður sæti, frú
Paaske, sagði iögreglustjórinn
og kveikti í wndlinum sínum.
Hann blaðaði í skýrslubunkan-
um og dró fram nokkur blöð.
— Þér eruð sjálfsagt að
verða leiðar á þvf að gefa
skýrslur geri ég ráð fyrir,
sagði hann og brosti kurteis-
lega til hennar.
Hún kinkaði kolli.
— Ég get ekki neitað því að
þetta mál er farið að þreyta
mig töluvert. Ég skil hcldur
ekki hvernig á því stendur að
þið virðist alltaf hafa nóg að
spyrja mig um.
— Að þessu sinni er það
framburður annarra vitna sem
hefur gefið tilefni til þess,
sagði lögregluforinginn. — Svo
að ég snúi mér beint að efninu,
frú Paaske: þér lentuð í rifrildi
við nábúa yðar rétt eftir jólin.
— Við Inger?
— Já, Inger Abilgaard.
Frú Paaske leit hikandi á
hann en sagði ekkert.
— Nú skal ég hjálpa yður af
stað, sagði lögregluforinginn.
Þér komuð út úr húsinu yðar,
og frú Abilgaard stóð í dyrun-
um hjá sér og tók á móti vörum
frá kaupmanninum. Munið þér
eftir því?
Hún roðnaði.
— Nú, já. Þá er það Caja sem
hefur sagt frá því.
— Já, alveg rétt. Dóttir
kaupmannsins. Hún segir að
þér hefðuð verið í miklu upp-
námi.
— Það er alrangt. Ég var
sallaróleg.
— Um hvað snerist rimman.
— Ég bað Inger einfaldlega
að biðja vin sinn um að hlífa
gerðinu í næsta skipti sem
hann kæmi í heimsókn til henn-
ar.
— Hvað áttuð þér við með
þvf?
— Ég átti við það að vinur
hennar hafði orðið að hraða sér
mjög á brott daginn áður og
ruðzt gegnum gerðið hjá okk-
ur. Ég held að maður Inger
hafi komið eitthvað óvænt
hcim.
— Og vinurinn var Bo Elm-
er?
- Já.
— Dóttir kaupmannsins
virtist eitthvað þykja þetta
óþægilegt.
— Án efa. Hún er svo skotin
í rithöfundinum að hún er
hreint að farast...
— Það var kannski af ásetn-
ingi sem þér völduð tfmann til
að gefa þessa yfirlýsingu?
— Hvað eigið þér við?
— Ég á við að kannski hafið
þér viljað láta Caju heyra þetta
líka.
Frú Paaske brosti kuldalega
en svaraði ekki.
— Og kannski þér hjjfið ver-
ið eilítið afbrýðissamar?
— Afbrýðissamar. Nei, ekki
til að tala um. Ég hef aldrei
haft samskipti við Bo og kæri
mig ekki um þau.
— Samt sem áður er það nú
svo frú Paaske að nokkur vitni
hafa fullyrt að Elmer hafl
heimsótt yður nokkrum sinn
um meðan maðurinn yðar var
ekki heima.
— Nei, nú gengur öldungis
fram af mér. Hver hefur eigin-
lega farið með þann þvætting?